Pionierspad: wandelen van bushalte Kastanjelaan naar bushalte Slingerpad in gemeente Zeewolde

 Kunst in het groen

Zeewolde: van bushalte Kastanjelaan naar bushalte Slingerpad

Zondag 8 oktober 2023
13 kilometer

muurschildering door Jan van de Pavert: Diego Rivera in de Sovjet Unie

Eemhofbuslijn

"Pas op voor de wolven" roept de buschauffeur mij lachend na bij het uitchecken. We hebben in gemeente Zeewolde vanaf bushalte Slingerpad tot aan bushalte Kastanjelaan ons leven negen minuten gedeeld in de verder lege bus. Hij rijdt als gepensioneerde voor zijn plezier nog op de bus. Een leuke bezigheid en je krijgt nog betaald ook. Daarbij krijg ik ook beeld bij de bezettingsgraad van deze bus. Er zijn ook momenten met passagiers. Maar deze lijn is belangrijk voor vakantiepark de Eemhof hoor ik. Het biedt vakantiegangers een verbinding met station Almere. 

Ja, reizen met openbaar vervoer is een hele puzzel om je in de Flevopolder te verplaatsen. Zelf ben ik vanochtend maar gewoon met de fiets naar bushlate Slingerpad gekomen. Vijftien kilometer heen en vanmiddag weer vijftien terug, waarschijnlijk sneller dan met OV. Waarschijnlijk ook gezonder, maar dat weet ik na dertig kilometer fietsen en dertien kilometer wandelen niet meer zeker.

bushalte Kastanjelaan

Gelijk bij het uitstappen stel ik met enig sarcasme vast dat bushalte Kastanjelaan in een dubbele Eikenrij staat. Maar ik ben te snel met mijn oordeel, de halte is vernoemd naar de zijstraat. Niet ongewoon. En die laan doet zijn naam juist eer aan met rijen wilde kastanjebomen waaronder je voortrolt over de versgevallen kastanjes. Alles is deze zondag in oktober nog groen door het warme najaarsweer, maar de kastanjes houden zich aan hun afspraak, de herfst is begonnen.

Kunsthoek

Na de kastanjelaan kom ik met het oversteken van een wetering op het Pionierspad en begin aan de bewijzerde terugweg. Vanaf de brug maak ik enkele foto's, want dit is geen gewone dorpswetering. Het is een wetering die uitmondt in een plas omgeven door een kunstzinnig langwerpig gebouw aan de ene kant en aan de andere kant een schuin oplopend gazon met een betonnen muur. Al lopend leer ik dat het gebouw de Verbeelding heet en de Zeewoldse tempel voor kunst en cultuur is. 

Van internet leer ik ook dat het gebouw is ontworpen door René van Zuuk en dat de langgerekte vorm van het paviljoen is voortgekomen uit de lange zwarte betonnen wand van Serra aan de overkant van de plas. Oké.

Op weg naar het paviljoen sta ik kort stil bij het monument voor een gesneuvelde bemanning van een neergestort Amerikaans vliegtuig tijdens WOII.

Voorbij De Verbeelding loop ik aan de zuidwestkant van de plas tegen een vreemd gebouwtje op met een mooie muurschildering, die de gebruikelijke graffiti ver overstijgt. Misschien dat de schildering juist daarom achter tralies in het openbaar tentoongesteld wordt? Een informatietegel leert dat Jan van de Pavert de maker is en dat het 'Diego Rivera in de Sovjet Unie' heet. Nazoeken thuis breidt mijn kennis uit over Jan van de Pavert, Diego Rivera en muurschilderingen. Wikipedia weet van Diego Rivera zowel details van zijn schilderingen als van zijn wisselend huwelijksleven. Wat je allemaal wandelend tegenkomt in het groen rondom Zeewolde.

Naar de Groenewoudse Tocht

Groen is vandaag de overheersende kleur. Dat heb je vaak in een bos. De paden rijgen zich aaneen, hier en daar passeer ik medewandelaars, maar verder is het rustig op deze zondagmorgen.

Na vijf kilometer groen stuit ik op de Groenewoudse Tocht waar koeten ijverig duiken naar voedsel en twee zwanen een langzaam heenkomen zoeken van dit gespetter. Zelf neem ik de tijd om in deze rust te lunchen.

Stille Kern

Via de Flediteweg is het maar een klein stukje van de Groenwewoudse Tocht naar de parkeerplaats waar je kunt starten met een struintocht door de Stille Kern van het Horsterwold. Bij het begin stop ik voor een foto van het natuurkunststuk 'Zee van bomen'. In dit ruige bos en waterlandschap van nu loop je op de zeebodem van slechts negentig jaar geleden.

de Zee van Bomen is zelfs met een anker in de oude zeebodem vastgelegd

Van Staatsbosbeheer mag je in de Stille Kern van de gebaande paden af. Daarmee heb je volgens de beschrijving de grootste kans om reeën, vossen of ander wild tegen te komen. De Stille Kern Struintocht is niet gemarkeerd. Op de website van Staatsbosbeheer en wandel.nl vindt je een korte beschrijving van de tocht. Zelf heb ik een eerdere wandeling samen Judith beschreven in mijn blog Horsterwold voor stillere natuur. Toen met hoog water en met rebelse Konikveulens. Nu in oktober met nog steeds licht groen gras, groene boomkruinen en geslonken waterpartijen.

Vandaag gaat ook op deze oktoberzondag de zon schijnen en de paar kilometer door de bossen en langs de plassen naar de noordelijke uitgang van de Stille Kern schieten voorbij. De Konikpaarden en Schotse Hooglanders laten zich niet zien. Hun aanwezigheid is alleen te herkennen aan de enorme mesthopen.

Ik laat de plassen achter me, negeer een boombank en volg een laatste stuk tussen de bomen voordat ik over het fietspad terugkeer naar mijn verscholen fiets tussen het riet en de brandnetels vlakbij bushalte Slingerpad. Zoals verwacht staat hij er nog en zonder brandnetelsteken redt ik hem uit zijn benarde positie en begin aan de vijftien kilometer terug naar huis.  

Na anderhalve maand wandelonthouding was deze prachtige bosroute met dertien kilometer over het Pionierspad weer een mooie eerste aanzet voor het nieuwe seizoen. 

Zie al mijn wandelingen in Nederland