Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 17 januari 2015

Grote Rivierenpad; wandelen van Krimpenerhout via Zuidbroek, Bergambacht en Ammerstol naar Schoonhoven

Van Krimpenerhout naar Schoonhoven 
16 januari 2015

Waterland

Vragen en antwoorden
Zomaar een paar weetjes die ik opzocht na de wandeling van gisteren, 16 januari, over het Grote Rivierenpad. We liepen niet alleen 23 km in de Krimpenerwaard, maar ook in de Gemeente Krimpenerwaard. Sinds 1 januari 2015 zijn vrijwel alle dorpen en steden uit deze Zuid-Hollandse waard samengevoegd tot één gemeente. Zo ook Krimpen aan de Lek, Bergambacht en Schoonhoven waar wij vandaag liepen. 
Zo'n waard is eigenlijk een aaneenschakeling van allemaal verschillende polders met daarom heen grote rivieren. En er binnen een onafzienbaar raster van sloten en weteringen, brede sloten die het water weer afvoeren. In het geval van de Krimpenerwaard loopt in het noorden en westen de rivier de Hollandse IJssel en in het zuiden de Lek. Met deze kennis, vandaag gevonden op internet, ben ik natuurlijk erg tevreden, maar voor het wandelen maakte het geen verschil.
De Gemeente Krimpenerwaard tussen Gouda en de Lek.
Als je de foto vergroot zie je duizenden blauwe lijntjes op een licht groene ondergrond;
duizenden sloten en weteringen in groene weides
Vooraf kijk ik niet zo op internet. Dat beperkt zich meestal tot het vinden van de route en de aansluitingen op het openbaar vervoer. Achteraf wordt het pas echt leuk. Dan moeten alle vragen en de onderlinge twistpunten zo snel mogelijk worden opgelost. Zo was onze impressie van de wandeling; waterig, moerassig, venig, geen gewone sloten maar brede weteringen, diep beneden de nieuwe verhoogde dijken. 
Dit moet wel een van de laagste delen van Nederland zijn was een van de vragen, die op popten. Gemiddeld ligt het gebied hier 1,5 tot 2 meter onder de zeespiegel, zie ik nu op de kaart van de nieuwe gemeente. Nee, het echte laagste punt ligt hier iets noordwestelijker in de Zuidplaspolder, net ten westen van Gouda. Daar krioelen wij Nederlanders op 5,5 tot 6 meter onder Nieuw Amsterdams Peil door de modder, met het absolute dieptepunt op - 6,76.

Andere ogen
Je hebt het niet eens in de gaten. Over hoger gelegen treinsporen rij je al richting Gouda en daarna naar Rotterdam Alexander. Vandaar met de metro en de bus naar de Krimpenerhout. Ook de metro rijdt hele stukken op verhoogde spoortrajecten ruim boven het maaiveld. Dat is natuurlijk niet voor niets. In de bus merk je niet eens dat je 'onder water' rijdt. Wij vinden het heel normaal. Zo normaal dat je alleen oog hebt voor het uitstappen bij de juiste bushalte. Maar daar begon gisteren de verwondering. 

We stapten uit bij bushalte Krimpenerhout. Dat leek ons logisch omdat we vorige keer ten noorden van het natuurgebied Krimpenerhout waren ingestapt. Alles klopte; een bushalte bij een rotonde met vier wegen, in een natuurgebied. Dus we gingen meteen op weg. Alleen kort daarna liepen we door een wereld, die niet paste bij onze verwachting vanaf de kaart. We zouden door open weilanden lopen met aan onze rechterhand een watertje.
het verkeerde Loetbos
Als Alice in Wonderland liepen we tussen de bomen. Zo snel kan het Loetbos toch niet zijn uitgedijd? Maar omdat we in de goede windrichting gingen en de richtingbordjes voor de fietsers dit bevestigden, kuierden we maar door. Onderwijl natuurlijk wel ons beklag doend over de oude versie van de kaart die voor de gids was gebruikt. Gek, want de bomen waren zeker twintig jaar oud en de vele hoogspanningsleidingen zagen er ook niet super nieuw uit. Helaas gaf de gids geen kaartoverzicht buiten het pad. Doorlopen maar. 
Het mysterie werd pas opgelost toen we ruim een kilometer verder door een gebied kwamen dat wel overeenkwam met het begin van onze geplande route. Als ervaren woudlopers konden wij terug redeneren dat we een bushalte te vroeg waren uitgestapt. In ons voordeel pleit wel dat beide bushaltes veel op elkaar lijken; allebei aan een rotonde en bij de Krimpenerhout. Omdat de eerste, onze, bushalte 'Krimpenerhout' heet en de juiste bushalte 'De Viersprong', rekenen we deze start slechts gedeeltelijk fout.
op weg naar het echte Loetbos
op weg naar het echte Loetbos
De echte route
Weer een kilometer verder liepen we tenslotte wel in het Loetbos. Een tot bos omgetoverd voormalig weidegebied. Wat je er goed ziet is hoe drassig deze bodem is. In de gids lezen we dat eeuwen geleden dit gebied uitgebreid is uitgebaggerd voor de turfwinning en later veranderd is in een weidegebied. Nu staan de sloten door de regen van de afgelopen weken boordevol. Maar vandaag regent het niet. Vandaag is het droog en schijnt de zon zo lenteachtig dat alle ritsen van de jas en truien los gaan.
Als je verkeerd uitstapt mag je ook eerder rusten. 
Hier bij het kanocentrum in het Loetbos.
het riviertje De Loet
moeras in het Loetbos
Moerassig waterland
Na het Loetbos gaat het echt door de weides en de typische lintbebouwing in dit veengebied. Zuidbroek is er een mooi voorbeeld van. Broek in plaatsnamen duidt al op 'moerassig land'. Het is er waarschijnlijk zo moerassig, dat de elektriciteitsleidingen ouderwets bovengronds lopen. Net of je in het buitenland bent. Aan de gastanks op de erven te zien ontbreken er ook gasleidingen. 
Bijna elk huis en boerderij staat op een eigen veeneiland. Om te zorgen dat je grond niet wegglijdt in de sloot wordt al het land zorgvuldig vastgehouden met beschoeiingen. Niet overal is dat gelukt. Hier en daar staan huizen scheef of loopt achter het voorhuis de stal schuin af.  Bijna alle huizen hebben wel ergens een scheur in de muur. Dat heeft vermogende lieden niet weerhouden hier een woning te zoeken. Zo te zien is Zuidbroek nu een rijkeluisdorp met prachtig opgeknapte boerderijen en huizen, met slechts hier en daar nog een echte boer.
Wat al zichtbaar werd in het Loetbos valt nog veel meer op in het open weidegebied. De sloten zijn hier niet zoals in de rest van Nederland. Ze zijn hier drie keer breder. Ze hebben bijna allemaal de breedte van een wetering. Heeft men vroeger zoveel afgeturfd en uitgebaggerd? Je hoort buitenlanders wel eens zeggen dat ze ons land een waterland vinden. Hier krijg je daar zelf ook echt beeld bij. Ook later na Bergambacht versterkt zich dat beeld als je op de verhoogde Lekdijk loopt met aan de ene kant meters lager de brede sloten en polderboerderijen en aan de andere kant het hoge water van de rivier.
blik in de polder Bergambacht vanaf de Lekdijk tussen Ammerstol en Schoonhoven
 met hieronder het beeld aan je rechter hand
De Lek met op de achtergrond Schoonhoven
Mooi is ook het hoogte verschil bij dit dijkhuis met de bovenverdieping op Dijkhoogte
en de benedenverdiepingen afdalend naar het polderniveau
Bergambacht
Bergambacht gaf ons bij de molen een goede gelegenheid voor een koffierust. Keurig bedient door personeel in opleiding heb je daar gelegenheid het asfaltgestamp te onderbreken. 
Tekort was daarna het stukje door de Hoofdstraat. Na enkele huizen van oudere datum, waaronder die van de artsenpraktijk 'met apotheek' mag je van de route niet lekker verder slenteren door de winkelstraat, maar sla je bij de alom bekende 'Speksnijder bruidsmode' abrupt links af en vervolg je door weinig zeggende straten tot buiten de bebouwde kom. Jammer. 
Schoonhoven
Eenmaal buiten Bergambacht volgen nog diverse oude boerderijen met de karakteristieke hoger gelegen opkamer. Hoewel mooi om naar te kijken zijn we blij om het autoverkeer te verruilen voor een fietspad door de weides met op de achtergrond al het silhouet van Schoonhoven, de zilverstad. Dat wist ik sinds die ochtend toen Judith dat bij het horen van onze eindbestemming direct aanvulde. Opvallend dat vrouwen zoiets onthouden. 
de veren tussen Schoonhoven en Nieuwpoort
Het laatste stuk over de Lekdijk gaf weer de afleiding van de rivier met regelmatig passerende vrachtvaart, een enkele vakantieboot en tenslotte de veren tussen Schoonhoven en Nieuwpoort.
watertoren van Schoonhoven gezien vanaf de dijk
In Schoonhoven liepen we door de oude binnenstad naar de bushalte. Je passeert de verschillende zilversmeden langs de havengracht, het imposante stadhuis, de Bartholomeuskerk,  de Waag en een kazerne in de bouwstijl van de negentiende eeuw. Al slingerend door de stad bereikten we de halte op het Stationsplein. Waar ooit een trein stopte vertrekken nu de bussen. Deze naam had ik gelukkig wel goed onthouden.
Jack, kleine deugniet
Na deze prima wandeldag duurde zelfs het wachten op bus 195 naar Gouda niet lang. Eenmaal op station Gouda hadden we meteen aansluiting op de intercity naar Groningen. Het werd een stiltecoupé met een eigen dynamiek. 

'Ha, ha, hieh, hieh.' 
'Oh, het is uw hond. Ik dacht al, wat voel ik nu aan mijn been.'
Ik keek de druk computerende jongedame naast mij verbaasd aan.
'Je dacht toch niet dat ik zomaar aan je been ging zitten? En daarna zeker naar mij uithalen?' 
Ik lachte er bij, want je weet maar nooit.
'Nee, nee, natuurlijk niet!' Lachend werkte ze verder.
Die Jack, dat had ik toch niet gedacht. Je neemt hem mee, maar je moet hem in de gaten blijven houden. 


Alle berichten van onze wandelingen op dit mooie pad staan op mijn pagina Grote Rivierenpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland