Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 14 oktober 2018

Zuiderzeepad: wandelen van Nijkerk via Putten en Ermelo naar Harderwijk

Agrarische omweg

Woensdag  3 oktober 2018
24 kilometer

Zonder water
Zuiderzeepad is een prachtige naam voor een wandelroute, maar wel een met een uitdaging als er geen Zuiderzee meer is. Veel oude kernen van vissersplaatsen herinneren nog wel aan die tijd en op de Noord-Hollandse dijk zie je ook nog grote wateroppervlakten die enig beeld bieden bij die vergane tijd. Moeilijker moet het voor de routeplanners zijn geworden bij het bereiken van de randmeren ten zuiden van Flevoland. Het beeld van een zee bereikt hier niet eens het niveau van 'zeetje'. Nog problematischer is het tussen Nijkerk en Harderwijk waar de A-28 rustig lopen langs het water verstoort.

Oldenaller tussen Nijkerk en Putten
Als oplossing is gekozen voor een agrarische uitstap wat meer landinwaarts. Een gebied waar je anders niet zo snel terecht komt. Dat maakt het toch interessant. We liepen langs verschillende onverwachte landgoederen met grote landhuizen. Kenmerkend bij dit soort bezittingen zijn de statige beuken en eikenlanen met de soms driedubbele rijen hoog opgeschoten bomen. Oldenaller tussen Nijkerk en Putten en Vanenburg ter hoogte van Putten zijn hier mooie voorbeelden van.
Herfst en Halloween
Met afwisselende opklaringen en negentien graden was het prima lopen tussen al die weilanden en bosranden. Fleurig waren de bloemenakkerranden vlak buiten Nijkerk. Dat vrolijkt het landschap niet alleen voor de insecten op. 

De herfst maakte zich niet alleen kenbaar door de vele eikels en beukennoten op de paden. 
Hier en daar hingen verlate appels als kerstballen te glanzen en wachtten trossen peren op de pluk. Een veld pompoenen in allerlei kleuren en afmetingen keek met vrees uit naar Halloween. Het land staat aan de rand van de overgang. Nu nog aangenaam en rustig zonnig, over een paar weken zal het langzaam natter en guurder worden. 
Groene long
In Ermelo wurmde het pad zich door het uitgestrekte terrein van het zorgdorp van 's Heerenloo voor mensen met een verstandelijke beperking. In dit dorp gelukkig geen hoge hekken, maar wegen en fietspaden die gewoon aansluiten op de rest van de omgeving.
Het groen van 's Heerenloo wordt in Harderwijk drastisch teruggebracht. In de jongste wijken is er zelfs geen groen meer. Jonge mensen in jonge wijken hebben geen tijd meer voor groen. Alles is bestraat, betegeld of in het gunstigste geval met grijze keitjes afgedekt en elk leven eruit gestampt. Met z'n tweeën verdien je wel meer, maar wordt je toch armer.
Afbeeldingsresultaat voor fietsbrug harderwijk
foto van internet
Over een mooie fiets- en voetgangersbrug, hangend aan de tuidraden van twee grote masten, steekt het pad over de A-28 naar de oudere delen van Harderwijk. Daarmee bereik je weer de oever van het randmeer, het Wolderwijd. De brede rietkraag wordt hier en daar doorsneden met kleine strandjes, die er nu verlaten bij liggen.
het Wolderwijd gaat schuil achter riet
Het Zuiderzeepad klemt zich vast aan de buitenste huizenrij. Deze woonwijk is al verschillende decennia oud en wordt doorsneden door toen gangbare zogenaamde groene longen. Dat geeft letterlijk meer ruimte en lucht. Alleen is het een heel gepuzzel om de long te vinden die je naar het station leidt. Op onze vraag naar de weg trok een lokale grapjas al zijn registers open en kwam tot het geniale antwoord "door vooral door te lopen". In tweede instantie sputterde hij er toch nog een routebeschrijving uit op ons niveau. Via de geschetste hoge gebouwen en de kinderboerderij als herkenningspunt kwam het station in zicht. Zo bleef het tot het eind agrarisch op het Zuiderzeepad. 
Het buitengebied is tegenwoordig ook net een kinderboerderij


De dagverslagen worden verzameld in de pagina 
Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland

woensdag 10 oktober 2018

Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: Review - Voorbereiding, Ervaringen en Tips

Review

Hieronder mijn belangrijkste ervaringen tijdens de trektocht in 2018 over de Tiroler Höhenweg. Twee pogingen heb ik nodig gehad. In juni lag er voor mijn capaciteiten en ervaring teveel sneeuw. Na een glijpartij, die gelukkig zonder veel kleerscheuren afliep, stopte de eerste poging. In augustus was er vrijwel geen sneeuw meer en is het gelukt. Voor een laaglandman zonder veel ervaring hoger in de bergen was het echt een Höhenweg, soms met spannende momenten.

Enkele ervaringen en tips

Routekeuze
Na de twee trektochten over het Olavspad in Noorwegen met de regelmatige regen ben ik op mijn zoektocht naar een nieuwe uitdaging meer naar het zuiden gegaan. Tijdens de Tour du Mont Blanc in 2014 had een ouder echtpaar enthousiast gewezen op de mooie wandelingen in Tirol en de Dolomieten. Ik kwam niet uit bij de bekende Dolomiten Höhenweg nr. 1 maar bij de Tiroler Höhenweg die door een rustiger gebied gaat. Deze trektocht loopt van Mayrhofen in Oostenrijks Tirol naar Meran in Italiaans Zuid-Tirol en passeert daarbij onder andere de Brennerpas. De afstand is volgens de officiële gegevens 130 km als je eerst vanuit Mayrhofen met de bus naar het officiële startpunt gaat bij het Schlegeisspeicher en duurt ongeveer dertien dagen. Ga je wandelend naar het startpunt over de Berliner Höhenweg dan komen er nog twee a drie dagen en plus minus 35 km bij.
Routebeschrijving
Als gidsje heb ik het boekje gebruikt dat inbegrepen zat bij de Kompass kaart nr 132, de zogenaamde Aktive Guide. Het geeft een algemene beschrijving, etappevoorstellen, duidelijke hoogteprofielen, afstanden, informatie over dorpen en hutten, telefoonnummers, wetenswaardigheden over de omgeving. De taal is Duits en Italiaans. Dat laatste deel heb ik er uit gewichts- en volume-overweging uitgeknipt.
De kaart heeft een schaal van 1:50.000. Dat beperkt het volume, maar soms heb je bijna een vergrootglas nodig om de hoogtelijnen goed te lezen. De route is goed onderscheidend van de andere wandelpaden geel gekleurd. Belangrijk zijn de nummers van de wandelpaden, omdat de markering van de route met het logo van de Tiroler Höhenweg spaarzaam is.

Etappeplanning
In eerste instantie nam ik de etappeplanning uit het boekje over. Om de datum van terugkeer te bepalen had ik de eerste keer 1 reservedag voorzien. De tweede keer had ik twee reservedagen, maar daarmee hield ik teveel tijd over. Zeker omdat ik meer afstand aflegde dan gedacht in de oorspronkelijke planning. Dat leidde wel tot alternatieve overnachtingslocaties. Uiteindelijk heb ik het hele traject in veertien dagen gelopen.
in deze planning kwam ik tot totaal bijna 185 km
Waar beginnen?
Hoewel bij de Tiroler Höhenweg vaak aangegeven wordt dat hij van Mayrhofen (Zillertal, Oostenrijk) naar Meran (Zuid-Tirol, Italië) loopt, geeft dat een vals beeld. De in gidsjes beschreven route loopt van de Schlegeisspeicher naar Meran. Het Schlegeisspeicher-stuwmeer ligt met de bus een klein uur vanaf Mayrhofen. De eerste etappe begint bij die aanpak bij de bushalte in het centrum van het dorp.
Zelf heb ik er voor gekozen dat stuk naar de start van de Tiroler Höhenweg te lopen via de Berliner Höhenweg. Dan komt er ongeveer tweeënhalve dag bij. Het 'inlopen' via die extra etappes is direct volle bak, zie de link mijn verslag van de tweede dag.
Bij het passeren van de Tribulaunberggroep heb ik gekozen voor de noordelijke variant, die als minder inspannend werd aangemerkt in mijn gidsje. 
een nacht in een ponchotent was voldoende
Kamperen
De route gaat door natuurparken waar kamperen verboden is. Er zijn ook slechts beperkt mogelijkheden. De eerste poging had ik de tent voornamelijk voor noodsituaties meegenomen; bij veel regen of mist. De tweede keer volstond ik met een bivakzak en een ponchotent voor noodgevallen. Dat scheelde weer een kilo gewicht.
Lager van de Schneeberghütte
Hutten
De hutten hebben alle een prima inrichting en goede voorzieningen voor betaalbare prijzen tussen de 40 en 60 euro voor halfpension. Niet overal kun je warm douchen. Je moet zelf voor een slaapzak of huttenslaapzak zorgen. Dat is verplicht. 
Je moet er tegen kunnen om met meerdere andere mannen en vrouwen in een ruimte te slapen. Er zijn ook kleinere kamers, maar die moet je ruim van tevoren reserveren. Heb je niet gereserveerd dan kom je in het Lager. Meestal een grotere ruimte met ongeveer dertig matrassen. Ik had in augustus niet gereserveerd en had slechts 1 keer het probleem dat de hut vol zat. Toen ben ik doorgelopen.

Drinkwater
Bij de hutten kun je water tappen. 1 keer heb ik het uit een hooggelegen beek gehaald. Daar is een risico aan verbonden omdat het vee nog hoog op de almen vrij rondloopt.
Spinatknödel, het is weer iets anders
Voeding
Omdat het een huttentocht is kun je daar eten. Op sommige trajecten zijn er ook zogenaamde Gastwirt-schaften waar je prima kunt eten en drinken. Soms kun je er ook slapen. 
De hutten en Gastwirtschaften staan met speciale tekens op de kaart. In de paar dorpjes die je aandoet zijn kleine winkels. Zie mijn etappeplanning. Voor onverwachte situaties had ik twee Adventure food-maaltijden en twee muesli-ontbijten bij me.
Het weer
In juni heb ik mijn planning op het laatste moment omgegooid omdat er tien dagen regen werd aangekondigd op de website Wetterprognose Europa/Oesterreich die het weer bij de hutten geeft. Ik begon toen in Meran. Als je die website leest regent het bijna elke dag. Bij de tweede poging kwam ik er achter dat het helemaal niet zo nat is als je van die verwachtingen zou denken. Wel is er later in de middag of het begin van de avond in de zomermaanden regelmatig een onweer. Dan kun je dus beter niet op een hoge bergrug zitten. Iets om bij de dagplanning rekening mee te houden. Soms is er laaghangende bewolking of mist hoger in de bergen. Een kompas is dan handig om de goede richting te controleren; zie mijn blogbericht 'Mist en Kompas'.
Flora en fauna
Zoals gezegd loop je echt hoog in de bergen met veel rotsig terrein. Soms ook blokkenvelden. Regelmatig schrok ik bij blokkenvelden van het schelle alarmgepiep van de marmotten.
In de omgeving van de Trubulaunberggroep zitten verschillende kuddes met steenbokken, die jou van bovenaf in de gaten houden.

Fysieke prestatie
Met 9.000 stijgmeters en 10.000 meters dalen is het een pittige tocht. Voor mij als zwaar aan te merken. Vooral de etappe tussen de Gamshütte en het Friesenberghaus was lang en inspannend. De tocht tussen Gasthaus Hochfirst en de Zwickauerhütte kent een vermoeiend einde.
Deze markering zie je sporadisch
Markering
Markering met het eigen Tiroler Höhenweg logo zie je beperkt. Je moet het doen met de prima rood-witte strepen en het nummer van de wandelroute. Die staan hoog in de bergen waar bewolking kan hangen lekker dicht bij elkaar zodat je ook dan nog vrij eenvoudig je pad kunt vinden.
Cultuur
Onderweg biedt St. Martin am Schneeberg een mooie inkijk in de mijnbouw hoog in de bergen. Zowel de huidige hut als het nabije museum herinneren daaraan. Er zijn daar ook excursies in de mijngangen mogelijk. 
Eindpunt Meran is zeker de moeite waard om extra te verkennen. Naast het historische centrum met het goede winkelaanbod zijn er ook luxueuze thermen. 

