Utrechtpad: wandelen van Station Utrecht Centraal langs de Kromme Rijn via Bunnik, Odijk, Werkhoven naar Cothen

 Kromme herhaling

Zaterdag 8 februari 2025
 ± 28 kilometer

Langs de Kromme Rijn bij Amelisweerd

Sociaal daghoogtepunt

"Zie je al die gaten in de oever?" vraagt de seniore man in zijn oranje fluorescerende pilotjack op het jaagpad van de Kromme Rijn bij Odijk. Eigenlijk zie ik ze niet echt, maar ik kijk bemoedigend de goede kant op. "Komt van de ratten" voegt hij eraan toe. "Ja die zitten overal" zeg ik als een volleerd ervaringsdeskundige. "Het zijn muskusratten". Op die wending had ik niet gerekend. Toch pas ik mij snel aan en semiwetenschappelijk wijs ik op het mogelijke ondergravingsgevaar voor de dijken en kades. "Je moet ze vangen met klemmen" plak ik er aan vast. "Ja, maar dat is een hoop werk". "Dat zal best. Oké, ik ga weer verder met mijn wandeling". Zestig seconden duurde dit sociale hoogtepunt op deze wandeldag. Maar voldoende om elkaar nog een plezierige dag toe te wensen. De drukte op deze bewolkte dag met een lichte kille wind is goed te overzien op het jaagpad. Na Bunnik kan ik de wandelaars tot het eindpunt op twee handen tellen. Echt een trainingswandeling.

Entree Utrecht

Ook de drukte in Utrecht is vanochtend duidelijk minder dan aan het eind van de vorige wandeling. Gelukkig raak ik in het nog stille Hoog Catharijne niet ontheemd. Ook al is het pas kwart over negen en lopen er maar een paar mensen, de van kleur wisselende neonreclames flitsten je tegemoet als je de wandelgang bij het Stationsplein binnentreedt.

Na het verlaten van, in goed Utregs, The Mall, zigzag ik tussen de vis- en vleeskramen over de markt op het Vredenburgplein en ga via de Drieharingstraat naar de Oudegracht. Overal zie je rolcontainers vol met dozen en kratten om de horecaconsumptie van gisterenavond en vannacht aan te vullen. Slechts honderd meter verwijderd van het eindpunt van de laatste keer kom ik uit, de Bakkerbrug. De terrassen zijn nog leeg en stil. Prima voor een rustige tocht langs de gracht.

Oudegracht met de Bakkerbrug en in het verlengde het voorlopig richtpunt van de Dom

Doortocht Oudegracht

Van de routekaart weet ik dat de Oudegracht mij door de stad zal leiden. Kan niet fout gaan, lekker ontspannen lopen en tijd voor gevels, kades en toren, de Dom. Met enige verbazing passeer ik een indrukwekkende façade, met het opschrift 'Winkel van Sinkel'. Had ik altijd bij de term 'winkel van sinkel' het beeld van een rommelige winkel waar van alles te koop is, moet ik aangespoord door deze gevel en een bezoek aan Wikipedia mijn interpretatie snel aanpassen. Nooit geweten dat de uit Duitsland afkomstige Herr Sinkel rond 1839 de oprichter is geweest van het eerste grote zelfbedieningswarenhuis van Nederland. Halftien en nu al wat geleerd. En dat met nog 27 km te gaan. Lettend op de aankleding van de pui had hij ook meer oog voor decorum dan bij tegenwoordige onderkomens voor warenhuizen.

Nu de Domtoren sinds jaren weer uit de steigers is moet je ergens heen met die spullen. Daarom staat nu het oude Stadhuis in de steigers. Doe dan ook meteen maar de gevels aan de andere kant van de Stadhuisbrug moeten ze gedacht hebben, Utrecht gaat door met onderhoud.

Verder langs de gracht over de Vismarkt en bij de Maartensbrug links af voor een rondje Domtoren. Hier beginnen bekende beelden. Op het Romeinse Limespad heeft Frank als geboren Utrechter mij in juni 2023 trots zijn stadsjie laten zien. Als ik nu dat verslag teruglees zie dat het een stuk warmer was en dat ik toen ook al over The Mall liep te zaniken. Het begint voor straf licht te miezeren. Snel verder over het Domplein, een foto van de gevel van het Academiegebouw en weer terug naar de gracht.

bij de Vismarkt

blik over de gracht vanaf de Maartensbrug

Domplein waar ooit het schip van de kerk stond

Academiegebouw

terug bij de Oudegracht

Met de temperatuur van enkele graden boven nul wil je wel doorlopen. Gelukkig neemt het aantal kringetjes op het water van de gracht af. Onder dekking van, en slalommend tussen trottoirpaaltjes vorder ik richting de andere kant van de binnenstad. Onderwijl kijk ik naar de werven en geniet van de gevels in allerlei vormen en kleuren.

Café Ledig Erf bij de Tolsteegbarrière

Utrecht Ledig Erf-Bunnik

Bij café Ledig Erf bereik je de Stadsbuitengracht en verlaat je de oude stad. Voor mij een bekend punt, omdat ik hier al verschillende keren ben gestart en geëindigd met het Kromme Rijnpad. De tocht van vandaag over het Utrechtpad is vanaf Ledig Erf eigenlijk grotendeels een kopie van het Kromme Rijnpad. In 2021 heb ik hier voor de eerste keer gelopen en sindsdien elk jaar. Daarom loop ik voor mijn gevoel in een bekende omgeving, eigenlijk een kromme herhaling. Het grote verschil is het jaargetijde. Normaal altijd in de zomer en nu in een wat schrale uitmonstering. Vandaag komen er echt geen zwemmende dameshoofden voorbij zoals in 2021.

Misschien daardoor neem ik ook minder foto's. Natuurlijk wel van  de eeuwige ganzen in het Prinsenburgpark en van de wegonderdoorgangen en van de huizen Nieuw Amelisweerd en Oud Amelisweerd. Bij een wegonderdoorgang vlakbij Stadion Galgenwaard vraag ik aan een mevrouw waar de houten goten parallel naast de betonnen goten voor bedoeld zijn. Zij houdt het op egel-verbindingsroutes. Het kunnen ook escaperoutes zijn.

houten vlonders voor kleine wandelaars

onderdoorgang van de A27

Na Nieuw Amelisweerd brengt de zuidenwind het verkeersgeruis van de A12 naar het jaagpad. Nog een reden om gestaag door te stappen naar mijn reguliere rustplaats op dit pad; het Wapen van Bunnik. Het niet uitnodigende Oud-Amelisweerd met de altijd gesloten luiken, Kasteel Rhijnauwen, het lege gazon van het Theehuis Rhijnauwen glijden uit mijn ooghoek. Hier kom ik nog wel regelmatig lokale wandelaars tegen. Anders dan in Utrecht wordt hier ook weer gegroet.

Nieuw Amelisweerd

groepsschuilbunker uit WO-11

Oud Amelisweerd

bij Kasteel Rhijnauwen

Tien over halftwaalf is het na tweeënhalf uur aangenaam om kort het pad te verlaten voor een rust in Het Wapen van Bunnik. Warmte, koffie, appelgebak, toilet en een krant. Ondanks de hectiek die ik lees over de Trumpentijd die is nedergedaald over de Verenigde Staten en de rest van het heelal, rusten mijn kuiten en voeten goed uit. Kuiten en voeten laten zich niet gek maken.

Oude Dorpskerk Bunnik

Wapen van Bunnik in wintertooi

Wapen van Bunnik-Odijk-Werkoven-Cothen 

De onderdoorgangen bij Bunnik geven een duidelijke aanwijzing waar je bent. Wel op tijd bukken anders is de confrontatie erg indringend.

Voorbij Bunnik wordt het stil op het pad. Na de muskusrattenman bij Odijk mag ik alleen bij Werkhoven nog twee wandelaars groeten en daarna tot aan Cothen niet meer. Rust in een winterentourage van lege weilanden en verlaten jaagpaden. Foto's maken van aardige beelden vormt de enige aanleiding om even in te houden en beter naar de omgeving te kijken. Kilometer na kilometer stappen weg. Leeg is het land, leeg wordt je hoofd, langzaam vol stromen de beenspieren, verruiming boven, verzuring beneden, stap na stap, na stap.

leeg winterland tussen Odijk en de skyline van Werkhoven

Kasteel Beverweerd bij Werkhoven

volgend doel is de watertoren van Werkhoven al halverwege naar Cothen

enorme leilindes voor een boerderij aan het Caspergauw

langs een enorm lange meander van de Oude Kromme Rijn

Dit Utrechtpad volgt anders dan het Kromme Rijnpad ook de enorme meanders van de Oude Kromme Rijn. Voor een hemelsbrede afstand van iets meer dan twee kilometer mag je vijf kilometer marcheren langs de met recht Kromme Rijn. De watertoren van Kerkhoven heb ik op die manier lang in het oog kunnen houden.

Cothen komt dichterbij

Toch verschijnt, als je maar gewoon doorgaat ook deze keer weer het bord bebouwde kom van Cothen. Nog een kilometer langs de rand van 't dorp, een passage van de Petrus en Pauluskerk en dan het finale stuk naar de bushalte.

Bij Cothen nog een foto van een stil bruggetje. Dat ziet er duidelijk anders uit dan in de zomer van 2021 met de zwemmende en duikende kinderen die zich daar toen joelend en lachend uitstekend vermaakten. Geef mij maar die warmte. Maar voor dit jaar heb ik de Kromme Rijn weer voldoende gezien.

Zie al mijn wandelingen in Nederland