De Rijnstrangen; wandelen van Oud-Zevenaar via Aerdt en Millingen aan de Rijn naar de Millingerwaard

Dijken zonder en met rivier
dinsdag 28 maart

Gangen door de Rijnstrangen

In de 'Op Pad' van februari 2017 stond een mooi verhaal over wandelen in de Geldersche Poort, het gebied tussen Zevenaar en Millingen aan de Rijn. Je zou er lopen tussen en door de 'Rijnstrangen': oude beddingen van de Rijn, die hier vroeger via allerlei loopjes en geulen, een breed stroomgebied vormde. (voor detail informatie: http://levende-rivier.nl/de-rijnstrangen/).

Klonk goed. Nog nooit geweest. Een mooie wandeling als afwisseling van het Floris V-pad, op het moment dat Frank geen tijd had. Laten we dat maar eens proberen.

Oud-Zevenaar

Om kwart voor elf verlieten Jack en ik de trein van Arriva op station Zevenaar. Jack was deze dagen wat minder fit en een beetje stram, dus alle tijd voor mij om rond te kijken. De route ging direct naar het zuiden door Oud-Zevenaar, een lekker stil dorpje op een kilometer van Zevenaar, net groot genoeg voor een basisschool, een kerk en een café.

kerk van Oud-Zevenaar

De kerk staat boven op de dijk en kijkt niet uit over de rivier. Alleen weides. Het is een stevige dijk en ziet er niet antiek uit. Waar zou die voor gediend hebben? Zoeken op internet leert dat tot nog maar vijftig jaar geleden, in de zestiger jaren van de vorige eeuw, hier het gebied van de zogenaamde Oude Rijn in rechtstreeks contact stond met de rivier en dus het waterpeil meebewoog met de waterhoogte in de echte Rijn. Dan moeten er bij tijd en wijle flinke wateroppervlakten te zien zijn geweest! Nu resteren er nog slechts kleine waterplassen, die momenteel uitgebreid worden om nieuwe natuur te creëren. 

Doe-het-zelf pont

Ergens moeten we volgens de kaart nog die Oude Rijn oversteken. Het pad voert tussen prikkeldraad over een smal pad langs rietkragen en weilandranden. De kerktoren van het dorp Aerdt vormt het algemene richtpunt, waar we ons aan vasthouden. En dan staan we, verborgen in een brede rietstrook, voor een smal water. Aan de overkant, dertig meter verder, ligt een ponton en aan beide oevers een katrol waarover een trekdraad is gespannen.

Hup, leuk, aan het werk. Maar wat is de juiste draad? Geen beweging in te krijgen. Na languit hangen geeft een van de draden mee en begint de trekpont langzaam te bewegen. De naam is goed gekozen, even niet trekken en de pont stopt er onmiddellijk mee. Eenmaal aan boord gaat het een stuk makkelijker. Je loopt met de draad mee over het ponton. Jack kan het niet goed volgen en loopt steeds achter mij aan, heen en weer. Je weet maar nooit wanneer je eraf mag.

gaan we nou voor of achteruit, neem een beslissing.

Aan de andere kant gaat het kort daarna weer omhoog een dijk op. Een dijk die ooit het dorp Aerdt heeft beschermd tegen het wassende water van de Oude Rijn. Ik zie nu ook dat Jack hier niet had mogen zijn. Te laat. Altijd informatief die ge- en verbodsbordjes.

We trekken verder langs het dorpje Aerdt, dat we helaas niet echt aandoen. Vlak voor het dorp Herwen bereiken we camping De Aerdtse Wacht. Duitsland moet al vlakbij zijn als ik naar de vele zwart, rood, gele vlaggen bij de caravans en huisjes kijk. Koffie is er in maart nog niet op het terras te krijgen. Op een bank voor de winkel wordt het een snel lunchpakket. Niet echt een uitbundige rust. Jack baalt er van dat het weer verder gaat.

De Bijland

En weer gaat het aardig omhoog naar de top van een stevige dijk. Hierachter zullen we wel zicht op de Rijn krijgen. Maar nee, ook hier weer weiland en bosschages. Waarom is deze dijk dan weer aangelegd? Het antwoord komt snel als we even later weer een oude rivierloop oversteken. Dit keer de Oude Waal. 

De Oude Waal

Daarna volgt een groot binnenmeer De Bijland. Ooit inderdaad land, maar door de zandwinning van de betonfabriek aan de zuidzijde is er nu een grote recreatieplas ontstaan. Dat deze plas nog in open verbinding staat met de Rijn is goed af te lezen aan de afzettingen van takken en riet op de oevers. De oevers lopen langzaam af en Jack banjert dapper door het water in een poging het meer leeg te drinken.

De Bijland

Twee kilometer verder verlaten we het meer en stijgen weer naar dijkniveau. Nog steeds geen rivier te zien. Wel een soort camping met veel Duitse huisjes. Tussen recreatiefietsers op gevorderde leeftijd stappen we verder over een betonnen fietspad. En eindelijk na een knik in het fietspad is daar de echte rivier: de Rijn.
Millingen, not Jack's place

Ooit moeten Judith, Maxime en ik hier al zijn overgestoken tijdens onze wandeling op het Pieterpad. Maxime zat toen nog in een wandelwagen. Lang geleden. Nu resteert alleen het wandelen, zonder wagen en zonder Maxime.

We hebben geluk, het veer komt net deze kant op. Nog even over de strekdam en we kunnen meteen opstappen en mee naar Millingen, als Jack tenminste doorloopt.
Tot ontsteltenis van Jack is het restaurant aan de overkant gesloten. Helaas pindakaas, geen rust. We gaan maar door over de Rijndijk richting de Millingerwaard. Voor Jack is de aardigheid eraf en hij sloft langzaam achter mij aan. 
Dit keer over een dijk met zicht op een rivier, de Rijn die even verderop zich splitst in de Waal en de aftakking via het Pannerdensch Kanaal. Het fort aan de overkant heeft deze toegang tot Nederland lange tijd bewaakt. 

Eigenlijk gaat de route nog door een stuk van de Millingerwaard. Dat wil ik Jack niet aan doen. Als we eindelijk Kerkerdom bereiken wil hij niet meer van het aangename fietspad boven op de dijk af. Pas als ik beneden aan de dijk sta, verzamelt hij opnieuw moed en baant zich een weg naar beneden door het halfhoge voorjaarsgras. Op weg naar die gek met dat rode rugzakje. 'Hopelijk weet die baas van mij dit keer wel in een keer de bushalte te vinden. 18 kilometer, wandelen moet wel leuk blijven. Idioot.'

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland