Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 29 april 2018

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen van Moorsel via Mazenzele naar station Mollem


Moorsel - Mazenzele - Mollem
25 april 2018
15 km
(Dit is de tweede dag van de tweedaagse wandeling van Dendermonde via Moorsel naar Mollem)


Bankjesdag

Was de route gisteren al niet onaardig, na Moorsel veranderde het en voldeed het vandaag nog meer aan onze wensen. Vrijwel vanaf het begin liepen we over veldwegen en bospaden. Door stukken van het Kloosterbos bij de Abdij van Affligem, door het imposante Karvaalbos en langs de bosranden van het Paardenbos vlakbij Mollem ging het. Slechts kort stapten we voort in motregen, maar merendeels liepen we onder droge bewolkte luchten. 
Het mooist was het Karvaalbos met de bloeiende boshyacinten of blue bells zoals ze in Engeland schijnen te heten. Prachtig. En wie je daar allemaal tegenkomt op een woensdag in Vlaanderen. Ook was er de ervaring om al om negen uur 's morgens te rusten op een verdwaalde bank en als een soort dauwtrappers te genieten van konijnen die op dat tijdstip nog geen wandelaars verwachten.
ontbijtzaal van De Biek (foto van ViaMichelin)
Ontbijtstart
Niet alleen vroeg zijn we in het jaar. Na het wilde uitgaansleven van Moorsel hebben we om halfzeven voldoende geslapen. Exact zeven uur zitten we in de mooie ontbijtzaal van Hostellerie De Biek. We doen ons tegoed aan verschillende glazen jus en genieten van een omelet en een spiegelei. De inspanningen van gisteren moeten gecompenseerd worden en er zal op dit tijdstip zeker geen horeca open zijn langs de route. Tussendoor kijken we naar de gebinten van deze prachtig gerestaureerde brouwerij. Met een banaan als reserve starten we de dag en verlaten Moorsel.
Kloosterbos
Met het waterkasteel van Moorsel zijn we snel klaar. Het is blijkbaar in privé bezit en ligt totaal verscholen. Verder dan een blik op de toegangspoort op honderden meters van het kasteel kom je niet. Eenmaal rondom het grote landgoed met de krijsende pauwen duik je de natuur in en gaat het via akkerpaden richting het Kloosterbos of dat wat er van over is.


Een terugblik op Moorsel
Moorsel wordt steeds kleiner

Na het stroomgebied van enkele kleine beekjes klimmen we langzaam en doemt de kerktoren van de Abdij van Affligem op. De abdij is omgeven door een wel heel stevige muur die ons het zicht ontneemt. We kijken naar een alternatieve kruidenierswinkel en verzekeren ons van de vreugde van de Heilige Maagd en lopen vredig verder.
Aangekondigde bank
Op weg naar het Karvaalbos moeten we volgens de kaart een bank tegenkomen. Nog geen eens negen uur en de eerste vijf kilometer zitten er al bijna op. Hadden we een schema dan zaten we binnen de tijd. Eerst maar een rust. Met een zeiltje weten we van de dauwnatte kunststoffen bank een schoolbank te creëren en zitten met keurig gekruiste armen om ons heen te turen en op het juist moment in de camera te kijken. Echt op safari in zuidelijke landen.
Karvaalbos
Het was vandaag de 25e midweektocht Wandelsport Vlaanderen, weet ik nu.
Wandelsport Vlaanderen vzw verenigt als erkende sportfederatie 350 Vlaamse wandelclubs en ruim 60.000 aangesloten leden. Onze wandelclubs staan jaarlijks garant voor zo'n 2000 wandelorganisaties, goed voor 1.700.000 deelnames. Ben jij ook zo verzot op wandelen? Kom gerust eens wandelen op één van onze organisaties. Voor het volledige aanbod van wandeltochten kan u terecht op onze wandelkalender 'Walking in Belgium'. 
Die 60.000 aangesloten leden waar deze sportfederatie op haar website over spreekt hebben wij niet gezien, maar wel veel en allemaal vanuit de tegenovergestelde richting. En wij maar 'goeiemorgen' groeten zonder einde. Je bent tenslotte te gast.
Een kort gesprekje met een vijftigplus dame toonde de opgewekte aanpak:
"Bent u met een wandeltocht bezig?" toonde mijn niet geringe inschattingsvermogen en leidde direct tot contact.
"Ja, wij kunnen kiezen uit verschillende rondes; vier, zes, acht, tien, tot wel achttien kilometer".
"En gaat u die allemaal doen?" vroeg ik om de conversatie te verlengen.
"De vier en de zes".
"Waarom de andere niet?"
"Ik moet vanmiddag nog in de tuin werken".
Kijk dat is en de juiste spirit en een geldig excuus. Vooral doorgaan.

Deze wandelaars hadden een goede dag uitgekozen, niet te warm en in het voorjaar wanneer de boshyacinten bloeien. Een genot om naar die blauwe waas tussen de bomen te kijken. Niet op één plek, maar verspreid over verschillende delen van het bos. Schitterend.

Bank met faciliteiten
Ook al verlieten wij het Karvaalbos, we zaten nog steeds op de route van Wandelsport Vlaanderen. Al groetend bereikten wij het dorp Mazenzele om na de passage van dit dorp in een andere lus van de midweekwandeltocht terecht te komen. We hielden vol heel België te begroeten, maar waren niet teleurgesteld toen we een derde wandellus bereikten waar we in de looprichting meeliepen en zelfs verwarring veroorzaakten om opeens een hele andere route te kiezen. De Vlaanderenroute-loper gaat zijn eigen weg en kan niet wachten op lokale evenementen. 
Eenmaal buiten het lopersgewoel konden we weer gebruik maken van een bank. Ditmaal met wel heel doelmatige ondersteuning; een prullenbak voor je bananenschil op armlengte afstand, Maria achter je om te controleren of het je ook echt doet, en om zeker te weten waar je zit het gemeentebord haaks op de bank. Knap en gewaardeerd.
Verplaatst Paardenbos
Ondanks al deze toch wel heel duidelijke aanwijzingen slaagden wij erin de verkeerde kant op te lopen. Op zich ook een prestatie. Na afwezigheid van het beloofde bos keerden wij terug en hebben we onze omgeving aangepast aan de kaart. Achtervolgt door een hond en begeleid door een springende dikbil koe zaten we nu wel goed. De zon begon te schijnen en het werd een genot om slechts gekleed in 1 trui rond het Paardenbos te lopen. Heerlijk.
Een kilometer later stonden we om halftwaalf bij station Mollem. Een vroegertje dus. We gaan snel naar huis, dan kunnen we nog wat in de tuin werken. In juni komen we weer terug voor twee langere marsen. 

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.

donderdag 26 april 2018

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen van Dendermonde, langs Aalst, naar Moorsel

Dendermonde - langs Aalst - naar Moorsel
24 april 2018
19 km
(Dit is de eerste dag van de tweedaagse wandeling van Dendermonde via Moorsel naar Mollem)

Vroeg dit jaar


De Belgen zullen wel gedacht hebben "ze zijn vroeg dit jaar". Dit keer niet de vroegere terugkeer van de trekvogels of de eerdere bloei van de fruitbomen. Nee, de wandelaars zijn vroeg dit jaar. Dat krijg je met die klimaatverandering. Alles gebeurt eerder. De reden ligt in de jaarlijkse trektocht in de bergen, die dit jaar al in juni en juli valt. Dan moet de voorbereiding ook naar voren en daar maken de tweedaagse tochten in Vlaanderen al enkele jaren standaard deel van uit. Met een iets grotere rugzak al iets langer dan normaal in een duidelijk andere omgeving door het land trekken, dat is voor ons de Vlaanderenroute. Een prima voorbereiding. Vooral ook het Belgische eten en drinken helpt goed bij de training.

Wandelen als openbaar vervoer
Negen uur, vertrek uit Nederland. Onderweg files al ten noorden van Antwerpen en langzaam rijdend verkeer op de A12 richting Brussel. De aankomst in Mollem is door de ingeplande dertig minuten reservetijd nog net voldoende om de auto te parkeren bij het station en twee kaartjes uit de automaat te toveren. Nog drie minuten over, laat maar komen die trein van 11.33. Prima plan.
Tot zover ging alles goed. Maar toen hield het op. Station Mollem is een rustig station. Vandaag vooral om 11.33 en die rust blijft gehandhaafd. Geen trein om 11.33 zoals internet en de overzichten op het perron beweren. Geen melding of omroep om de twee verloren reizigers uit Nederland te informeren wat zij verkeerd doen. Dan maar met de trein van 12.10 naar Dendermonde zoals wij op het overzicht lezen. We hebben dan geen directe overstap op de trein naar het beoogde Station Oudegem. 
De trein van 12.10 verschijnt wel en scoort enorm, hij is warm. Na de zomerse warmte van de vorige week zijn we niet meer gewend aan normale aprilse temperaturen. In Mollem kun je op het open perron doordringend afkoelen, weten wij nu.

Eenmaal onderweg naar Dendermonde komen de alternatieve plannen via de smartphone en onze eigen denkkracht te voorschijn. Oudegem ligt met de trein slechts vier minuten van Dendermonde. Google maps leert dat je in twintig minuten te voet ook op het wandelpad kunt komen. Dus besluiten we niet een half uur te wachten op de trein naar Oudegem, maar de dagwandeling met een krappe twee kilometer te verlengen en gewoon te voet naar een aansluiting op de Vlaanderenroute te gaan. Je bent wandelaar of niet. Negentien minuten later staan we bij bekende markeringen. Het kan eindelijk beginnen.
Dender
Het eerste deel van de wandeling gaat door het oorspronkelijke stroomgebied van de rivier de Dender, naamgever aan heel veel in deze streek: Dendermonde, Denderbelle, Denderleeuw, voetbalclub Dender..., het dendert maar door. 
vroege wandelaar, net losgelaten in de wei
We lopen voorlopig wel aangenaam door het Bellebroek, een mooi weilandengebied, dat toch anders is dan in Nederland. Geen rechte sloten en de landweggetjes slingeren. Wel bij Denderbelle een dijk en een stuw. Voor een Nederlander geeft dat houvast. 

Daarna moeten we volgens de kaart de rivier de Dender bereiken. Maar we stoten op een kanaal. Aan de Dender zelf is eigenlijk geen dender aan. Op een informatiebord bij de sluis van Denderbelle lezen we dat al in 1769, toen België nog deel uitmaakte van de Oostenrijkse Nederlanden, werd begonnen deze sterk meanderende rivier recht te trekken. En dat hebben ze grondig gedaan. Je waant je in Nederland.
De Dender, al eeuwen een gekanaliseerde rivier
Sluis bij Denderbelle
Ja-Nee
Verder naar de oude kerktoren van Mespelare, want daar moet volgens de kaart een café zijn. We temperen onze verwachtingen. Net als op het platteland in Nederland zal er hier ook wel een hoog Ja-Nee gehalte zijn. Het café staat er wel, maar is niet open. Even later zien we dat Mespelare een goed onderhouden dorp is met een prachtige kerktoren met cafés waar je overdag niet snel dronken wordt.
zicht op Mespelare
In Herdersem drie kilometer verder beleven we twee keer Ja-Nee. Wel leren we door de vergeefse omweg dat je in België je fiets 'onplatbaar' kunt laten maken.
Mooi hoe dezelfde taal toch verschillen heeft. We rusten tenslotte net buiten Herdersem in het vrije veld bij een kampvuurplaats tussen fazanten en omgeven door mestlucht. Hoe natuurlijk wil je het hebben.
De rand van Aalst
Na de rust huppelen we verder over veldwegen en langs akkerranden. We stoppen voor foto's bij Belgische bollenvelden, die bij verdere determinatie bestaan uit schoenlappersplanten en kijken enige minuten naar het rondspringen van een witte ezel met vlekken. Veel is hier toch anders. 


Op enige afstand passeren we dorpjes als Boskant en Kattenbroek. Aalst komt vervaarlijk dichtbij en de eerste hoge gebouwen tekenen zich af. Om het gevaar af te wenden buigt de route abrupt naar het oosten in het dorpje Rozen. Althans op de kaart. Aannemers hebben niets met wandelpaden te maken en sluiten een route zonder pardon af als ze een blok huizen moeten bouwen. Wandelaars, nooit van gehoord, opzouten. We zoeken vijfhonderd meter tevergeefs naar een omleidingsroute en trekken ons daarna ook niks meer aan van aannemers en banjeren gewoon over het bouwterrein alsof we er al weken werken. Tweehonderd meter verder en twee minuten later staan we weer op de route. We zijn te beleefd. Hadden we direct moeten doen.
pad richting Moorsel
Moorsel
Nog anderhalve kilometer over een fietspad op een oud spoortraject voordat we bij het overnachtingsadres in Moorsel aankomen, Hostellerie De Biek.
De receptioniste herkent ons in het computersysteem. We hebben geluk want het is ontzettend druk. Of wij weten wat er aan de hand is. Wij hebben voldoende gelopen om het niet te weten. Op onze naïeve vraag naar de rest van het centrum van Moorsel wijst de receptioniste recht vooruit. We zijn midden in het centrum. We mogen zeker nog even naar het cafeetje aan de overkant, maar verder prijst ze het eigen restaurant van harte aan. Ze doet dat vriendelijk en zelfverzekerd, want het is het enige restaurant. 
Een half uur later is het in café Tipken testtijd voor Belgisch bier. Na een lange reis- en wandeldag zijn dat de betere momenten. Ook tijd voor een kort contact met Judith op de beurs in Nantes, waar het quiltleven in volle vreugde wordt gevierd. Gepensioneerde Jack rust tevreden thuis onder de hoede van Maxime. Linda van Frank denkt na over een nieuwe skimmia. Alles gaat dus goed.
Wij wonen hier
Of de receptioniste een standaard- enthousiasme etaleerde met de gemelde drukte weten we niet, maar zowel in het schitterend gerestaureerde overnachtings-gebouw als in het restaurant is ruimte genoeg.
De ober in het restaurant vraagt in het nog vrijwel lege restaurant voor de vorm nog wel of we gereserveerd hebben, maar met het antwoord "wij wonen hier" mogen we toch plaats nemen. Het restaurant doet zijn best met heerlijke gerechten en professionele bediening een stap te doen richting verlengde vermelding in de Michelingids. Met de prijzen zijn ze goed op weg. Het werd een genoeglijk diner in een prettige omgeving.

Na afloop 'doen' wij het centrum van Moorsel. Met extra aandacht voor de kerk zijn we tien minuten later terug. Meer verzinnen we niet. Het is op.
Moorsel bij nacht

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.

zondag 15 april 2018

Zuiderzeepad: wandelen van Uitdam, via Durgerdam, Schellingwoude en Nieuwendam naar Amsterdam CS

Dorpen in de stad

Woensdag 11 april 2018
20 kilometer

Vandaag liepen we onder andere in Schellingwoude en Nieuwendam. Nou leuk zul je denken, geen idee waar het ligt. Ouderen herinneren zich misschien nog de Schellingwouderbrug. Daar ging je vroeger over als je naar Noord wilde of naar het noorden van Noord-Holland. Dat was een andere wereld. Boerenland in het water. 
Schellingwoude en Nieuwendam zijn tegenwoordig verscholen dorpen in Amsterdam-Noord. Ze hebben dezelfde stijl als al die dijkdorpen waar we langs kwamen, zoals eerder Schardam en vandaag Uitdam en Durgerdam. Huizen met houten driehoek- en klokgevels, gebouwd op en tegen de dijk. De rest van het lage en natte polderland er achter is grotendeels leeg. Maar niet achter Schellingwoude en Nieuwendam. Daaromheen zijn nieuwere wijken van Amsterdam geplakt en de jongste versies bestaan uit hoge torenflats. Als in een oase loop je erdoor, met hier en daar nog stukjes weiland en kleine havens. Heel aangenaam, alleen is de cultuuromslag wel groot als je de IJ-oevers nadert langs industrie en moderne mensenpakhuizen.

ergens op de Schellingwouderdijk of de Nieuwendammerdijk
De Aanloop
De vorige keer waren we snel met de auto in het afgelegen Uitdam. Met het eindpunt voor vandaag bij Amsterdam-Centraal kozen we dit keer voor het openbaar vervoer. Ik wil niet zeggen dat wandelen vlugger gaat, maar een reis met twee treinen, een regiobus en een buurtbus vergt duidelijk meer tijd. En meer gepuzzel. Omdat de buurtbus maar 1 keer per anderhalf uur rondtoert is dat wel bepalend. Dat minibusje dreigden we nog te missen door vertraging op het spoor. Na een verstandige keuze, ik geef het toe, van Frank voor een vroegere, ook vertraagde trein konden we met enig geluk in Monnickendam de geplande buurtbus bereiken en de dienstwissel bijwonen:
"Had je er veel?". "Neeh, alleen vanochtend acht. Daarna heb ik twee keer leeg rondgereden". "De computer hapert soms". "Ja dat had ik vorige week ook al". 
Daarmee was de overdracht afgerond. De vriendelijke nieuwe chauffeur schatte ons in voor halte Euro Parc Ressort bij Uitdam. We passen blijkbaar in het beeld van die populatie en zien er dus niet onderscheidend genoeg uit in onze wandelkleding. Iets om aan te werken. Gelukkig vond hij halte Uitdam-Dorpstraat ook goed en wenste ons een prettige wandeling.
Uitdam
Uitdam Dorpstraat
Uitdam en zijn dijk
Het zeshonderd meter lange Uitdam waren we door voor we het wisten. Het is een afwisselende aaneenschakeling van houten en stenen huizen in allerlei vormen op de smalle strook tussen de dijk en het langgerekte water van de Uitdammer Die. Je moet hier mooie schaatstochten kunnen maken. Mooi glijden over de Die, die Uitdam verbindt met Holysloot en daarna kun je zelfs met allerlei sloten door naar Ransdorp om tenslotte via andere meren en kanalen terug te keren. Ik zie het helemaal voor me. Maar dan moet je wel ijs hebben en dat wordt steeds moeilijker. Vandaag in ieder geval even niet, want de lente is uitgebroken. Het armoedige, bruine gras van de vorige maand, heeft zich aan de mestinjectiescheuren ontworsteld en wuift alternatief groen naar links.  Na de volgende hoek in de dijk wenkt het plots ook naar rechts. Zou het raaigras zijn?
Uitdammer Die
Uitdammer Die met het dorp Uitdam aan de oever
Ben je Uitdam voorbij en kijk je vanaf de dijk terug dan zie je dat het echt een dijkdorp is. Als soldaten achter hun dekking liggen de huizen verscholen tegen de dijk. Alleen de geveltop kijkt uit naar de vijand, het water, de oude Zuiderzee.
Uitdam in de verdediging
Uitdammerdijk
Met een kilometer of negen bepaalde de Uitdammerdijk bijna de helft van onze wandeling. Deze dijk ligt er niet voor niets. Overstromingen hebben dit land gevormd en de diverse meren zoals het Barnegat en het grote Kinselmeer herinneren daar nog aan. De dijk is hier je houvast. Dat zie je al aan de dorpen die steevast aan en op dijken zijn gebouwd en zich daaraan vastklampen. 
Het wandelen mag boven op de dijk over het fietspad. Tezamen met fietsers gaat goed, maar je krijgt wel achtervolgingsangst van de achteropkomende fietsgroepen. Groepen, die je na twee vriendelijke passages al terug groet in blijkbaar het lokale dialect, "noch einen schönen Tag".
Dijkdoorbraak, nu Barnemeer
onderhoud aan de dijk?
Kinselmeer
Het Kinselmeer met op de achtergrond Ransdorp  en daarachter de contouren van Amsterdam
Durgerdam
We zijn er al een keer geweest, in 2011 op het Trekvogelpad. Delen komen nog bekend voor, zoals het buitendijkse land met het staketsel van de vuurtoren en de lintbebouwing langs de Dijk. Er is ook de verrassing van nieuwe gebouwen. Sommige zijn al zo oud, dat ze er ook in 2011 moeten hebben gestaan. Dat mag je tenminste aannemen bij de kapel uit 1687. Er moeten gaten zijn gevallen in ons geheugen. Dat hoeft niet alarmerend te zijn als je het meteen verdringt.
Kapel van Durgerdam
Wat inmiddels wel vaste vorm heeft gekregen is de nieuwe skyline aan de overkant van het Buiten-IJ. Opgewonden wordt je niet van de contouren van IJ-burg. De Durgerdammers zeker niet. Die hadden zich dat jaren terug heel anders voorgesteld. Rustig voort dommelen op de dijk en kijken over het water. Nu wil het hoogheemraadschap ook nog hun eigen dijk gaan verzwaren en de kades ophogen. Angstige actiepamfletten roepen 'Nee' vanachter de ramen en laten je een artist-impressie zien met een gereduceerd uitzicht.
We kunnen er niet bij stil blijven staan en willen na tien kilometer eindelijk koffie. Op naar het enige café. We komen niet verder dan het terras van De Oude Taveerne. Ze zijn op vakantie en gaan, wat denk je, morgen weer open. Dat rustig voort dommelen nemen ze hier wel erg letterlijk. Verder maar weer.
IJ, IJ, wat drijft er op het Buiten-IJ
Het IJ biedt voldoende afleiding om rustig rondkijkend verder te wandelen. Vlakbij de Zeeburgertunnel en de Schellingwouderbrug zie je weer een hele andere vorm van wonen. Het zijn enclaves van woonboten of wat daar op lijkt. Vreemdsoortige verbouwingen van vrachtschepen en zelfs kleine coasters waar een alternatieve samenleving zijn onderkomen vindt. Je moet niet gedronken hebben als je 's avonds in het donker naar het zesde schip in de rij moet. Opmerkelijk zijn ook de zo te zien zelfgemaakte pontons, die niet alleen voor het afmeren van de boot dienen, maar ook woonkamers op zich vormen. Je moet er van houden om half onder water je residentie te vinden.
Dorpen in de stad
Wij lopen verder naar het volgende koffieteken op onze kaart en passeren Schellingwoude op weg naar Nieuwendam. Mooi om eerst de Schellingwouderdijk en daarna de Nieuwendammerdijk af te lopen en je te verbazen. Je weet dat je al in Amsterdam loopt, want dat stond kilometers geleden al op het gemeentebord van Durgerdam. Maar als je niet teveel achter de huizen omhoog kijkt dan waan je je toch echt nog in een Zuiderzeedorp. Ook het verkeer is aangenaam, voornamelijk fietsers en een enkele scootmobiel moeten wij ontwijken.
Cafe 't Sluisje is wel open en we installeren ons met andere dagjesmensen op het buitenterras. Driftig wordt er om ons heen gewerkt aan oude houten huizen en aan de muren van de sluis.  Zelfs het geluid van boren en beitelen heeft hier iets kleinschaligs. Daar past een getapt bier bij.
Net voor vertrek een bezoek aan het minitoilet. Boven de ingang hangt een grote foto van de watersnoodramp van 1916. Dan weet je waarom dit café op de dijk staat.
Vogelstraten
Buiten Nieuwendam volgt nog een ontspannen stuk door het zogenaamde Vliegenbos en daarna is het gedaan met de landelijkheid van de dijkdorpen. We passeren een chemische fabriek en een onduidelijk bedrijventerrein met start-ups en 'Garage Ruimzicht' die omgeven is door lelijke eenden, deux chevaux. Toch hebben de route planners nog een aantal interessante vogelstraten weten te vinden om je te leiden naar het IJ bij het Centraal Station.
Eerst het Vogeldorp met de minihuisjes. Goed onderhouden drijven ze letterlijk op de ondergrond lezen we in onze gids. Ze drijven op een betonnen plaat en staan niet op heipalen. Ze zien er goed onderhouden uit en vormen met de Vogelstraten 1 t/m 6, hun Vogelplantsoen en Vogelplein inderdaad een klein dorp.
voormalig gemeente badhuis van Vogeldorp
Daarna volgt een zigzag door de Vogelbuurt uit het begin van de vorige eeuw. Meeuwenlaan en Koekoekstraat worden gepasseerd. Van het Zwanenplein gaat het door de Sijsjesstraat, de Leeuwerikstraat en Havikslaan. Mocht je als stadskind niet weten hoe zo een vogel eruit ziet, geen probleem, er hangen mooi geschilderde afbeeldingen bij de straatnaamborden. Moderne verheffing van het volk. 
De mensen waren een eeuw geleden zo te zien niet claustrofobisch.  Daar waar je tegenwoordig 1 voordeur verwacht staan er hier twee, sterker, vier naast elkaar. De tweede verdieping is niet voor slaapkamers, maar voor een andere woning. Maar het staat er goed onderhouden bij en de straten stralen zelfs geborgenheid uit.

IJ
De noordoever van het IJ tegenover het Java-eiland heeft niet direct meegedaan aan een architectenprijsvraag, maar wandelen in de zon langs het water is altijd leuk. We passeren genietende en zonnende Amsterdammers op hun IJ-boulevard. Er valt voldoende te zien om hier uren op je bankje te zitten. 


Vrachtschepen en cruiseschepen bewegen langzaam voorbij tegen de achtergrond van de koepel van de Sint Nikolaaskerk aan de andere kant. Wij schuiven mee met de stroom fietsers de pont op en laten ons de laatste meters van deze wandeling naar de overkant drijven. Links en rechts nog gauw wat foto's schietend tot het licht op groen springt als einde van deze ontspannen dag.





De dagverslagen worden verzameld in de pagina 
Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland