Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van Magdeburgerhütte naar Maiern im Ridnauntal

 Maandag 13 augustus, wandeldag 8

van de Magdeburgerhütte (2423) via de Alrissalm (1584)
 en de Maurerscharte (2511) naar Maiern (1370)
Zuid-Tirol, Italië
± 9 uur inclusief pauzes,
± 15 km, ± 930 m klimmen en ± 1980 m dalen

Hotel Schneeberg bij nacht (foto van hotelwebsite)

Pittig dagje, kinderlijk einde

Maiern is een klein dorpje aan het einde van het Ridnauntal in Zuid-Tirol. Middendoor stroomt de gletsjergrijze Ridnauner Bach. In het kleine wijkje aan de noordzijde van de beek staan boerderijen. Daar ligt nog een meters hoge mestvaalt tussen de huizen. Ga je naar de andere kant van de beek dan sta je na tweehonderd meter ineens voor de façade van het grote viersterrenhotel Schneeberg, een totaal andere wereld, een vreemd onverwacht contrast. In beide heb ik verwonderd rondgelopen.
Maar nu eerst het verhaal hoe ik daar kwam.

Route
De route was mooi, lang en inspannend. Dit keer sloop ik om zes uur met mijn spullen naar de gang om de anderen niet te storen met inpakgeritsel. De Oostenrijkse meiden lagen nog te slapen. Vandaag zouden ze in St. Anton hun wandeltocht beëindigen. Na het ontbijt direct al om halfzeven de wei in, die nog ruim uittorent boven de ochtendwolken in het dal. Die wei zette met de achthonderd meter afdaling meteen flinke druk op de knieën. Maar in de ochtendzon blijft het genieten in deze omgeving. 

Als eerste kwam ik een salamander tegen die een beetje onbewogen deed of hij mij niet zag. Als tweede ontmoette ik tegen achten een vrouw die minstens om zes uur moet zijn gestart om al zo hoog rond te lopen. Ze had gelukkig nog even tijd om een foto van mij te maken.

Eenmaal het steile deel achter me daalde ik niet verder af naar het Pflerscherdal, maar bleef op de zuidhelling ruim boven het dorp Innerpflersch/St. Anton op hoogte om rechtstreeks door te lopen naar het Alrissdal. Mooi punt om eerst met een klein omweggetje te belanden bij de Alrissalm Gasthof voor de eerste cola met apfelstrudel. Onderweg naar dit dal had ik nog pogingen gedaan de Weisswand te fotograferen, maar de markante lichtgekleurde top bleef hardnekkig achter de wolken verborgen. 

in het Kobalswald boven Innerpflersch/St. Anton

Innerpflersch/St. Aton in de diepte

De beklimming naar de Maurerscharte (2511 m) door het Alrissdal was lang en pittig. Mijn licht ging niet uit, maar de laatste kilometer over keienvelden ging het langzaam over in een gedimd flikkerlicht. Eenmaal over de top ging het in de tweede afdaling van vandaag met een tussenstop bij de Prischeralm Gastwirtschaft zonder verdere onderbrekingen door naar Maiern (1370 m). Voldoende daalmeters dus vandaag.

Alrisstal halverwege

Alrisstal vanaf de Maurerscharte

op weg naar Maiern

Almen ten noorden van Maiern

Onderdak
Bij de Prischeralm Gastwirstschaft hoorde ik al dat het druk kon zijn in het dal. De Italianen hadden een lang weekend. Overmorgen is het Ferragosta, een nationale feestdag die gekoppeld is aan Mariahemelvaart. De uitbater van dit houten boerderijtje achtte de kans op onderdak beperkt. Twee net aangekomen Duitse jongens hadden gereserveerd bij een pension met de mooie naam Magdalena. In de Magdeburgerhütte had ik gehoord over hotel Schneeberg. Maar die naam ontlokte op de Prischeralm bezwaren door de hoge prijzen van 150 euro en meer. Dat is dus niet voor Jan met de wandelpet.

Nu ik er voor stond kreeg ik beeld bij dit bedrag. Een imposante entree achter een eigen rotonde, een uitgebreid sport- en ontspanningspark achter het hotel en een volle parkeerplaats met dikke auto's, veel voorzien van Duitse kentekenplaten. 
Door de verkoopster in een outdoorshop werd mij vanwege de feestdagen weinig kans gegeven op onderdak in een pension. Ze verwees mij weer terug naar een boerderij waar kamers werden verhuurd. Daar was alles vol, maar die stuurden mij weer naar de achtergelegen boerderij. 

