Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; Eidsvoll - Granerud

Dinsdag 9 augustus, wandeldag 5

Van Eidsvoll Kirke naar Granerud 

± 10 uur inclusief rusten, ± 24 km

Succes met je poedermaaltijd

'So this will be my home for tonight' zei ik tegen Vivian en Sina terwijl ik hen op de veranda passeerde en de hut binnentrad. Dat was het plan, dat ik ze gisterenavond aan de keukentafel van het parochiehuis van Eidsvoll had verteld. Ik had ze hier niet verwacht. Ze waren vanmorgen zeker een half uur eerder vertrokken met hun inmiddels lichtere rugzakken. Bleken verkeerd gelopen te zijn.

De eerste indruk van deze hut van Lysjoen was een gezellig huisje; tafeltje, sofaatje, salontafel, leunstoel. Salon is wat overdreven, maar toch drie bij drie meter knusheid, als je de vieze brandlucht van de open haard niet meerekent. Verder een smoezelig oud keukentje met niets behalve heel veel bestek. Tenslotte een slaapkamertje van twee bij twee meter met een stapelbed en een enkel bed. Einde bezichtiging. 

Naast de brandlucht was er eigenlijk nog veel meer vies. Het in de gids door Ria beloofde WC-huisje was dichtgetimmerd. Maar goed ook anders was het misschien omgevallen. Je vraagt je af hoe mensen hier midden in een bos ooit met plezier hebben gewoond. Maar dat zeggen sommige mensen ook van kamperen. Waarschijnlijk is het een tweede huisje geweest zoals je die overal in Noorwegen in de natuur tegenkomt. De meeste zonder aanwezigheid van de eigenaars, die voornamelijk in de weekends komen.

Toch mooi zo'n onbemande hut. Was ik hier om zes uur gekomen, dan had ik de smoezeligheid waarschijnlijk niet eens gezien en blij met het onderdak geweest. Maar het is pas twee uur. 'Ga ik hier uren lang kwikballen?' Er is ook geen telefoonverbinding midden in dit bos. 
Buiten op de veranda praten en lachen Vivian en Sina op een bakvissen manier, hoewel ze de twintig al zeker zijn gepasseerd. Een op dag 1 ontmoete Daniel heeft kennelijk hoog gescoord bij Vivian. Hij kon blijkbaar snel en goed koken in een klein pannetje. 'Ja, dat is wat anders dan een mud aardappelen en hele salamiworsten in je rugzak meetorsen', denk ik aan de andere kant van de houten muur. Ik lig even lekker op de sofa met mijn schoenen over de leuning. Je wilt natuurlijk niets vuil maken.

Na een half uur vertrekken Vivian en Sina in volle regenkleding, want de weersverwachting is uitgekomen. Ik rommel nog wat rond, trek ook al mijn regenkleding aan en verlaat om drie uur 'het pand'. We zien wel waar we gaan overnachten.

Vivia en Sina vertrekken in regenkleding

Got the point
Rust nam ik vanmorgen pas na drie uur. Na het vertrek om half acht ging de afdaling naar Eidsvoll en het verlaten van dit oord zonder problemen. Slechts één blaar irriteerde nog. De asfaltwegen waarlangs het pad liep nodigden niet uit tot tussentijdse stops. Het gaat wel sneller, maar daar kwam ik hier niet voor. Na acht kilometer asfalt ging het enkele kilometers over grijze gravelwegen. Daarmee ook wat meer in de natuur.

Het stuk langs het Floyta meer is prachtig. Helaas is het geen weer om lekker te gaan zwemmen. Al kilometers zoek ik een lekkere plek voor een lunchpauze. Je kunt niet eeuwig door blijven lopen. Dan maar een pauze een stukje van het pad af op het mos. 

Floyta meer

Pas na achttien kilometer gaat het echt ouderwets door modder, over keien en boomwortels langs een beek verder. Voorbij de gepasseerde hut van Lysjoen volgen nog twee mooie meren. 

meer bij Lysjoen

Langs het laatste meer bij Granerud sta ik nu op het gras van de 'badeplass'. Het is hier een soort park van tweede huisjes. Toen ik het park binnen liep vroeg ik aan een klussende bewoner 'Is it allowed to camp here?'. 'I have never seen a sign that it isn't.' 
was het lachende antwoord. 'I got the point'. En weg was ik.

Tevoren had ik van een aardige bewoner al twee flessen water gekregen. Probleem bij dit soort parken is het vinden van een levend wezen. De meeste huizen zijn niet bevolkt. Ik ging af op klusgeluiden tot ik iemand vond.

Hallo Holland

De tent stond snel. Het regent niet meer. Er komt nog een gezin de hond uitlaten. Je klets wat over de tocht en over het naderende einde van de Noorse schoolvakantie. De klusser van daar straks komt even spontaan een duik van de steiger nemen en is direct weer weg. Zijn huis heeft zeker nog geen werkende douche. Het water is tot mijn verbazing warmer dan de bovenlucht. De huisvader legt uit dat het een ondiep meer is, dat snel opwarmt en waar je lekker in kunt zwemmen. Daar heb ik na al die kilometers geen zin meer in. Komt morgen wel op de camping van Tangen.

Meer bij Granerud

Tegen zessen bel ik Judith. Ze is uitgenodigd bij vrienden Sjoerd en Yvonne. Meteen krijg ik een beschrijving wat Sjoerd allemaal voor lekkers aan het klaar maken is en waar iedereen zich op verheugt. Ik vertel over het hutje dat ik links heb laten liggen en dat het bij gebrek aan medewandelaars nog niet zo op schiet met interessante contacten. En dat ik nu aan een meertje sta met een eigen picknicktafel onder een bewolkte hemel. Maar het gesprek kan niet te lang duren, want ze moeten aan tafel voor de beschreven heerlijkheden. 'Nou, succes met je poedermaaltijd' roept Judith lachend. Op de achtergrond wordt het gelach versterkt.

Soms moet je niet te lang met Nederland bellen. Voorlopig heb ik nog een halve zak gevriesdroogde pasta carbonara over van de vorige keer. Daar zit volgens de verpakking wel even mooi ham, prei, paprika en ui in, bereid in Emmentaler kaassaus. Ik meende net al een stukje vlees te proeven.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen