Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 24 mei 2015

Grote Rivierenpad; wandelen van station Geldermalsen via Buren naar station Tiel

Van Geldermalsen naar Tiel
20 mei 2015

Welkom in Tiel

Speelse Betuwe
We hebben gewandeld door een mooi gebied, met grote rivieren die je er zelf bij moest denken. Heel even in het begin een flits van de Linge, maar dat is niet echt groot. Het was veel meer de Betuwe zoals je dat op school leert. De hele route wordt gekenmerkt door vele fruitboomgaarden. Vanaf station Geldermalsen is de route na Tricht nog een afwisseling van boomgaarden en open weidegebied. 
honderden meters diepe boomgaarden vlakbij Tricht
Dat verandert bij de nadering van Buren. Vanaf Buitensport organisatie 'Wilgje' aan de Hennisdijk ga je door een mooi natuurreservaat, de Put genaamd. Voordat je begint aan deze strook met afwisselende paadjes door weides en langs kleine meertjes kun je je eerst vergapen aan een moderne speeltuin, met een hoger uitdagingsniveau dan vroeger. 
Je kunt er ook voor kiezen iets op het terras van Wilgje te gaan drinken. Bij het zien van de hindernissen kregen Frank en ik al voldoende mooie herinneringen uit het verleden. Die lieten we dan ook mooi links liggen. En tegen de tijd dat we bij het terras waren regende het. We liepen dus door. Nat was het slechts van korte duur en we hadden geluk. Door een gele golvende gloed van de boterbloemen liepen we een schitterend gebied binnen met geurende meidoorns, pluizende paardenbloemen en witte hagen van fluitenkruid
Buren en buitenlui
De routemakers leiden je daarna via allerlei wandel en fietspaden prettig naar Buren. Daar gingen we voor de rust dit keer niet zoals twee jaar geleden op het Maarten van Rossumpad (Ophemert naar Zoelmond) naar Grandcafé De Hofhouding maar dit keer voor appeltaart en koffie naar De Pannenkoekenbakker. Ook goed.
Voorstraat in Buren
Na de rust hebben we Buren niet uitgebreid voor een tweede keer bekeken. Maar ben je daar voor het eerst dan moet je dat zeker doen. 
Na Buren is het landschap minder open en heeft daarmee een heel andere, prettige  uitstraling. Afwisselend loop je over geasfalteerde landwegen en smalle onverharde paadjes langs akkers en boomgaarden. Een punt voor een korte rust vormde het kasteel Soelen. Hoewel niet opengesteld voor publiek mooi om naar te kijken en foto's van te maken. 
Voorbij Zoelen gaat het voor een tweede keer deze wandeling over de Linge. Eenmaal in Tiel is het met de rust gedaan. Ook hier een compliment aan de routeplanners, want grote delen door de bebouwde kom gaan door groenstroken. Dit keer niet rechtstreeks naar het station maar voor ons nog de afsluitende verrassing bij de Bezige en Lachende Bij.
De Linge bij Zoelen
Welkom, kom er in! 
Dat waren de eerste woorden van Mirjam. Wie? Nou, de Bezige Bij. Wat? Wacht even. Mogelijk niet bij iedereen bekend; mijn vrouw Judith doet aan quilten. Judith meldt via haar blog aan quiltland wat zij al quiltend meemaakt. Veel van haar lezeressen doen dat ook. In die quilt-bloggemeenschap zie je de meest wilde blognamen voorbij komen. Zo ook de blog 'BezigeBijMirjam' uit Tiel.
(Voor de gemiddelde wandelaar: quilten is een handwerk techniek waarbij je met allerlei lapjes van verschillende kleuren, dessins en vormen de bovenkant van een deken maakt. Als je er dan een tussenlaag en een achterkant aan vast stikt heb je een complete deken.)
So what, wat heeft dit met wandelen te maken? 
Alles. Mijn blog 'Walk and See' is door mijn vrouw geschikt geacht, dan wel getolereerd, om te 'volgen' en wordt bij haar in de marge getoond bij elk nieuw bericht dat ik maak. Daardoor zien andere quiltsters mijn wandelblog. Vier blogberichten terug schreef ik over een wandeling samen met dochter Maxime van Weesp, via Muiden en Muiderberg naar station Naarden-Bussum. Daarop kreeg ik een enthousiaste reactie van ene Bezige Bij, die vertelde dat ze in Weesp was geboren en zelfs getogen. Nou kende ik geen Bezige Bij in mijn directe omgeving. 

Normaal klik je dergelijke berichten zonder te openen als spam weg. De vermelding echter dat zij mij via Juud's Quilts had gelezen was voldoende vertrouwenwekkend. Allerlei genoemde plekken in mijn bericht had de Bezige Bij met blijdschap en nostalgie herkend. Als blogger met een reactiegemiddelde van 0,034, schrik je blij. In mijn dankwoord wenste ik haar nog veel plezier bij haar wandelingen in Duitsland. Je moet tenslotte ook iets stimulerends roepen. Daarmee dacht ik over te gaan tot de orde van de dag. 

Mijn reactiegemiddelde zou daarna omhoog gaan. De keer daarop liep ik met Frank over het Grote Rivierenpad van Lexmond naar Leerdam. Ik had mijn verslagje nog niet gepubliceerd of hup daar was weer de Bezige Bij. Wat bleek, zij en haar man hadden vijfentwintig jaar in Leerdam gewoond en zelfs in het beschreven Acqouy hadden zij zich tijdelijk opgehouden. Ook deze omgeving herkende ze uit mijn verhaal. Bezige Bij, inmiddels Mirjam, vond dit teveel toeval. Ja oké, maar wij konden daar niets aan doen, wij hadden het niet gedaan. 
'Komen jullie toevallig ook langs Tiel'? Dat moest ik eerst gaan opzoeken in de gids. En jawel, nadat we eerst nog een etappe naar Geldermalsen gingen lopen, zouden wij de keer erop met het Grote Rivierenpad ook door Tiel komen. Nou dan moesten wij maar eens gezellig langs komen.

Och, als wandelaar maak je dat niet elke wandeldag mee, dat je via je blog een uitnodiging ontvangt. Weer iets nieuws en de mails waren daarbij nog enthousiast over wandelen ook. Dus hebben we afgelopen woensdag 20 mei het eindpunt van onze wandeling iets verlegd en zaten Frank en ik, na de hartelijk ontvangst, met Mirjam en haar man onder het genot van een bier en heerlijke hapjes uitgebreid te bomen over gemeenschappelijke ervaringen. 
ik heb geen foto, 
maar ongeveer zo en nog lekkerder
Over scholen in het Gooi, over fietstochten, over de gedeelde sport waterpolo, over haar wandelingen met de vriendinnen, vakanties. Het enige wat nog niet gemeenschappelijk was, was het quilten (wat ook zo blijft). Kortom we hebben er heerlijk gezeten en de wandeling uitgebreid afgesloten. Een echte aanrader om zo een wandeling te beëindigen. Mirjam hartelijk dank voor je spontane uitnodiging en jullie gastvrijheid. 

Alle berichten van onze wandelingen op dit mooie pad staan op mijn pagina Grote Rivierenpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

maandag 4 mei 2015

Westerborkpad; wandelen van Naarden-Bussum naar station Hilversum Sportpark

Dodenherdenking

Ongepland was het. Eerst zouden we zondag 3 mei gaan, maar vanwege de regen werd het een dag later. Ik spreek hier wel van wij, maar op de ochtend van 4 mei, gaf dochterlief aan dat ze niet meeging, omdat haar wandelschoenen nog op school stonden. Ik heb slechtere gehoord. Toen heb ik meteen besloten om Jack ook maar thuis te laten. Veel van de route zou door de bebouwde kom gaan en dan wordt de halve dag aan de riem een straf. Ach, alleen is ook niet slecht. Kan ik in Bussum op mijn gemak stilstaan bij alle bekende plekken van vroeger.

Halverwege de Bussumerheide drong het pas goed tot mij door dat het vandaag 4 mei was. Erg traag, want ik had enkele dagen geleden voor vanavond al een afspraak gemaakt om samen met Maxime naar de dodenherdenking te gaan bij het monument ter nagedachtenis aan Private Walther Strang.
Drie maal dodenherdenking
Uiteindelijk zouden het vandaag drie vormen van dodenherdenking worden. Naast momenten van stilte bij de verschillende joodse begraafplaatsen en monumenten ter herinnering aan de slachtoffers van de holocaust, ook een onverwachte 'ontmoeting' met overleden bekenden uit voorbije jaren.
Hal station Naarden-Bussum
Vanaf het station Naarden-Bussum gaat het via de nabijgelegen synagoge, over de Generaal de la Reijlaan en de Brediusweg langs vele schitterende villa's uit het begin van de vorige eeuw. Aan het eind trof ik een begraafplaats waarvan ik het bestaan niet kende: de oude begraafplaats van Naarden uit 1830, met erachter gelegen de even oude Joodse begraafplaats. Al lezend op de oude en soms scheve graven ga je terug naar een ver verleden. Bij de ingang las ik dat deze begraafplaats zover weg ligt van Naarden, ja zelfs op Bussums grondgebied, omdat de schootsvelden van de vesting vrij moesten blijven van bebouwing.
Oude begraafplaats van Naarden uit 1830
Dat even verder de R.K. begraafplaats van Naarden ligt had ik ooit van mijn vader gehoord. Nu ik toch aan het graven bewonderen was, ben ik daar ook naar binnen gegaan. Ook een beetje nieuwsgierig of ik nog bekende namen zou lezen. Ik zag er vele, maar stond er bij een aantal speciaal stil, zoals bij mijn oude hoofd van de lagere school, meester van Luyn. En bij het graf van de altijd gastvrije moeder Vrakking, waarbij wij na een waterpolowedstrijd regelmatig gingen kaarten en tv-kijken. En het graf van Coby. Je loopt rond in je eigen verleden en denkt terug.
Bussum
Het Westerborkpad gaat met een slinger weer helemaal terug naar het centrum van Bussum. Op de Huizerweg passeerde ik nog het huis van een naamgenoot. Ik wilde er na al die decennia zonder contact niet aankloppen. Het huis stond ook al te koop. De route voerde nog langs mijn eerste middelbare school. Het plein van de Vitusschool lag er nog, het gebouw was weg. Daarna wordt je over de lange Laarderweg langzaam maar zeker het dorp uitgeloodst. Vlak voor de hei nog een laatste blik op de Lange Heul waar ik regelmatig mijn vader hielp in zijn melkwijk. Tja, das war einmal.
Op de vergrasde Bussumerheide worden de herinneringen vager. Over welke paden heb ik er niet hardgelopen? Moet het binnenkort weer een keer doen.
Hilversum roept op
Toepasselijk op deze dag laat de gids je in Hilversum over de Laan 1940-1945 lopen om daarmee uit te komen bij de bekende spoorlijn die ooit voerde naar Westerbork. Ik passeer het mooie museum voor Beeld en Geluid en zie bij het Centraal Station een nieuw monument dat oproept tot tolerantie. Niks te vroeg in deze tijd van onthoofdingen en massa-verdrinkingen. 
Bezinning
Na de rust op de Groest volgt een bezoek aan de oude begraafplaats van Hilversum. Ook hier herinneringen aan de Jodenvervolging. Zoals een steen uit de groeve van Mauthausen, meegenomen door een overlever. Lang gaat het door de bebouwde kom van Hilversum en langs de randen van Loosdrecht naar het lokale oorlogsmonument en een plaquette ter nagedachtenis aan Joodse jongeren. 
Oorlogsmonument in Loosdrecht
De bezinning na al deze monumenten en begraafplaatsen vindt zijn weg in de kilometers die volgen door de Loosdrechtse bossen en uitgestrekte Hoorneboegse Heide. 
Via de Holleweg worden opnieuw de buitenwijken van Hilversum bereikt, waar het aantal vlaggen halfstok toeneemt. Ik loop door naar station Hilversum Sportpark, want ik moet op tijd terug naar huis voor de laatste dodenherdenking van vandaag. Een herdenking in het teken van een Canadese jonge soldaat die stierf voor onze vrijheid.
Holleweg

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland