Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

donderdag 28 november 2013

ANWB wandelroute Leersum


 
Blijmoedig aan je graf denken
Het mag weer gebeuren. Na de escapades op Corsica, gevolgd door een wandelsabbatical van twee maanden, begon het weer te kriebelen. De eerste ideeën over de trektocht van volgend jaar zijn inmiddels geïnventariseerd. En de eerste kilometers zijn afgelopen maandag 25 november gewandeld. Deze keer een korte proloog van 11 kilometer ten noorden van Leersum. Of zoals de ANWB-website aangeeft ‘Met deze route loop je door de bossen bij Leersum.’

Verrassend afwisselend was deze wandeling. Vanaf restaurant Darthuizen voert hij je allereerst langs de Graftombe van Nellesteijn. Op
de website 'De Utrechtse Heuvelrug'  wordt uitgelegd dat deze graftombe van de familie van Nellesteyn een monument is op het hoogste punt van De Donderberg (36 m), met aan de voet ervan de grafkelder. Verder wordt vermeld;
De graftombe is 14 m hoog en geeft een mooi uitzicht over de omgeving. In 1818 werd de bouw voltooid. Dit gebeurde in opdracht van Cornelis Jan van Nellesteyn, de toenmalige eigenaar en bewoner van ridderhofstad Broekhuizen (het nabijgelegen landhuis Broekhuizen). In 1830 werd hij als eerste bijgezet in het mausoleum. In 1917 werd het twaalfde en laatste familielid bijgezet. Hierna werd de ingang van de tombe dichtgemetseld.
Wikipedia geeft nog meer saillante details, onder andere over de zwangere huishoudster.
Wij zijn de tombe van dichtbij gaan bekijken, want onze wandelingen moeten ook een cultureel element hebben. Daarmee ontstonden zo als vaak weer vragen; dit keer over de tekst in de gevel. 'De Utrechtse Heuvelrug' zei daar in het verleden nog het volgende over;
"Aan de voorzijde is een rondboog-toegang met sluitsteen waarin het jaartal 1818 is opgenomen. Hierboven is een steen in gemetseld met de tekst: 'Blijmoedig aan / het graf te denken / is ook een vrucht / die 't kruis ons gaf / Gez. 189 VS 2B. Behalve als mausoleum moest het monument ook fungeren als tuinsieraad. Als achtergrond van het monument liet architect Zocher 'somber' hout planten om een melancholieke sfeer op te wekken. Zo moest het monument voor passanten een verwijzing naar de dood zijn."
Dus, enerzijds moet je in een melancholieke sfeer aan de dood herinnerd worden, en anderzijds wordt je tegelijkertijd opgeroepen blijmoedig aan je graf te denken. Dat zijn uitdagingen als je onvoorbereid langs komt wandelen. Zolang je in goede gezondheid bent spreekt mij het laatste het meest aan. Het is in ieder geval iets om even bij stil te staan.
Wij dachten echter niet lang na over ons graf, maar liepen blijmoedig door naar de Uilentoren. Deze toren staat op het hoogste punt van de Lombokheuvel en behoorde vroeger tot het landgoed Lombok. Opnieuw een uitkijkpunt uit het verleden, dat nu door de hoge bomen geen uitzicht meer biedt. Dat stelden wij en terriër Jack in onderling overleg vast.
Bos en heides
Kort daarna ging we over de zogenaamde Utrechtse Baan en de Ginkelduinse Heide naar het restaurant van camping en bungalowpark 'Landgoed Ginkelduin'. Dit restaurant is tot onze verbazing alle dagen open. Het bospark ligt temidden van bos, heide en zandverstuivingen en in hun reclame zeggen ze dat je hier vlakbij het stilste plekje van Nederland verblijft. Wij werden op deze stille maandag erg vriendelijk voorzien van cappuccino met voortreffelijke appelgebak, dus daarom hebben wij even later de achtergrondgeluiden van de A12 genegeerd.
Afwisselend loop je de rest van de route door de bossen van Boswachterij Leersum en over kleine en grotere heides, zoals het Leersumse veld, de Leersumse plassen met het veen er om heen en het Breeveen. Qua uitstraling waan je je op de Veluwe. Ook niet verwonderlijk, omdat de oorsprong dezelfde is; een stuwwallengebied. Het is al met al een vrij groot begrazingsgebied voor een kudde die uit verschillende koeienrassen bestaat en je ongemoeid laat passeren.
Net voor invallen van de duisternis stonden we weer bij het beginpunt, klaar om het korte stukje naar huis te rijden. Prachtig om niet te ver van huis weer zo'n mooi gebied te verkennen. Een wandeling om nog een paar keer te lopen.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie:
 
mijn wandelingen in Nederland