Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van Trenta - Camping Triglav naar Camping Jelinc bij het dorpje Soča

 Dinsdag 3 augustus, wandeldag 13

van Camping Triglav een kilometer west van Trenta (600 m) 
naar Camping Jelinc 1,2 km oost van het dorp  Soča (510m)

4 uur inclusief pauzes, ± 8 km, ± 210 m klimmen en ± 300 m dalen

Soča-dag 1

Etappe-opdeling

Er resten nog drie wandeldagen in mijn oorspronkelijke planning: vandaag (dinsdag), woensdag en donderdag. Vrijdag stond gepland voor de reis naar de omgeving van Klagenfurt en zaterdag is de vliegdag van Klagenfurt Airport naar Schiphol. In mijn etappeplanning stonden twee reservedagen opgenomen. De eerste heb ik eind vorige week gebruikt om de afstand tussen Velden am Wörthersee en Kranjska Gora op te delen in drie in plaats van twee etappes. Zo kon de lange en als moeilijk gewaardeerde etappe van Baumgartnerhöhe naar Kranjska Gora verkort worden. De tweede had ik in gedachte voor het stuk tussen Bovec en Tolmin, mijn voorziene eindpunt voor dit jaar. In de officiële AAT-etappeplanning zijn dat twee dagtrajecten van eenentwintig kilometer elk waarbij de laatste, van Drežnica naar Tolmin, in mijn gids het stempel 'moeilijk' heeft gekregen.

Echter, door de regenbuien van zondag heb ik met het vele schuilen mijn tweede reservedag ongewild al grotendeels 'verspeeld'. Nu ik mijn gids nauwkeuriger lees kom ik er achter dat er in Drežnica geen openbaar vervoer langs komt. Daarmee kom ik tot de slotsom dat ik, of de drie laatste dagen heel lang en zwaar door moet wandelen: vandaag naar Bovec, morgen naar Drežnica en overmorgen naar Tolmin. Of, optie twee, stoppen in Bovec. De eerste keuze zal een belasting zijn voor mijn toch al vermoeide lichaam en wellicht het wandelgenot onder druk zetten. Bovendien, als die keuze mislukt en ik niet verder kom dan Drežnica, heb ik een uitdaging om op tijd op vliegveld Klagenfurt terug te komen. Voor die reis heb ik namelijk een aparte dag gereserveerd vanwege de slechte aansluiting van het openbaar vervoer tussen Slovenië en Oostenrijk.

Ik kies ten slotte voor de tweede optie. Daarmee stopt de wandeling dit jaar ook net als vorig jaar eerder dan gedacht. Om de komende dagen toch aangenaam te besteden loop ik de eenentwintig kilometer van Trenta naar Bovec niet in een, maar in twee dagen. Vandaag en morgen dus twee relaxte wandeldagen. Donderdag wordt er een nieuwe regenvloed verwacht. Daarom op donderdag in plaats van vrijdag een reisdag naar de omgeving van Klagenfurt. Dan zit ik me in Bovec niet sip in een natte tent te vervelen. En, belangrijk, dan weet ik zeker dat ik ruim op tijd terug ben in Oostenrijk en bijvoorbeeld niet door onverwachte covid-maatregelen wordt verrast als ik terugkeer uit Slovenië. Vrijdag ergens in de buurt van Klagenfurt de dag doorkomen en dan zaterdag zoals gepland terugvliegen. Het is een soort brain-game zo'n wandeling.

de Soča vlak na het verlaten van de camping

Op pad

Wat zich zonder moeilijke planning heeft opgelost was mijn natte slaapzak. Blijkbaar is mijn lichaam van de inspanning zo warm geweest dat de slaapzak vanmorgen weer kurkdroog was. Ik prop hem meteen in de compressiezak die dit keer op zijn beurt in een onbeschadigde plastic zak in het onderste vak van mijn rugzak verdwijnt.

De route langs de Soča was de opdeling van deze etappe zeker waard. Het is een genot om over de oevers van deze prachtig blauwe, wild stromende bergrivier te lopen. Terecht dat de schrijver van mijn gids dit als een van de mooiste etappes van de AAT benoemt. Door al het stoppen om rond te kijken en foto's te maken ligt het tempo laag. Genieten, niet alleen van de rivier zelf, ook van de directe omgeving.

bruggetje over zijriviertje

door de overvloedige regen van zondag komt er overal water vandaan

Ik loop gelijk op met een verliefd tweetal dat bij elke mooie rots of attractieve hangbrug foto's moet maken. Zo haal ik ze weer in en kunnen ze ook voor mij een herinnering maken. Dichter bij de camping Jelinc vernauwd zich het bed van de Soča. Het is dat het te wild stroomt en te koud is anders zou je er zo in willen duiken. Met tweeëntwintig graden en regelmatig zon leent het weer er zich wel voor.

Camping

Al om een uur of een bereik ik een tweetal campings waar mijn keuze valt op camping Jelinc waar ze betere plekken en een restaurant hebben. Dus na slechts een kilometer of acht bouw ik weer mijn tent op en lummel wat rond. Verbaasd kijk ik naar een drietal Nederlandse busjes met het opschrift 'hondenuitlaatservice'. Nog sterker, even later verschijnen de uitlaters met trossen honden terug van een wandeling. Dat is wat je noemt 'even uitlaten'. In Nederland kennelijk een verkeerde afslag genomen en in Slovenië uitgekomen. Hebben die trouwe vrienden zo ook vakantie of zijn ze tijdelijk gedumpt naar een uitlaatservice die hier wel brood in ziet om zichzelf ook meteen uit te laten?

Om halfdrie ben ik gedoucht. Een half uur later heb ik mijn aantekeningen al gemaakt. De rest van de middag lekker wat geslapen en gelezen. Maar dat alleen rondlummelen motiveert niet echt. Een trektocht ontleent zijn aantrekkingskracht juist aan het bewegen, aan de cadans van lopen, rusten, rondkijken, wat eten en drinken, een gesprek. Dat ritme met de bijbehorende vermoeidheid is weg. Wat ga ik vanavond doen; niet echt moe, naar een restaurant? In een gesprek met de buren heb ik ook al geen zin meer. De eindfase van deze trektocht dient zich toch stiekem aan. Terug naar Judith en Maxime.

 De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review