Zuiderzeepad: wandelen van Stavoren naar Workum

Crisiswandelen

Woensdag 18 maart 2020
16 kilometer

De horeca heeft flink te leiden van het virus, ook in Hindeloopen

Corona

Na twee maanden blokkade door grauwe wolken, regen en een kuitblessure eindelijk een vervolg van het Zuiderzeepad. Onder de huidige omstandigheden kiezen we voor een sportief bewegen dat goed past bij het Coronavirus: voldoende sociale afstand en toch naar buiten. Voor ons geen crisis. Er is voldoende brood en drinken voor een lunchpakket. Geen hamsteren onderweg, want dat moet je allemaal meesjouwen. We waren er bovendien op het Zuiderzeepad al aan gewend dat de horeca op woensdag gesloten is, dus dat maakt geen verschil. En toiletpapier kan ook worden vervangen door water. Dat is in verschillende landen en culturen zelfs de norm. In Friesland is er daarmee voldoende vloeibaar toiletpapier. 
Even weg van de onverzadigbare medianieuwsindustrie die elke virusscheet opzuigt en met moemakende herhalingen weer uitblaast.

We gaan met de trein van Workum naar Stavoren, de start van deze dagwandeling. Premier Mark Rutte heeft beloofd dat ze rijden.

in Stavoren konden we als enig overgebleven gasten
 persoonlijk afscheid nemen van de treinbestuurder.

De dienstregeling hoefde niet gewijzigd te worden, want ze rijden normaal al slechts één keer per uur. Of er in virusvrije perioden om elf uur 's morgens meer mensen in de drie wagons zitten weten we niet, maar de sociale onthouding is hier goed opgevolgd; er zit nog één medepassagier ver weg in de andere coupé. In Stavoren nemen we op het perron als enig overgebleven gasten met gepaste afstand persoonlijk afscheid van de treinbestuurder.

Virusvrije dijk

Bij onze laatste wandeling in januari was in heel Stavoren alle horeca op een na dicht. Die hebben we toen nog net kunnen vinden. Dit keer weten we tevoren dat we kansloos zijn en stappen direct van het station naar de naastgelegen haven waar het pad verder gaat. We bekijken kort de bruine vloot die hier ligt en klimmen even later de zeedijk op. Vandaar kijken we terug op de havenmond van Stavoren. 

Even denk ik dat ik in Willemstad op Curaçao ben. Een warme, bont gekleurde rij huizen tekent zich achter de vuurtoren af. De Friese passaatwind koelt je verwarde brein echter binnen seconden en brengt je weer in de werkelijkheid. We draaien om en zetten de gang er in richting het dorpje Molkwerum, dat vier kilometer verder Molkwar heet. Lekker simpel, alleen maar de dijk volgen. Links het water, rechts het groen. Geen virus redt het op deze koude winderige dijk.

Bocht fan Molkwar

Bocht fan Molkwar
Vlak voor Molkwar zoeken we naar de sluis die op onze kaart staat genoemd. Het is een stuk gras geworden waar ooit een kleine haven was. Alleen een palissade herinnert nog aan de kade waar in de voorbije eeuwen kleine vissers- en handelsschepen aanmeerden. Hoe tijden veranderen.

Van hieruit overzie je de 'Bocht van Molkwar', de zeebocht tussen Molkwerum en Hindeloopen, dat aan de andere kant met de scheve toren van de Grote Kerk vaag aftekent aan de horizon.

We zoeken weer de luwte aan de landzijde van de dijk en trekken verder om een kwartier later er nog even op te klimmen om een blik op het vogelreservaat te werpen. Een bord heet ons verlokkend welkom maar met de windtranen in de ogen overzien we het van boven. We passeren het Waterschapsgebouw bij Schuilenburg en verwonderen ons over een vreemd gebouw achter een hoog hek, het voormalig Badpaviljoen Hindeloopen.

Waterschapsgebouw bij Schuilenburg

Hindeloopen/Hylpen

Hindeloopen was een aangename verassing met de roodbruine verzameling van oude huizen langs smalle straatjes en stegen doorsneden door enkele grachtjes. Opvallend zijn ook de verschillende wipbruggen waar de route ons over leidde. 

Stadhuis van Hindeloopen

Via de Nieuwe Weide en de Yndykbrug kwamen we op het Vondelingenplein. Een plein in verhouding met de grote van deze 365 inwoners tellende stad: een muziektent met erom heen vier banken direct omringd door huizen en huisjes met ieder een eigen gevel. Zeker geen lekker plein om als vondeling aan je bestaan in Friesland te beginnen. Frank en ik hielden het tien minuten vol voor een rust met een Berliner bol en water. Jammer dat je als wandelaar weer verder wil over jouw pad. Als vrijwillige galeislaven lieten we ons door de route weer voortdrijven.

Yndijkbrug met rechts de muziektent op het Vondelingenplein, onze rustplek

In de Achtvoetsteeg nog een blik tussen de stille huisjes die achter hun kleine gevels soms onverwacht lange uitbouwen hebben. De Wipbrugsteeg bracht ons naar de andere kant van de Zeilroede met uitzicht op het Sluishuis met zijn alarmklok. 

Over de Kalverstraat nader je de sluis en passeer je het achterterras van het Argentijns-Mexicaanse Restaurant El Paso waar ik het niet na kon laten om een foto te maken van de mozaïektegels met reclame voor een bier dat volgens de brouwers lijdt onder het virus.

Al op 2 maart meldde biernet.nl dat de eigenaar van Corona (AB InBev) in de eerste twee maanden van 2020 285 miljoen dollar minder omzet had. Dat toen alleen in China. "De uitbraak van het virus viel samen met het Chinese Nieuwjaar. De vraag naar Corona bier was in deze feestelijke tijd in China flink lager." Ik schat dat de omzet niet veel beter zal zijn geworden nadat het virus het pandemie-certificaat kreeg opgespeld.

De uitgaande straat, Oost genaamd, brengt ons over een ophaalbrug naast het Sluishuis. Ik neem nog snel een foto van de jachthaven en we staan buiten Hindeloopen. Te snel dit bezoek. Dit stadje ga ik nog een keer bekijken. Zeker de moeite waard.

Wereld op zijn kop?

Even buiten Hindeloopen gaan we de dijk naar Workum op. Het schiet niet meteen op omdat we eerst overleggen naar wat voor een huis we kijken vlakbij station Hindeloopen. Is dit een omgekeerde boerderij? Wat vindt jij?

Onderweg naar Workum

De lange dijk brengt ons naar de Vuurtoren van Workum. Aan de overkant van de vaart naar Workum (Soal geheten) ligt een grote camping achter het brede recreatiestrand. Kitesurfers scheren over het ondiepe IJsselmeerwater. Altijd weer een aantrekkelijk gezicht. Had ik ook weleens willen doen. 

Op dringend verzoek van allerlei bordjes trekken we om de tuin van de vuurtorenbewoner heen en vervolgen over de dijk naar de sluis van Workum.

Workum

Ook Workum weet ons te bekoren. Straten met namen als Sylpaed en Sud brengen ons naar het centrum. Ook hier afwisselende gevels en oude huizen, kerkjes in overvloed. Het richtbaken vormt hier de grote toren van de Sint Gertrudiskerk, in de volksmond 'Grote- of Dikke toren'. 

Op het schitterende plein bij het stadhuis sluiten we deze wandeling af. Niet met een terrasbezoek. Alles is verlaten in deze dagen. Ook geen laatste rust bij de hangouderen op de publieke banken bij de Waag. Ze zitten er keurig met veilige tussenafstanden ons toe te lachen. Nee, we gaan door naar de auto bij het station. Eindelijk warm zitten en voor het virusdonker thuis.

Binnenkort ga ik hier nog eens rustig rondfietsen en wat meer tijd nemen om alle straatjes te bekijken. Niet meteen een Elfstedentocht, maar een Driestedentocht om te beginnen: Stavoren, Hindeloopen en Workum.

De dagverslagen worden verzameld in de pagina

Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland

Zie al mijn wandelingen in Nederland