Veluwe Zwerfpad: wandelen van Station Wolfheze via Renkum naar de Ginkelse Heide

 Zondaggewoel

Zondag 14 april 2024
 16 kilometer

pauze langs de mooie Bosbeek

Toch maar vooroefenen

Binnenkort zal ik in een aparte blog een uitgebreide uitleg geven van mijn geplande trektocht voor dit jaar. Eind mei - begin juni wil ik in Schotland een deel van de Cape Wrath Trail gaan lopen. Als ik de beschrijving mag geloven wordt dat een pittige tocht. Niet alleen door het ruige landschap maar ook door het wisselvallige weer. Daarom ga ik dit jaar vooraf mijn uitrusting en conditie testen met een tweedaagse tocht met overnachting in mijn tentje. Maandag 15 en dinsdag 16 april had ik gepland. Mijn keuze is gevallen op twee etappes van het Veluwe Zwerfpad. Niet te ver van huis en voldoende natuur om uitgedaagd te worden.

tweedaagse route van Station Wolfheze via Renkum, Camping Zuid Ginkel,
Plankenwambuis Heide, Wekeromse Zand naar Station Lunteren

Of er in het buitenaardse is meegedacht met mijn bedoeling weet ik niet, maar buienradar doet in ieder geval helemaal mee. Op beide dagen wordt flink regen voorspeld. Dat vond ik wat te realistisch en daarom heb ik de tweedaagse een dag naar voren gehaald. Een droge startdag op zondag 14 en een gedeeltelijk natte tweede dag op maandag 15 april.

Station Wolfheze

Wolfheze

Om halfnegen zoen ik Judith gedag. Zij gaat vandaag naar Frankrijk voor een quiltbeurs. Over een week zien we elkaar weer. Een mooie gelegenheid om twee dagen er op uit te trekken met de grote rugzak. Dat lopen met die rugzak is weer even wennen. Rustig aan bestijg ik het viaduct naar het station. Het zitten in de vrijwel lege zondagochtendtrein gaat prima. Weer bewegen met de rugzak mag ik op het totaal vernieuwde Station Ede-Wageningen. Zesentwintig minuten wachten en zes minuten in de stoptrein richting Arnhem duurt het voordat ik in Wolfheze uitstap. De training voor Schotland kan beginnen.

hoofdgebouw van de psychiatrische inrichting

In Wolfheze downtown ben ik nog nooit geweest. De kennismaking is verbazend. De route leidt mij regelrecht naar en dwars door een soort psychiatrische inrichting. Slechts één persoon kom ik om tien uur buiten tegen. Veel huisjes maken een verlaten indruk evenals de oudere, meer monumentale gebouwen. Zou het komen door een weekendverlof? Confronterend zijn de wel bewoonde blokken met flinke hoge hekken er omheen. Ik loop hier vrij rond en zie mannen aan een picknicktafel. Maar wel een tafel achter een stevige afrastering.

snel de pijlen volgen en naar buiten

Renkumse Heide

Mijn zwerfpad gaat gelukkig verder en duikt de Veluwse zandgronden in met kleine bosschermen en voorjaarsgroene akkers. Alles loopt uit. Bij de Boschhoeve zie ik overal bloeiende planten in de bosrand en zelfs in het weiland. 'Google Lens' beweert dat het wilde hyacinten zijn. Lekker wild. Daarom doen ze het dus zo goed thuis in onze eigen tuin.

Boschhoeve

De Renkumse Heide wordt aangekondigd. Helaas is dit een moderne heide zonder heide. Gras voert de boventoon dat kort wordt gehouden door de standaard ingehuurde grote grazers, die natuurlijk pal voor het uitgangshekje uitgebreid liggen uit te rusten. Dan maar over het prikkeldraad.

Over een zandpad buigt de route af richting Renkum. Op verschillende akkers eggen boeren driftig door. Mag dat wel op deze rustdag in dit deel van protestants Nederland? De natuur kent geen rustdagen.

Beken

Zes kilometer gelopen, tijd voor een rust aan de zuidrand van de heide. Niet slim want anderhalve kilometer verder stop ik opnieuw op het zondagsdrukke terras van Boscafé De Beken. Voor een cappuccino zonder appelgebak. Alles is al op door het mooie weer meldt de uitbater zonder spijt. Het wordt afzien in de zon met een citroen-cheesecake. Heerlijk.

Niet zonder reden is de slinger in de route van Wolfheze naar Renkum gemaakt. Bij het Boscafé De Beken zal ik de Molenbeek weer ontmoeten. Het is een sprengbeek, een door mensen gegraven beek. Dat wist ik natuurlijk al, want in 2013 liep ik hier al uitbundig door dit mooie Renkumse Beekdal samen met Frank en terrier Jack.

Molenbeek vlakbij café De Beken

inmiddels de Bosbeek

alweer een rust

De beek is nog steeds schitterend, maar dit keer zal het pad mij tot bijna bij de bron brengen. Daarvoor loop ik na het Renkumse Beekdal al slingerend door het bos naar het Nivonhuis De Bosbeek. Dat is ook de naam van de beek in de bovenloop.

bij het NIVON-huis De Bosbeek

Celtic Field

sloffen langs de spoorlijn

prachtig weer voor een foto

Met wat omzwervingen via Celtic fields en de toepasselijke Bosbeekweg bereikt het pad de spoorwegovergang over de lijn waar ik drie uur geleden naar Wolfsheze reed. Pal langs de spoorlijn gaat de route weer in oostelijke richting waar ik de Bosbeek opnieuw kruis. Daar eerst een ontspannen rust tegen een omgevallen boom over de iele Bosbeek die direct naast mij rustig voortstroomt. Prachtig is het hier in voorjaarszon.

Bosbeek net noord van de spoorlijn

prachtige plek voor een rust tegen omgevallen boom

de Bosbeek wordt steeds smaller

Ginkelse Heide

Hier verlaat ik het Zwerfpad op weg naar de camping Zuid-Ginkel waar ik hoop te overnachten. Nog een kilometer volg ik de kronkelende en steeds smallere Bosbeek die diep insnijdt in de bosgrond totdat het contact verloren gaat bij de snelweg. Daar wenkt een zichtbare hand mij naar de noord kant van de A12.

Over de Wijde Veldweg langs de Ginkelse Heide loopt het nog rustig in de middagzon. Dat verandert in de directe omgeving van de schaapskooi waar een spontaan openlucht speelveld zich aandient. Kinderen met en zonder ouders springen en racen door elkaar. Er wordt rondgereden op allerlei driewielers, met en zonder elektrische ondersteuning. Kite vliegers kiezen het luchtruim evenals grote elektrische speelauto's die met volle vaart over springplanken de lucht in schieten en door het terrein crossen. Een en al energie wat hier rondschiet. Het is verbazend hoe rustig de schapen en hun lammeren er onder blijven. Meestal staat de mens achter een hek naar dieren te kijken, maar hier blijven de beesten veilig achter de afrastering van de kooi.

over de Wijde Veldweg naar de schaapskooi

Ik blijf er maar kort en steek over naar camping Zuid Ginkel. Mijn mail is blijkbaar niet aangekomen of nooit gelezen. Ik was er al bang voor. Er is gelukkig plaats. Ik hoef dus niet wild te kamperen ergens in het struikgewas. Nu kan ik rustig op een geriefelijk veldje mijn tentje opbouwen. Het was twee jaar geleden de laatste keer, hoe ging dat ook alweer? Het wordt geen wereldrecord. Met wat geknoei en verbeterpunten staat hij na een half uur. Meteen maar even liggen.

Luxe

Judith belt. Ze is samen met Wilma goed aangekomen op het overnachtingsadres in Frankrijk. Iedereen zal dus verzorgd slapen. Nu deze luxe is zeker gesteld kan ik ook nog wel douchen. Voor een tweedaagse wandeltocht geen echte noodzaak, maar wel lekker. Een luxe die ik in Schotland nog moet afwachten. Eens kijken wat restaurant Bloem net buiten de camping te bieden heeft. Wat een luxe, het kan niet op.

meteen aantekening uitwerken voor dit blog

Zie al mijn wandelingen in Nederland