Die boer kon niet zelf beslissen en ging zijn vrouw halen. En ik maar hopen dat ik beet had, anders moest ik nog verder zoeken na deze lange dag. De kleine boerin kwam handenschoonmakend uit de nabijgelegen stal aanlopen. Ik mocht blijven, als ik er geen bezwaar tegen had om nog even te wachten tot de kamer in orde was gemaakt. Voor 30 euro wilde ik daar met alle geduld op wachten. Ja, met ontbijt voor 8 euro. Het ontbijt werd morgen wel in een ander huis, honderd meter verderop geserveerd. Dat vond ik opvallend, maar zeker overkomelijk. Nauwelijks was de kamer van mij of het begon hard te regenen en te bliksemen. Ik had niet eens een haan horen kraaien, maar voor de derde keer deze tocht had ik net een onderdak gevonden voor het losbarsten van de namiddagbui.

Kinderhotel

Van de boerin hoor ik ook dat je in Maiern het beste kunt gaan eten in, jawel, hotel Schneeberg! Is dat dan niet duur? Volgens haar valt het mee en ze adviseert mij de pizzeria te kiezen. En daar zit ik nu, kijk verbaasd om mij heen en maak mijn aantekeningen.

De eetruimtes zijn ruim, modern en smaakvol ingericht. Onderling zijn ze door lage muurtjes gescheiden zodat je ook kunt zien en horen wat er in de andere ruimtes gebeurt. Het is zeven uur. Achter en rechts van mij is nauwelijks een mens aan tafel te zien. Links van me zit een vader met twee jonge jongens, tegenover me twee keurige jonge ouders, met een klein meisje van een jaar of zeven. Ze eet al netjes met mes en vork en krijgt aanmoedigingen om recht op te zitten. In de ruimte links hebben vijftien kinderen een eigen partijtje. Terwijl ik zit te wachten op mijn pizza verschijnt daar een clown waarmee het geschreeuw niet afneemt. Van de sportvelden achter het hotel klinken nog wat late kinderklanken.  
Van de vader naast mij hoor ik dat dit meer een kinderhotel is. Op de website wordt van een familiehotel gesproken. De uitleg van mijn buurman raakt de kern wellicht meer. Ouders zijn hier facilitair en om te betalen. Alles draait hier om de kinderen.

Vader naast mij is helikopterpiloot bij de regionale reddingsdienst. Hij kent de omgeving goed en is onder de indruk van de hoogtemeters die ik vandaag heb gemaakt. Hijzelf had vorig jaar een fietstocht gemaakt van 8000 km van Alaska naar Florida. In Alaska had hij elke dag grizzlyberen gezien en toch elke nacht in zijn tent geslapen. Hij had wel maatregelen voor zijn eten genomen. Lijkt mij toch niet bevorderlijk voor een ontspannen nachtrust.
Bij hun vertrek wenste hij me nog veel plezier tijdens mijn tocht. Daarna zat ik nog alleen in het middenvertrek met het drietal tegenover me waar nu ook de assistentie van een clown was gearriveerd. Apart vak, clown. Als ik dit zie snap ik waarom de meeste clowns een triest gezicht schminken.

Hoe ik er zelf uitzie na acht wandeldagen weet ik niet, maar van de ober kreeg ik spontaan net voor het betalen van mijn heerlijke pizza nog een overgebleven toetje van het buffet. Zou ik er zo behoeftig uitzien? Maakt me ook niet uit, het is zeer gewaardeerd en het chocolade taartje smaakt uitstekend. 
Als ik even later bij de receptie afreken beaamt de aardige receptioniste mijn theorie dat er twee kanten aan een kinderhotel zitten. Het is een idee dat waarschijnlijk aan een behoefte voldoet, anderzijds staan de kinderen overdreven veel in het centrum van de belangstelling. Ze kende ook het begrip spoiled children en glimlachte oprecht vriendelijk. Begripvol, maar ingehouden natuurlijk, want van de ober had ik al gehoord dat het een prima businessmodel is. Elk jaar wordt het hotel iets uitgebreid.

Na terugkeer op mijn gewaardeerde boerderijkamer val ik als een blok in slaap na deze lange dag met veel hoogtemeters en nieuwe opvoedkundige indrukken. Eerst maar eens verwerken.

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Tiroler Höhenweg 2018: Hoog wandelen in Tirol

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review