Wandelaars en drukte
Van alle leeftijden. De nationaliteiten; een mix van Duitsers, Oostenrijkers, Italianen en Nederlanders. De Berliner Höhenweg is redelijk druk, waardoor een plek in de hutten niet gegarandeerd is. De Tiroler Höhenweg kent slechts een beperkt aantal wandelaars die deze route loopt. Hierdoor was er geen regelmatige ontmoeting met mede-trektochtlopers. Daar waar de omgeving aantrekkelijk is voor weekendwandelingen is het druk met gelegenheidswandelaars zoals de omgeving van de Tribulaun, Schneeberg en het Pfelderstal. 

Herinnering
De glijpartij in juni leverde twee angstige onbeheerste seconden op. Ook de passage van de Gstreinjöchl was op de grens van mijn capaciteiten. Toch zijn dit tezamen met de overnachtingen in een WO-II bunker en onder een ponchotent de herinneringen die er het meest uitschieten. 
Je kunt in een verslag niet al de panorama's beschrijven die je op een hoogte van boven de tweeduizend meter regelmatig laten stil staan en genieten. Ook het lopen over groene grazige almen zoals bij de Sattelbergalm en in de omgeving van de Obernberger See hadden een inpakkende bekoring. 
Gstreinjöchl
Maar deze Höhenweg wordt toch vooral gekenmerkt door het hoge landschap met hier en daar ruige rotsvelden en smalle JochsDit was echt weer een uitdagend avontuur. Volgende jaar wellicht een tik minder hoog, steil en smal. De Tiroler Höhenweg zal niet snel uit mijn herinnering verdampen.


De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

zondag 7 oktober 2018

Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van Oberkaser via Mutkopf naar Meran

Maandag 20 augustus, wandeldag 14
van Oberkaser (2131m) via Bockerhütte en Mutkopf naar Meran (340m)
Zuid-Tirol, Italië
± 8 uur inclusief pauzes,
± 13,5 km, ± 170 m klimmen en ± 1900 m dalen


Andere wereld

Laatste huttennacht

Het is dat je zonder hutten geen huttentocht kunt maken. Het toiletbezoek 's nachts en het stil inpakken 's ochtends blijft een geknoei. Bij Judith zou dit de kwalificatie 'crisis' oproepen. Geef mij mijn tent maar. Daarentegen heb je met hutten op de mooiste en meest onverwachte plekken een onderkomen en verdere verzorging. Bijzonder is dat ondanks de vaak voor wegtransport onbereikbare locaties de kosten meevallen, voor halfpension tussen de veertig en zestig euro. Een dubbel gevoel dus.
Al om halfnegen gisterenavond ben ik op 'mijn' bed gaan lezen en in slaap gevallen. Door de vermoeidheid heb ik niet gemerkt wanneer de bovenburen hetzelfde hebben gedaan.
afdaling naar de Bockerhütte

en een laatste keer omhoog
Dwangmatig
Tiroler Höhenweg, je doet hem helemaal en niet half. Daarom daalde ik vanaf de Oberkaser (2131m) af naar de Bockerhütte (1700m) om daarna weer te stijgen naar ongeveer 1800 meter op het punt waar ook een wandelpad rechtstreeks vanaf de Oberkaser samenvoegt. Een pad zonder extra klimmen, dat ook nog eens langs twee meren loopt. Te laat.
pad naar Mutkopf
De afdaling naar Gasthaus Mutkopf ging weer vermoeiend over een keurig aangelegd keienpad. Op een of andere manier daalt dat niet lekker. Door het bos naar Gasthaus Hochmut was het weer aangenaam koel en niet zo bonkend voor je knieën.
Dat je bij Hochmut een kabelbaan hebt is goed te merken aan alle enthousiast klimmende tegenliggers. Het gehijg is niet van de lucht. Mooi om zo de prachtig Spronser meren binnen het bereik van een grotere groep te brengen. 
Blinde vlekken
Wat verwondering oproept zijn de stukken van de route die mij niet echt bekend voorkomen terwijl ik zeker weet dat ik hier in juni liep. Hij kan zijn dat ik toen in cadans stom stoempend en in gedachte verzonken omhoog ben gegaan. Mijn voorkeur gaat naar de verklaring dat het wandelen nu in de tegenovergestelde richting gaat en de andere ooghoek tijdens het dalen. Omhoog zwoegend heb je meer de neiging direct voor je te kijken, terwijl je afdalend verder en breder om je heen kijkt. 
Zo ook op de zogenaamde Vellauer Felsenweg vlakbij Hochmut. Vorige keer had ik er mij over verbaasd dat er 'Schwindelfreiheit' werd aanbevolen. Waarschijnlijk ben ik toen gefocust geweest op het pad recht voor me. Naar beneden lopend viel nu de steile bergwand direct op. Als inmiddels zelfverklaard Geübter had ik de kettingen natuurlijk niet nodig, maar voor Anfänger snap ik nu de waarschuwing. 
onder de druiventrossen door
Verheerlijking
De cola en apfelstrudel op het terras in Vellau bij 28 graden en de radler op de Trappeinerweg, 34 graden, kwamen precies op tijd. De schorre stem door de droge mond en de smachtende blik moeten een pathetische indruk hebben gemaakt. De verheerlijking van de drank bereikte grote hoogte. Prijzen waarvoor je normaal twee anderhalve liter flessen koopt werden daarmee opgewaardeerd tot giften voor een goed doel.
onder een afdak van druivenranken koel in de schaduw aan een  radler, heerlijk
Metamorfose
Opvallend is de verandering van het landschap. Loop je tot Gasthaus Oberlechner bij Vellau in een bergomgeving, vanaf daar gaat het met regelmaat langs wijngaarden. Met het betreden van de Tappeinerweg waan je in een subtropische omgeving. Niet alleen door de temperatuur van vandaag, maar vooral door de andere bloemen en bomen. Palmen, catussen, en andere zuidelijke bloemen sieren deze helling op het zuiden. Echt mooi.

Onderschatting
Goed dat ik gisteren gestopt ben bij de Oberkaser. Het idee dat ik ook nog wel naar Meran door had kunnen lopen bleek vandaag een ruime overschatting. Niet alleen was de afstand langer dan gedacht. Met het afzakken naar Meran steeg de temperatuur en daalde mijn tempo. Eenmaal op de prachtige Tappeinerweg vlak boven Meran slofde ik bij meer dan dertig graden voort naar het nog steeds onbekende eindpunt. 

Hoewel er tussen juni en nu verschillende richtingaanwijzers met het logo van de Tiroler Höhenweg zijn bijgekomen bleef het einde op de laatste kilometers over de Tappeinerweg een groot vraagteken.
Tiroler Volksaufstand 1809 (foto van wikipedia)
Ten slotte zag ik bij de Pulverturm een laatste schildje. Verder nergens iets van een officieel einde. Er stond een informatiebord over de Tiroler Volksopstand van 1809 tegen de Beierse koning. Dat leek mij wel een goed einde van mijn Tiroler Höhenweg.
Pulverturm (waar het buskruit werd bewaard)
Isabella
Bij zesendertig graden  kuierde ik langs het riviertje de Passer naar het centrum van Meran, passeerde de thermen, om tenslotte te eindigen bij hotel Isabella. Dat hotel herinnerde ik mij nog van mijn verblijf op de camping in juni. 

Na de lange warme dag was de aanmelding bij Isabella nog even spannend, omdat ik gewoontegetrouw niets had gereserveerd. Een Duitse luxe touringcar voor de deur deed het ergste vermoeden. De receptioniste-serveerster-eigenaresse was mij gelukkig ter wille.
Bij gebrek aan eenpersoonskamers werd de prijs voor mijn tweepersoonskamer aangepast. Daarna hebben we nog samen met een Duitse over het droge weer gesproken, over de klimaatverandering en, inmiddels onder het genot van een bier, over de in Duitsland en Italië gewaardeerde uitstraling van koningin Maxima. Nu ik een kamer had deelde ik al deze opvattingen van harte. Na een verkwikkende douche was ik nog meer overtuigd van het ambassadeurschap van onze koningin.
Voor het diner mocht ik aansluiten bij het Duitse gezelschap. Als Vorspeise Salat, als Hauptgericht Goulasch mit Nudeln en Eis als Nachtisch. Het is goed dat ik morgen naar huis ga anders germaniseer ik over de grens.
Het is genoeg geweest. Goed om weer naar huis te gaan. Terug naar Judith en Jack. Terug met nieuwe energie en het gevoel van voltooiing. Voltooiing van de Tiroler Höhenweg, voltooiing van toch wel een hoge uitdaging. Yes!

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review

donderdag 4 oktober 2018

Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van Pfelders via Spronser Joch naar Oberkaser

Zondag 19 augustus, wandeldag 13
van Pfelders (1630m) via het Spronser Joch (2581m)
naar de Oberkaser (2131m)
Zuid-Tirol, Italië
± 5,5 uur inclusief pauzes,
± 10 km, ± 960 m klimmen en ± 450 m dalen

drukte op het Spronser Joch

Zondagsdrukte
Bonusdagen
Wel lekker om gisteren na twaalf inspannende wandeldagen een dag luierend op bed, lezend, schrijvend, whatsappend door te brengen. Ook de flixbus is geboekt voor de rit van Meran naar Innsbruck. Verder ben ik nog even wezen kijken bij het hooien op de skipiste en heb ik bij het winkeltje een ijsje en mueslirepen gekocht, een heerlijk ontspannen rustdag deze onverwachte extra dag. Eigenlijk zijn het sinds de Zwickauer Hütte allemaal bonuswandeldagen. Oorspronkelijk ging mijn planning voor de tweede poging niet verder dan die hut. Door de ervaring van de vorige keer had ik twee reservedagen opgenomen. Omdat mijn voortgang voorspoediger liep dan verwacht had ik onderweg al bedacht gewoon de hele Tiroler Höhenweg tot het einde in Meran te lopen. Dat geeft een goede invulling aan al die extra tijd.
Hooien op de skipiste
Niet alleen
Eén dag rust is meer dan genoeg. Vanochtend weer de vrijheid van de bergen tegemoet. Nieuwe beweging, nieuwe actie.
Na het goede ontbijt snel betalen en wegwezen uit hotel Pöhl. Prima verzorging, maar gauw weer op pad. Even het dorp uit en dan, dan sluit ik aan bij de eerste groep wandelaars in het bos naar het Flatschnaltal.
In dit dal wordt ik regelmatig ingehaald. Op het eind van het dal zie ik diverse groepjes boven mij op verschillende hoogtes tegen de helling. Iedereen wil er op uit deze zondag.
diverse groepjes boven mij op verschillende hoogtes tegen de helling.

De wandeling naar Spronser Joch ging vlot. Na de overgang volgde weer de trap met de houten treden. Dit keer helemaal droog en zonder sneeuw. Bij de prachtige ondiepe Schiefersee zaten verschillende groepen te picknicken. Tijd voor een heerlijke pauze. Genieten van dit landschap.



Als ik doortrek naar beneden krijg ik zicht op nog meer Spronser Seen. De route loopt pal langs de Grünsee. In juni liep het water over de dam het dal in. Nu staat het water meters lager en lopen er mensen over die dam. 2018 het jaar met een droogterecord.

De afdaling over het aangelegde blokkenpad naar de Oberkaser kostte de meeste moeite. Het loopt niet lekker. Toch stond ik al om halftwee op het drukke terras. Bij de Oberkaser hebben ze een slaapplaats voor me en bij de Bockerhütte een uur verder moet ik dat maar afwachten. Zal ik hier blijven? 
Als ik me gek maak dan loop ik in één keer door naar Meran bedenk ik me nog. Haal ik het niet dan kan ik ook nog onder mijn poncho liggen. Maar deze nacht nog een keer buiten liggen trok mij niet met het regelmatige avondonweer. Vanochtend hoorde ik nog van de eigenaresse van hotel Pöhl over een zwaar onweer gisterenavond. En wat moet ik dan weer in Meran. Dan beter hier genieten van het landschap.
Het wordt dus een nacht in een kleine gerenoveerde stal vol gestouwd met matrassen. Op dit tijdstip heb ik nog vrije keus. De trits matrassen op een rijtje naast elkaar trekt mij niet. De keuze valt op het onderste bed van een stappelbed van drie hoog. Ik zal blij zijn als deze nacht er ook weer op zit. Dat community-slapen is niet mijn ding. 
Eerst op het terras nog wat eten en dan een klein wandelingetje richting het meer. Misschien een beetje lezen buiten de drukte van het hut. Ik heb nu al zin in de laatste wandeldag. Naar beneden, naar eindpunt Meran. 


De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review