Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

dinsdag 30 november 2021

Zuiderzeepad: wandelen van Medemblik via Wevershoof en langs Andijk naar eindpunt Enkhuizen

Net binnen voor de vierde golf 

Woensdag 24 november 2021
25 kilometer
de beste corona-stuurlui staan ....niet in Den Haag, maar in Medemblik
Tussen de golven
Het is gelukt. Tussen de coronagolven door hebben we na vier jaar eindelijk de 490 kilometer van het Zuiderzeepad voltooid. 24 januari 2018 liepen we tegen een zuidwesterstorm de eerste etappe van Enkhuizen naar Hoorn. Eind 2018 passeerden we Elburg en begin 2020 kuierden we al door het Friese Gaasterland. Tussendoor 'deden' we de afsluitdijk, want die werd na augustus 2019 voor wandelaars afgesloten. 
Met een eerste aarzelende rit met een mondkapje werd in maart 2020 nog net Workum bereikt. Daarna sloeg de corona-lockdown toe en duurde het tot oktober van dit jaar dat de versoepelde maatregelen ons verleidden om de draad weer op te pakken. Mondkapjes waren niet meer nodig en je kon weer lekker een café binnenstappen en de wandeldag naar Kornwerderzand met een diner afsluiten.
Onbekommerd planden we meteen nog dezelfde maand de wandeling van Den Oever naar MedemblikNet voor de omzwiepende vierde coronagolf zaten we woensdag 24 november weer met een mondkapje een half uur in een totaal lege bus naar Medemblik om daar te starten met de afsluitende wandeltocht naar Enkhuizen. Twee dagen later ging Nederland weer op slot met een avondlockdown. En net als bij de eerste lockdown, de avondklok, het vaccinatieproces, de maatregelen voor de tweede en de derde coronagolf was de kritiek niet van de lucht. Met vooruitziende blik hebben ze daar in Medemblik een mooi kunstwerk voor opgericht: De beste stuurlui....
De beste corona-stuurlui.....
Plezierhavenverzameling
Oosterhaven, Westerhaven, Pekelharinghaven, Regattahaven, in Medemblik liggen net zoveel plezierjachten als er huizen zijn. Je loopt er van haven naar haven. Na de start bij het historische stoomtreinstation zijn we binnen vijfhonderd meter bij het havenhoofd aan de IJsselmeerkant waar de bronzen stuurlui kritisch naar de verrichtingen op het water kijken. Nu is er op deze kille novembermorgen weinig voor ze om over te spotten, te zeiken en het beter te weten. Ook wij mogen zonder mondkapje ongehinderd door naar de Oosterhaven met de mooie oude huizen en een aantal bruine vlootschepen.
Oosterhaven
drijvend tankstation
Oosterhaven vanaf de Pekelharinghaven
Kaasmarkt Medemblik
Op de scheiding van de Ooster- en de Westerhaven, bij de Kaasmarkt, nemen wij een koen besluit en duiken na anderhalve kilometer Hotel Medemblik binnen. Er is koffie en appeltaart. Of er nog meer geopende horeca volgt vandaag is onzeker. Binnen is binnen.
Kasteel Radboud
Vanaf het havenhoofd ten noorden van de Oosterhaven hadden we het al zien liggen, het Kasteel Radboud. Na de Pekelharinghaven lopen we er nu pal omheen. Het ziet er robuust uit. De naam is afgeleid van Koning Radboud die op de plek waar nu Medemblik ligt een kasteel liet bouwen. Dat was enige tijd geleden, rond 700. Deze Friese koning hield met een 'dwangburcht' de West-Friezen in bedwang. Dat was nodig want die West-Friezen vormden blijkbaar een autonome boerenrepubliek in die tijd.
Die West-Friezen zijn later door Hollandse adel enigszins tot bedaren gebracht. Vooral Floris V, graaf van Holland en Zeeland, had rond het eind van de dertiende eeuw succes. Ook hij liet op de ruïnes van het oude kasteel een nieuwe burcht bouwen. Je moet die West-Friezen er tenslotte onder houden. Dat is van alle tijden.
Kasteel Radboud vanaf de IJsselmeerkant gezien
Vooroevers
De ruim tien kilometer kust tussen Medemblik en Andijk is een aaneenschakeling van recreatiestranden, jachthavens en vooral zogenaamde 'vooroevers'. Overal zie je op de kaart dat woord afgedrukt. Maar wat is nou een vooroever? Bij Rijkswaterstaat vindt je de definitie: 'Gedeelte van de kuststrook zeewaarts van de laagwaterlijn tot de zeebodem, ook wel onderwateroever genoemd.' Na drie keer lezen krijg ik er een beeld bij, maar kan dat niet goed koppelen aan al die vooroevers tussen Medemblik en Andijk.
terugblik vanuit omgeving Andijk richting Medemblik aan de horizon
In de informatienota  'IJsselmeeroevers ONDERDIJK' van het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij vond ik een beschrijving van het project dat hier na 1990 is uitgevoerd. Gelukkig is de werkelijkheid mooier geworden dan de stugge tekst in de nota:
In het Natuurbeleidsplan (Regeringsbeslissing, 1990), alsmede in de derde Nota Waterhuishouding (1989) is opgenomen dat het IJsselmeer is te beschouwen als belangrijk zoetwaterecosysteem. Daarna een stuk tekst met woorden als 'Ecologische Hoofdstructuur', 'Natuurontwikkelingsgebieden'. Uit de inleidende projectbeschrijving:
'...de relaties van het IJsselmeer met het aangrenzende land door uitbreiding van de ondiepe oeverzones te versterken'. 
'... In zijn algemeenheid dient de uitbreiding van ondiepe oeverzones (vooroeverontwikkeling) de aantasting van de natuurwaarden en potenties van de oeverzones van het IJsselmeerbekken op te heffen en op langere termijn om te keren in verhoging van waarden.'
Ik zal eerst maar wat foto's laten zien anders snap je na dit soort zinnen niet dat het zo mooi geworden is.
vooroever ter hoogte van Onderdijk
vooroever ter hoogte van Wevershoof
Recreatiegebied De Vooroever bij Wevershoof
Wij lopen gewoon door en laten die vooroevers op ons inwerken, maken een foto bij het Stoommachinemuseum, stoppen kort voor een boterham en banjeren over een soort steiger van de ene naar de andere kant van recreatiegebied De Vooroever. 
Vanaf de dijken, de rechte bergen van Nederland, zie je van alles om je heen. Je loopt op nok-hoogte van de kleine huizen binnendijks, soms zelfs binnenkijks.
Betweters
Wij, vooral ik, verzinnen overal een verklaring bij, die ik thuis weer moet bijstellen. Zo vindt ik het strak omheinde en goed bewaakte PWN-terrein maar verdacht. Wat hebben ze daar te verbergen? Thuis lees ik dat het de drinkwaterspaarbekkens voor half Noord-Holland zijn van het Provinciale Waterbedrijf van die provincie. Wel het beschermen waard.
bezinkbekkens op het enorme terrein van het waterleidingbedrijf
Even daarvoor zag ik mogelijkheden voor een COA in een van de ruime vakantieparken van Andijk. Zo'n gedachte komt waarschijnlijk op door vermoeidheid. Bij Andijk maken we nog een foto van de wel erg grote nieuwe kerk. De inschatting dat het een protestantse kerk is blijkt juist. Alleen die genootschappen trekken nog volle zalen. Ook dat blijkt weer een mislukte redenering. In Wikipedia wordt ik terecht gewezen: De gereformeerde kerk van Andijk dateert uit 1929 en werd ontworpen door architect Egbert Reitsma. Vanwege zijn grootte wordt de kerk ook wel de 'gereformeerde kathedraal' genoemd. Sinds 1985 is de kerk een rijksmonument.
Dat geldt schijnbaar niet voor alle kerken. Vier kilometer terug passeerden we een restaurant in het mooi gerestaureerde kerkje vlakbij de Kerkbuurt.
foto van het interieur op de website van Restaurant Het Kerkje
De derde rust is door de afkoeling nog korter dan de tweede. Verder gaat het langs het enorme PWN-terrein met de waterbekkens. Ter hoogte van de bijbehorende werkhaven staren we even naar een alternatief woon-motorjacht dat zich diep in het riet heeft afgemeerd.
springplank 'koppie onder'
Grand Finale
Langzaam neemt ons commentaar op, en de duiding van de omgeving af. De dijk maakt bij vuurtoren De Ven een knik van oost naar zuid. Op een afstand zien we een verlichte kas. De afstand die Frank schat blijkt te kloppen: twee kilometer. Daar passeren we het enorme zaadveredelingsbedrijf Enza. In al die kassen van Enza veredelen ze groentegewassen. Van vier jaar geleden kan ik mij herinneren dat aan de andere kant van Enkhuizen Monsanto is gevestigd dat ook daarmee bezig is. Interessant, maar onvoldoende om ons te stoppen. Het tempo gaat zelfs omhoog en de gespreksstof stokt. We zitten op 21 kilometer, nog vier.
ingepakte vuurtoren De Ven
Langs de oordrand van noordelijk Enkhuizen gaat het nu. We halen hondenuitlaters in en laten honden schrikken. Tot onze verbazing stuiten we op een noordelijke Efteling: Sprookjeswonderland, nooit van gehoord. Ok, even inhouden en een foto maken anders geloven ze het thuis niet.
Eindelijk, we bereiken de oudere delen van Enkhuizen en lopen langs de gemetselde Zeemuur, die dient als waterkering voor het oostelijk deel van de binnenstad.
Frank wil verder. Zijn grote teen protesteert. Nog een paar foto's van de buitenkant van het Zuiderzeemuseum en een paar minuten later staan we bij het zogenaamde Staverse Poortje. Hier vandaan vertrokken we vier jaar geleden. We hebben het pad rond gelopen, 490 virusvrije kilometers, niet verkeerd.
Zuiderzeemuseum
Ook dit keer weer geen feestelijke ontvangst bij onze aankomst. Volgende keer maar vooraf een persbericht uit laten gaan. Een snelle foto vormt het hoogtepunt van onze finish.
We willen zitten en beginnen daarom direct aan de laatste kilometer naar het station door de mooie oude straatjes en langs de buitenhaven. 
meteen verder over de Wierdijk richting het station
over de Oosterhaven naar 'De Bocht', een prachtig stukje
loopbrug bij de Dromedaris
station Enkhuizen
Dat zitten gaat nog niet in de trein naar Hoorn, want die rijdt voor onze neus weg. Daardoor maken we kennis met de prachtig gedecoreerde antieke hal van het station als we ons installeren bij restaurant 'Het Station Enkhuizen'. 
Knap bedacht die naam.
hal van station Enkhuizen
Nu even niet kritisch zeuren, voorlopig zitten we hier goed met een koffie en een cola. We hebben besloten om de voltooiing van het pad luister bij te zetten met een diner. Frank wil eerst de autorit terug maken en dan vlak bij huis heerlijk eten. Een goed idee, dan kunnen we zonder gevaar meteen drinken op onze eigen gezondheid en op die van de wandelaars die nog moeten beginnen aan het Zuiderzeepad. Moet je doen, een prima pad!
Hal van station Enkhuizen

De dagverslagen zijn verzameld in de pagina



dinsdag 2 november 2021

Zuiderzeepad: wandelen van Medemblik via Dijkgatbos en Robbenoordbos naar Den Oever

Met internet erbij toch interessant 

Zondag 31 oktober 2021
22 kilometer
Internetwandelen
Op de wandeling van Medemblik naar Den Oever moet je alles wat afwijkt aangrijpen om het interessant te houden. Op 12 kilometer stappen door het natte gras bovenop de Wieringermeerdijk valt dat niet mee met rechts water en links uitgestrekte weides met windmolens als horizonbrekers.
Maar met internet op zak wordt het toch boeiender dan wat je direct om je heen ziet. Zo zaten wij na ruim twee uur bij werk- en vluchthaven De Oude Zeug doodgemoedereerd bij daglicht uit te rusten aan een picknicktafel. Google je even op internet dan wordt het anders. Uit 'Hollands Kroon Actueel' van 20 maart 2020:

DE OUDE ZEUG – Overdag een vrij stille omgeving, maar dat verandert zodra de zon onder is gegaan en de duisternis in is gevallen. Dan verandert De Oude Zeug van een haven met wat industrie in een poel van verderf waar alles gebeurt wat het daglicht niet kan verdragen. 
De drugshandel viert er hoogtijdagen, maar niet alleen de drugshandel ook de seksindustrie heeft De Oude Zeug ontdekt als ‘afwerkplaats’, dit tot grote ergernis van velen. Vooral na middernacht neemt het aantal verkeersbewegingen sterk toe en is het een komen en gaan van auto’s die drugs komen halen of brengen of even naar de ‘afwerkplaats’ rijden voor wat seksuele bevrediging.

Was die man in de kleine auto boven op de dijk bij de uitrit van de Oude Zeug wel een vogelaar? Waar keek hij naar met zijn verrekijker? Toen wij hem passeerden hielpen wij hem met tellen: "twee, wandelaars, twee".

Briljant
We waren sowieso al goed bezig op internet. Voor vertrek leerde Buienradar dat het vanaf twee uur zou gaan regenen met een verontrustende hoeveelheid van 9 mm in het vooruitzicht. Dat valt natuurlijk niet in een keer dus geen reden om de wandeling uit te stellen. Aansluitend aan de rit naar het busstation van Medemblik zouden we met de bus naar Den Oever verplaatsen. Alleen op zondag is die busrit een soort vrijetijdsbesteding. Na vijftien minuten mag je weer in busstation Abbekerk uitstappen en komt de doorstart naar Den Oever je een half uur later ophalen. Totaal 1 uur en 20 minuten voor 20 kilometer.
op de IJsselmeerdijk vlakbij het stoomtreinstation en het stadhuis van Medemblik
blik vanaf het busstation Medemblik richting noord
In werkelijkheid waren we ook nog eens vijftien minuten te vroeg voor de bus vanuit Medemblik naar Abbekerk. De dijk richting Den Oever lag pal voor ons. Zonde van al die extra reistijd. Meteen gaan wandelen in plaats van wachten op de bus werd aantrekkelijk. Maar wat de doorslag gaf om tegen de gebruikelijke richting in van start te gaan was de gedachte dat we de wandeling op die manier vroeger zouden beëindigen en niet in de regen hoefden te lopen. Briljant. Erg tevreden met ons zelf togen we direct op pad met als startpunt Medemblik in plaats van Den Oever.
Het Lelygemaal dat de polder ooit droogmaalde
Dijkinfra
Is er de eerste vijfhonderd meter nog afleiding in de vorm van het Lelygemaal, daarna hebben we een uur lang een zwart gebouwtje op de dijk als nieuw levensdoel. Om de eentonigheid verder te onderbreken moeten we van de markeringsstickers ook nog een keer van de dijk af. Echt een uitje dat ons de asfaltweg op dwingt, ons opgelegd door niet gedogende boeren nemen wij aan. Tot genoegen van Frank die poreuze schoenen heeft met uitwringbare sokken.
Bij het bereiken van het levensdoel, een zwaar beteerd houten 'dijkmagazijn', dwingen we ons tot een rust op een van de vochtige balken langs het huisje. Je weet nooit of je nog een keer zo'n geriefelijke balk tegenkomt op deze waterkering.
Terugblik op het dijkmagazijn en op 5 kilometer het silhouet van Medemblik
Een tweede hoogtepunt in het 12 kilometer dijktraject was de knik naar het westen na acht kilometer bij het metalen skelet dat op Google maps Zeughoek Lighthouse wordt genoemd. Je moet een redelijke fantasie hebben om er een lichtbaken in te herkennen. Wij konden geen licht ontdekken. Ook de regelmatig opduikende plastic pijpen over de dijk wisten wij niet te verklaren. Waterinlaten? Doorlopen en negeren. Teveel stress al die onbekende antwoorden.
Zeughoek
Dijkfauna
Dat er schapen op een dijk lopen is niet echt een cultuurschok. Maar wat te denken van een haas die wij verstoren tijdens zijn verblijf tussen de basaltblokken. Hij kende het gezegde en ging er conform de verwachting meteen vandoor. Zo niet een flinke meeuw die niet van ons onder de indruk was.
Verrassender waren de alpaca's*. Snel weer naar internet:  Alpaca's  – ook wel berglama genoemd - komen oorspronkelijk uit de hoge Andes en worden daar als boerderijdier gehouden. Hij heeft een schofthoogte van 90 cm en een lange hals, met een wollige vacht of lange lokken die soms tot aan de grond reiken. De vacht komt voor in meer dan 22 erkende kleurslagen. Bontgekleurde dieren zijn veel zeldzamer dan de dieren met andere kleuren.
De alpaca gedijt het beste op een hoogte van 4400-5300 meter waar een geringe luchtvochtigheidsgraad heerst. Daarentegen geeft hij wel de voorkeur aan zachte, vochtige grond voor zijn gevoelige pootjes, met mals gras en veel poelen om zich in te wentelen.
Deze alpaca's* zijn dus behoorlijk de weg kwijt. Maar Nederlandse boeren zien blijkbaar ook handel in deze dieren. Of het om de wol is of het vlees zou ik niet weten. *Ik ben zelf blijkbaar ook de weg kwijt geweest, want ik ben inmiddels gecorrigeerd: het zijn lama's, dijklama's denk ik nu.
Aangespoord door twee op elkaar liggende alpaca's die enigszins afgezonderd van de groep bewegingen maken als zijnde getrouwd lees ik verder: Voortplanting: De vrouwtjes werpen in het regenseizoen na een draagtijd van elf en een halve maand. 
Volgend jaar oktober dus regenseizoen in de Wieringermeer. 

Oude Zeug
Het werkgebied Oude Zeug bestaat uit verschillende haventjes en een centraal industrieel deel. Het meest zuidelijk ligt de Jaanhaven, die op deze zondag vol ligt met wel tien binnenvaartcruiseschepen. Luxe schepen met tientallen kamers.
Of ze hier vanwege corona liggen is niet duidelijk. Mijn spontaan idee van een prima COA-locatie is niet origineel lees ik in een artikel op een regionale website. Blijkbaar heeft scheepswerf Jongert dat in 2020 ook al bedacht. Niet voor voor asielzoekers maar voor arbeidsmigranten. Volgens de krant gebruikte deze werf zonder de benodigde vergunningen een zogenaamde hotelboot voor 39 arbeidsmigranten, die dagelijks werkten aan de bouw van een windmolenpark in het IJsselmeer voor de kust van Friesland. 
een twin-ponton van Barges in Oude Zeug
In de eigenlijke werkhaven ligt nog een link naar de aanleg van dat windmolenpark in de vorm van een tweelingponton met hoge neerlaatbare palen als draagvlak voor kranen bij de opbouw van windturbines van Windpark Fryslân. Gesproken over dit windmolenpark, twee weken geleden tijdens de wandeling op de afsluitdijk naar Kornwerderzand waren ons deze nieuwe molens al opgevallen. Op internet lees ik: 
De 89 windturbines in het IJsselmeer komen in een zeshoek te staan. De afstand tussen elke windturbine is minimaal 600 meter. Daar kunnen boten straks tussendoor varen.
Produceren van de windturbines van april 2020 tot april 2021: in fabrieken in onder andere Friesland, Polen, Duitsland, Vietnam, Portugal en Marokko zijn onderdelen van de windturbines geproduceerd. 
Zomer 2021 Stroom in huis! Zodra de eerste windturbine draait, levert deze stroom. Het windpark is in het najaar van 2021 klaar. Energieleverancier Eneco neemt voor 15 jaar groene stroom af van Windpark Fryslân. 

Wieringermeerbossen
In Noord-Holland boven Amsterdam zie je weinig bos in de vele polders. Dat het Dijkgatbos en het Robbenoordbos de enige bossen van enige omvang zijn boven de lijn Alkaar - Enkhuizen is dan ook goed te merken. Zo stil wij liepen over de dijk zo verbluft zijn we als we geparkeerde auto's met mountainbikedragers ontwaren, wandelaars tegenkomen en aan de kant moeten voor recreatiefietsers.
De bossen moeten van na de oorlog zijn als je af gaat op de naam van het Dijkgatbos: een bos bij het gat in de dijk dat de Duitsers er aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in bliezen om geallieerde luchtlandingen te verhinderen. Alles liep weer onder water en pas acht maanden later viel de polder weer droog. Net als bij rivierdoorbraken heten de grote waterkommen achter de dijk ook hier 'wielen'. Nu prachtig omgeven door dikke rietkragen en bevolkt met honderden eenden.
Slaaphaven
Direct na het Dijkgatsbos dwingen we ons tot een ontspannen ligrust met zicht op het open natuurgebied van de Dijkgatsweide, het verbindende gebied naar het Robbenoordbos. De temperatuur zorgt ervoor dat we met de rust niet uit de tijd lopen. Snel weer opstaan voordat je hier verstijft.

Verder maar weer tussen het roodbonte vee door naar het Robbenoordbos. Van het bos hebben we geen foto's gemaakt. Het ging geregeld over fietspaden, hier en daar een ingezakte vlonder over een greppel om de spanning er in te houden en drie kwartier later sta je opnieuw bij het water, bij de Zuiderhaven van Den Oever.
Je bent meteen weer in de bewoonde wereld. Althans, je ziet weer wat moderne huizen met havenzicht. Wat echter het meest opvalt is een lang cruiseschip met het spandoek SLAAPSCHEPEN. Wat moet zo'n cruiseschip nu hier. Slaapschepen.nl geeft het antwoord: slaapschip 'Le Formidable' met meer dan honderd kamers is voor de werkers aan de renovatie van de afsluitdijk voor drie jaar gehuurd.
Zoiets hadden we al gedacht. Het schijnt een goed uitgeruste boot te zijn met sauna, fitness en dat soort zaken. Niet verkeerd als je hier de hele week moet zitten voor je werk.
Wij beginnen aan de laatste anderhalve kilometer op zoek naar de onderdoorgang van de A7 naar het busstation van Den Oever. Die voor de auto's slaan we toch maar over ook al moet het achter de vangrails langs wel kunnen. Laten we ons een keer aan de verkeersborden houden, na 22 km kan er ook nog wel 800 meter bij. Volgens de buienradar echter niet. We zitten nu blijkbaar in eigen tijd. De laatste 500 meter begint het licht te regenen. Daar blijft het bij. De rest van de regengolven zien we als de bus ons alle onbekende delen van de Wieringermeer laat zien. Erg verbredend dat wandelen over het Zuiderzeepad. Nog 1 etappe te gaan.
Zuiderhaven met op de achtergrond de Stevinsluizen in de Afsluitdijk