Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 12 juli 2015

Westerborkpad; wandelen van station Meppel naar station Hoogeveen

Tussen spoorlijn en vaart

De spoorlijn vlakbij Koekange
De Hoogeveensche vaart bij Hoogeveen
Vrijdag 10 juli
Vroeg was ik al met Jack de trein in gestapt richting Meppel. Het zou mooi weer worden en om een beetje op tijd terug te keren uit Drenthe wilde ik deze 27 kilometer in de middag afronden. Je bent even onderweg, maar zulke loopafstanden maken wel de reistijd waard. Zigzaggend zouden we ons binnen de twee kilometer tussen de spoorlijn en vaart in oostelijke richting naar Hoogeveen verplaatsen. 
winkelraam in de Hoofdstraat
Gestileerde bloemen
Als je van kunstzinnige bloemen houdt dan moet je deze wandeling zeker doen. Je begint in Meppel op de Stationsweg al met prachtige bloemmotieven op de verschillende jugendstil / art nouveau huizen. Dat zet zich op weg naar de binnenstad voort op het Zuideinde en in de Hoofdstraat. Als je een beetje om je heen kijkt zie je overal sierlijk smeedwerk, glas in lood ramen en kenmerkende tegeltableau's. Van dat laatste is zelfs een webpagina gemaakt, waar je een aantal tegels terugvindt, die je onderweg kunt ontdekken. Schitterend. 
woning aan de Stationsweg

Het is Meppel rond 1900 blijkbaar redelijk voor de wind gegaan want de toen dominante architectuur zie je op vele plekken, tot aan de lagere school uit 1908 aan toe. 

De wandeling eindigt in dezelfde trant als je niet ver voor het station in Hoogeveen langs een voormalige distilleerderij loopt met twee opvallende tegelafbeeldingen, een over de fabricage van advocaat en de andere over de aankondiging dat dit het adres is voor wijn en likeur. Achter deze gevel van geglazuurde stenen zit geheel in stijl nog steeds een slijterij.
Naast deze kunstzinnig gemaakte bloemen liepen we ook regelmatig langs volop bloeiende bermen. Koesteren moeten we deze trend van de laatste tien jaar, je gaat er blijer van lopen.
Hoogte- en dieptepunten wisselen elkaar af
Kilometer 1 voerde door de binnenstad van Meppel. Langzaam lopend, kijkend en fotograferend liep ik langs de gevels op zoek naar de volgende ornamenten. Je passeert een ophaalbrug, komt in het nog oudere deel en voordat je het in de gaten hebt sta je midden in de stad bij de kerk. 
Helaas voor ons werd rusten op het gezellige plein met zijn terrassen onmogelijk gemaakt door een vette dikbuikige Tokkie met twee langharige herdershonden die met opengesperde bekken vol aan hun ijzeren kettingen begonnen te trekken toen Jack op het terras verscheen. Het vet raadde ons aan naar een ander terras te gaan. 'Ik zit net zelf. Ze hebben me ook al van een ander terras weggestuurd.' Gek hè. Ik verspilde er geen tijd aan en met instemming van Jack vertrokken we weer. Terug naar de route door de winkelstraten. 
De Wheen
Via het mooie plein De Wheen kwamen we uit bij het Slotplantsoen met het monument ter nagedachtenis aan de Meppelse Joden. Even een moment van overdenking, de klik naar het thema van dit pad.
Kookt op gas
Langs de voormalige lagere school en de achterkant van oude gasfabriek gaat het richting de Gasgracht. Bij het passeren van fabriek zie je nog vaag op de muur de oproep 'Kookt op Gas'. Net als de spelling is de fabriek achterhaald. In 2008 heeft architectenbureau B+O het gebouw in ere hersteld en er een werk en ontmoetingsplek van gemaakt voor ondernemers en particulieren. De Gasgracht leidt je ongemerkt de stad uit. 
open zicht richting Broekhuizen
De Wetering
Voorbij de wijk Oosterboer opent zich het land en is de gracht overgegaan in De Wetering. Ooit was dit de waterverbinding richting Hoogeveen. Nu is hij afgedamd. Dat er betaald moest worden voor het passeren van de wegen lees je bij het Tolhuis De Knijpe. Voor alle mogelijke combinaties van mens, dier en voertuig was een prijs, tot op de halve cent nauwkeurig.
Van vaart naar spoorlijn en weer terug
Aan het eind van de Wetering gaan we over naar de oevers van de huidige waterverbinding naar Hoogeveen, de Hoogeveensche Vaart. Een rustig water, waar vandaag alleen een enkel motorjacht wachtte op de bediening van de Rogatsluis. Na deze sluis volgt het gebied Broekhuizen dat ik al eerder beschreef na onze wandeling over het Maarten van Rossumpad richting Ruinerwold. Anders dan toen werden we niet opgejaagd door mestinjecterende tractoren. Alles was rustig en er was uitgebreid de tijd om een foto te maken van tegen vliegen gecamoufleerde paarden. 
Slingerend door dit boerenland passeren we vers gemaaide weiden, waar grote schudders het gras keren. Overmorgen gaat het regenen, dus er moet nu weer geracet worden om het gras op tijd in de kuil te krijgen. Eigenlijk wordt er bijna altijd geracet om het weer voor te blijven. Ooievaars zien het aan en proberen van deze race wat mee te pikken.
aardappelveld in bloei met erachter trekkers aan het gras schudden
kanten maaien van de Koekanger Aa
Ooievaars controleren of er nog wat te eten is
Deadline
Door de route iets aan te passen konden we ontspannen bij Café Brouwmeester in Koekange. Prima koffie en vriendelijke bediening. 
Aan de leestafel wordt ik geïnformeerd over de zoveelste laatste deadline aan de Grieken. De regering Tsipras schijnt eindelijk wat te dimmen. Komen erachter dat je beter wat vriendelijker kunt zijn als je van een ander wilt lenen. Ben blij dat ik geen Griek ben.
     
