Veluwe Zwerfpad: wandelen van Gortel naar Vaassen visa versa

  Veluwe Zwerfpad

Dinsdag 29 juli en zaterdag 18 oktober 2025
± 16 kilometer

met een beetje fantasie kun je even uit de zon zitten onder deze vliegenzwam

Veluwe Troostpad

Rustig loopt de al wat oudere man de lunchroom van bakkerij Lokaal Vaassen binnen en gaat op zijn gemak aan het tafeltje naast ons zitten. "Helemaal alleen op pad?" spreekt Judith hem belangstellend aan. "Tja, alleen. Mijn vrouw is overleden". Op dat antwoord hebben we niet direct gerekend. "Is het al lang geleden?" vervolgt Judith de nu gestarte conversatie. "Vorig jaar. Ik ga hier regelmatig naar toe om er even uit te zijn. Het is hier wel gezellig. Gelukkig heb ik net mijn rijbewijs kunnen verlengen. Voorlopig zit ik tot mijn 91ste goed." 

Dat rijbewijs verlengen met een keuring heb ik ook onlangs mogen beleven. Daarmee hebben we een gedeelde ervaring en kunnen we beiden de regionale kostenverschillen vergelijken en het gespreksthema wenden. Bij het verlaten van de lunchroom legt Judith haar hand bemoedigend op zijn schouder, wenst hem een smakelijke maaltijd en goede voorzetting van de dag. Hij knikt glimlachend en wenst ons een goede voortzetting van de wandeling.

mooi gekleurde boomkruinen langs de Cannenburgerweg

Veluwe Herfstpad

Hoewel ik de wandeling ook al in juli liep blijft toch de herinnering aan deze zaterdag in oktober het beste hangen. De aankondiging van een zonnige herfstdag is de directe aanleiding om naar buiten te trekken. Net als toen lopen we nu onder een half bewolkte lucht met regelmatig overvloedige zon. Alleen is het toch wat frisser dan in juli en hebben de boomkruinen prachtige toverbalkleuren. Voor de paddenstoelen zijn we nog net op tijd. Naast al kwijnende half ingestorte exemplaren met droevige bruine hoeden markeren veel vliegenzwammen met hun rode dak met witte stippen nog standvastig onze route.

Van Gortel-West naar Gortel-Oost

De ongeveer 25 huizen van Gortel staan uitgesmeerd over twee kernen. Een klein dozijn rondom de school aan de Oranjeweg, voor ons Gortel-West, en op een halve kilometer afstand een klein clustertje langs de Gortelseweg, Gortel-Oost. Er tussenin verscholen nog een enkel boerderijtje omgeven door verhullende bomen of in gedekte positie aan de andere kant van de licht glooiende akker. Verder is het stil. Geen mens komt op deze zaterdagochtend naar buiten. Alleen bij het horen van achterop komend gezoem van snel draaiende racefietsbanden stappen we even de berm in om daarna weer in rust te genieten van de aanblik van deze huizen en prachtig opgeknapte boerderijtjes van weleer. Mooi wonen hier.

Galgenberg

Na een lang bospad met enkele afslagen lopen we langs open hei naar een licht heuveltje, dus in Nederland een berg, de Galgenberg. Er ligt een mooi omgevallen boomstam voor een zitplek. Even een rust.

Een Galgenberg is nou niet direct een rustplek om even vreesloos bij te komen. Misschien is het hier daarom zo rustig vanochtend. De grafheuvels op de heide die we even terug passeerden zullen zeker een verband hebben met de naam van deze berg. Volgens de routegids hebben hier duizenden jaren geleden in de prehistorie wel mensen gewoond. Tja, dan heb je dringend behoefte aan een plek voor je galg. Liefst eentje met een beetje uitstraling.

Cannenburch

Zonder kleerscheuren zetten we een kwartier later de gang naar Cannenburch voort. Bospaden en kleine heides blijven elkaar afwisselen totdat we een meer open agrarisch gebied binnen stappen. Om de overgang niet te abrupt te maken eerst over een onverhard deel van de Cannenburgherweg en dan verder over asfalt. Het is een creatieve omgeving waar verlichte geesten met vogelkastjes aan boomversiering doen. Of is het een angstige boomknuffelaar die het hogerop zoekt op de vlucht voor de komende winter? Ik kom er niet echt uit.

Op weg naar Kasteel Cannenburch lopen we over een prachtig smal pad tussen bladerensneeuwende en eikelploppende eiken. Dat ploppen hoor je steeds als er weer een eikel gedropt wordt in de smalle vaart langs Park Cannenburch.

Opvallend zijn de niveauverschillen tussen de waterpartijen en slotgracht rondom het kasteel. Waar het water vandaan komt wordt niet helemaal duidelijk. Bij de Cannenburcher molen wordt er nog voorzichtig een rad mee aangedreven, hoewel de machines binnen er meer elektrisch uitzien.

Cannenbrucher molen

Voorlopig omtrekken we het kasteel op weg naar het centrum van Vaassen voor een lunchpauze. De Dorpsstraat is snel gevonden en de Dorpskerk staat er nog net zo zonverlicht bij als in juli. Ik herken ook weer de ijssalon waar ik toen genoot van de lekkernijen. Nu zie ik pas dat deze salon van de firma Rozeboom is van de bekende ijswagen op de parkeerplaats bij Gortel. Hopelijk staat hij er straks weer als we terug zijn bij de auto.

Op goed geluk stappen we bij Lokaal Vaassen van Bakker Piet binnen. Niet verkeerd wat hier allemaal voor lekkers en andere voedzame producten aangeboden wordt. Dit keer beperken we ons tot twee stevige gezonde boterhammen.

Terugweg

Op de een of andere manier gaat een terugweg in mijn blogs sneller. Waarschijnlijk geestelijke vermoeidheid. Het is goed dat Judith nog foto's maakt anders vallen die kilometers in een zwart gat. In Vaassen neemt ze nog een foto van een marskramer van weleer. Daarna snijden we via de zaterdagmarkt af naar Kasteel Cannenburch om in het park te genieten van de vijvers en de bomenlanen in herfsttooi.

Anders dan in juli volgen we nu niet de officiële route die buitenom het park loopt. Toen zag ik dat je ook door het park de aansluiting met de Emmalaan vindt en zo naar de uitgang van Vaassen. Gelukkig is ook nu de parkpoort aan de westzijde voor voetgangers geopend. Meteen lopen we weer landelijk langs de Hartense Molenbeek omgeven door weides, bospercelen en nog meer beken en vooral sprengen. Zelfs sprengen die met planken van elkaar gescheiden worden zoals bij de Rode Beek. Prachtig.

Hattumse Molenbeek

Ook al is de Emmalaan een kaarsrechte weg, het verveeld hier niet. De drukte op camping De Hefterkamp is voorbij. De wereld is van de wandelaars. Op de aansluitende Hattumseweg lopen we in de volle najaarszon met zicht op weides en bosranden. De bewoners van een verbouwde boerderij geven wij gelijk voor hun keuze. Mooi. Ook de verderop in het bos verscholen villa's zijn begerenswaardig. De route voert ons weg van de weides en brengt ons weer terug in de bossen van Het Loo. De brede bospaden hebben hier zelfs namen. Zo volgen we een stukje parallel aan de Niersenseweg.

In Niersen zullen wij echter nooit aankomen omdat we met behulp van een klein stukje kaart in onze routegids en op gevoel een doorsteek gaan maken naar de Galgenberg. Vandaag onze standaard rustplek. Met enige verbazing en eerder dan we denken staan we weer voor de berg zonder galgen. Dit keer klim ik door tot het hoogste punt. Het uitzicht is weidser dan ik verwacht. Hoe je daar over denkt als je aan een galg hangt weet ik niet. Maar een eind met een beetje uitzicht maakt misschien iets goed.

Nog enkele lange heide- en bospaden en we lopen weer door Gortel-Oost. We laten Gortel-West dit keer links liggen en steken langs de Grotelseweg rechtstreeks af naar de parkeerplaats bij de Gortelsche Heide en naar de ijswagen. Lekker.

Dat lekker valt dit keer tegen. IJsvrij, herfstvakantie, te lage temperatuur, seizoenstop, we komen er niet achter maar de Rozenboom IJswagen doet vandaag even niet mee. Dan maar thuis een kroket, ook lekker. Met enige fantasie lijkt het net een ijsje. Net zo fantasievol als de prachtige vliegenzwammen waar wij onderweg onderdoor kropen.

Zie al mijn wandelingen in Nederland