Westerborkpad; wandelen van station Meppel naar station Hoogeveen

Tussen spoorlijn en vaart

De spoorlijn vlakbij Koekange

De Hoogeveensche vaart bij Hoogeveen

Vrijdag 10 juli
Vroeg was ik al met Jack de trein in gestapt richting Meppel. Het zou mooi weer worden en om een beetje op tijd terug te keren uit Drenthe wilde ik deze 27 kilometer in de middag afronden. Je bent even onderweg, maar zulke loopafstanden maken wel de reistijd waard. Zigzaggend zouden we ons binnen de twee kilometer tussen de spoorlijn en vaart in oostelijke richting naar Hoogeveen verplaatsen. 

winkelraam in de Hoofdstraat

Gestileerde bloemen
Als je van kunstzinnige bloemen houdt dan moet je deze wandeling zeker doen. Je begint in Meppel op de Stationsweg al met prachtige bloemmotieven op de verschillende jugendstil / art nouveau huizen. Dat zet zich op weg naar de binnenstad voort op het Zuideinde en in de Hoofdstraat. Als je een beetje om je heen kijkt zie je overal sierlijk smeedwerk, glas in lood ramen en kenmerkende tegeltableau's. Van dat laatste is zelfs een webpagina gemaakt, waar je een aantal tegels terugvindt, die je onderweg kunt ontdekken. Schitterend. 

woning aan de Stationsweg

Het is Meppel rond 1900 blijkbaar redelijk voor de wind gegaan want de toen dominante architectuur zie je op vele plekken, tot aan de lagere school uit 1908 aan toe. 

De wandeling eindigt in dezelfde trant als je niet ver voor het station in Hoogeveen langs een voormalige distilleerderij loopt met twee opvallende tegelafbeeldingen, een over de fabricage van advocaat en de andere over de aankondiging dat dit het adres is voor wijn en likeur. Achter deze gevel van geglazuurde stenen zit geheel in stijl nog steeds een slijterij.

Naast deze kunstzinnig gemaakte bloemen liepen we ook regelmatig langs volop bloeiende bermen. Koesteren moeten we deze trend van de laatste tien jaar, je gaat er blijer van lopen.

Hoogte- en dieptepunten wisselen elkaar af

Kilometer 1 voerde door de binnenstad van Meppel. Langzaam lopend, kijkend en fotograferend liep ik langs de gevels op zoek naar de volgende ornamenten. Je passeert een ophaalbrug, komt in het nog oudere deel en voordat je het in de gaten hebt sta je midden in de stad bij de kerk. 

Helaas voor ons werd rusten op het gezellige plein met zijn terrassen onmogelijk gemaakt door een vette dikbuikige Tokkie met twee langharige herdershonden die met opengesperde bekken vol aan hun ijzeren kettingen begonnen te trekken toen Jack op het terras verscheen. Het vet raadde ons aan naar een ander terras te gaan. 'Ik zit net zelf. Ze hebben me ook al van een ander terras weggestuurd.' Gek hè. Ik verspilde er geen tijd aan en met instemming van Jack vertrokken we weer. Terug naar de route door de winkelstraten. 

De Wheen

Via het mooie plein De Wheen kwamen we uit bij het Slotplantsoen met het monument ter nagedachtenis aan de Meppelse Joden. Even een moment van overdenking, de klik naar het thema van dit pad.

Kookt op gas

Langs de voormalige lagere school en de achterkant van oude gasfabriek gaat het richting de Gasgracht. Bij het passeren van fabriek zie je nog vaag op de muur de oproep 'Kookt op Gas'. Net als de spelling is de fabriek achterhaald. In 2008 heeft architectenbureau B+O het gebouw in ere hersteld en er een werk en ontmoetingsplek van gemaakt voor ondernemers en particulieren. De Gasgracht leidt je ongemerkt de stad uit. 

open zicht richting Broekhuizen

De Wetering

Voorbij de wijk Oosterboer opent zich het land en is de gracht overgegaan in De Wetering. Ooit was dit de waterverbinding richting Hoogeveen. Nu is hij afgedamd. Dat er betaald moest worden voor het passeren van de wegen lees je bij het Tolhuis De Knijpe. Voor alle mogelijke combinaties van mens, dier en voertuig was een prijs, tot op de halve cent nauwkeurig.

Van vaart naar spoorlijn en weer terug

Aan het eind van de Wetering gaan we over naar de oevers van de huidige waterverbinding naar Hoogeveen, de Hoogeveensche Vaart. Een rustig water, waar vandaag alleen een enkel motorjacht wachtte op de bediening van de Rogatsluis. Na deze sluis volgt het gebied Broekhuizen dat ik al eerder beschreef na onze wandeling over het Maarten van Rossumpad richting Ruinerwold. Anders dan toen werden we niet opgejaagd door mestinjecterende tractoren. Alles was rustig en er was uitgebreid de tijd om een foto te maken van tegen vliegen gecamoufleerde paarden. 

Slingerend door dit boerenland passeren we vers gemaaide weiden, waar grote schudders het gras keren. Overmorgen gaat het regenen, dus er moet nu weer geracet worden om het gras op tijd in de kuil te krijgen. Eigenlijk wordt er bijna altijd geracet om het weer voor te blijven. Ooievaars zien het aan en proberen van deze race wat mee te pikken.

aardappelveld in bloei met erachter trekkers aan het gras schudden

kanten maaien van de Koekanger Aa

Ooievaars controleren of er nog wat te eten is

Deadline

Door de route iets aan te passen konden we ontspannen bij Café Brouwmeester in Koekange. Prima koffie en vriendelijke bediening. 

Aan de leestafel wordt ik geïnformeerd over de zoveelste laatste deadline aan de Grieken. De regering Tsipras schijnt eindelijk wat te dimmen. Komen erachter dat je beter wat vriendelijker kunt zijn als je van een ander wilt lenen. Ben blij dat ik geen Griek ben.

     

Echten

Parallel aan de spoorlijn volgen na Koekange kilometers zonnig en rustig agrarisch gebied totdat het dorpje Echten wordt bereikt; een verzameling mooie oude boeren gebouwen die helaas de laatste jaren weinig onderhoud heeft gehad. Hier en daar zitten de gaten in de strooien daken die rijk bemost zijn. Jammer. 

Maar het dorp biedt meer. Er is een replica van een plaggenhut te bewonderen, een mooie plattelandswinkel, een galerie met beelden rondom en de prachtige havezate 'Huize Echten'. 

In de plaggenhut is het moeilijk voor te stellen dat ooit gezinnen in deze bouwsels hebben geleefd. Voor Jack was nog net ruimte in de drie meter stal, de helft van de hut. Hij wilde er snel uit. 

Over de mooie oprijlaan gaat het vervolgens naar de havezate, waar je getoond wordt hoe het eeuwen geleden ook anders kon.

Nagestaard door het vee trekken wij verder. Het laatste stuk naar Hoogeveen gaat grotendeels langs de gelijknamige vaart.

Bij het fotograferen van een herdenkingsplaquette langs het fietspad werd ik nog opgeschrikt door een vloekende wielrenner toen ik een stap achterwaarts deed om de compositie te verbeteren. Hij uitte zijn schrik in drieletterwoorden en ik de mijne in een nageschreeuwde verontschuldiging. De rest van de wandeling hebben we over de dijk gelopen.

Hoogeveen
Na de onderdoorgang van de A-28 begon de onvermijdelijke afronding door de bebouwde kom. Niet altijd plezierig, maar in Hoogeveen veraangenaamd door een groenstrook tot aan de begraafplaats. Het oorlogsmonument nodigde uit tot een kort bezoek aan dit kerkhof met zijn symbolisch middenpad dat eindigt in een natuurlijke poort in een hoge beukenhaag. 

middenpad van de begraafplaats Hoogeveen

Verderop passeerden we nog een Joodse begraafplaats met monument. Daarna nader je het centrum. Het laatste stuk ben ik van de route afgeweken en heb ik gewandeld over de brede, mooi ingerichte winkelboulevard, die mogelijk werd door na de Tweede Wereldoorlog de vaart langs de Hoofdstraat te dempen. 

In Meppel denkt men er over oude gedempte grachten weer in ere te herstellen, in Hoogeveen heeft men dit gedempte gebied opnieuw ingedeeld als wandel- en winkel gebied. Voor beide valt wat te zeggen.
Maar mijn mening wordt niet gevraagd en na 27 kilometer heb ik ook niet zo veel meer te zeggen. We gaan naar het station om in de trein terug vele stukken van onze wandeling voorbij te zien schieten. Al het gras op de weilanden is inmiddels gekeerd en ligt klaar om morgen opgeraapt te worden. Dat gaat zonder ons goed lukken. Ze zijn goed bezig hier. 

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland