Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 31 augustus 2014

Tour du Mont Blanc 2014; Tré le Champ - Gîte La Flégère


Uitdagende Ladders

Vrijdag 15 augustus, wandeldag 2
Gîtes d' Etape La Boërne in Tré-le-Champ - 
Gîte Gare de Teléphérique de La Flégère
(± 4,5 uur, incl rusten, 700m klimmen, 220m dalen, ± 8 km)

Uitdagende ladders
Nee, ze had het toch niet aangedurfd onze Andrea uit Stuttgart. Ze streelde daarbij vergoelijkend over de arm van Hanz. Net toen zij bij 'de ladders' waren aangekomen had het bovendien geregend en was het mistig geweest. Ja, als je een beetje last hebt van hoogtevrees dan kunnen de achtereenvolgende kleine en grotere ladders vlak na de opvallende rotsspits van de Aiguillette d'Argentière een hindernis zijn. Ze waren voor de rest een fit en alert team, Andrea en Hanz, maar vrees blijft een vreemd fenomeen. Ze hadden La Flégère uiteindelijk bereikt via een lager gelegen wandelpad. 

We zijn Andrea en Hanz als enige van de verschillende wandelaars onze hele Tour de Mont-Blanc met enige regelmaat tegengekomen. Ik weet niet of Andrea en Hanz echt zo heten, want in de volgende acht dagen dat we ze tegenkwamen zijn wij en zij nooit op het idee gekomen onze namen uit te wisselen of een foto te maken. Dat ze uit Stuttgart kwamen heeft ze wel echt gezegd. 
Opvallende spits van Aiguilette d'Argentiere
Wij vonden de ladders juist weer een mooie afwisseling in de regenachtige ochtend zonder veel vergezichten. Dan maar lekker met armen en benen tegelijk aan het werk. Inspannend was het wel, maar je gaat ook met meters tegelijk omhoog. In feite ben je bezig een rotsbarrière te passeren. Dat lees ik in de gids, want echt gezien hebben wij die barrière niet. Te weinig zicht en te veel focus op het klimmen.


Beperkt zicht
Om bij de ladders te komen waren wij vanochtend tegen negen uur op pad gegaan. Eerder bij het tent afbreken hadden wij nog wat meewarig de eerste wandelaars uit de warme gîte in regenkleding met korte broek zien vertrekken, 'watjes'. Na het ontbijt stelden we onze kwalificatie van 'watje' bij en vertrokken in vol regenornaat. Maar nu was de regen dan ook aanhoudend geworden. Daarom hebben wij de rest van de dag onze regenkleding ook maar aangehouden.
Beperkt zicht kan verschillende redenen hebben; laaghangende wolken, regen, mist, een beslagen bril. Wij deden het vandaag met de combinatie. Voordat we de rotspunten van de Aiguillette d'Argentière bereikten zagen we nog een aantal berggeiten. Leuk om te zien. Te snel voor een foto.Later bij de ladders (les chelles) hadden wij het geluk dat het net even droog was, maar tegen de tijd dat we bij het hoogste punt voor vandaag kwamen, La Tête-aux-Vents op 2132m, was het opnieuw nat en mistig. Snel toch nog een foto, blazen in je koude handen en weer verder. Rusten doen we vandaag later wel.
steenman op de Tête-aux-Vents
Gestaag gingen we verder naar beneden. We werden nog door enkele day-packs ingehaald, maar dat telt niet. De bovenbeenspieren en kuiten begonnen bij deze temperaturen en nattigheid steeds meer te protesteren. Eindelijk kwam de cabinekabelbaan van La Flégère (1877m) in zicht. Over een helling vol met skiliften nog een laatste stuk omhoog en dan eindelijk afhangen in een moderne snackbar aan het eind van een piste. Ineens zit je in de luxe en warmte van de wintersporthoreca. Of je even een patatje gaat halen via een kleine omweg.
laatste stuk afdaling in de richting van het station van de kabelbaan
Gîte Gare de Teléphérique de La Flégère
Het was pas een uur of half twee. Voortgaan in deze regen trok ons echter steeds minder aan. Wij wisten van de kaart dat hier een gîte zou moeten zijn, maar zagen bij onze nadering niets dat daar op leek. Op onze navraag deed een weids gebaar van de bediening ons in eerste instantie schrikken. 
Gite La Flegere (foto van internet)
Het viel gelukkig mee. De gîte lag wat lager op de helling direct achter  het skistation verscholen. Een dortoire (slaapzaal) heeft niet mijn echte voorkeur, maar er was rond de gîte geen kampeergelegenheid. Inboeken dan maar en snel een punt aan deze wandeling draaien. Het was nog overeenkomstig onze oorspronkelijke planning ook.

Een goed besluit. Binnen was het warm en binnen twee minuten zaten we achter een dampend bord soep. Enthousiaste jonge mensen bedienden snel en vriendelijk. Met dezelfde geestdrift werden we vervolgens voorgegaan naar de zolderverdieping voor onze nachtlocatie. We mochten zelf uitkiezen uit de zesendertig bedden. Stapelbedden, met tussenruimtes van minder dan een rugzak breed. Schoon beddengoed, dat was keurig. Evenals de gezonde temperatuur van rond de 14 graden.

De rest van de middag ging op aan het naar boven slepen van de rugzakken, douchen in de grotere cabines op de lagere etage, wat drinken, een sudoku oplossen en aantekeningen maken voor dit blogbericht. Trefwoorden natuurlijk, want de rest verzin ik er gewoon thuis bij. Tussendoor keken we naar buiten om aan de regendruppels in de plassen te zien dat we hier prima zitten. 
's Avonds zaten we niet alleen met Andrea en Hanz aan tafel, maar genoten we van de aardappelgratin met tegenover ons een jong koppel uit Israël. Artsen in opleiding op kosten van het Israëlische  leger. Interessant om uit eerste hand te vernemen hoe zij hun leven in dit gespannen gebied ervaren. Toch wat anders dan het vreedzaam voort dromende Nederland in een wereld waar Oekraïense separatisten en Syrische jihadisten de werkelijkheid veranderen.
Na de maaltijd nog een sudoku-poging, maar het gekozen genius level levert op deze hoogte meer problemen op dan op zeeniveau. Tegen tienen strompelen we over de trappen omhoog. Het is maar goed dat het maar een korte dag was. De kuiten en bovenbenen protesteren nu heftig. Een branderig spierpijngevoel baart mij zorgen voor de lange etappe van morgen. Het moet geen blessure worden anders is het snel afgelopen met de lol.


De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Verslag Tour du Mont-Blanc (TMB) 2014
voor tips en ervaringen ga naar mijn Review

vrijdag 29 augustus 2014

Tour du Mont Blanc 2014; Col de la Forclaz - Col de Balme - Tré le Champ

Rain is slecht voor je brain
Donderdag 14 augustus, wandeldag 1
Col de la Forclaz - Tré-le-Champ
(± 8 uur, incl variant en rusten, 
1074+200m klimmen, 1200+100m dalen, ± 16+2 km)
Internetinformatie en werkelijkheid
Misschien is het achteraf toch nog enigszins te verklaren dat we in een wat 'gedelete' toestand begonnen aan de eerste wandeldag. Gisteren waren we tijdens de autorit lange tijd in Duitsland schoongespoeld onder een grauwe, grijze lucht. Bij aankomst op de Zwitserse camping op de Col de la Forclaz was het niet veel beter. Het was dat het gelijknamige hotel vol zat, anders hadden we een kamer genomen. 
Bij de 'camping' was er bovendien een verschil tussen de internetinformatie en de werkelijkheid. Door slechte ervaringen in het verleden controleer ik tegenwoordig vooraf op internet of de in de gidsen vermelde campings nog werkelijk bestaan. Zo ook in dit geval. Bingo. Hij bestond, lag zo te zien pal in de zon en was op de foto tot de nok toe gevuld met kleine trekkerstentjes. Zo vol dat ik besloot te reserveren.
Bij onze aankomst bestond hij nog steeds, moest ik de receptie herinneren aan mijn reservering en mijn reeds gedane betaling, en konden wij kiezen uit alle drie de terrassen. Er stond slechts 1 andere tent. In de luwte van de auto bij een temperatuur van twaalf graden hebben wij in de regen onze tentjes opgezet.
Lang hebben we over de maaltijd gedaan in de warme en gezellige eetzaal van het hotel. Dat was prima. Vanachter beregend glas kijken naar mooie bergen en lekker Franse frietjes met stukken kip eten. Ze waren zo gul dat ik met een enigszins drukkend gevoel terug ging naar mijn tent, want tenslotte konden we onze terugkeer naar de camping niet langer uitstellen. Het daglicht was al uit en er werd omstandig om ons heen gedekt voor het ontbijt. Snel naar onze tenten en de donsslaapzak in. 
Nonchalant, Arrogant, Variant
Bijdehand was het zeker niet. Argeloos waren we vandaag aan de eerste meters van onze Tour du Mont Blanc begonnen met de afdaling naar het gehucht Le Peuty. Zo met een gevoel van 'Dit pakken ze ons niet meer af. Hier gaan wij eens flink tegenaan en lekker van genieten.' 
Uit de gidsen en kaarten was ons niet echt duidelijk geworden of je Le Peuty via het dorpje Trient zou bereiken of rechtstreeks. De lange studie van de verschillende richtingaanwijzers halverwege de helling door een groepje wandelaars voor ons, liet ons niet vertragen. Blind volgden we de bordjes met het logo. 
in Trient klopte alles nog
Na wat zoeken in Trient vonden we de overgang over de beek en liepen vrolijk verder. Toen nog steeds op weg naar Le Peuty. Totdat er een splitsing kwam met twee neutrale richtingsbordjes zonder verdere tekst, linksaf naar beneden en rechtsaf omhoog. Misvormd en fatalistisch als we na jaren berglopen zijn, kiezen we automatisch voor het pad omhoog. 
Na een half uur klimmen vragen we ons af waar Le Peuty blijft. We hadden er al meer dan twintig minuten geleden moeten zijn. Langzaam dringt het door dat we misschien fout zitten. Een extra kaartstudie leert dat we op een alternatieve route zitten; une variante. De variant langs boerderij Tseppes en daarna ruim om de berg Croix de Fer naar de Col de Balme. 2 km langer, 200 meter meer stijgen en 100 meter extra dalen. Nu snappen we ook het tijdsverschil op de bordjes in Trient; het ene bordje gaf 2.30 uur aan naar de Col de Balme en het andere 4 uur.
Kijk, daar moet Le Peuty liggen. Bijdehandje.
Even incasseren. We hadden geen zin meer om terug te keren en de reeds geklommen meters in te leveren. Ook al ben je dan in tijd nog steeds sneller, bij het idee van teruglopen blokkeert er bij ons iets. Daarna volgde er een rationalisatie en even later konden we net zo makkelijk weer met ons zelf verder leven. We hebben Le Peuty nooit bereikt, maar hebben het nog hoger op de helling van bovenaf wel goed kunnen bestuderen. 
Nog geen drie kwartier op pad en dan al op een ander pad dan de bedoeling. Er zijn vele paden die om het Mont Blanc massief lopen, enkele zijn van de Tour du Mont Blanc en slechts 1 vormt de hoofdroute. Wij waren vanochtend nog niet uitverkoren om die te vinden. 
Nu, bij het teruglezen van mijn aantekeningen en het bekijken van de foto's, is het mij meer dan duidelijk dat je na zo'n heenreis en verregende overnachting op je eerste wandeldag nog echt op gang moet komen. Zeker als het bij het opstaan zes graden warm is. Dan vergeet je bij routebordjes op je kaart te controleren of je daar ook echt naar toe wilt. Een les die we daarna nog enkele keren konden gebruiken omdat de bewijzering geen duidelijk verschil aangeeft tussen de hoofdroute en de varianten. Dus goed de vermelde bestemmingen lezen en controleren op je kaart. 
Gletsjer boven Le Peuty
Extra meters klimmen en dalen is overkomelijk. Maar op een eerste wandeldag moeten wij sowieso op gang komen en deze eerste dag had voor ons doen al aardig wat klim- en daalmeters (1074/1200). Verder waren we beiden vertrokken met nog recente lichte blessures aan kuit en knie
Erg bevorderlijk was onze variant dus niet. Voor de rest ging alles goed. Het weer was boven verwachting; droog, opklaringen, temperatuur tussen de 12 en 18 graden. Echt augustus.
De variant gaf ook nog eerder zicht op onze eerste gletsjer. De eerste van vele. 

Col de Balme
Het laatste stukje naar de Col de Balme


De refuge op de Col de Balme was na deze eigen wijze van opstarten een welkome onderbreking. Er was een vorm van begroeting door een oude waardin, die goed paste bij de antieke inrichting van deze gezellige refuge. 
    
Binnen leek de kachel flink opgestookt. Later bleek dit alleen te komen door de warmte uit de keuken. Door het temperatuurverschil tussen binnen en buiten stond ik met een beslagen bril voor de oude waardin. Of het door mijn bril kwam, mijn Frans of haar leeftijd weet ik niet, maar het bestellen van twee omeletten bleek redelijk stressverhogend. 
Toen daarna een Pools groepje ook nog drie omeletten bestelde was de boot aan. 'Ja, zijn het nou twee of drie omeletten en bij wie horen jullie nu weer? Noes Lautier moet soortgelijke ervaringen hebben gehad begrijp ik uit haar gidsMisschien heeft een waardin ook een houdbaarheidsdatum. De omeletten daarentegen trokken zich gelukkig niets van deze wisselende stemmingen aan en lieten zich goed smaken. Complimenten voor de koks op deze hoogte van 2191m op de grens van Zwitserland en Frankrijk. 
Misschien is het vroeger wel een smokkelaarscafé geweest en stamt de waardin nog uit die tijd? 
Via de Posettes naar Tré-le-Champ
Versterkt verlieten wij de refuge en liepen direct de verkeerde kant op. Zoals we onlangs hadden geleerd vergeleken we snel onze kaart met de bordjes en gingen toen wel op weg naar de Col des Posettes. 
Terugblik op de bergweiden rond de Col des Posettes
Er volgde een lekker makkelijk stuk over goede paden door een uitgestrekt groen bergweidegebied. Eenmaal voorbij de Col ging het verder richting de Aiguilette des Posettes, een bergkam waar het wat rotsiger werd, met de eerste blikken op de indrukwekkende hoge bergen van het massief aan de overkant van de diepe vallei van Chamonix. Mooi die besneeuwde toppen en de verschillende gletsjers die naar beneden kruipen.
op weg naar Aiguilette des Posettes
De afdaling naar de chalet-verzameling Tré-le-Champ was lang. Eerst een stuk in het open gebied met diverse balken-trappen, waar de tussenstappen gemaakt zijn voor mensen van boven de twee meter. Daarna een lang traject door het bos. De benen begonnen aan het eind van deze verlengde startdag hun ongenoegen te melden. Vlak voor we het bewoonde gebied binnengingen verkende we vast onze aansluiting voor de etappe van morgen. Dat scheelt morgenochtend weer opstartpuzzels.

Op onze kaart en op het faciliteitenoverzicht stond een camping aangegeven. Waar die in werkelijkheid exact ligt blijft altijd weer een dagafsluitende uitdaging, omdat in wandelland de campings meestal gebrekkig worden bewijzerd. Het leverde ons in ieder geval een leuke bezichtiging op van deze mooie enclave. Een eerste kennismaking met de hier karakteristieke houten huizen met hun warme, gemoedelijke uitstraling. 
Een echte camping hebben we niet gevonden. Via een houten bord 'camping' kwamen we terecht bij de Gîte d' Etape La Boërne (1400 m). Het kostte even tijd om te ontdekken dat de kinderspeelplaats dienst deed als kampeerplek. Van kinderen hadden we evenwel geen last, want die waren hier niet en als ze er wel waren dan zaten ze met deze temperatuur binnen. Verder begon het te regenen en daarmee was de speelplaats definitief voor ons. 
Binnen was deze omgebouwde boerderij een gezellige, hokkerige verzameling van vertrekjes. Waar ooit de koeien stonden wordt nu het servies bewaard. Waar we mochten douchen en toiletteren hebben nog veel kleinere beesten gestaan, maar na een lange wandeling ben je snel tevreden. 
We hebben er heerlijk meegegeten van de soep, kip (alweer), pasta, kaas en mousse. Aan tafel vergezelde ons een Parijs echtpaar, dat hier al jaren tijdens hun vakantie verbleef en van hieruit hun wandelingen ondernam. Knap hoe mensen verknocht kunnen raken aan een bepaalde plek. Wij zullen dat in Tré-le-Champ niet zo snel krijgen. Na de maaltijd zijn we voor een korte avondwandeling nog verder gaan kijken in deze nederzetting. Mooie huizen, zoals gezegd, maar verder erg stil. Nog snel een telefoontje naar huis en om 21.30 in het duister naar de kinderspeelplaats. Snel de branderige benen tot rust brengen. Morgen weer verder. 

Dit is het tweede bericht in de serie over onze wandeling over de Tour du Mont Blanc

dinsdag 26 augustus 2014

Wandelen Tour du Mont Blanc 2014 (TMB); Keuze, omschrijving, voorbereiding en training

Mont Blanc gezien vanuit Val Ferret

Massief Rondje

Als je over de Tour du Mont Blanc leest werpen de gidsen je binnen drie regels het woord massief toe en hopen daarmee dat je weet waar het over gaat. Ik heb al in verschillende berggebieden gelopen, maar blijkbaar was er toen niet sprake van een massief. Ga je kijken in een digitaal woordenboek dan ontstaat er wel een gevoel maar nog niet echt een beeld; 
1) Berggroep 2) Bergmassief 3) Bergformatie 4) Bergketen 5) Compact 6) Dicht 7) Deugdelijk 8) Fors 9) Goed gevuld 10) Hecht 11) Hard 12) Helemaal van hetzelfde materiaal gemaakt 13) Niet hol 15) Ondoordringbaar 16) Potig 17) Robuust 18) Solide 19) Sterk 20) Stevig 21) Struis 22) Vast 23) Vol 24) Zwaar gebouwd. 
Uit http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/MASSIEF/1

Het moet dus blijkbaar iets zijn als een grote klont bergen. Tot zover mijn vertaling.
Moeilijker wordt het als je ingaat op een link naar het woord 'geologisch massief'.
Een massief is in de geologie een gebied waar oude gesteenten ondieper liggen dan in omringende gebieden, of meestal zelfs aan het oppervlak komen. ...Massieven zijn door tektonische beweging omhooggekomen ten opzichte van omringende gebieden, die meestal minder harde en/of jongere gesteenten bevatten. (bron: Wikipedia).
16aug2014 De besneeuwde Mont-Blanc vanaf het wandelpad tussen La Flégère en de Brévent 
Het was vooraf al mijn inschatting dat je om een 'klont bergen' heen kunt lopen. Anders was het ook geen Tour. Verder kwamen wij tijdens de wandeling een informatiebord tegen waarop in eenvoudige tekeningen de geologische beschrijving werd uitgelegd. Het beste kun je er dus gewoon maar naar toe gaan. Dan heb je snel in de gaten wat ze, de schrijvers van gidsen, wetenschappers en andere site-vullers, bedoelen met een massief. 
Keuze
In mijn verslag over onze GR 20-tocht op Corsica in 2013 noemde ik dit nog pompeus 'Keuzeproces', om even later vast te stellen dat het eigenlijk geen proces was geweest. (Wandelen GR 20 - Corsica; Keuzeproces, omschrijving, voorbereiding en training).
Ook bij de Tour du Mont Blanc (TMB) was het niet een proces. Je vraagt tijdens wandelingen in gîtes en refuges wat om je heen over mooie ervaringen en daar rollen dan vanzelf wat voorstellen uit. Meestal gaan de gesprekken toch al over dit thema en wil iedereen zijn beoordeling graag delen. Eindelijk iemand die het wil horen. Wat dit keer wel anders was kwam toch door de GR 20. We wilden na de eenzijdige en Spartaanse ervaringen op Corsica een comfortabelere opvolger. Comfortabel in de zin van minder klauteren en meer luxe bij de keuze van overnachting en horeca.
Informatiebronnen
In de outdoor-winkel waren dit ook de criteria bij het doorbladeren van de gidsen over de TMB. De Franstalige TopoGuide gaf een goed overzichtskaartje en een gedetailleerde tabel met afstandstijden en faciliteiten langs de route. De kaartjes daarentegen vond ik minder duidelijk. 
In ieder geval werd al snel helder dat aan de verlangens werd voldaan: gîtes, refuges, restaurants, cafés genoeg. Om het ongenoegen over de kaartjes weg te nemen kocht ik er ook nog een 1:50.000 kaart Carte de Randonnées 'Pays du Mont-Blanc' bij, waar de TMB keurig in een duidelijke kleur staat afgedrukt. Na wat zoeken op internet vond ik ook verschillende websites met informatie over tijden, aantallen meters stijgen en dalen, en afstanden. 
Later heeft Frank nog het vrij recente boekje van Noes Lautier gekocht. Dit niet te zware wandelgidsje is in het Nederlands. Naast informatie over de hoofdroute geeft zij daarin beschrijvingen van allerlei varianten. Handig daarbij zijn de vermelde tijdschema's van zowel de hoofdroute als van de varianten. Verder staat er veel praktische informatie in zoals het aantal dagen, de moeilijkheidsgraad, beste periode, het weer, vervoer, accommodaties, kamperen, etc..
Aanvullende informatie over trajecten en campings heb ik onder andere gevonden op de websites
http://www.fogma.co.uk/foggylog/archive/366.html
Tijden en afstanden leidde ik ook af van een overzicht op Wikipedia en van http://home.kpn.nl/worteljc/tmb.html#EtappeOVZ
Omschrijving
Verschillend van vele andere tochten is de Tour du Mont Blanc dus een ronde. Je loopt weer terug naar je beginpunt, dat voordelen oplevert voor de reis er naar toe. Wij kozen voor de auto.
Ook speciaal is dat je op deze betrekkelijk korte afstand door drie landen loopt; Frankrijk, Italië en Zwitserland.

Niet alleen loop je om de Mont Blanc, maar om het hele massief rond deze berg. Je loopt op een hoogte die varieert tussen de 1000 en de 2200 meter met enkele uitschieters naar rond de 2500 meter. Op grote delen van de tocht heb je een schitterend zicht op 'het massief' met zijn veel hogere toppen dan de omringende bergen. Imponerend zijn deze besneeuwde toppen met de afhangende gletsjers, die het een echt andere tocht maken dan bijvoorbeeld de GR 10 of GR 20. 
De tocht varieert in afstand tussen de 180 en 200 km. Dat hangt af over welke route je loopt. Naast een zogenaamde hoofdroute zijn er op verschillende locaties diverse varianten. Lussen die vanuit de hoofdroute te benaderen zijn en vaak verder op de route weer terugkeren op de hoofdroute. Wij kozen voor de hoofdroute. Door onze gebruikelijke onoplettendheid liepen we op de eerste wandeldag toch nog een variant. 

Voorbereiding en training 
Uit de beschrijving van Noes Lautier zou je de indruk kunnen krijgen dat het een tocht is voor minder ervaren bergwandelaars. Dat is dan een goede indruk, maar vergeet niet haar oproep voor een goede conditie. De stijg- en daalmeters zijn zeker niet minder dan bijvoorbeeld op de GR 20. De paden zijn daarentegen makkelijker begaanbaar en je hoeft er niet te klauteren met je handen. 
Ook ondersteun ik haar vermelding van de reeks ladders bij Les Chéreys in het traject van Tré-le-Champ naar La Flégère. Wij vonden het geen moeilijke ladders, maar in de refuge van La Flégère spraken wij met een Duitse jonge vrouw, die het niet aan had gedurfd en daarom met haar vriend was teruggekeerd. Via een lager gelegen variant waren ze uiteindelijk verder op de route gekomen.
Onze route met de overnachtingslocaties. Start en finish op de Col de la Forclaz (rode cirkel).
Net als op de GR 20 loopt het aantal benodigde dagen uiteen. Volgens de diverse gidsen gebruikt het merendeel van de mensen negen tot elf dagen. Wij planden voor elf dagen en deden het in werkelijkheid in tien. Door het ruime aantal gîtes en refuges is de wandeling makkelijk onderweg aan te passen. Zeker voor ons met de tent in de rugzak. Bij de meeste refuges kun je ook in de directe omgeving kamperen. 
Wij zijn gestart op de Col de la Forclaz. Vanuit Nederland was dat voor ons met de auto de kortste route. Vergeet niet een autovignet te kopen voor Zwitserland. Op de Col de la Forclaz bevinden zich een eenvoudige camping en een hotel. De auto hebben wij daar achtergelaten op de parkeerplaats.
Het rennen op de TMB wordt ook veel gedaan. Omdat een week na onze wandeling de zogenaamde 'Ultra-Trail du Mont-Blanc' plaatsvond, werden wij regelmatig gepasseerd door trainende runners. Dat is duidelijk een andere tak van sport. Net iets boven ons niveau. Vanuit verschillende startplaatsen wordt op diverse dagen in de laatste week van augustus een run georganiseerd. De langste is 168 km met 9600m stijgen/dalen. Deze start in Chamonix. Wil je dus tussen het wandelen door ook nog even daar aan deelnemen kijk dan op http://www.ultratrailmb.com/. Het kost niet zo veel extra tijd, het record staat op 21 uur!

Als laatste bericht in deze serie zal ik een terugblik/review geven met onze belangrijkste observaties en waarderingen.

De Tour du Mont Blanc is ons goed bevallen. Het is toch prachtig dat je zo dicht bij Nederland in augustus kunt wandelen met een wintersportgevoel. 

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Verslag Tour du Mont-Blanc (TMB) 2014
voor tips en ervaringen ga naar mijn Review



zondag 24 augustus 2014

Tour du Mont Blanc 2014 (TMB); Versneld terug

16aug2014
 de besneeuwde Mont-Blanc vanaf het wandelpad tussen Flegere en Brevent

VERSNELD TERUG

Nee, geen problemen. Alleen maar even een kort bericht dat we weer gezond terug zijn van onze wandeling over de 'Tour du Mont-Blanc'. De eerdere terugkeer kwam gewoon omdat we op een aantal dagen langer doorliepen dan gedacht en op die manier eerder bij het eindpunt waren.
kaartje van http://www.boundlessjourneys.com/
europe/france-italy-switzerland/tour-du-mont-blanc/
Het was letterlijk en figuurlijk een massief rondje, waar we weer ouderwets, vrijwillig hebben gezwoegd over allerlei bergpaden. Anderhalve dag in de regen, een paar uur in de sneeuw, een paar echte zonnige dagen en de rest in gewoon mooi weer. Binnenkort kom ik weer met dagverslagen van deze prachtige tocht die ons liet wandelen met een wintersportgevoel. 
skiliften in de omgeving van skistation Planpraz
16aug2014 in de sneeuw vlakbij de top van de Brevent