Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

woensdag 26 juli 2017

Trektocht 2017: Olavspad, een vijf sterren pelgrimsroute


Nieuwsgierig naar Dovrefjell

In 2017 van Kvam (ten zuiden van Otta) naar Trondheim
Geen Keuze

Dit jaar geen keuze. De bestemming voor de trektocht van 2017 ligt al twee jaar vast: de tweede helft van het Olavspad. Vorig jaar heb ik intens genoten van de eerste 320 kilometer van Oslo naar het dorp Kvam. Dus nu verder van Kvam naar het eindpunt Trondheim. Of misschien moet je als een beetje pelgrim Nidaros zeggen, zoals Trondheim heette in 1030 toen koning Olav daar werd begraven.

Vijf sterren
Mijn verwachtingen zijn hooggespannen, want in haar wandelgids schiet Ria Warmerdam in haar beoordeling van de trajecten op schoonheid een aantal keren uit naar vijf sterren. En dat op een schaal van vijf! Dat geldt vooral voor het nationale park Dovrefjell. Ben benieuwd. Niet alleen om die schoonheid te ervaren. Ook is er weer de uitdaging van het lopen. Waar zal ik overnachten, wie zal ik dit keer ontmoeten?
Wandelaar en een beetje pelgrim
Van twee tot en met twintig augustus gaat het gebeuren. Als wandelaar wordt dat weer een avontuur. Als pelgrim heb ik nog steeds geen echt track record. Overdenkingen zullen vanzelf komen op rustige stukken. Misschien denk ik dan dat ik een pelgrim ben. Je weet nooit wat je onder het lopen allemaal verzint. Die verzinsels en belevenissen ga ik in september en oktober weer beschrijven. Tot dan.


Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review

zaterdag 22 juli 2017

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen van Mollem via station Kapelle-op-den-Bos naar station Boortmeerbeek

 Mollem -  Kapelle op den Bos - Boortmeerbeek
19 en 20 juli 2017



MAG 1 en MAG 2

MAG 
MAG op links en rechts. Vroeger zou ik van die uitdrukking verward raken. De Mag was een Belgische mitrailleur. Moest die mitrailleur nu aan de linkerkant van de groep of aan de rechterkant? Twee hadden we er niet. Of moesten we er een extra mitrailleur meesjouwen? Nee toch!
Frank bedoelde er dit keer iets anders mee. Niet de afkorting van de mitrailleur, maar de korte samenvatting van twee dagen wandelen in Vlaanderen ten noorden van Brussel: Mais, Aardappelen, Graan. Twee dagen, en zowel links als rechts MAG. Dan haal je een hoog tempo. Alles heeft een positieve kant.
Al bij de voorbereiding merkte ik dat dit deel van de route een moeilijk klus werd. Geen overnachting in B&B's te vinden. Slechts eentje in de nabijheid van de route bij Humbeek, maar zonder mogelijkheid van een prettige avondbesteding in een restaurant. Campings vindt je sowieso al nauwelijks in België. Ook het bereiken van het begin- en eindpunt met openbaar vervoer leverde daarmee wat gepuzzel op. Nu is wandelen geen klus, dus moet er ook iets leuks zijn. Dat hebben we gevonden met een overnachting in Mechelen.
Anders dan voorgaande jaren, waarbij we de auto op het eindpunt zetten van twee dagen wandelen en halverwege overnachtten in een B&B of hotel, hebben we er nu twee aparte wandeldagen van gemaakt. Op beide dagen parkeerden we de auto op het eindpunt van die dag. Daarmee beschikten we op de avond van de eerste dag over de auto en hebben onze actieradius vergroot tot Mechelen. Een gelukkige keus.
Kapelle op den Bos - Boortmeerbeek
Dag 1 knalde er direct in met zevenentwintig kilometer, waarvan er vijf niet op de route lagen. De auto werd geparkeerd bij station Boortmeerbeek en na een mentaal gevecht met een ticketautomaat brachten keurige treinen met vriendelijk personeel ons, via een overstap in Mechelen naar het station van Kapelle-op-den-Bos. Treinpersoneel in Nederland is zeker niet onvriendelijk, maar de benadering in België straalt net iets meer. Dat trof ons ook 's avonds bij de receptie van het hotel en met de bediening op het terras. Oprecht vriendelijk bediening. Dat kan voor een deel aan onze communicatieve vaardigheden hebben gelegen, maar we rekenen deze extra warmte en hulpvaardigheid toe aan de Belgische cultuur. Iets om te koesteren.
de drooggevallen beek van Frank
Na vier aanloopkilometers bereikten we bij Ipsvoorde de route. Twee uur later vroeg ik aan Frank of hij zich nog iets opvallends op de route kon herinneren. Enige tijd bleef het stil en toen noemde hij de drooggevallen beek tussen 't Sas en Zemst-Laar. Daar was ik niet opgekomen.
Hefbrug bij Humbeek
Bij mij waren het 's-Gravenkasteel, de Lourdesgrot en de kruisweg van Humbeek, en de hefbrug over het Zeekanaal Schelde-Brussel. Van het kasteel kregen we slechts een glimp mee, van de grot kregen we ouderwetse katholieke rillingen en op de brug kregen we de zondvloed gehuld in regenkleding. En dat alles bij een temperatuur van 28 graden en een voortdurende onweersdreiging. 
's-Gravenkasteel
Lourdesgrot bij Humbeek
Zeekanaal Schelde - Brussel bij Humbeek
's Middags vervaagden de beelden nog sneller. De streek wemelt van de kastelen, die veelal schuilgaan achter hekken en hagen. Ten zuiden van Mechelen ging het door dorpen als Eppegem, Elewijt en Schiplaken. Schitterende namen voor landelijke plaatsen waar wij via stegen en andere sluipwegen een goed beeld kregen van de Belgische infrastructuur en die al doordouwend direct weer vergaten. Geen rusten bij kroegen. De enkele die we passeerden waren steevast gesloten.
Kasteel 't Steen
Beter ga je hier fietsen over mooie kleine paden waar met behulp van knooppunten een snellere indruk wordt verkregen dan wandelend. Om het wandelen af te leren knopten wij bij Hever het eindpunt van vandaag aan het startpunt van vorig jaar en begonnen aan een aflooproute van anderhalve kilometer naar de auto. Einde wandeldag 1.
Grote Markt van Mechelen met op de achtergrond
de toren van de St Romboutskathedraal
Mechelen
Maar daarna kwam het mooiere deel, de avond in Mechelen. Wandelen door het oude centrum, langs de Sint Romboutskathedraal, genieten van de gevels aan de Grote Markt waar net een feest was met Zuid-Amerikaanse muziek, omrand door het paleis van Margaretha van Oostenrijk en het stadhuis met schoon beeldhouwwerk in de gevel. Schitterend.

Vervolgens via het Schepenhuis over de statige keien van de IJzerenleen, naar de Dijlekade en tot half elf met koele drank en heerlijk eten op de vismarkt uitrusten bij nog steeds tropische temperaturen, omringd door flanerende mensen. Een prachtige avond.
IJzerenleen
IJzerenleen
Dijle
Vismarkt


MAG 2 (20 juli 2017)
Van Kapelle-op-den-Bos met de trein op de tweede wandeldag via Dendermonde naar Mollem. De forensen gaan door naar Brussel, wij storten ons in het ochtendgewoel van Mollem. Alleen in de hoofdstraat moesten we voor een auto van de rijbaan af. 
kerk van Mollem
Na passage van de kerk zijn we al snel buiten de bebouwde kom en dus in MAG-gebied. Nu wel mooier dan gisteren met enige glooiingen en betere panorama's, zoals bij de Steenberg. Ook vandaag houdt de horeca het bij 'Ja, Nee'. Ja, ze staan op de beloofde plek en Nee, ze zijn niet open. 
licht glooiiend terrein buiten Mollem
We passeren zonder veel pauze de oordranden van Wolvertem, Sint-Brixius-Rode en Nieuwenrode. Beroering veroorzaken we niet. Overal genieten we ook deze dag de bescherming van de OLV Maria. En overal mogen we zonder problemen passeren, ook al hebben we vlak voor Nieuwenrode het idee dat onze wandelgids verouderd is en wij inmiddels over privéterrein lopen. 
overal de verering van Onze Lieve Vrouw Maria

een van de weinige rusten op de tweede dag
Tien kilometer aan een stuk lopen we door, de bovenbenen verzuren. Net voor station Kapelle-op-den-Bos redt een cola-automaat onze dag en even later staan we bij de auto. Halfdrie, lekker snel gewandeld. Weer vijfentwintig kilometer afgerond. Het waren in ieder geval twee goede trainingen voor de trektocht in Noorwegen. 

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.

donderdag 6 juli 2017

De Rijnstrangen (zomereditie); wandelen van Oud-Zevenaar via Fort Pannerden naar de Millingerwaard

Ongewenste wandelaar
woensdag 5 juli

Aangevallen
Schreeuwend doken ze op mij af. Eerst vielen ze van achteren aan en daarna gewoon frontaal. Twee meter boven mijn hoofd en lager. Met een zwaai van mijn armen trokken ze weer scheldend en krijsend omhoog. Het werd minder dichtbij toen ik ze met mijn camera in de gaten bleef houden om er dan maar een mooie foto van te maken.
Had ik tevoren gelezen over de excursie van het IVN op 19 juni in de Rosandse polder ten zuiden van Oud-Zevenaar, dan had ik geweten dat die vreemde vierkanten in de plas nestvlonders waren. Een soort rijtjeshuizen, maar dan voor zwarte sterns, die hier een nieuw broedgebied hebben. Dat ik hier niet gewenst was maakten ze mij meer dan duidelijk. Daarom afscheid nemen van deze mooie plek en weg wezen. 
(dit is niet de kaart uit de Op Pad)

Zomerroute
De wandeling die ik vandaag volgde had ik net als de vorige keer uit de 'Op Pad' van februari 2017. Alleen nu liep ik de zogenaamde zomerroute. Als gids gebruikte ik het daarbij afgebeelde kaartje. Het verschil zat hem niet alleen in een ander traject naar de Millingerwaard aan de overkant van de Waal, maar ook in een totaal andere stand van de natuur.
Was er in maart nog nauwelijks blad aan de bomen, nu vormden de kruinen en hagen ondoordringbare zichtmuren in het landschap. Nu was de Oude Rijnstrang voor een groot deel aan het oog onttrokken door riet, lisdodden, gele plomp, waterlelies en Jacobskruiskruid. Overweldigend waren nu de bloemen in de weides met vooral een gele gloed.
In de Klompenwaard waren hele grote plassen drooggevallen en kon ik een alternatieve route uitproberen.
Nep-pont
Vanaf Oud-Zevenaar liep de route de eerste kilometers over het pad 'Gangen door Rijnstrangen' van De Gelderse Poort, dat met bordjes is gemarkeerd. 
Na de confrontatie met de zwarte sterns ging het twee kilometer verder door met de uitdaging van een trekpont. Nauwelijks beweging in te krijgen en vijftig meter rechts van je een gewone brug over hetzelfde water. 'Is dit voor de fun of snap ik het gewoon niet'? Gaat dit pontje naar een ander stuk land dan die brug hiernaast?' 
Met dit trage drijfvlot nog niet eens in het midden na minuten lang trekken, kijk ik naar mijn rode natte handen en loop terug. Een paar minuten later zie ik vanaf de brug hoe het pontje zielig verder slaapt midden op het water. Honderd meter doorlopen en ik zit weer op de route. Zonde van die pont zo vlak naast een brug. Alles is nep tegenwoordig, nep-nieuws, nep-president, nep-pont.

Pannerdens Kanaal
Vlak voor Pannerden ging het over de Deukerdijk naar het Pannerdens Kanaal en verlaat de 'Op Pad-route' de Rijnstrangen. Nooit geweten dat dit kanaal ooit is aangelegd als verdedigingsgracht tegen vijanden uit het oosten. 
Op een informatie-picknicktafel lees ik dat de Rijn in de late Middeleeuwen zodanig verzand was dat de Franse koning er in de 17e eeuw eenvoudig met zijn leger over kon steken. In 1701 wordt begonnen met het graven van een verdedigingsgracht tussen de Waal en de diepere delen van de Rijn zonder de bedoeling het water van de Waal naar de Rijn te leiden. De riviersteden langs de Rijn en de IJssel zien hier echter een kans de bereikbaarheid van hun havens te verbeteren en krijgen voor elkaar dat de gracht in 1707 wordt aangesloten op Waal en Rijn. 
Daarna gaat het voorspoediger dan gedacht. De gracht slijt door de stroming zo uit en voert zoveel water af dat er stroomafwaarts weer overstromingsgevaar ontstaat. Gelukkig hadden ze toen ook al knappe waterstaatkundige koppen. Door de aanleg van de Pannerdense Kop wordt het water vanaf 1798 zo verdeeld dat 1/3 naar de Rijn en 2/3 naar de Waal stroomt.
Wandelen, je blijft leren.
Fort Pannerden
Eenmaal met de pont over dit het kanaal en na een rust op het terras van restaurant Rijnzicht ging het verder naar Fort Pannerden. Vriendelijk zag ik af van de lift met een soort elektrische tuk-tuk van de vrijwilligersorganisatie. Je wandelt of je wandelt niet.
Verschillende keren had ik dit fort vanaf de zuidoever van de Waal zien liggen, nu kon ik er eindelijk eens rondkijken. Je kunt er eenvoudig naar binnen lopen via de ophaalbrug over de droge gracht. 

Voordat ik naar de kassa ging bekeek ik eerst de verhelderende film over het verleden van het fort: van bewaker van de Pannerdense kop en de naderingen over het water, via luchtwaarnemingspost tijdens het begin van de Koude Oorlog, tot krakerspand in het recentere verleden.
Nu grotendeels gerestaureerd, biedt het onderdak aan een leuke restaurant en een museum. Ook al is het al vier uur, als je er dan toch bent dan wil je er ook alles van weten. Dat viel enigszins tegen. De kassaruimte met de vriendelijk bediening was bijna net zo groot als het museum. Erg indrukwekkend vond ik de tentoongestelde portretten en slaapvertrekken niet. Wellicht had ik het hele fort moeten bekijken, maar de resterende tijd was onvoldoende.

Klompenwaard
Na het intermezzo in het fort ging het weer de natuur in. Dit keer van de Klompenwaard ten zuiden van Doorenburg. Anders dan de stippellijn op mijn kaart ben ik dwars door deze waard gelopen naar de steiger van het voetveer Doorenburg-Millingerwaard. Toen ik het fort verlaten had hoorde ik jeugdige stemmen uit de waard overwaaien. Even later zag ik vier jongens over een smal pad dwars door de waard vanuit de Waalrichting fietsen. Dat moest ik dus ook kunnen. Met een beetje richtingsgevoel en het volgen van de Waaloever in westelijke richting moest ik toch bij die steiger kunnen komen.

De Waaloever heb ik gevonden en ik heb er genoten van het beeld van groot gehoornde runderen in het water. Daar zag ik verder nog twee dingen; dat ik nog veel meer van die horens ging tegen komen en dat ik de steiger alleen zou bereiken als ik een geul ging doorwaden. Het besluit om niet direct langs de Waal te lopen was snel genomen. Aan de goede kant van de geul liep ik verder in westelijke richting en bewonderde deze prachtige nieuwe natuur.

Millingerwaard
Varen is altijd leuk, ook al is het met een voetveer. Samen met een Duitse fietster keken we onze ogen uit naar de enorme containerbinnenvaartschepen. Andere binnenvaartschepen verdwijnen totaal achter zo'n schip, je komt ogen en foto's te kort.
De vorige tocht voerde alleen langs de rand van de Millingerwaard. Nu voerde het voetveer me naar de noordelijke punt waarvandaan een pad er midden door loopt naar het dorpje Kerkerdom, eindpunt van de tocht. 
Ook de laatste kilometers waren de moeite waard. Plassen links en rechts met zelfs een hangplek voor aalscholvers. Op een kleine drooggevallen eilandje zag het er zwart van. Een laatste moment van stilstaan en kortstondig opzuigen. 
De lange Weverstraat van Kerderdom leidde rechtstreeks naar de bushalte. Ze hadden er al een extra bank klaar gezet om er languit te wachten op de bus. Aan alles was gedacht. Prima wandeling. 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland