Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van Mayrhofen tot anderhalf uur west van de Gamshütte

Maandag 6 augustus, wandeldag 1

van hotel Glockenstuhl in Mayrhofen (633m)
tot anderhalf uur voorbij de Gamshütte (1916m),
in het Zillertal, Tirol, Oostenrijk
± 8 uur inclusief pauzes,
± 12,5 km, ± 1400m klimmen en ± 50 m dalen

De Ponchotent

Het is half zeven 's avonds. Droog is het onder het afdak achter de kleine hut waar ik anderhalf uur geleden aankwam. Het hutje staat gedeeltelijk onder een overhangend rotsblok. Daarmee zit ik van twee kanten droog en in de luwte, terwijl ik een kop koffie maak. Met het onweer, dat ook al anderhalf uur rommelt, zit ik hier goed. Liever had ik binnen gezeten maar het hutje zit stevig op slot. Je kunt hier dus wel schuilen maar het is geen echte schuilhut. Voorlopig ben ik er blij mee. Net voor het begon te regenen en te onweren kwam dit hutje te voorschijn. Een geschenk uit de hemel. 

Waar ik ook blij mee ben is mijn try-out vorige week thuis achterin de tuin hoe je van een poncho een geïmproviseerd tentje kunt maken. Een YouTube-instructiefilmpje vond ik nog geen garantie voor succes als de gelegenheid zich zou voordoen. En die gelegenheid doet zich nu meteen voor op de eerste wandeldag. Wel erg drastisch.

Ook al heb ik nu een bivakzak bij me, het is toch wel prettig dat er een provisorisch dak boven zit. Hopelijk is dat niet trendsettend voor de rest van de tocht. Mijn 'tent' staat twintig meter van het hutje op een van de zeldzame horizontale plekken op deze berghellingen. Aan de restanten van enkele muurtjes te zien heeft hier vroeger een huisje of een stal gestaan.

van binnenuit ziet het er beter uit

Een keer is het wel aardig onder zo'n poncho, maar het blijft behelpen. Het was ook niet echt de bedoeling om deze dag zo af te sluiten. Voor de rest is de dag prima verlopen. Nog voor het ontbijt had ik deze morgen mijn nieuwe rugzak goed ingepakt en voor de meeste spullen een min of meer standaard plek gevonden. Of het voorspellende waarde had betwijfel ik, maar zonder de tent voelde ik mij vanochtend al gehandicapt. Minder vrijheid geeft het. Ter compensatie die bivakzak. Meer bedoelt voor nood, want daarmee ga je bijvoorbeeld niet zo snel op een camping liggen. 
Het eigenlijke doel van de nieuwe aankopen is wel bereikt. Mijn rugzak is nu vier kilo lichter dan tijdens de eerste poging over de Tiroler Höhenweg. En dat moet een groot voordeel worden. Laten we zeggen dat aan het eind van deze eerste wandeldag het voordeel wegvalt tegen het nadeel. Maar dat is de schuld van mijn eigen keuze om door te wandelen.

Leve Eisenbacher
Het ontbijt in het hotel was uitstekend. Met vooruitziende blik heb ik het dubbele van normaal gegeten. Als afscheidscadeautje kreeg ik nog een chocoladereep mee. De rating van hotel Glockenstuhl schoot bij mij naar recordhoogte. Nog blijer werd ik een half uur later bij de gisteren verkende ijzerhandel Eisenbacher. Ze hadden zowaar een gastankje dat op mijn brander paste. Wauw. Warm eten, warme thee en koffie zijn nu zekergesteld! Hoe je s' morgens om negen uur al echt gelukkig kunt zijn. Zo'n gevoel van "Yes, we zijn er klaar voor". 

Niet dat ik veel eten bij me heb, want de wandeling is gericht op verblijf in berghutten. Min of meer voor nood en onverwachte situaties heb ik twee poedermaaltijden en twee ontbijten bij me. Deze avond ga ik dus het gas al direct onverwacht aanspreken. Toch wel lekker dat ik alles bij me heb. Maar het hoeft geen gewoonte te worden.

Subtropisch
Na de bijna tropische nacht in het hotel werd de wandeling van Mayrhofen naar het volgende, hoger gelegen dorp Finkenberg al in de zon en toenemende warmte afgelegd. Het ging als eerste opstap langs wat beken omhoog van 633 naar 850 meter. Finkenberg is meer dan Mayrhofen een bergdorp met chalets. Een beetje inzweten tussen chalets dus. Dat hoeft natuurlijk niet. Evenals Mayrhofen heeft Finkenberg een skilift waarmee allerlei luie wandelaars tot grote hoogte klimmen. Bovendien gaat die lift naar de verkeerde berg.

bovenin Finkenberg met links op de foto de beboste Gamsberg

Van een hoteleigenaar in Finkenberg hoorde ik dat het morgen lager in het Zillertal achtendertig graden wordt. Half Europa is dit jaar van slag. Je ziet ook steeds meer van die Japanse petjes met een lap aan de achterzijde. Of zijn het petjes van het vreemdelingenlegioen? In ieder geval minimaal van subtropische origine. De hoteleigenaar liet me ook webcambeelden zien van de Hintertuxer Gletscher. Er werd nog druk geskied, maar het was om halfelf in de ochtend al zeven graden boven nul, wat volgens deze kenner uitzonderlijk warm was op die hoogte.

Teufelsbrücke 

Gamsberg en Gamshütte
Door Finkenberg slingerde ik mee met de hoofdweg omhoog, passeerde de Tuxbach vlakbij de houten Teufelsbrücke en begon tenslotte aan de echte klim naar de Gamshütte op 1916 meter hoogte. Drie uur lang ging het zigzaggend omhoog op de beboste flanken van de Gamsberg. Wel mooi lopen, maar een beetje eentonig. Op de enkele uitzichtpunten was inmiddels een miniatuur versie van Mayrhofen te zien.

 

 

 

 

Al om twee uur zat ik in de zon op het terras van de Gamshütte. Eerst een cola, dan een heerlijk, koud, groot glas bier en een bijpassend  pannenkoekengerecht met appelmoes. Je bent in Tirol, dan ook maar deze nieuwe combinatie. Een meer dan flinke lunch, zodat ik vanavond met het luchtpakketje van vanochtend en enkele mueslirepen een gemakkelijke avondmaaltijd heb. Want ik ga hier niet blijven. Nog veel te vroeg. 

 

Om tien voor drie hang ik weer om. Een echtpaar, dat mij eerder inhaalde, vraagt of ik nog helemaal naar het negen uur verder gelegen Friesenberghaus ga? "Neeh, maar ik ga wel minstens enkele uren van de aangekondigde zware etappe afhalen. Dan is het morgen leuker. Nu is het nog mooi weer en onderweg is er volgens mijn kaart nog een Almwirtschaft, een soort 'bergcafé'. Misschien kan je daar ook slapen. Wie weet. We zullen wel zien. En anders slaap ik wel ergens verstopt op een helling"."Heb je dan een tent?". "Nee, want je mag hier niet kamperen. Ik heb wel een bivakzak."

Het klonk nog zo goed. Dat het anderhalf uur later al zover was had niet direct gehoeven. Maar oké, voorlopig lig ik hier droog, al tikt die regen wel erg hard tegen mijn poncho. Als het morgen hier tropisch warm moet worden dan moet dat onweer en die regen toch gauw stoppen. Half negen, het wordt al wat minder grijs. Of laat ik dat mijzelf geloven? Niet teveel naar buiten kijken vanuit mijn openluchttent.

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Tiroler Höhenweg 2018: Hoog wandelen in Tirol

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review