Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

donderdag 21 februari 2019

Zuiderzeepad: wandelen van station Kampen naar Genemuiden

IJsseldelta

Woensdag 20 februari 2019
19 kilometer

over de Slaperdijk langs de Goot richting Genemuiden
Dijkenmars
Dijkenmars, een begrip dat in mijn verre verleden gekoppeld was aan een afknijpoefening. Nu beleefden we een rustige aaneenschakeling van kilometers over de Nederlandse vorm van een berggraat in het landschap. Branderdijk, Kamperzeedijk, kilometers Slaperdijk en ten slotte een stille omgang van zeven kilometer rond de Zuiderzeepolder over grasdijk nummer 104 langs de Veneriete, het Zwarte Meer en het Zwarte Water tot in Genemuiden. Meters hoog verheven boven het groene vlak keken we weg, om ons te verdrinken in de leegheid van deze delta doorsneden met vaag bekende en onbekende waters. Het is dat we foto's hebben genomen en toch nog hier en daar een vraag uit het landschap peurden anders zou deze verbindingsroute tussen Kampen-IJsselmuiden en het Weerribben en Wiedengebied nu al uit ons geheugen zijn gespoeld.
op weg naar Grafhorst over de Branderdijk
Seniorenstraat
De rit naar de parkeerplaats bij Station Kampen verliep probleemloos. In de planning hadden we afgezien van openbaar vervoer, omdat de terugreis van Genemuiden naar huis de nodige tijdslurpende overstappen met zich mee zou brengen. De busreis terug naar de auto bij Station-Kampen zou slechts twintig minuten vergen. Zou, omdat je dan wel de goede vertrektijd gegoogeld moet hebben. 
Direct na de start was het even aftasten om op de route te komen. Een keurig gemarkeerde route, die wij zoals gewoonlijk snel kwijtraakten door onze weidse blik. Wij zijn van de grote lijnen en zien pijltjes naar steegjes over het hoofd. 
Dorpskerk van IJsselmuiden
IJsselmuiden-centrum bereikten we via de dorpskerk aan de Dorpsweg. Vermoedelijk is dit ook het oudste deel van het dorp, want daarna daalden we letterlijk af naar na-oorlogse wijken. Opvallend was dat de routekeuze ons leidde door een straat met honderden meters seniorenwoningen en wellicht hier en daar zelfs ouden-van-dagenappartementen. Tweehoog en aan beide zijden van de straat. Onze passage was voor een enkele bewoner het hoogtepunt van de ochtend.
Dat deze weg eindigde bij een ruim begraafplaatsencomplex was voor ons geen bezwaar, maar dat kan afhankelijk van de stemming anders worden ervaren. Je kunt er trouwens naar geloof gescheiden kiezen voor een rustplaats. Zo passeerden wij ook een Joodse begraafplaats. Opbeurend, zo lazen wij boven de ingang, is de gedachte dat wij nog tijd hebben om ons te bekeren. Maar eerst nog even Genemuiden zien.
Eilandbrug Kampen
We wurmden ons via allerlei binnendoorstraatjes IJsselmuiden uit en belandden met wat geslinger op de Banderdijk richting het dorpje Grafhorst, dat ook stadsrechten schijnt te hebben. Vanaf deze dijk doemde onze eerste landschapsvraag op. Wat is die tuidraadbrug in de verte en over welk water gaat die? De brug lijkt op de Erasmusbrug, maar die werd niet bij de mogelijke oplossingen betrokken. Een van de gokken was een brug in de N50. Maar over welk water? De afstand en richting verschillenden te veel van een brug over het randmeer. Al lopend kwamen wij er niet uit. 
Grafhorst aan het Ganzendiep
Grafhorst bood ons een variëteit aan woonhuizen, die niet allen zouden leiden tot een woningruil. In Wikipedia wordt vermeld dat het stadje in 1849 vrijwel geheel is verwoest door een brand. Dat kan een verklaring zijn. 

Op naar Pet-Tea
Wat ik tevoren ook onvoldoende nauwkeurig op internet had uitgezocht waren de openingstijden van Theetuin Bet-tea. Vanaf tien uur verwachte ik een welkomstcomité, maar zie nu dat ze pas vanaf 1 mei wakker zijn. Een ja-neetje: het bestaat wel, maar is niet open. Ook al roept een bord je naar binnen, de deur bleef dicht. Mooi pet.
Leven bij zorgboerderij de Pieperhoeve
Na de rust op het buitenverblijf van Bet-tea vervolgen we nog kort over het fietspad langs de drukke Kamperzeedijk tot we bij het gehucht Lutterzijl deze dijk inwisselen voor de Slaperdijk.
Een toepasselijke naam voor een dijk die er niet meer zo toe doet, maar nog wel stoer het land in tweeën splijt. Het waterschap Drents Overijsselse Delta vindt hem blijkbaar belangrijk genoeg om er om de tweehonderd meter keurige afstandsbordjes op te zetten. Je zou maar eens verdwalen of niet goed kunnen uitleggen waar de dijk het begeven heeft.
Langs de Veneriete
Wij banjerden kilometer na kilometer verder door het korte hobbelige wintergras. Eindelijk bij zorgboerderij de Pieperhoeve een bank. Een tweede rust. Maar er was meer bij de Pieperhoeve. Tot op dat moment hadden we zelf hier en daar wel mensen gedag gezegd, maar veel respons bleef uit. Hier echter zagen we jonge mensen, al dan niet op een tandemfiets, die ondanks of misschien juist door hun handicap, nog plezier in het leven hebben en je spontaan gedag zeggen en er bij lachen. 
Met een glimlach op ons gezicht liepen we even later over de sluis van het Veneriete afwateringskanaal, dat contactmoment zat weer in de pocket. Een wandelhand is snel gevuld.
Over de grasdijk langs de Veneriete trekken we verder. We staan even stil bij dijkcrocussen. Ze zijn vroeg dit jaar.
aan de boorden van het Zwarte Meer rechts af
Vermoeiend lopen
Nog zeven kilometer terwijl je de buitenrand van Genemuiden bijna kon aanraken. Met een grote boog nemen we weer afstand van ons einddoel en gaan eindelijk weer een keer naar de oude Zuiderzeekust. En dit keer ook met een plas water: het Zwarte Meer. Bij het meer buigen we af in noordoostelijke richting. Het tempo wordt rustig op het hobbelige gras. Een keer rusten op een echte stoel wordt aanlokkelijk. 
Door een maalstroom van kleine meeuwen die laag over de dijk van water naar land vliegen lopen we naar de monding van het Zwarte Water. Waarom gaan die beesten allemaal op een kluit zitten? En wie geeft het commando waarop ze allemaal tegelijk verkassen? Er komt geen antwoord terwijl het dijkgras korter wordt en de ganzenpoep toeneemt.
vlakbij de monding van het Zwarte Water in het Zwarte Meer
Genemuiden
De laatste kilometer langs het Zwarte Water naar de rand van Genemuiden passeren we modern uitgeruste boerderijen, waar de wintertijd gebruikt wordt om de erfbeplanting driftig te snoeien. In tien seconden verdwijnen dikke boomstammen in de schredder. Het moet zacht populierenhout zijn of die schredder is enorm sterk, of beiden. Wij lopen door, hier moet je niet tussen komen.
In Genemuiden wordt zo te zien niet slecht geboerd. Achter de dijk van het Zwarte Water liggen gigantische villa's. Je kunt in elk huis met gemak een compleet elftal van Sportclub Genemuiden laten bivakkeren en dan heeft elke speler een eigen kamer. Misschien kunnen alle elftallen hier wel ondergebracht worden. Ruimte genoeg. Er zal weinig deining ontstaan want nergens zien we enig leven in deze bakbeesten, bij een aantal zijn zelfs alle luiken gesloten. Tot zover onze korte taxatie en wijzigingsvoorstel voor het bestemmingsplan.
Bij de veerpont over het Zwarte Water verlaten wij de route en gaan op zoek naar de bushalte op de Overtoom. Verlaten ligt de jachthaven erbij, die wij in één doorgaande beweging passeren. We nemen geen pauze voor koffie, want de bus gaat maar eenmaal per uur. Na wat omzwervingen bereiken we de straat van de bushalte. Maar die straat heet helemaal geen Overtoom. Wat nu? Waar is de Overtoom? Geintje van Genemuiden, de bushalte is vernoemd naar het gebouw 'D'overtoom' waar we op uitkijken. Voor de rest was de haast overbodig, want de bus gaat pas over twintig minuten. 
We praten nog even met skatende meisjes van een jaar of tien, die naar deze vreemdelingen komen kijken. Het gesprek krijgt geen diepgang. Laat die bus alsjeblieft maar komen.
westrand van Genemuiden





De dagverslagen worden verzameld in de pagina