Westerborkpad; Wandelen van Weesp via Muiden, Muiderberg en het Naardermeer naar station Naarden-Bussum

Wandelen met je dochter

Samen

Vandaag liep ik niet alleen over het Westerborkpad. Ook niet met Frank. Ik liep met Maxime, mijn dochter. Voor het eerst met mijn eigen dochter een lange wandeling over een Lange Afstand Wandelpad. Leuk om met zijn tweeën zoiets te ondernemen en samen te genieten van de weilanden in het prille voorjaarszonlicht. Voor haar een nieuwe omgeving, voor mij grotendeels bekend terrein. Vanuit mijn jeugd en van eerdere wandelingen zoals het Waterliniepad en eigen wandelingen tussen Naarden en Weesp.

Ze had zich stoer omgehangen met een rugzak van bijna 12 kilo. Zelf had ik mijn rugzakje beperkt tot iets meer dan 2 kilo. Ergens moet het leeftijdsverschil toch in tot uiting komen. Maar Maxime wil ook eerder 'pieken' dan ik. Zij gaat er in mei een paar dagen flink tegen aan, terwijl ik pas in augustus mijn topvorm wil bereiken. Zo heeft ieder zijn eigen opwerktraject en overlapt vandaag onze training. Tot beider tevredenheid en hartstikke leuk. 

de Vecht bij Weesp met op de achtergrond de Lange Brug

Langs de Vecht

In Weesp liepen we even langs de Vecht en daarna via enkele leuke oude winkelstraatjes langs de voormalige synagoge, de protestantse St Laurenskerk en het voorname stadhuis, een uit zijn krachten gegroeid mini-paleis op de dam. Tenslotte komen we weer bij de schilderachtige Lange Vechtbrug bij het water uit.

Daarna ging het langs het Fort aan de Ossenmarkt verder. Over dat fort en het stuk langs de Vecht naar Muiden heb ik al eerder geschreven tijdens de wandeling over het Waterliniepad: Weesp-Muiden-Naarden-Weesp.

Heel anders is nu het deel vlak voor Muiden. Daar wordt de A-1 verlegd en gaat hij binnenkort onder de Vecht door. Net als op de vorige etappe van het Westerborkpad, bij de overgang over het Amsterdam-Rijnkanaal, is het één grote bouwplaat met nieuwe en tijdelijke wegen en verschoven fietspaden. Het betekent aardig wat extra meters om de onderdoorgang van de oude A1 bij de Vechtbrug te bereiken.

Muiden

In Muiden gaan we regelrecht naar Ome Ko voor een eerste rust met koffie en appeltaart. Lekker. Als altijd is het er druk. Ook op zondagochtend om halftwaalf. Ik kan vertellen hoe ik hier vroeger kwam op zaterdagavond. Maar ik bedenk me dat je niet teveel over vroeger moet vertellen anders wordt het een ouwe-doos wandeling.

dijkje langs de vestinggracht richting het Muiderslot

Langs het Muizenfort verlaten we Muiden en volgen een dijkje richting het Muiderslot dat aan de andere kant van het water ligt. Elke keer is het weer mooi de contouren van dit aansprekende slot aan de monding van de Vecht te zien afsteken tegen een blauwe lucht. 

Havenhoofden bij Muiden met aan de horizon Pampus

Ik vertel Maxime hoe het water hier veranderde van Zuiderzee, via IJsselmeer naar IJmeer en waar de uitdrukking 'voor Pampus liggen' vandaan komt. En hoe ik een keer met mijn surfplank vastliep op een onderwatermuur rondom Pampus en daarbij leuk werd gelanceerd. En..., stoppen met vroeger.

Naar Muiderberg

De verschillende schelpenstrandjes bevestigen in ieder geval mijn verhaal. We marcheren hoog op de oude zeedijk met een schitterend zicht op de 'Noordpolder beoosten Muiden'. Nooit geweten dat grote groepen ganzen net zo synchroon kunnen vliegen als groepen spreeuwen in de herfst. Eerst geloofde ik het niet, totdat ze massaal over ons heen trokken.

Noordpolder met vele ganzen

Bij Muiderberg verlaten we kort het pad voor een bezoek aan het Echobos. Met de hulp van de betonnen schotels kunnen we elkaar op afstand prima verstaan. Er staan nog meer attributen om je gehoor op uit te leven, maar we willen verder voor een volgende rust en een dringend toilet bezoek. 

Dit keer net na de passage van de Muiderbergse Brink in restaurant het Rechthuis, ook ooit het Tramstation. 'Ja, vroeger, voor de oorlog, reed er een tram door het Gooi; de Gooise Moordenaar'. Oeps, ik zou niet teveel over vroeger vertellen. Snel twee cola bestellen en water voor Jack regelen. 

Even verder lopen we langs de grote Joodse begraafplaats aan de Googweg. Het schijnt de grootste van Nederland te zijn. Vlakbij de Hakelaarsbrug weet ik te melden dat mijn vader hier bij manege Any Dale vroeger ging paardrijden. Op zijn eigen paard? Ja. Oh ja? Ja. 

Naardermeer

We passeren weer allerlei bouwactiviteiten. Nu de verbreding van de aansluiting van de A6 op de A1. Die hele operatie tot aan Schiphol moet miljarden kosten. Hopelijk zullen we er straks makkelijker mee vooruit komen. Voorlopig komen wij nauwelijks vooruit en slingeren we over nieuwe tijdelijke wegen. Een kwartier later zijn we hemelsbreed krap 400 meter verder aan de andere kant van de spoorlijn. 

Met het bereiken van de Meerkade, een dijkje langs het Naardermeer, ontstaat er weer de broodnodige rust. Door de blubber baggerend passeren we nog twee dames op hoog gehakte laarzen. Altijd vermakelijk om verkenningstochten van dit soort zondagwandelaars te bespieden. Regelmatig stoppen ze om hun eenvoudig kaartje te bestuderen en de laarsjes weer tot de orde te roepen. Ach gut.

op de Meerkade richting De Machine

Bij de zogenaamde Machine, een voormalig stoomgemaal, heb je een prachtig zicht over de grootste plas van het Naardermeer. 'ik ging hier altijd schaatsen'. Ai, alweer.

Het  Groote Meer van het Naardermeer

Op de lange Meerkade willen we niet meer rusten, ook al beginnen de voeten gevoelig te worden. Niet die van mij natuurlijk. We zien de Zeeptoren en de kerktoren van Naarden. Bekende torens, ook voor Maxime. 

einde Overscheense Polder met op de horizon de toren van Naarden

Voorbij de torenflat gaat het over de Juliana van Stolberglaan richting station Naarden-Bussum. 'Vroeger ging ik over deze laan naar school. Het is nu een stuk rustiger'. Het blijft moeilijk dat geneuzel over vroeger te onderdrukken. Even later zie ik waarom het een stuk rustiger is geworden. De laan is aan het einde afgesloten voor autoverkeer. Weer iets dat zonder mijn toestemming is gedaan. Of ben ik jaren te ver weg geweest. Met een laatste uitleg over het station waar ik als jong rekruut ooit naar angstige oorden vertrok, is de wandeling echt ten einde. Maxime ziet een bekende en loopt weg en Jack kijkt halsstarrig de andere kant op. Niemand meer om iets uit te leggen over toen. 

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland