Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; van Herkestad (bij Stange) naar Hamar

Vrijdag 12 augustus, wandeldag 8

Van Herkestad farm naar Hamar  Pilegrimssenter - herberge

± 3 uur inclusief rusten, ± 12 km

Pilegrimssenter Hamar

Pelgrimsmagneet

Luid is het gebonk op de voordeur. Ik probeer de deur van binnenuit te openen, maar het lukt mij niet. 'I am a pelgrim' roept een meisje aan de andere kant van deur met een enorme bult rugzak op haar nek. Ja rustig maar, ik ben hier ook maar te gast. Ik rommel wat aan het slot aan de binnenkant. 'I am a pelgrim' roept ze weer, met een mengeling van irritatie en wanhoop. Dat is mooi, maar dan moet je eerst de code van het slot aan de buitenkant indrukken. 
Hendrik, de tijdelijke beheerder van het pelgrimscentrum, is om zes uur vertrokken en heeft de deur op het codeslot gezet. Pas als ik wijs op het slot, voor de tweede keer de code roep en herhaal 'push the buttons' gaat er een geestelijk luik open. Even later staat Duitse Julia-2 binnen. Ze loopt niet zo lekker. Spoedig weten wij dat ze wel in Oslo is begonnen aan de tocht, blaren heeft gekregen en delen met de trein heeft afgelegd. Ik zeg we, omdat er tijdens mijn verblijf in de stad een pelgrimsexplosie heeft plaatsgevonden. Het is een Duitse explosie. We hebben nu Julia-1, Julia-2, Mechtilde, Anja en Michael. Toll! Irre!

Hamar

Bente was vanochtend tijdens het ontbijt lovend geweest over het pelgrimscentrum in Hamar. Het zou goed geoutilleerd zijn. Nadat ik mijn waardering had beschreven in haar gastenboek nam ik afscheid. Voor mij was belangrijk dat het aan de route lag en zich dichter bij het centrum van Hamar bevond dan de camping, die ik eerst had gepland.

Om tien voor negen ging het onder een bewolkte hemel weer verder over hetzelfde asfalt van gisteren. Als ik een beetje door zou lopen dan had ik geen last van de regen, die vanaf het middaguur werd verwacht.
Na   twee kilometer ging het gelukkig richting het Mjøsameer. Via een golfterrein ging het naar de oever. Er volgde een ontspannen stuk over paden langs het meer met hier en daar hondenuitlaters en Pokémon-verdwaalden. Ik naderde dus een bewoonde wereld.

De binnenkomst van Hamar loopt met een grote brug over een uitloper van het meer, links de spoorlijn over een eigen dijk en rechts het bekende Vikingskipet. Een gebouw in de vorm van een omgekeerd Vikingschip met in zijn binnenste de ijsbaan, gebouwd voor de Olympische winterspelen van 1994. In 1993 toen het in aanbouw was ben ik er al een keer wezen kijken tijdens een fietstocht in Zweden en Noorwegen. Het is het herkenningsbeeld van Hamar geworden.

Het pad bleef zich ook aan de overkant vasthouden aan de oevers van het meer en frommelde zich tussen bedrijfsgebouwen en langs de achterkant van het spoorstation naar een meer recreatief deel van Hamar. Er volgde een jachthaventje en wat speelplantsoenen. Echt opgewonden werd ik er niet van. Een blik over het meer gaf meer voldoening.

Pilegrimssenter / herberge

Tegen twaalven betrad ik het pelgrimscentrum. Het is een goed onderhouden en ingericht huis. Binnen zijn twee jongemannen enthousiast in het Engels in gesprek. De een stelt zich als de beheerder Hendrik voor en de andere als Daniel. 'Ach, du bist der Daniel'. Hij kijkt verbaasd. Ik informeer hem over de enorme indruk die hij zeven dagen geleden heeft gemaakt op Vivian. Hij lacht opgetogen. 

Hendrik legt uit hoe hij hier deze vakantiebaan heeft bemachtigd. Hij is in opleiding voor een soort assistent-dominee. Twee talenten heeft hij al mee; zijn enthousiasme en zijn ongebreidelde conversatie. De hele keuken wordt uitgelegd en daarna het bord met de afdruk van het Olavspad in de omgeving van Hamar. Elke pelgrimsherberg kent hij bij naam, wie de beheerder of eigenaar is, de afstanden tussen de overnachtingsmogelijkheden en hoeveel het kost. Hij zit op zijn praatstoel en is niet meer te stoppen. Met warmte beveelt hij een zanguitvoering aan, deze middag in het nabijgelegen glazen huis rondom de ruïne van de oude Dom. Mijn glazige blik moet voldoende antwoord zijn geweest.

Wanneer hij ziet dat ik aanstalten maak om Hamar te verkennen maakt hij mij attent op de mogelijkheid van de pelgrimsfietsen, ter beschikking gesteld door het centrum. Even later spoed ik mij heen met vergeten snelheid op een drie-versnellingen-damesfiets. Benen die protesteren tegen de vreemde beweging en een verstand dat de lichte voortgang omarmt brengen mij naar het centrum van Hamar.

Hamar is stil op vrijdagmiddag in de regen. Mijn fiets en ik crossen wat heen en weer. Nergens vinden we echt aanleiding om te stoppen. Geen stimulerend teken. Misschien had ik toch naar de zanguitvoering moeten gaan.

Ik koop een nieuw schrijfblok voor alle blogaantekeningen, verder wat eten bij Supermarkt REMA, en in een sportzaak een nieuwe zak gedroogd eten van het merk Real Turmat, waarvan ik de foto en de Noorse tekst vertaal in kebabsmurrie. Op zoek ga ik aan het einde van de middag naar een restaurant en kom tenslotte geheel in stijl uit bij een hele keurige Griekse kebabzaak, die ik deel met mede-immigranten. Ik ga meteen voor het duurste gerecht en kom kogelrond weer buiten. Heerlijk.

Als ik terugkom maak ik kennis met Michael uit Leipzig (veertig jaar), die voor vannacht kamergenoot is. Hij vertelt over ervaringen op zijn eerdere pelgrimstocht naar Compostella. Een tocht die hem zeer goed is bevallen. Geen last van de drukte heeft hij gehad, want hij liep vanaf begin januari. Daarna kennismaken in de gemeenschappelijke ruimte met Julia, Mechtilde en Anja. Voorlopig een conversatie met bekende introductieonderwerpen als land van herkomst, belevenissen op het pad en de plannen voor de komende dagen. Met de binnenkomst van Julia 2 neemt het volume toe. Complimenten voor mijn goede Duits zijn echter niet voldoende om de toenemende snelheid van de Duitse dames onder elkaar bij te benen. Zu Hause in Holland zeggen ze dat het aan mijn slijtend gehoor ligt. Jein! Maar langzaam haak ik af en ga iets teruggetrokken op mijn e-reader lezen. Verder met het verhaal van Gerrit Jan Zwier over de Samen in Lapland. Ook een afgesloten gemeenschap.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen