De tweede poging om de Tiroler Höhenweg te wandelen is gelukt! Dit keer geen overvloedige sneeuwvelden als showstoppers. Op enkele onweersbuien na was het aangenaam wandelweer. Hoewel, laaghangende wolken en mist hebben tot een vreemde overnachting geleid. Bij opkomend onweer regelde de voorzienigheid dat er zich steeds net een schuilmogelijkheid aanbood, soms wel enigszins geïmproviseerd. Niet altijd was er plaats in de herberg en was domweg doorlopen de oplossing.
In het Pfelderstal werd ik nog een keer getest op mijn koelbloedigheid bij het overschrijden van een schuin sneeuwveld. Met verhoogde hartslag en een enkele krachtterm werd de overkant bereikt. Even verder keek ik nog uitgebreid naar de plek waar ik in juni over de sneeuw naar beneden gleed, een aparte flashback. Zonder sneeuw waren deze plekken geen enkel probleem en in een doorgaande tred te passeren.
Gaande de wandeling over deze Höhenweg werd de term 'Höhe' steeds tastbaarder. Zeker voor een laaglandman met beperkte bergervaring van de GR 20 op Corsica en de GR 10 in de Pyreneeën. Deze bergen zijn echt een tik hoger. Gelukkig was het geklauter op Corsica een goede basis bij de verschillende op- en afstappen die dit terrein regelmatig aanbiedt. Sommige etappestukken hadden de kwalificatie nur für Geübten. Die proeven van bekwaamheid zijn soms met enige vrees afgelegd, maar leidden nog niet overtuigend tot het gevoel van geübt. Of ik op ga voor een vervolgcursus betwijfel ik. Ondanks de uitdagingen van dit soort hoge tochten moet wandelen geen black-jack worden.
Kortom het was weliswaar inspannend, maar over het algemeen aangenaam wandelen waarbij het terrein en mijn eigen keuzes tot voldoende avontuur leidden om de aardigheid erin te houden. In aparte dagberichten zal ik het meer in detail beschrijven. Tot binnenkort.
In het Pfelderstal werd ik nog een keer getest op mijn koelbloedigheid bij het overschrijden van een schuin sneeuwveld. Met verhoogde hartslag en een enkele krachtterm werd de overkant bereikt. Even verder keek ik nog uitgebreid naar de plek waar ik in juni over de sneeuw naar beneden gleed, een aparte flashback. Zonder sneeuw waren deze plekken geen enkel probleem en in een doorgaande tred te passeren.
Kortom het was weliswaar inspannend, maar over het algemeen aangenaam wandelen waarbij het terrein en mijn eigen keuzes tot voldoende avontuur leidden om de aardigheid erin te houden. In aparte dagberichten zal ik het meer in detail beschrijven. Tot binnenkort.
De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review
Zeker geen black-jack!
BeantwoordenVerwijderenGoed dat de tweede poging succesvol was! En dat je weer heelhuids thuis bent gekomen, na toch weer een oversteek door/over de sneeuw.👍🏼🤗
BeantwoordenVerwijderenMooi dat de goden je dit keer gunstig waren gestemd tijdens de tocht die zo te lezen toch weer het nodige avontuur bevatten. Kijk uit naar de verslagen.
BeantwoordenVerwijderen