Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: Review - Voorbereiding, Ervaringen en Tips

Review

Hieronder mijn belangrijkste ervaringen tijdens de trektocht in 2018 over de Tiroler Höhenweg. Twee pogingen heb ik nodig gehad. In juni lag er voor mijn capaciteiten en ervaring teveel sneeuw. Na een glijpartij, die gelukkig zonder veel kleerscheuren afliep, stopte de eerste poging. In augustus was er vrijwel geen sneeuw meer en is het gelukt. Voor een laaglandman zonder veel ervaring hoger in de bergen was het echt een Höhenweg, soms met spannende momenten.

Enkele ervaringen en tips

Routekeuze

Na de twee trektochten over het Olavspad in Noorwegen met de regelmatige regen ben ik op mijn zoektocht naar een nieuwe uitdaging meer naar het zuiden gegaan. Tijdens de Tour du Mont Blanc in 2014 had een ouder echtpaar enthousiast gewezen op de mooie wandelingen in Tirol en de Dolomieten. Ik kwam niet uit bij de bekende Dolomiten Höhenweg nr. 1 maar bij de Tiroler Höhenweg die door een rustiger gebied gaat. Deze trektocht loopt van Mayrhofen in Oostenrijks Tirol naar Meran in Italiaans Zuid-Tirol en passeert daarbij onder andere de Brennerpas. De afstand is volgens de officiële gegevens 130 km als je eerst vanuit Mayrhofen met de bus naar het officiële startpunt gaat bij het Schlegeisspeicher en duurt ongeveer dertien dagen. Ga je wandelend naar het startpunt over de Berliner Höhenweg dan komen er nog twee a drie dagen en plus minus 35 km bij.

Routebeschrijving

Als gidsje heb ik het boekje gebruikt dat inbegrepen zat bij de Kompass kaart nr 132, de zogenaamde Aktive Guide. Het geeft een algemene beschrijving, etappevoorstellen, duidelijke hoogteprofielen, afstanden, informatie over dorpen en hutten, telefoonnummers, wetenswaardigheden over de omgeving. De taal is Duits en Italiaans. Dat laatste deel heb ik er uit gewichts- en volume-overweging uitgeknipt.
De kaart heeft een schaal van 1:50.000. Dat beperkt het volume, maar soms heb je bijna een vergrootglas nodig om de hoogtelijnen goed te lezen. De route is goed onderscheidend van de andere wandelpaden geel gekleurd. Belangrijk zijn de nummers van de wandelpaden, omdat de markering van de route met het logo van de Tiroler Höhenweg spaarzaam is.

Etappeplanning

In eerste instantie nam ik de etappeplanning uit het boekje over. Om de datum van terugkeer te bepalen had ik de eerste keer 1 reservedag voorzien. De tweede keer had ik twee reservedagen, maar daarmee hield ik teveel tijd over. Zeker omdat ik meer afstand aflegde dan gedacht in de oorspronkelijke planning. Dat leidde wel tot alternatieve overnachtingslocaties. Uiteindelijk heb ik het hele traject in veertien dagen gelopen.

in deze planning kwam ik tot totaal bijna 185 km

Waar beginnen?
Hoewel bij de Tiroler Höhenweg vaak aangegeven wordt dat hij van Mayrhofen (Zillertal, Oostenrijk) naar Meran (Zuid-Tirol, Italië) loopt, geeft dat een vals beeld. De in gidsjes beschreven route loopt van de Schlegeisspeicher naar Meran. Het Schlegeisspeicher-stuwmeer ligt met de bus een klein uur vanaf Mayrhofen. De eerste etappe begint bij die aanpak bij de bushalte in het centrum van het dorp.
Zelf heb ik er voor gekozen dat stuk naar de start van de Tiroler Höhenweg te lopen via de Berliner Höhenweg. Dan komt er ongeveer tweeënhalve dag bij. Het 'inlopen' via die extra etappes is direct volle bak, zie de link mijn verslag van de tweede dag.
Bij het passeren van de Tribulaunberggroep heb ik gekozen voor de noordelijke variant, die als minder inspannend werd aangemerkt in mijn gidsje. 

een nacht in een ponchotent was voldoende

Kamperen

De route gaat door natuurparken waar kamperen verboden is. Er zijn ook slechts beperkt mogelijkheden. De eerste poging had ik de tent voornamelijk voor noodsituaties meegenomen; bij veel regen of mist. De tweede keer volstond ik met een bivakzak en een ponchotent voor noodgevallen. Dat scheelde weer een kilo gewicht.

Lager van de Schneeberghütte

Hutten
De hutten hebben alle een prima inrichting en goede voorzieningen voor betaalbare prijzen tussen de 40 en 60 euro voor halfpension. Niet overal kun je warm douchen. Je moet zelf voor een slaapzak of huttenslaapzak zorgen. Dat is verplicht. 
Je moet er tegen kunnen om met meerdere andere mannen en vrouwen in een ruimte te slapen. Er zijn ook kleinere kamers, maar die moet je ruim van tevoren reserveren. Heb je niet gereserveerd dan kom je in het Lager. Meestal een grotere ruimte met ongeveer dertig matrassen. Ik had in augustus niet gereserveerd en had slechts 1 keer het probleem dat de hut vol zat. Toen ben ik doorgelopen.

Drinkwater
Bij de hutten kun je water tappen. 1 keer heb ik het uit een hooggelegen beek gehaald. Daar is een risico aan verbonden omdat het vee nog hoog op de almen vrij rondloopt.

Spinatknödel, het is weer iets anders

Voeding

Omdat het een huttentocht is kun je daar eten. Op sommige trajecten zijn er ook zogenaamde Gastwirt-schaften waar je prima kunt eten en drinken. Soms kun je er ook slapen. 
De hutten en Gastwirtschaften staan met speciale tekens op de kaart. In de paar dorpjes die je aandoet zijn kleine winkels. Zie mijn etappeplanning. Voor onverwachte situaties had ik twee Adventure food-maaltijden en twee muesli-ontbijten bij me.

Het weer
In juni heb ik mijn planning op het laatste moment omgegooid omdat er tien dagen regen werd aangekondigd op de website Wetterprognose Europa/Oesterreich die het weer bij de hutten geeft. Ik begon toen in Meran. Als je die website leest regent het bijna elke dag. Bij de tweede poging kwam ik er achter dat het helemaal niet zo nat is als je van die verwachtingen zou denken. Wel is er later in de middag of het begin van de avond in de zomermaanden regelmatig een onweer. Dan kun je dus beter niet op een hoge bergrug zitten. Iets om bij de dagplanning rekening mee te houden. Soms is er laaghangende bewolking of mist hoger in de bergen. Een kompas is dan handig om de goede richting te controleren; zie mijn blogbericht 'Mist en Kompas'.

Flora en fauna

Zoals gezegd loop je echt hoog in de bergen met veel rotsig terrein. Soms ook blokkenvelden. Regelmatig schrok ik bij blokkenvelden van het schelle alarmgepiep van de marmotten.
In de omgeving van de Trubulaunberggroep zitten verschillende kuddes met steenbokken, die jou van bovenaf in de gaten houden.

Fysieke prestatie
Met 9.000 stijgmeters en 10.000 meters dalen is het een pittige tocht. Voor mij als zwaar aan te merken. Vooral de etappe tussen de Gamshütte en het Friesenberghaus was lang en inspannend. De tocht tussen Gasthaus Hochfirst en de Zwickauerhütte kent een vermoeiend einde.

Deze markering zie je sporadisch

Markering

Markering met het eigen Tiroler Höhenweg logo zie je beperkt. Je moet het doen met de prima rood-witte strepen en het nummer van de wandelroute. Die staan hoog in de bergen waar bewolking kan hangen lekker dicht bij elkaar zodat je ook dan nog vrij eenvoudig je pad kunt vinden.

Cultuur
Onderweg biedt St. Martin am Schneeberg een mooie inkijk in de mijnbouw hoog in de bergen. Zowel de huidige hut als het nabije museum herinneren daaraan. Er zijn daar ook excursies in de mijngangen mogelijk. 
Eindpunt Meran is zeker de moeite waard om extra te verkennen. Naast het historische centrum met het goede winkelaanbod zijn er ook luxueuze thermen. 

Wandelaars en drukte

Van alle leeftijden. De nationaliteiten; een mix van Duitsers, Oostenrijkers, Italianen en Nederlanders. De Berliner Höhenweg is redelijk druk, waardoor een plek in de hutten niet gegarandeerd is. De Tiroler Höhenweg kent slechts een beperkt aantal wandelaars die deze route loopt. Hierdoor was er geen regelmatige ontmoeting met mede-trektochtlopers. Daar waar de omgeving aantrekkelijk is voor weekendwandelingen is het druk met gelegenheidswandelaars zoals de omgeving van de Tribulaun, Schneeberg en het Pfelderstal. 

Herinnering

De glijpartij in juni leverde twee angstige onbeheerste seconden op. Ook de passage van de Gstreinjöchl was op de grens van mijn capaciteiten. Toch zijn dit tezamen met de overnachtingen in een WO-II bunker en onder een ponchotent de herinneringen die er het meest uitschieten. 
Je kunt in een verslag niet al de panorama's beschrijven die je op een hoogte van boven de tweeduizend meter regelmatig laten stil staan en genieten. Ook het lopen over groene grazige almen zoals bij de Sattelbergalm en in de omgeving van de Obernberger See hadden een inpakkende bekoring. 

Gstreinjöchl

Maar deze Höhenweg wordt toch vooral gekenmerkt door het hoge landschap met hier en daar ruige rotsvelden en smalle Jochs. Dit was echt weer een uitdagend avontuur. Volgende jaar wellicht een tik minder hoog, steil en smal. De Tiroler Höhenweg zal niet snel uit mijn herinnering verdampen.

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Tiroler Höhenweg 2018: Hoog wandelen in Tirol