Veluwe Zwerfpad: wandelen van de Echoput naar Wiesel visa versa

    Bomenrijk

Woensdag 6 augustus en zondag 9 november 2025
± 16 kilometer

Kroondomein Het Loo rijk aan bomen

Kroondomein

Geen boom is hetzelfde en toch gaan ze steeds meer op elkaar lijken als ze met velen zijn. In het Kroondomein Het Loo is er tussen Hotel de Echoput en het dorp Wiesel geen gebrek aan bomen. En dan niet van die kleine iele stammetjes, maar echte hoge. Vooral beuken steken elkaar hier naar de kroon. In de stukken met oudere exemplaren beperkte ondergroei, waardoor je nog een redelijk eind het bos in kijkt. Hier en daar bejaarde kruinen waar toch op de bodem voldoende licht is voor nieuw leven.

Prachtig en toch na verloop van kilometers over brede boswegen, Elspeterweg en Wieselseweg, ongemerkt minder opwindend. Voortdurend naar bomen kijken is hier ook niet mogelijk, want je moet continue berekend zijn op achterop komende racefietsers, veldrijders en mountainbikers. In augustus was dat minder het geval. Ze waren in die maand zeker op vakantie. Toen zag ik nog een roedel reeën, die in de stilte alleen mij in de gaten hoefden te houden.

Wieselse Enk

Na vijfenhalve kilometer bomen begint de afwisseling van het dorp Wiesel. Weides, boomschermen, doorkijken en na Landgoed De Ploeg een bank om te rusten. Niet verkeerd.

Landhuis De Ploeg uit 1911

mooi verbouwde boerderij. De voorganger stamt uit 1727

We bereiken via de Huisakkers het punt waar we vorige week het Zwerfpad verlieten op weg naar restaurant Triangel. Dat gaan we nu ook doen maar dan via de zuidkant van de Wieselse Enk. Nog een stukje asfalt op de Huisakkers en dan een smal onverhard wandelpaadje tussen huizen en boerderijen door naar de Wieselse Enkweg. Mooi om zo tussen verschillende weides van de Enk te lopen en je bij een bewoonde boerderij te verbazen over de gaten in het rieten dak. Lijkt ons redelijk tochtig.

Keerpunt

In een zwembad maak je tijdens trainingen een kiepkeerpunt. Op deze wandeling doen wij rustig aan en gaan gewoon zitten bij restaurant Triangel. De bediening heeft het tempo aangepast aan de hardloper in de hal. Dat geeft ons de rust om te 'herstellen' van de eerste acht kilometer.

Op de terugweg nemen we in Wiesel een andere route. We volgen een stukje klompenpad langs het nooit uitgevoerde tracé van de A50 in de hoop glimpen op te vangen van de molenvijvers op landgoed De Kopermolen. Dat lukt beperkt. Mooi zijn wel de instroombeken die we nu oversteken op weg naar de plek waar ooit in de dertiger jaren van de vorige eeuw een viaduct over A50 was gedacht. Nu voor ons even klimtraining om op hoogte te komen.

een vaag beeld van een van de vijver op Landgoed De Kopermolen

de gedachte A50

Bij terugkeer op de Wieselse Enkweg stoppen we nog bij een soort houtsnijwerkkunst. Wat zo te zien ooit een dikke overhangende stam is geweest vormt nu een springend paard dat zijn eeuwige best doet over een sloot te zweven.

Na het springpaard keren we terug op het traject van de heenroute. Opnieuw langs de mooie Wieselse Enk. Inmiddels worden onze stappen met zonneschijn verlicht. Dat veraangenaamt het voortstappen nog meer. 

Wanneer we terugkeren in het Kroondomein komen we er achter dat we richting Hoog Soeren inderdaad lange tijd vals plat op mogen. Dit keer geen optische illusie. Bij gebrek aan banken maar een rust op een gevallen boom langs het parcours. We zitten niet al te ver van de rand van de Wieselseweg maar als je niet beweegt zien de fietsers ons geen van allen. Ze gaan niet zo hard dat ze snot voor de ogen hebben, maar in deze mooie omgeving zien ze vooral het onverharde wegdek. Ieder zijn plezier. In elk geval zijn ze net als wij bewegend bezig in de groene buitenlucht. Dat moeten ze net als wij blijven doen. Volgende week gaan we weer verder over dit zwerfpad.

Zie al mijn wandelingen in Nederland