Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van anderhalf uur west van de Gamshütte naar het Friesenberghaus

Dinsdag 7 augustus, wandeldag 2

van anderhalf uur voorbij de Gamshütte (± 2000m)
 naar het Friesenberghaus (2498m),
Zillertaler Alpen, Tirol, Oostenrijk
± 8,5 uur inclusief pauzes,
± 13,5 km, ± 1000 m klimmen en ± 500 m dalen

Geübt?

Gisterenmiddag bij het vertrek van de Gamshütte stond er een bord dat dit pad alleen geschikt is für Geübte en Schwindelfreie. Ik had zo'n waarschuwing voor Schwindelfreiheit (geen last van hoogtevrees) ook al in juni gezien op de eerste dag vanuit Meran. Toen had het pad mij geen grote problemen opgeleverd. Ik maakte me daarom niet echt druk. Sinds vandaag weet ik dat de toevoeging für Geübte weer een moeilijkheidsniveau hoger ligt. Je moet hier echt goed opletten waar je je voeten neerzet en geen problemen hebben met smalle paadjes op steile hellingen. Hier en daar keek ik toch wat minder stoer om mij heen en niet teveel naar beneden. Alle aandacht was nodig voor mijn voeten en soms zelfs mijn handen. Bij een ronding van een bergpunt over een smalle klauterpassage ging mijn hartslag niet alleen van de inspanning omhoog.

Cirkelvormige hellingen
De route naar het Friesenberghaus over de flanken van de Tuxer Hauptalm bestond uit een aaneenschakeling van veelal cirkelvormige hellingen van zijdalen. Je blijft dus min of meer op de zelfde hoogte van de hoofdkam, maar om in het volgde zijdal te komen moet je iedere keer over een hogere, vaak rotsige afscheiding.

Vooral deze rotspartijen vormden de uitdaging van vandaag. Niet alleen moest er iedere keer weer flink worden geklommen om die afscheiding te bereiken, hier en daar waren de laatste stukjes om in het volgende zijdal te komen ook benauwd. Regelmatig ging het over rotsblokkenvelden en langs steile hellingen. Een enkele keer gebruikte ik ook mijn handen.

Terugblik op het zijdal en de helling waar ik overnachtte onder mijn ponchotent.
Je kijkt hier op bijna een uur wandelen.

weer omhoog om in het volgende zijdal te komen

Dichterbij het Friesenberghaus op een afscheiding tussen twee zijdalen.
Op de achtergrond in de diepte het stuwmeer Schlegeisspeicher

Gezelschap
De vorige avond was de regen nog geruime tijd doorgegaan. Ik dacht op een gegeven moment zelfs dat mijn slaapzak nat werd, maar dat moet het afgekoelde klamme zweet zijn geweest. Niet echt rustgevend. Toch kwam de weersverwachting uit. Rond middernacht werd alles kalm en kon ik vanuit mijn slaapzak in mijn doorzontent op mijn gemak kijken naar de heldere sterren. De Melkweg kroop langzaam over mij heen. Zo ook de halve maan; eerst als een verre straatlantaarn aan de horizon en toen ik een paar uur later weer een keer wakker werd stond hij midden boven het firmament. Mooie momenten.

ontbijt bij het hutje voordat de dag begint

de ponchotent is afgebroken, we kunnen weer op pad

De volgende ochtend zag de wereld er weer vertrouwenwekkend en herkenbaar uit. Na die lange nacht er meteen maar om zes uur uit. Als je dan denkt dat je rustig alleen in alle afzondering wat aan kunt rommelen om je tent af te breken en een soort ontbijt warm te maken, dan wordt je hier om half zeven al verrast door twee rennende trailrunners en om zeven uur door de eerste wandelaar, die om zes uur al vanaf de Gamshütte was gestart. Het is druk op de Berliner Höhenweg, mijn aanloop naar de Tiroler Höhenweg. Om tien over zeven dacht ik de achtervolging op deze man in te zetten. Alleen omdat hij boven op de bergrug tussen het volgende dal pauzeerde kon ik hem inhalen en kort spreken. De rest van de dag werd ik steeds sneller door de jeugd ingehaald.

Tussen de wat steilere en rotsigere delen lagen de almen met hier en daar een boerderij en een bewoond huis met een goederenlift naar het dal. De op de kaart aangegeven Gastwirtschaft was niet te vinden. Er stond een keurig afgesloten stal op de aangegeven plek. Geen droog brood te krijgen.
Op de enigszins afschrikwekkende stukken was ik gelukkig in gezelschap van een jonge Oostenrijkse die quasi achteloos alle blokken en hindernissen passeerde. Verder was er een Nederlander met een Grolsch-pet op. Normaal schept zo'n pet geen band, maar nu was ik erg content met deze Twentse aanwezigheid. Een paar keer hielden we gemeenschappelijk rust. Met nog een half uur te gaan liepen ze tenslotte binnen een paar minuten ruim op mij vooruit. Pas bij de hut kwam ik alle nieuwe bekenden weer tegen om de dag te evalueren. 

Na de laatste bergrug wordt het Friesenberghaus zichtbaar.
Nog een kwartier afdalen en dan kunnen we eindelijk wat drinken.

Net als ik vond deze Gamshüttepopulatie het allemaal een inspannende etappe. Volgens de kenners het zwaarste stuk op de Berliner Höhen-weg. Aan die kennis heb ik achteraf niet veel, want morgen loop ik mijn laatste deel op deze Berliner Höhenweg. Morgen bij het stuwmeer begint de officiële Tiroler Höhenweg, de hoofdroute van dit jaar. De afgelopen twee dagen had ik vooraf bedoeld als inlooptrajecten. Nou, dat is meer dan gelukt. Of ik er de volgende keer weer spontaan een inlooproute aan vastknoop weet ik nog niet zo zeker. Inlopen klinkt als opwarmen niet als versneld afmatten.

Notbett/Notlager/Winterraum
Geluk moet je hebben, liefst regelmatig. Het laatste bed van het wintergebouw kreeg ik. Noodgebouw of wintergebouw, dit keer was ik er echt blij mee. Na de zware etappe van vandaag had ik geen zin meer om door te lopen. Deze luxe van het Friesenberghaus met een warme muntjesdouche, wc's en half pension wilde ik, na een nacht buiten met regen, niet missen.

Ik zit nu in die Stube aan een ronde tafel met oma, moeder en twee kinderen. Zij hebben hun à la carte eten al voor zich en laten het zich smaken. Mijn Tagesmenu zie ik links en rechts om mij heen ook al ruim verdeeld worden. Ze zullen me toch niet vergeten zijn hè? Bij het bestellen was het meisje nog zo vriendelijk geweest. Als ik ga vragen word ik streng teruggestuurd. Ik vond haar lip-piercing vanmiddag al niet zo charmant, en nu ziet hij er ook nog agressief uit. Even later word ik keurig bedient door de chef. Hij heeft ook een lip-piercing. Oké, ik stel mijn mening over lip-piercings nog even uit.

Stube van het Friesenberghaus (foto van internet)

Eerst maar eens genieten van dit menu op 2498 meter hoogte: Broccolisuppe, als hoofdgerecht Käsespätzle mit Fisolensalat en Schokopudding na. Het eerste en het laatste snap ik. Het hoofdgerecht wordt een ontdekkingsreis. Ik zal oma naast mij om uitleg vragen. Tien minuten later weet ik dat oma in haar jonge jaren alle bergtoppen in de omgeving heeft beklommen. Ik ben het met haar eens, dat waren nog eens tijden. Nu loopt ze nog slechts met de kleinkinderen over de paden in de buurt van de hutten. Ze bedoelt de paden, waarop ik vandaag steunend en zwetend voortzwoegde. Waarom moet ik nu weer uitgerekend naast een race-oma zitten.  

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Tiroler Höhenweg 2018: Hoog wandelen in Tirol

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review