Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 22 december 2012

Maarten van Rossumpad; Zaltbommel - Ophemert

Zaltbommel - Ophemert
19 december 2012

De laatste dag

pas geknotte wilgen in de buitendijkse grienden bij Waardenburg
Laatste wandeldag
Het zou onze laatste wandeldag worden. Volgens de Maya's breekt er een nieuw tijdperk aan, dus hebben wij nog gauw van de gelegenheid gebruik gemaakt. Nu had Lou de Palingboer uit Muiderberg dat in de zestiger jaren ook al een keer voorspeld, maar alleen al die naam was niet zo indrukwekkend als het veronderstelde intellect van de Maya's.
Het was afgelopen woensdag dan ook een spiritueel schemerige dag in de zuidrand van de Tielerwaard. Dat klinkt een stuk beter dan de grauwe mist waarin wij een groot deel van de dag liepen. Voor het lopen maakte het niet veel uit, maar voor het rondkijken wel. Daarom hebben we weinig gerust en niet veel over de laagwaterroute door de uiterwaarden gekuierd, maar vanwege het hoge water het merendeel van de route over de hoge Bandijk moeten marcheren. Dat loopt minder rustig door passerende auto's, maar heeft weer het voordeel dat je een ruim uitzicht hebt.
Door een vertraging op het spoor waren we later dan gehoopt met onze wandeling begonnen. Daardoor sloten we deze schimmige dag vlak voor de zonnewende, in Ophemert in het donker af. Ook dat is wel een keer aardig.
Waaldijk in de omgeving van Varik
Zaltbommel
De wandeling begon op het station Zaltbommel. Vandaar zijn we eerst naar de oude vesting gegaan waar we zigzaggend rondzwierven en als eerste het Stadskasteel en de Sint Maartenskerk met zijn bekende toren bekeken. Vandaar liepen we via de Kerkstraat en de Gasthuisstraat  over de Markt naar de Waalkade. Op die manier kregen we een goede indruk van deze typisch oude Nederlandse stad.
Stadskasteel Zaltbommel vanaf de wallen gezien
Gasthuisstraat met op de achtergrond de Gasthuistoren
Langs de Waalkade heeft men in Zaltbommel ook zijn best gedaan om naast de oude huizen nieuwere kunst langs de weg en langs het water te plaatsen.
Het standbeeld  van een jongen langs de waterkant voelt niet of het regent maar geeft de waterstand aan waarop de waterkering van Zaltbommel is ontworpen. Het heeft dus wel met nattigheid te maken.
Jip, Janneke en Jack
standbeeld langs de Waal bij Zaltbommel
Neerijnen
Na Zaltbommel zijn we langs het razende verkeer over de Waalbrug gewandeld naar Waardenburg. Via een lus zijn we aan de noordoever van de Waal begonnen aan een lang traject terug in oostelijke richting waarbij we regelmatig bekende plekken aan de overkant zagen van de laatste wandeling.
Kasteel Waardenburg


We passeerden Kasteel Waardenburg en via een aantal mistige bospaden staan we ineens weer bij een prachtig kasteeltje, dat je in deze winterse nattigheid hier niet verwacht. Het blijkt zelfs het gemeentehuis te zijn van Neerijnen. Een rare plek zo geïsoleerd. Als ik nu in Wikipedia kijk ook weer niet zo gek omdat Neerijnen een samenvoeging is van de voormalige gemeenten Haaften, Waardenburg, Opijnen, Varik en Ophemert. We hebben dus na Zaltbommel de hele verdere dag in Neerijnen gewandeld, besef ik nu.
Gemeentehuis van Neerijnen
Koe in gewone uiterwaarde
Pas in Opijnen hebben we in een cafetaria langs Waal een rust genomen en dit keer met warme soep de traditie van koffie met appelgebak van ons afgezet. Daarna gooiden we de beuk er in omdat het inmiddels al half drie was en we niet in het donker wilden lopen. Onderweg passeerden we ter hoogte van Heesselt nog een verdwaalde koe, die hier moedig in de winterse kou volhield.
 
In één ruk hebben we na de lunch de laatste 12 km naar de oostzijde van Ophemert afgelegd om daar net voor de totale duisternis aan te komen. Dat Ophemert een heerlijkheid schijnt te zijn hebben we niet meer kunnen waarnemen. Als je in het donker in zo'n donker dorp bij een bushalte staat dan ben je al blij dat een mini-bus je uit de avondstilte redt en je net voor de ondergang van de wereld naar station Tiel brengt.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina
Maarten van Rossumpad 2012-2013
(zie de rechter kolom)

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland