Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; Tangen - Herkestad (10 km zuid van Hamar)

Donderdag 11 augustus, wandeldag 7

Van camping Tangen naar Herkestad farm

± 6,5 uur inclusief rusten, ± 20 km

Herkestad

Reserveren in het bos

Voorovergebogen met hun fiets in de hand stonden ze op een paar honderd meter afstand. Ze bestudeerden blijkbaar een informatiebord. Terwijl ik naderde kwamen ze op mij afgefietst. Een keek mij aan, hield in en vroeg of ik een pelgrim was. 
'Ja', was mijn verbaasde antwoord. Voor het gemak maar even pelgrim. De hele dag, behalve enkele auto's, geen mens in het bos gezien, en nu twee dames, waarvan er een mij aanspreekt. Het moet niet drukker en gekker worden.
'En waar ga je naar toe?'
'Ik ga naar Herkestad'. 
Dat had ik uitgezocht omdat het aan de route zou liggen en de afstand morgen naar Hamar zo kort zou zijn, dat ik nog voldoende tijd zou overhouden om de stad te bekijken.
'Oh', riep de vriendin, 'dan zit je goed, want zij is de eigenaresse van Herkestad'.
'Nou, dat is mooi. Kan ik dan bij deze een kamer reserveren?'
Ja, dat was prima. 'Wil je ook mee-eten?'
'Als dat mogelijk is graag'. 

We hadden een deal.

 

De vriendin gaf nog de aanwijzing dat het een bruin huis was. Hoewel je in Noorwegen voornamelijk rode en bruine huizen hebt, knikte ik dankbaar voor de tip. Ze fietsten lachend weer weg, maar na vijftig meter kwam de eigenaresse weer terug. 'Heb je voedingsrestricties?'
'No, I am an omnivore'. Ze fronsde haar wenkbrauwen. Zo'n restrictie kende ze kennelijk niet. 'I eat anything' gaf meer duidelijkheid. Een foto wilde ze ook wel van mij maken. Het werd een mix van closeups en totaalopnames. 
Daarna gingen ze verder met de inspectie van de markeringsbordjes van het Olavpad. Tot straks.

Op safari
Wit schijnsel op mijn tentdoek deed mij vanochtend wakker schrikken. Zon? snel eruit. Ja! Dus zo ziet dat eruit. Om kwart over negen was ik klaar om geschoren en wel op pad te gaan.

Een kilometer buiten Tangen ging het gelukkig meteen het bos in. Afwisselend passeerde ik kleinere en grotere boerderijen in deze boscomplexen. Er was hier wel een tijdelijke dip in de markering, niet te weinig maar teveel. Naast de gebruikelijke plankjes in de bomen en palen bij richtingverandering, verschenen er nu ook bordjes met het opschrift 'Pilegrimsleden', die ogenschijnlijk ondersteunt werden door blauwe plankjes in de bomen. 

Halverwege richting Ekeberg, een kruispunt met twee boerderijen, een huis en een onbemande hut, raakte ik hierdoor van het pad. Op een gegeven moment gingen mijn blauwe bordjes in tegenovergestelde richting. Tijd voor een herbezinning. Is dit goed? Waar zit ik? Waar is het Olavspad dan wel? Antwoorden: Nee, niet op het Olavspad, goeie vraag. 

Rechts van mij, dus ten oosten van mij, hoorde ik een auto rijden. Dat kwam overeen met mijn uitleg van de kaart. Teruglopen doen we niet aan, dus dan maar een doorsteek dwars door het bos. Over de onderbegroeiing met hoge pollen en kreupelhout baande ik mij een weg in de geluidsrichting. Dat ik hiermee letterlijk niet meer over gebaande paden ging bleek even later toen er op dertig meter afstand voor mij twee grote, donkerbruine elanden wegliepen. Een mooi moment door een toeval. Even hielden ze in, maar te kort voor een foto. Deze elanden waren veel dieper gekleurd dan de meer grijze eland die Frank en ik vorig jaar in Lapland hadden gezien. Van de zon kan dat hier niet komen. 
Gelukkig bereikte ik snel de gravelweg en niet veel later zag ik tot mijn geruststelling weer de originele markering.

Herkestad

Korenakkers had ik afgelopen dagen al genoeg gezien, groen, geel en vooral nat. Eenmaal uit de bossen kwam ik in een zone met echt grote akkers en vooral grote boerderijen. Bij een kruising, Stastad genaamd, volgde een pauze in een bushokje. Een drabbige bende, maar je kon er zitten en koffie zetten op de bank. De twee Herkestad dames scheurden op hun fietsen voorbij zonder mij te zien. Terug naar huis. Waren zeker bang dat ik er al was. Zo snel ben ik nou ook weer niet. Eerst nog over een gravelweg naar de Stange Kirke en daarna langs een vervelend drukke asfaltweg kilometers lang naar Herkestad.

Herkestad is helemaal geen stad, maar een voormalige boerderij. Pelgrims, wandelaars en ook andere groepen kunnen daar overnachten. Normaal reserveer je per telefoon of e-mail.
HERKESTAD FARM from 1820 (Bron: website ST. OLAVS WAYS)

E-mail: annebentepedersenki@gmail.com
Phone: +47 993 52 653
Adress: Vestbygdveien 370, 2312 Ottestad
Open: Year-around. Price NOK 250 - 300.
Distance: By the trail
Note: Hostel with 12-18 beds. Room with one or to beds, or in dormitory. Cozy garden with bonfire. Dinner and breakfast can be ordered. Otherwise self catering. Linen can be rented. 

Toen ik er om drie uur het erf op slofte werd mijn blik eerst gevangen door de grote schuur. Het gaat hier niet zo best dacht ik, aan de bouwvallige toestand af te meten. Maar eenmaal achter het huis was er een rijk geschakeerde bloementuin, waarin de vriendin lag te zonnen. Hartelijk was het welkom van Bente, de eigenaresse. 'Wil je eerst iets drinken of douchen of uitrusten?' Eerst even zitten werd het met een kop thee, een smoothie en brownies. Bente verzorgde mij goed, terwijl ondertussen mijn kamer in orde werd gemaakt. Er volgde een keurige rondleiding hoe je licht en warm water in de doucheruimte bediende. Eerst nog even al mijn bezittingen een gestructureerde plek op mijn kamer te geven om niet teveel van de tentindeling af te wijken. Daarna douchen.

Het is maar goed dat Bente niet gezien heeft welke chaos ik van haar gezellige kamer maakte

Pelgrims
Na de douche en wat internetten, eten Bente en ik samen in de gezellige eetkamer. Er is overvloedig groente en heerlijk vlees in een smakelijke saus. De houtkachel brandt. Onder dat genot hebben we een genoeglijk gesprek. We spreken voornamelijk in het Duits. Bente is in het verleden ballerina geweest. Ze heeft in verschillende landen gewoond. Nadat ze zich hier in Noorwegen heeft gevestigd heeft ze het huis grotendeels alleen opgeknapt.
Het gesprek komt op het onderwerp pelgrims en de reden van hun pelgrimage. Wat drijft mensen om zo'n pelgrimstocht te lopen? Ik vraag haar naar haar ervaringen met de passanten. Ze vraagt eerst waarom ik het doe? Ik ben geen pelgrim. Ik ben een wandelaar, die toevallig dit pad genomen heeft om te bewegen en in dit geval kennis te maken met Noorwegen; het landschap, de mensen, cultuur, bijzondere gewoonten.

De  redenen die zij hoorde van pelgrims variëren van gewoon wandelplezier tot een zoektocht naar zichzelf. Een zoektocht die veroorzaakt kan worden door een vermoeden dan wel de vaste overtuiging dat je dit moet doen om jezelf tegen te komen. Vaak zijn fundamentele keerpunten in iemands leven een aanleiding. Het zijn redenen die ik ook gelezen heb in boeken over de Camino.

Er zijn zoveel mensen die maar achter zichzelf aanrennen. Op zijn tijd betrappen we er ons allemaal op. Bente heeft nog steeds profijt van haar dansopleiding bij het in balans houden van haar tred. Op momenten dat je jezelf voorbij dreigt te lopen is die balans, die ontspanning, een tegenwicht tegen je eigen gedrevenheid. Ik ben weliswaar geen pelgrim, maar het maken van lange wandeltochten heeft een zelfde werking, of het nu een pelgrimstocht is of een ander langeafstandspad. In een donker bos of een eindeloze gravelweg loop je routinematig voort en laat je gedachten gaan. Over van alles en nog wat. Er is geen stress. Je hoeft alleen maar wat te regelen voor eten en slapen. Ik loop vaak wat na te denken over een idee voor een blogbericht. Geweldige verhalen verzin ik onder het lopen en tegen de tijd dat ik 's avonds aankom ben ik ze meestal weer vergeten. Wandelaar, een simpele bezigheid dus. Maar wel lekker.

mijlpaal bij de Stange Kirke,

 nog 503 simpele kilometers in het verschiet

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen