Killen en Kreken
Woensdag 19 april 2017
Onze blik dwaalt inmiddels naar het aangekondigde café Kop van 't Land. Een mooie toepasselijk naam op deze hoekpunt van de polders aan de oevers van de brede Nieuwe Merwede. Je schijnt er erg goed te kunnen dineren. Maar dan niet op deze woensdag als wij langs komen. Dan zijn ze in retraite.
Hollandse en Brabantse Biesbosch
Dan maar genieten van het uitzicht. Prachtig om hier over het water te kijken naar de Brabantse Biesbosch aan de overkant. Als je die enorme brede watervlakte ziet bedenk je niet dat dit een kanaal is, dat voor een groot deel met de hand is gegraven. Wikipedia meldt het volgende:
Het kanaal is uitgegraven tussen 1861 en 1874, om veel water van de Boven-Merwede (Waal) sneller af te kunnen voeren. Voor de aanleg van de Nieuwe-Merwede werd het water afgevoerd via een fijnmazig netwerk van rivierarmen, kreken en killen (de Biesbosch), die bij hoge waterstanden en/of bij de vorming van rivierijs (ijsdammen) konden verstoppen en elders dijkdoorbraken en overstromingen tot gevolg konden hebben. Bij het graven van de Nieuwe Merwede zijn een aantal brede killen verbreed en uitgediept, en door hoge dijken omgeven.
Nederlandse jungle
Totaal anders wordt de wandeling als het eenmaal langs de Nieuwe Merwede gaat. Het pad duikt dan een buitendijkse strook in en gaat door niet meer gesnoeide grienden. Je struint door een doorgeschoten wilgenbos langs kreken en poelen. Als wij langs komen liggen de kreken gedeeltelijk droog omdat het blijkbaar net eb is. Eb? Via de rivieren richting zee is hier nog sprake van een klein getijdenverschil.
Een soort mangrovebos lijkt het wel als je over het slingerpad verder trekt. Vreemd gevormde bomen, stapels wilgentakken, watergeulen, hutten van riet passeer je en het zou bijna sinister worden als je vergeet dat de dijk met het Nederlandse fietspad niet meer dan honderd meter verwijderd is. Een impressie:
Mangrovegevoel verdampt
Eenmaal weer binnendijks gaat het opnieuw door min of meer bekend polderlandschap. Hoewel, het is niet meer de sfeer van de weidepolders van Utrecht en in de Alblasserwaard. Het begint op Brabant te lijken met akkers en populierenrijen langs de landwegen. Op de kaart in de gids zie ik dat we langs de randen van de Dordtse Biesbosch lopen. In werkelijkheid lopen we twee kilometer verder door een kunstmatig aandoend bos met rechte paden en dito bruggen over een soort stadsvijvers, die restanten van getijdengeulen moeten zijn. Dan maar een rust bij paviljoen de Viersprong waar we getuige zijn van een kinderverjaardag in piratenkleding. Op de achtergrond zien we op de flatscreen hoe in België wielrenners zich druk maken in de Waalse Pijl. Het mangrovegevoel verdampt, opstappen maar.
Dan maar Mexico
Al lopend over de hoge Louisapolderse Dijk inspecteren we de reinheid in de slaapkamers van de aangrenzende dijkwoningen. De stad komt naderbij als we onze laatste dijk naderen; de Wieldrechtse Zeedijk vlakbij de tunnel onder de Dortse Kil, het eindpunt van vandaag.
Jack ploft neer onder de stoel in de bus. Aan de riem heeft hij de laatste kilometer over de drukkere Rijksstraatweg gelopen. Niet echt zijn ding. Eenmaal op station Dordrecht trekt hij zich ook weer terug onder de bank. Pas na de overstap in Rotterdam toont hij weer genegenheid tot enige actie. Maar wie zou dat niet als je door een Mexicaanse studente op schoot wordt genomen.
Naschrift:
Na het lezen van dit blogbericht riposteerde Frank met: "Hallo, wie riep er nu dat de tjiftjaf een rietzanger was!!!!".
Oké, ik geef toe niet geheel juist, maar soms verdwalen die tjiftjafs. Het zijn uiteindelijk trekvogels. In mijn nieuwe spreekbeurt heb ik daarom nu opgenomen:
De trek
De tjiftjaf trekt grotendeels weg van begin augustus tot medio oktober naar het zuiden om in Spanje en Portugal of Noord-Afrika, vooral Marokko, te overwinteren. De tjiftjaf trekt vooral 's nachts. Ze gaan tussen april en half mei weer terug naar het broedgebied. Soms verdwalen ze en denk je dat het rietzangers zijn.
Bron: grotendeels van www.vogelbescherming.nl
Tjiftjaf-alarm
'We gaan vandaag de tjiftjaf tegenkomen' meldde Frank in de treincoupé op weg naar Rotterdam Centraal. 'Het staat in de gids'.
'Zo, dat wordt mooi'. Geen idee hoe een tjiftjaf eruit ziet, maar je wilt toch iets enthousiasts terugzeggen. Maar Frank luisterde al niet meer en was bezig met zijn mobiel op zoek naar de tjiftjaf. Even later zag ik een soort slanke mus voor mijn neus getoverd. Op de webpagina kon je ook de roep van de vogel horen en vervolgens schalde de zang van de tjiftjaf door de coupé. Ik keek rond en verwachte eigenlijk hier en daar een glimlach. Een naïeve en onaangepaste verwachting; iedereen zit tegenwoordig met doppen in de oren te staren naar een laptop of een mobiel. De enige die na enige uitleg, nog net reageerde was de buurvrouw van Frank. Ze gaf toe dat ze iets gehoord had, maar had het uitgelegd als een van die alternatieve alarmtonen van een mobiel. Het kon niet haar mobiel zijn geweest, dus geen actie. Welkom in het land van de digitale woudlopers. We zaten in goed gezelschap.
De Tjiftjaf
'De tjiftjaf is een kleine, onopvallende bruingeelgroen gekleurde vogel. In het voorjaar en de vroege zomer bijna overal te horen. De tjiftjaf is een bosvogel die houdt van een rijke ondergroei. De tjiftjaf is vooral te herkennen aan zijn zang. Hij roept zijn eigen naam.'
Dit zou zo maar het begin van een spreekbeurt op de basisschool kunnen zijn. Dat is het niet. Het zijn stukjes geleende tekst van de Vogelbescherming-website. Ik heb het thuis opgezocht en mij verbaasd dat het een bosvogel wordt genoemd, want wij hebben vandaag vooral door open polder en grote stukken door riet en wilgen gelopen. Kijk ik nu terug in de gids hoe Frank bij die tjiftjaf kwam, zie ik dat hij de tekst heeft gelezen, die hoorde bij het einde van de vorige wandeling, een maand geleden. Toen liepen we door het Alblasserbos. Toch wel confronterend zo'n tjiftjaf als je al moeite begint te krijgen met het lezen van een gids. Daar staat tegenover dat hij sneller wordt met zijn mobiel. Ook wat waard.
Wat betreft het zingen van zijn tjiftjaf-naam raak ik toch verward. Echt herkennen doe ik dat namelijk niet. Maar laatst bij de digitale hoortest met achtergrond geluiden hoorde ik ook al niet het woord 'kip' tussen het geruis, dus misschien is het toch wel een 'tjiftjaf'.
Eiland van Dordrecht
Terugkijkend naar de wandeling zien we ook op dit deel van het pad het belang van dijken voor Nederland. Geen polder op het Eiland van Dordrecht of er loopt een flinke dijk omheen. Dit land is gevormd door de grote Sint Elisabethvloed van 1421 toen grote delen van de landbouwgebieden ten zuiden van Dordrecht werden weggespoeld en de loop van de rivieren Merwede en Maas definitief veranderde en naar het zuiden afboog. De enigen die nog volhouden dat de Maas noordelijk stroomt zijn de Rotterdammers. Ach, je moet ook wat als je prat gaat op het credo 'niet lullen, maar poetsen'.
Vrees voor water en bezoekers
De vrees voor het water zit er nog goed in bij de Hollanders. Overal zijn de dijken waarover en waarlangs we lopen net versterkt. Het gras op het nieuwe talud is nog maar recent opgekomen en werklui zijn nog bezig nieuwe afrasteringen langs de dijken te plaatsen met een handig klein heivoertuig. Daar waar de afrastering al klaar is ligt de nieuwe generatie schapen, lichting 2017, uitgebreid te zonnen in de luwte van de dijk.
'We gaan vandaag de tjiftjaf tegenkomen' meldde Frank in de treincoupé op weg naar Rotterdam Centraal. 'Het staat in de gids'.
'Zo, dat wordt mooi'. Geen idee hoe een tjiftjaf eruit ziet, maar je wilt toch iets enthousiasts terugzeggen. Maar Frank luisterde al niet meer en was bezig met zijn mobiel op zoek naar de tjiftjaf. Even later zag ik een soort slanke mus voor mijn neus getoverd. Op de webpagina kon je ook de roep van de vogel horen en vervolgens schalde de zang van de tjiftjaf door de coupé. Ik keek rond en verwachte eigenlijk hier en daar een glimlach. Een naïeve en onaangepaste verwachting; iedereen zit tegenwoordig met doppen in de oren te staren naar een laptop of een mobiel. De enige die na enige uitleg, nog net reageerde was de buurvrouw van Frank. Ze gaf toe dat ze iets gehoord had, maar had het uitgelegd als een van die alternatieve alarmtonen van een mobiel. Het kon niet haar mobiel zijn geweest, dus geen actie. Welkom in het land van de digitale woudlopers. We zaten in goed gezelschap.
'De tjiftjaf is een kleine, onopvallende bruingeelgroen gekleurde vogel. In het voorjaar en de vroege zomer bijna overal te horen. De tjiftjaf is een bosvogel die houdt van een rijke ondergroei. De tjiftjaf is vooral te herkennen aan zijn zang. Hij roept zijn eigen naam.'
Dit zou zo maar het begin van een spreekbeurt op de basisschool kunnen zijn. Dat is het niet. Het zijn stukjes geleende tekst van de Vogelbescherming-website. Ik heb het thuis opgezocht en mij verbaasd dat het een bosvogel wordt genoemd, want wij hebben vandaag vooral door open polder en grote stukken door riet en wilgen gelopen. Kijk ik nu terug in de gids hoe Frank bij die tjiftjaf kwam, zie ik dat hij de tekst heeft gelezen, die hoorde bij het einde van de vorige wandeling, een maand geleden. Toen liepen we door het Alblasserbos. Toch wel confronterend zo'n tjiftjaf als je al moeite begint te krijgen met het lezen van een gids. Daar staat tegenover dat hij sneller wordt met zijn mobiel. Ook wat waard.
speel de video af en oordeel zelf over de tjiftjaf
 |
| bij de brug over de Beneden Merwede naar het Eiland van Dordrecht |
Terugkijkend naar de wandeling zien we ook op dit deel van het pad het belang van dijken voor Nederland. Geen polder op het Eiland van Dordrecht of er loopt een flinke dijk omheen. Dit land is gevormd door de grote Sint Elisabethvloed van 1421 toen grote delen van de landbouwgebieden ten zuiden van Dordrecht werden weggespoeld en de loop van de rivieren Merwede en Maas definitief veranderde en naar het zuiden afboog. De enigen die nog volhouden dat de Maas noordelijk stroomt zijn de Rotterdammers. Ach, je moet ook wat als je prat gaat op het credo 'niet lullen, maar poetsen'.
De vrees voor het water zit er nog goed in bij de Hollanders. Overal zijn de dijken waarover en waarlangs we lopen net versterkt. Het gras op het nieuwe talud is nog maar recent opgekomen en werklui zijn nog bezig nieuwe afrasteringen langs de dijken te plaatsen met een handig klein heivoertuig. Daar waar de afrastering al klaar is ligt de nieuwe generatie schapen, lichting 2017, uitgebreid te zonnen in de luwte van de dijk.
Hollandse en Brabantse Biesbosch
Dan maar genieten van het uitzicht. Prachtig om hier over het water te kijken naar de Brabantse Biesbosch aan de overkant. Als je die enorme brede watervlakte ziet bedenk je niet dat dit een kanaal is, dat voor een groot deel met de hand is gegraven. Wikipedia meldt het volgende:
Het kanaal is uitgegraven tussen 1861 en 1874, om veel water van de Boven-Merwede (Waal) sneller af te kunnen voeren. Voor de aanleg van de Nieuwe-Merwede werd het water afgevoerd via een fijnmazig netwerk van rivierarmen, kreken en killen (de Biesbosch), die bij hoge waterstanden en/of bij de vorming van rivierijs (ijsdammen) konden verstoppen en elders dijkdoorbraken en overstromingen tot gevolg konden hebben. Bij het graven van de Nieuwe Merwede zijn een aantal brede killen verbreed en uitgediept, en door hoge dijken omgeven.
Totaal anders wordt de wandeling als het eenmaal langs de Nieuwe Merwede gaat. Het pad duikt dan een buitendijkse strook in en gaat door niet meer gesnoeide grienden. Je struint door een doorgeschoten wilgenbos langs kreken en poelen. Als wij langs komen liggen de kreken gedeeltelijk droog omdat het blijkbaar net eb is. Eb? Via de rivieren richting zee is hier nog sprake van een klein getijdenverschil.
Een soort mangrovebos lijkt het wel als je over het slingerpad verder trekt. Vreemd gevormde bomen, stapels wilgentakken, watergeulen, hutten van riet passeer je en het zou bijna sinister worden als je vergeet dat de dijk met het Nederlandse fietspad niet meer dan honderd meter verwijderd is. Een impressie:
Mangrovegevoel verdampt Eenmaal weer binnendijks gaat het opnieuw door min of meer bekend polderlandschap. Hoewel, het is niet meer de sfeer van de weidepolders van Utrecht en in de Alblasserwaard. Het begint op Brabant te lijken met akkers en populierenrijen langs de landwegen. Op de kaart in de gids zie ik dat we langs de randen van de Dordtse Biesbosch lopen. In werkelijkheid lopen we twee kilometer verder door een kunstmatig aandoend bos met rechte paden en dito bruggen over een soort stadsvijvers, die restanten van getijdengeulen moeten zijn. Dan maar een rust bij paviljoen de Viersprong waar we getuige zijn van een kinderverjaardag in piratenkleding. Op de achtergrond zien we op de flatscreen hoe in België wielrenners zich druk maken in de Waalse Pijl. Het mangrovegevoel verdampt, opstappen maar.
Dan maar Mexico
Al lopend over de hoge Louisapolderse Dijk inspecteren we de reinheid in de slaapkamers van de aangrenzende dijkwoningen. De stad komt naderbij als we onze laatste dijk naderen; de Wieldrechtse Zeedijk vlakbij de tunnel onder de Dortse Kil, het eindpunt van vandaag.
Jack ploft neer onder de stoel in de bus. Aan de riem heeft hij de laatste kilometer over de drukkere Rijksstraatweg gelopen. Niet echt zijn ding. Eenmaal op station Dordrecht trekt hij zich ook weer terug onder de bank. Pas na de overstap in Rotterdam toont hij weer genegenheid tot enige actie. Maar wie zou dat niet als je door een Mexicaanse studente op schoot wordt genomen.
Na het lezen van dit blogbericht riposteerde Frank met: "Hallo, wie riep er nu dat de tjiftjaf een rietzanger was!!!!".
Oké, ik geef toe niet geheel juist, maar soms verdwalen die tjiftjafs. Het zijn uiteindelijk trekvogels. In mijn nieuwe spreekbeurt heb ik daarom nu opgenomen:
De trek
De tjiftjaf trekt grotendeels weg van begin augustus tot medio oktober naar het zuiden om in Spanje en Portugal of Noord-Afrika, vooral Marokko, te overwinteren. De tjiftjaf trekt vooral 's nachts. Ze gaan tussen april en half mei weer terug naar het broedgebied. Soms verdwalen ze en denk je dat het rietzangers zijn.
Bron: grotendeels van www.vogelbescherming.nl
De dagverslagen worden verzameld in de pagina\
Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland
Herkenbaar geluid van de tjiftjaf maar of ik nu 'tjiftjaf' hoor....? Ik maak het er niet van! Prachtige plaatjes van het ontluikende groen in de natuur. Jack heeft vast ook een superdag gehad!
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke, prachtige foto's en een heerlijke vertelling erbij! Super! Dank jewel!
BeantwoordenVerwijderenHallo Hilde,
VerwijderenDank voor je reactie. Leuk om te lezen, dat je meegenoten hebt.
Groeten Frans
Ha Frans, mooi blogje weer. Het wordt tijd dat vriendin en ik ook sereen stuk van het Floris V pad gaan lopen. Dat restaurantje op de kop ken ik wel. Heb er een paar keer geluncht toen ik nog lid van de tuinclub was. Mooie foto's wederom. Groeten aan Frank.
BeantwoordenVerwijderen