Echten
Parallel aan de spoorlijn volgen na Koekange kilometers zonnig en rustig agrarisch gebied totdat het dorpje Echten wordt bereikt; een verzameling mooie oude boeren gebouwen die helaas de laatste jaren weinig onderhoud heeft gehad. Hier en daar zitten de gaten in de strooien daken die rijk bemost zijn. Jammer. 
Maar het dorp biedt meer. Er is een replica van een plaggenhut te bewonderen, een mooie plattelandswinkel, een galerie met beelden rondom en de prachtige havezate 'Huize Echten'. 
In de plaggenhut is het moeilijk voor te stellen dat ooit gezinnen in deze bouwsels hebben geleefd. Voor Jack was nog net ruimte in de drie meter stal, de helft van de hut. Hij wilde er snel uit. 
Over de mooie oprijlaan gaat het vervolgens naar de havezate, waar je getoond wordt hoe het eeuwen geleden ook anders kon.
Nagestaard door het vee trekken wij verder. Het laatste stuk naar Hoogeveen gaat grotendeels langs de gelijknamige vaart.
Bij het fotograferen van een herdenkingsplaquette langs het fietspad werd ik nog opgeschrikt door een vloekende wielrenner toen ik een stap achterwaarts deed om de compositie te verbeteren. Hij uitte zijn schrik in drieletterwoorden en ik de mijne in een nageschreeuwde verontschuldiging. De rest van de wandeling hebben we over de dijk gelopen.
Hoogeveen
Na de onderdoorgang van de A-28 begon de onvermijdelijke afronding door de bebouwde kom. Niet altijd plezierig, maar in Hoogeveen veraangenaamd door een groenstrook tot aan de begraafplaats. Het oorlogsmonument nodigde uit tot een kort bezoek aan dit kerkhof met zijn symbolisch middenpad dat eindigt in een natuurlijke poort in een hoge beukenhaag. 
middenpad van de begraafplaats Hoogeveen
Verderop passeerden we nog een Joodse begraafplaats met monument. Daarna nader je het centrum. Het laatste stuk ben ik van de route afgeweken en heb ik gewandeld over de brede, mooi ingerichte winkelboulevard, die mogelijk werd door na de Tweede Wereldoorlog de vaart langs de Hoofdstraat te dempen. 
In Meppel denkt men er over oude gedempte grachten weer in ere te herstellen, in Hoogeveen heeft men dit gedempte gebied opnieuw ingedeeld als wandel- en winkel gebied. Voor beide valt wat te zeggen.
Maar mijn mening wordt niet gevraagd en na 27 kilometer heb ik ook niet zo veel meer te zeggen. We gaan naar het station om in de trein terug vele stukken van onze wandeling voorbij te zien schieten. Al het gras op de weilanden is inmiddels gekeerd en ligt klaar om morgen opgeraapt te worden. Dat gaat zonder ons goed lukken. Ze zijn goed bezig hier. 

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

donderdag 2 juli 2015

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen Zoutleeuw - St Truiden - Hoepertingen

Zoutleeuw - St Truiden - Hoepertingen
26 juni 2015
(dit is een vervolg op het verslag van Overhespen naar Zoutleeuw)

Krieken en Kersen


Kriek is Vlaams voor een zure kers lees ik nu in Wikipedia. Nou, dan hebben wij miljoenen krieken gezien. Verschillende die wij proefden waren aardig zuur. Het kan ook zijn dat ze nog niet rijp genoeg waren. Gelukkig zaten er ook al heerlijke zoete tussen. Vlak voor St-Truiden liepen we door een soort openlucht-kersenmuseum waar we op bordjes bij de oude hoogstambomen vragen kregen aangereikt als hoeveel water een kersenboom opneemt, of hoeveel kilo kersen er van die boom zou komen? Wij wisten het niet en liepen bescheiden door.
Wel weten we nu enkele namen van kersensoorten; 'Castor', 'Kraker', 'Late Kraker', 'Franse'. Het zijn waarschijnlijk oude soorten, want hoogstambomen zie je niet veel meer. In de vele echte boomgaarden zagen we lange rijen lage bomen staan onder plastic overkappingen. Dat overkappen is de zogenaamde teeltbescherming.
Het moet een profijtelijke onderneming zijn gelet op de hoge investeringen die een boomgaard vraagt voordat er kersen te oogsten zijn. Bij een boomgaard in opbouw zagen we duizenden nieuwe betonnen palen, kilometers staalkabel en dan nog eens duizenden jonge boompjes. In de lokale krant 'HET BELANG VAN LIMBURG', van onze wandeldag 26 juni, lees ik dat kersenteler Hendrix overweegt om ook aan teeltbescherming te gaan doen:

"Het worden weer slopende dagen want er wordt voor de volgende dagen extra zonnig weer voorspelt. Een prima zaak voor het rijpen van de vruchten maar het is toch uitkijken en bang afwachten of er geen zwaar onweer volgt wat nefast zou zijn voor de teelten. Wie verder wil als professionele teler moet aan teeltbescherming doen.  Op dit ogenblik hebben wij 13 hectaren en dat is een heel kostenplaatje om dat volledig te overkappen.  Ik overweeg nu telkens als er een nieuwe plantage wordt aangelegd deze uit te rusten met teeltbescherming," zegt Henderix.
Teler Bart Nicolai uit Zepperen investeert al volop in teeltbescherming. "De keuzemogelijkheden zijn beperkt. Of je investeert een heel jaar in snoeien, werken, nieuwe bomen planten enz. en dat alles kan met de nodige pech op paar dagen in een nachtmerrie veranderen of je kiest voor overkappingen. Ik kies voor de tweede mogelijkheid en heb mijn constructie  zelf ontwikkeld en in Polen laten construeren en blijft net onder de 30.000 euro per hectare. Dat is nog veel geld maar het risico is zo goed als nihil en opbrengsten kunnen tot 8.000 kg per hectare toenemen," 

Om deze berekeningen en landbouwkundige kennis tijdens het lopen te verifiëren waren wij vanochtend na een goed ontbijt bij onze B&B 'Het Leeuwerveld' (www.hetleeuwerveld.be) om half negen al weer onder weg. Niet zo vroeg als Gust, de echtgenoot van Yvette. Die was allang weg. Yvette runt de B&B en Gust werkt nog steeds op de oude boerderij. De hoeve is nu in handen van de zoons, maar Gust kan het niet laten om daar mee te zaaien en te oogsten. Yvette mist de hoeve niet echt. Op de hoeve moest ze ook nog in de winkel staan. Nu ze in Zoutleeuw wonen heeft ze tijd voor haar gasten en voor eigen vakanties. Dat zat er vroeger niet in.
Korenveld in de omgeving van Wilderen
Wij vonden half negen tijdens deze tweedaagse vroeg genoeg. Ook nog direct in afgeritste broek. Een mannenbeen schijnt geen sieraad te zijn, maar het loopt wel een stuk lichter. Zoals gewoonlijk hadden we weer prachtig zonnig weer. Net als gisteren ging het weer over fietspaden op de voormalige fruitlijn. Nog steeds op lijn 23. In het dorp Wilderen staat bij het voormalig station zelfs nog een wagon.
bekendal vlak voor St Truiden
We hadden daarmee niet gekozen voor de hoofdroute, die ten noorden van St-Truiden loopt, maar voor de variant die deze oude stad wel aandoet. Nu we in Vlaanderen zijn willen we naast het licht glooiende land ook de oude middeleeuwse stadskernen bewonderen. Vlak voor het bereiken van het openluchtkersenmuseum passeerden we een breed dal van een tweetal smalle beken, waar zo te zien zogenaamde nieuwe natuur is aangelegd. De restanten van de oude maisteelt waren duidelijk nog te zien. Prachtig was het dal vol gegroeid met een mix van kamille en klaprozen.
Grote Markt van St Truiden (foto geleend van internet)
Links de OLV-kerk en midden op de markt het stadhuis met eigen carillon.
Op de achtergrond de hoge gevel van de Minderbroederskerk. 
Routestickers brachten ons via stadsparken wel aangenaam de stad in, maar leidde niet naar het echte centrum. Net op tijd verlieten we de route om via de Abdijstraat de Grote Markt te bereiken. Op weg daar naar toe passeer je de abdij, die ooit is gesticht door de Frankische edelman Trudo, de naamgever van de stad. De oude abdijtoren herinnert nog aan die tijden. De Grote Markt wordt wat vreemd verdeeld door er midden op het stadhuis te plaatsen. Daarmee verdwijnt de Onze Lieve Vrouwekerk enigszins uit het zicht. Temeer omdat het stadhuis ook weer een toren heeft. Ook al was het marktplein bij ons bezoek bezet door een speelactiviteit, toch maakten al die torens en oude gebouwen een mooi beeld. Zeker de moeite waard om voor om te lopen.
Bij het verlaten van de stad stopten we nog kort bij de kerk van de Minderbroeders. Wij vonden de gevel wel hoog, maar niet echt mooi. Eenmaal buiten de stad overvalt je weer de stilte van de boomgaarden en akkers. Nog een keer hebben we na het dorpje Burstem gerust en daarna ging het achter elkaar door over betonnen Belgische en Romeinse landweggetjes langs gaarden en akkers naar de auto bij de kerk in Hoepertingen. Althans dat was de bedoeling. Verkeerd waren we vandaag nog niet gelopen dus dat zat in de laatste twee kilometer. Daardoor kwam er minstens nog 1 bij. Verder hadden ze daarna bij het Kasteel Mariagaarde, tegenover de kerk van Hoepertingen, geen cola voor ons. Alleen in het weekend. Het zal wel een straf zijn geweest. Hadden we maar van de Belgische kersen af moeten blijven.
binnenplaats van Kasteel Mariagaarde in Hoepertingen met een terras dat alleen het in weekend open is


Elk jaar maken we enkele wandelingen over deze route.
Alle dagverslagen verzamel ik in