Floris V-pad; wandelen van Nieuw-Lekkerland via Kinderdijk naar Sliedrecht

molens van de Overwaard bij Kinderdijk in de Alblasserwaard

Molenland

Woensdag 15 maart 2017

Stemming
Meestal zit de stemming er goed in, maar vandaag zat hij er al voor vertrek op. Kwart voor acht stond ik bij het stembureau om mijn stem voor de Tweede Kamer uit te brengen. Daarna lieten wij de politiek achter ons. Vanavond zal er genoeg tijd zijn om te horen hoe alle partijen gewonnen hebben, ook al hebben enkele minder zetels dan nu. Altijd weer knap hoe een tegenvallend resultaat verkocht wordt als een overwinning. Zijn het niet de zetels, dan is het wel iets als de overweldigende inzet van de vrijwilligers. Alleen als je negenentwintig zetels kwijtraakt kom je er niet onderuit toe te geven dat het niet zo goed ging, merk ik later. Er zijn blijkbaar toch grenzen.

Ren je rot
Aan de verkiezingen hadden de hazen in de Alblasserwaard allemaal geen boodschap. Mooi weer en er moet nog veel gebeuren voordat het Pasen is. Prachtig zonnig lenteweer is er om te paren, de 'rammeltijd' in vakjargon. Daar krijg je als vrouwtjes haas, moerhaas, volgens ons een uitstekende conditie van. We zagen verschillende groepen van vier tot vijf hazen, elke groep één vrouwtje en drie tot vier 'rammelaars', die op de date waren afgekomen. 
Is het in de mensenwereld al een hele klus om een teleurstellende date te beëindigen, in het hazencircuit moet je als vrouw je sportschoenen meenemen. Ga er maar aanstaan in je eentje tegen drie. Het is een heuse intervaltraining om die mannen van je af te houden. Gelukkig hebben die ook onderling ruzie zodat je zo nu en dan even kan uitrusten. Er komt echter een moment dat de energie is uitgeput. Ja en dan, zo zagen wij, ben je in hazenland aan de beurt. Dit moet toch in de komende kabinetsperiode door de Partij voor de Dieren wat nadrukkelijker aan de orde worden gesteld. 

Route
Zoals al vanaf het Amsterdam-Rijnkanaal bij Ter Aa ging het voor de vijfde keer door het groen. Of deze weilanden nog bij het Groene Hart horen weet ik niet, maar met de komst van de lente wordt de kleur steeds overtuigender. Groene Buik misschien?
Startend aan de oostzijde van Nieuw-Lekkerland liepen we eerst verder over de Tiendweg, waarop we de laatste wandeling al lange tijd van de rust hadden kunnen genieten. Het ging langs de zuidelijke buitenrand van Nieuw-Lekkerland met rechts de achtertuinen en links de groene vlakte met hier en daar het silhouet van een molen. Net als elders leggen de meeste mensen ook hier de losse rommel die ze zelf niet wensen te zien achter hun tuinhuisjes en heggen. Dat het daarmee in het volle zicht komt van de voorbij trekkende fietser en wandelaar geeft aan dat die bij een andere, niet meetellende kosmos horen. Doorlopen en vergeten.

'Laage en Hooge Molen' bij Nieuw-Lekkerland

Ook het zicht even verder op de molens van Kinderdijk biedt vanaf de nadering vanuit Nieuw-Lekkerland geen fotogenieke plaatjes. Molens met op de achtergrond fabriekshallen passen niet in het idyllische zelfbeeld van de Nederlander met UNESCO-werelderfgoed-pretenties. De inspiratie voor de wandelaar komt tot daar dus voornamelijk vanuit de polder, waar je op het stuk tussen de 'Laage Molen' en de 'Hooge Molen' de eerste glimpen opvangt van het waterrijke natuurgebied in de zogenaamde Hoge Boezem van de Overwaard. Dit is het gebied waar de molens het teveel aan water trapsgewijs naar toe maalden voordat het op de rivier de Lek werd geloosd.

Toeristische rust
Bij het bereiken van het uitwateringspunt bij Kinderdijk passeerden we eerst het oude Waardhuis van de Overwaard met de mooie wapens van de leden van het toenmalige Waterheemraadschap. Daarna werd het voor ons dringend tijd om zelf vocht in te nemen. Samen met dertig Japanners betraden Frank, Jack en ik het oud-Nederlandse café met de bijpassende naam 'Grand Café Buena Vista'. Hoe verzin je het.

De Japanners gingen rechts af naar gereserveerde tafels waar een geur van erwtensoep hing en wij ging links af naar een gezellige ruimte met antieke elektrische radio's uit de jaren vijftig. Dit is een soort appels en peren-zin met rechts geur en links beeld. Daar op voortbordurend; was het de erwtensoepgeur in de rechter helft die hen niet aanstond of was het de uitbundige aankleding in ons deel van het café waarom sommige Japanse dames onze kant op kwamen? Aan hun gezicht was het niet af te lezen. 
Gelukkig kon je in ons deel koffie en gebak krijgen. Misschien was het die lucht die een aantrekkingskracht uitoefende. Of was het Jack? De bediening was ook bij ons goed en voorzag Jack liefdevol van het broodnodige water, dat eindeloos naar binnen werd geslurpt. Daarna had hij tijd om te poseren voor het Aziatische publiek dat deze antieke hond uit de lage landen moest vastleggen voor het reisverslag. Frank was voortdurend bang dat ze hem zouden meenemen als lunch. Maar die kans is groter in China, dus mocht hij rustig blijven pronken en charmeren.

molens van de Nederwaard bij Kinderdijk

Floris-V
De reden dat het pad de molens van Kinderdijk aandoet komt door de inzet van Floris-V om al in 1277 samen met het Hoogheemraadschap een ringdijk aan te leggen en daarmee het gebied te beschermen tegen het water uit de grote omringende rivieren; de Lek, de Noord en de Merwede.  Met sluizen in de lokale riviertjes de Giessen en de Alblas kon overtollig polderwater bij laagwater in de grote rivieren worden geloosd. Toen de polder steeds verder inklonk en het grondniveau zakte ten op zichte van de grote rivieren werden de molens geïntroduceerd om het water stapsgewijs omhoog te malen zodat het alsnog in de grote rivieren kon worden geloosd.

molens van de Overwaard

Solidair met de werkers
Opdat wij alle molens van Kinderdijk van dichtbij zouden zien maakt het pad daar een enorme lus waardoor wij na elf kilometer hemelsbreed twee kilometer van het startpunt van vanochtend verwijderd waren. Met dit heerlijk zonnig weer geen enkel probleem. Afwisselend ging het dwars door de polders over kilometers kades tussen de verschillende oorspronkelijke ontginningsgebieden. Hek over, hek af, hek om, hek door, hek langs. Voor Jack iedere keer weer een intelligentietest en regelmatig onoverbrugbaar zonder overzethulp. 

Na het overschrijden van het riviertje de Alblas was het weer tijd voor een volgende stop in de lentezon, dit keer bij restaurant De Krom. Met een bier in de hand je verbazen over de hoeveelheid mensen die tegenwoordig tijd hebben om midden op de dag op zo'n terras te zitten. Een grijze biergolf, dat wel. Verstandige mensen; nu vast in de zon zitten, dan zit je de doordeweekse werkers in het weekend niet in de weg. Wij houden wel van die solidariteit. 

Met zicht op de volgende molen werd de groene tocht hervat en liepen we zelfs een halve kilometer dwars door een wei zonder pad. Tot slot een stukje Alblasserkunstbos en dan de korte doorsteek naar het eindpunt: station Sliedrecht Overbaan. Om feeling te houden met de werkelijkheid daarna in trein en bus tussen de werkers naar huis. Zij en wij, allemaal vermoeid, maar wel solidair.

nee, Jack is geen wit lammetje

De dagverslagen worden verzameld in de pagina
Floris V-Pad; wandelen van Amsterdam naar Bergen op Zoom 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland