Horsterwold voor stillere natuur

Struintocht rond de Stille Kern

Zondag 9 januari 2022
8 kilometer

Horsterwold voor stillere natuur

Hou je van wat ruigere natuur in het midden van het land dan moet je een keer een rondje om de Stille Kern van het Horsterwold lopen. Niet te lang, acht kilometer, ongeveer twee uur. Nu in de winter moet je wel hoge waterbestendige wandelschoenen aantrekken.

Net na een regenbui trotseerden wij de plassen op de paden rond de waterpartijen in het bos. Het is een moerassig gebied door een verwilderd bos, de Stille Kern van het Horsterwold in de buurt van Zeewolde. Je loopt er op de oude Zuiderzeebodem in Zuidoost Flevoland. Maar juist omdat we de confrontatie met de regen aandurfden werd het droog en begon na tien minuten zelfs de zon te schijnen. 

Overal zie je de poephopen van de Konikpaarden. Maar waar je ook kijkt nergens zie je ze. Ze moeten er echt zitten maar ze hebben hier bossen genoeg om zich te verschuilen. Wij zien ze in ieder geval niet. Althans voorlopig niet.

Eerst blubberen we vanaf de parkeerplaats aan de Spiekweg, punt E op de kaart, naar de waterpartijen die hier jaren geleden zijn aangelegd. Mooie nieuwe natuur. Na de regen van de afgelopen dagen kunnen we hier en daar nog net droog over het pad verder trekken. Zou je al van het pad af willen (of mogen) dan laat je dat wel uit je hoofd. 

Op de Horsterberg (punt C) rusten we uit en kijken onder genot van meegebrachte koffie en een krentenbol, ja echt waar, uit over de meertjes waarlangs we net nog rondspetterden. 's Zomers en in de herfst moet het hier mooi groen zijn en het water veel kleiner van omvang (zie mijn latere blog oktober 2023). Toch heeft het juist in deze wintertooi in het zonlicht een aparte uitstraling. 

Het tweede deel van de wandeling gaat over goed beloopbare bospaden slingerend door de natte bospartijen aan beide kanten. Overal loopt de hazelaar al uit en vormen de katjes het eerste groen van dit nieuwe jaar. Ook zien we op veel plekken afgekloven takken. De bast van omgevallen of omgezaagde bomen is afgeknaagd. Aan de sporen te zien door de paarden. Maar waar zijn die dan? Vorige week toen ik hier liep zag ik nog veel meer poep op het pad, maar die is nu weggeregend. 

Op de kaart lijkt de route niet te missen. Als ik naar Judith had geluisterd waren we ook keurig op de route gebleven en bij punt D uitgekomen. Maar mijn verstoorde richtinggevoel bracht ons bij de Welpplas. Dat zie ik pas bij terugkeer op de kaart aan het begin van het pad. In plaats daarvan omtrekken we de plas en volgen een bospad in zuidelijke richting. En dan ineens zien we ze voor ons midden op het pad, een groepje paarden. Dat denken we nog op een paar honderd meter afstand. Als we dichterbij komen worden het er steeds meer. Overal om ons heen staan ze tussen de bosrand. Mooi gezicht. 

Alleen die jonge paarden, grote veulens midden op het pad, weten van geen wijken. Ze kijken ons uitdagend aan. Wat moeten jullie hier op ons pad. Even kijken of die wandelaars van een geintje houden. In volle galop komen er drie, vier op ons afgerend. Toch maar even in de dekking van een toevallige jagers 'hochsitz'. 

Maar Judith accepteert dit gedrag niet en loopt midden op het pad in hun richting. Dan moet ik ook maar volgen. Niet midden op het pad maar een beetje sneu aan de zijkant. Toch maar even achterom kijken. De paardenjeugd houdt het gelukkig voor gezien. Snel verder naar het eindpunt. Daar begint het weer te regenen. Knap dat het weer tenminste wel naar mij luistert.

Wil je wat meer over die konikpaarden weten kijk dan op de site van Henriëtte Bokslag: KONIKPAARDEN SPOTTEN IN HORSTERWOLD, FLEVOLAND

Zie al mijn wandelingen in Nederland