Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van Velden am Wörthersee via de rivier de Drau naar Faak am See

 Donderdag 29 juli, wandeldag 8

van Velden am Wörthersee (± 450m) naar Faak am See (± 550m)

6 uur inclusief pauzes, ± 15 km, ± 455 m klimmen en ± 270m dalen

Het eerste zicht op de Faaker See.
Op de achtergrond de grensbergen tussen Oostenrijk en Slovenië

Sint Nikolaus bestaat

Eergisteren heb ik bij het opzetten van mijn tent een tentstokdeel gebroken en een andere ingescheurd. Niet echt handig. De breuk verhielp ik met een buisje uit de reparatieset en het ingescheurde deel zou ik het liefst met een tyrap hebben aangesnoerd. Maar waar haal je die zo snel vandaan? Daarom heb ik het omwikkeld met sporttape uit de EHBO-doos. Gebruik ik die ook een keer. De tape moet al van rond 2010 zijn. Het houdt gelukkig wel. 

Loop ik vandaag in een verlaten bos ergens tussen Velden am Wörthersee en het dorpje Bergl, staat er midden in dat bos een bank langs het pad. En wat ligt daar op die bank: een gloednieuwe ongebruikte tyrap. Wie legt daar nu een tyrap als ik er een goed kan gebruiken? Ik moet midden in dat bos lachen om het bizarre toeval. Wanneer ik twee uur later ten zuiden van de rivier de Drau een heiligenzuil ter ere van St Nikolaus zie is voor mij de cirkel rond. Ik wist het vroeger al, hij bestaat echt en in Oostenrijk zijn daar geen twijfels over. Ook niet in juli.

Reservedagen

Met het bereiken van Velden gisterenmiddag zit ik weer op mijn oorspronkelijke tijdsplanning. In die planning heb ik twee reservedagen opgenomen, die alle twee nog ter beschikking staan. Vandaag gaat volgens de AAT-planning de etappe met 21 km van Velden naar de Baumgartnerhöhe en morgen met weer ruim 21 km en veel stijgen en dalen naar het Sloveense Kranjska Gora. De laatste wordt als zwaar aangemerkt. Ik ga mijn eerste reservedag inzetten.

Door de afstand tussen Velden am Wörthersee en Kranjska Gora in Slovenië in drie dagen te overbruggen maak ik drie kortere wandelingen. Vandaag zonder al te veel klimmen en dalen naar een camping bij Faak am See, dan heb ik ook nog een soort rustmiddag. Soepel. En morgen? Dat weet ik nog niet. Ergens overnachten in het bos in de buurt van de Jepza Sattel op de grens van Oostenrijk en Slovenië. Dat vinden we morgen wel uit. Dit voorstel wordt breed gedragen en met algemene stemmen aangenomen.

Kärntnerhof (foto van internet, juli 2021)

Kärntnerhof

Ik schrijf dit terwijl er voor mijn neus een Holzfällersteak wordt neergezet. De pizza van gisterenavond was lekker, maar dit heeft mijn voorkeur ook al is het op het terras van de Kärntnerhof in Faak am See om zeven uur nog zeker achtentwintig graden. Vanmiddag toen ik om twee uur aankwam op camping Poglitsch moet het rond de tweeëndertig graden zijn geweest. Omdat ik zo vroeg aankwam is mijn lichaam voldoende tot rust gekomen om echt van deze maaltijd te genieten. Daar kan eetcafé De Haan thuis nog wat van leren.

Doe nog maar ein grosses Bier. Waar laat zo'n klein lichaam het? Het lichaam is de laatste week door al het gezwoeg ook nog kleiner geworden. Je hebt hier geen dieet nodig om af te vallen. Bij dit restaurant met het volle terras staat je bier binnen een minuut op tafel. Klasse, emphelenswert, of ben ik na een week van ondervoeding bevooroordeeld?

Extra route

Ik heb ook nog gewandeld vandaag. Veel te veel zelfs. Slechts drie keer ben ik verkeerd gelopen. Vanochtend direct na het ontbijt bij Villa Markus begon het al. Eerst teruglopen naar het laatst bekende markeringsbordje om vast te stellen dat het pijltje in de richting staat waar je vandaan komt. 800 meter extra. Aan de rand van Velden onvoldoende rondkijken en gewoon doorlopen tot de afwezigheid van markeringen hinderlijk wordt. Terug naar de laatste splitsing en het bordje vinden dat je de goede richting wijst. 600 meter extra.

de Drau

Bij de derde keer kan ik bij het dorpje Bergl helemaal geen markering vinden. 500 meter links kijken, 500 meter rechts zoeken. Daarna verkeerd gokken en verkeerd uitkomen bij de rivier de Drau. Nog 2 kilometer extra. Vlakbij die Drau had ik het geluk dat uit een van de spaarzame woningen een jonge vrouw naar buiten kwam toen ik passeerde. Ze liet zich ontvallen dat je ook op je mobiel kunt kijken. Ai, een deuk in mijn eigendunk. Ze wees mij naar de rivier die ik zelf dus ook had kunnen vinden. Ooit in Joegoslavië zei een tolk tegen mij "wie niet nadenkt moet veel lopen". Die wijsheid achtervolgt mij nog steeds. Of achtervolg ik mijzelf?

Veel zweten dus over het fietspad langs de dijk van de Drau. Om kwart over twaalf bereik ik eindelijk de brug bij Föderlach en kan ik naar de overkant waar St Nikolaus mij opwacht. Hij hoort bij het dorpje Bogenfeld net een heuvel ten noorden van de Faaker See. Tijd voor een rust in de schaduw van een flinke boom. Wanneer ik over de route door de enige doorgaande straat van Bogenfeld de wandeling hervat naderen tot mijn verbazing uit een andere richting de twee rugzaklopers die ik gisteren ook al tegenkwam. Een echtpaar zo in te schatten. Tot meer dan wat enthousiast zwaaien leidt dit weerzien niet. Ze zijn sneller dan ik en worden kleiner.

een van de vier straatjes van Bogenfeld

gisteren leren kennen en nog steeds geen bekenden

Faaker See

Langs de boorden van het meer zijn er geen openbare oevers waar je op je gemak over het water kunt turen. Alles is privébezit of eigendom van hotels en pensions. Bij het dorp Drobollach passeer ik zo een hele rij smalle grasstroken waar de lichtbruine lichamen keurig naast elkaar zijn gedrapeerd. Bij de Panorama Beach, de enige gratis plek, is het met alle speelapparaten nog drukker. 

Om je te verleiden loopt het pad er pal langs. Maar wandelaars met rugzakken en zonadepten mixen niet zo goed. Doorlopen naar de camping in Faak.

Na nog enkele stukjes over weides en door bos bereik ik tegen tweeën met enig vragen de voorziene camping aan de rand van Faak am See. De receptie is voor de middagrust tot drie uur gesloten. Toch geeft de medewerker bij de slagboom mij een goede kans op een plekje. Daar hou ik mij voorlopig aan vast. Voor een cola in het zelfbedieningswinkeltje moeten mijn mondkapje en vaccinatiebewijs uit mijn rugzak worden opgediept. Striktere uitleg van de regels dan in Nederland. Het uurtje cola drinken op het terras en kletsen met Oostenrijkers met wandelervaring vliegt voorbij.

Ik mag blijven. Op de smalle strook voor de klein-kampeerders is plek. Gelukkig niet verder zoeken in deze warmte. Eindelijk weer rust. Tent opzetten en meteen gebruik maken van de aanwezigheid van een bank in dit dorp. Even geld pinnen. Onbegrijpelijk hoe snel het wegsmelt bij tweeëndertig graden.

Op de terugweg naar de camping gelijk langs de Spar. Oh, oh, geen mondkapje meegenomen. Vanaf de drempel vraag ik of je er ook een kunt kopen. Daar is op gerekend. Ik mag naar binnen in de juiste uitmonstering om nieuwe voorraden te kopen voor het avontuur van morgen en overmorgen. Terug naar de camping om nog wat uit te rusten en daarna vanavond naar een restaurant.

De maaltijd bij de Kärntnerhof heeft uitstekend gesmaakt. Nee dank u, geen nagerecht. Afrekenen maar. Ik zit klem tussen mijn stoel en tafel. Oh, je moet je stoel naar achteren zetten. Terug kuieren naar de camping. Morgen gaat het naar de grens van Oostenrijk-Slovenië. In de laatste avondzon maak ik nog een foto van de Mittagskogel. Rechts daarvan ligt ergens de Jepza Sattel. Kijken hoe ik daar weer tegenaan kom.

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review