Flarden grijs rond Kootwijk
Grijze flarden over heides en vennen, koude druppels aan overhangende takken en stammen. Stomende moutainbikers als de weinige passanten, een langzaam naderend gegrom van een bieten dorsend monster met kerstverlichting. We onderbreken met een opwarmende lunch, koelen af en moeten weer verder. Jammer van het verkeersgeluid dat zich niet laat absorberen door de vochtige dekens boven het Kootwijkerveen ten noorden van de A1. Verder, terug naar de rust ten zuiden. Terug richting Kootwijk over het gelijknamige zand. Vergraste heide met de gele gloed van pijpenstrootjes gaat over in grote groene mosvlaktes als in Noorwegen en IJsland. Het mulle zand in de laatste slagen verlagen tempo en verhogen hartslag. Vijf uur over twintig kilometer onverhard.
