Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van de Walderhütte via Arriach naar de Hinterbuchholzer Hütte

 Maandag 26 juli, wandeldag 5

van de Walderhütte (1960m) via Arriach (± 870m)
naar de Hinterbuchholzer Hütte (± 1510m)
7 uur inclusief pauzes, ± 16 km, ± 690m klimmen en ± 1150m dalen

Hinterbuchholzer Hütte

Nicht bewirtschaftet

Wat is een ijskoud flesje cola na een afdaling van een uur of vier heerlijk. Of je lichaam trillend weer tot leven komt. Ik beleef deze extase bij een temperatuur van rond de dertig graden, zittend op een houten bank voor het bord 'Montag, Dienstag Ruhetag en woensdag moet je ook niet te vroeg komen'. De cola zelf heb ik net even snel bij de lokale kleine dorpssupermarkt hier in Arriach gekocht. Die is op maandag nog wel gewoon open.

Afdaling naar Arriach

Het ontbijt bij de Walderhütte was overvloedig. Nadat ik zelf al  mueslipap had genomen kwamen de aardige mensen van deze hut met brood en beleg. Daar moest ik dan maar een lunchpakket van maken. Ik eet blijkbaar veel minder dan hier in Oostenrijk lokaal is toegestaan. Leg dat maar eens uit. 

terugblik op Walderhütte

De ochtenduren zijn voor mij primetime. Het is of de dag nog vers uit de oven komt. Het licht is nog niet zo vel en de warmte comfortabel en het lijkt stiller. De liften draaien waarschijnlijk nog niet en als ze wel draaien gaan de mensen terug naar de parkeerplaats beneden in het dal van Bad Kleinkirchheim. Dit dal gaat naar Arriach. De eerste anderhalve kilometer tot net aan de boomgrens daalt het soepel over een breed kiezelpad. Dat is wat je noemt fluitend voorwaarts.

beneden ligt Arriach

Het fluitende deel van de afdaling gaat na anderhalve kilometer over in een lange bosweg, die in enorme serpentines langzaam naar beneden gaat. Het is mooi, maar op een gegeven moment zo eentonig en niet te missen dat ik bij het bereiken van de eerste boerderijen prompt de route verkeerd inschat en zeker twintig minuten honderden en honderden meters heen en weer loop om de juiste aansluiting te vinden.

De rest gaat lang over asfalt naar Arriach waar ik met de cola's, mijn lunchpakket en deze aantekeningen de rust heb opgerekt naar een half uur. Lekker.

Arriach vanaf mijn rustbank

Aan de overkant van de weg zie ik de Alpe-Adria-Trail-informatiepalen waar de organisatie vind dat ik gisterenavond al had moeten aankomen. Nou, dat bepaal ik zelf wel. We gaan zo dadelijk wel verder met de etappe richting Gerlitzen. Voorlopig is mijn doel voor vandaag de Hinterbuchholzer Hütte halverwege naar de Gerlitzentop. We zien wel weer hoe ver we komen. Het is 30 graden, dus rustig aan.

Plan met aanpassing uitgekomen

Het was een saaie klim. Met veel lange slagen ging het omhoog. Eerst over asfalt en later lang over brede halfverharde bospaden waarbij de bewijzering zo schaars was dat ik regelmatig niet wist of ik goed zat. En warm!

Mijn plan is uitgekomen, ik zit bij de Hinterbuchholzer Hütte. Toch zijn er een paar details duidelijk anders dan ik mij had voorgesteld. Allereerst was er het geluk dat ik even voor half vijf net voor een langdurig onweer met heftige regen het gebouw bereikte. Gebouw is inderdaad een toepasselijker woord dan hut. Het is een drie etages hoog bouwsel bestaande uit een ruime woning met daaraan vast een groot houten hoofdgebouw met rondom tal van kamertjes. Verder nog een ruime stal waar de paarden snel gingen schuilen voor de regen. Bij de stal is ook een pittoresk 'buitentoilet', een poepdoos. Tot zover de pluspunten.

Hinterbuchholzer Hütte

de stal met rechts het 'buitentoilet'

Door mijn ervaringen op de Tiroler Höhenweg merkte ik direct dat er iets niet klopte; het was er unheimisch stil. Een aanvullende verkenning bracht mij bij het naambord op het hoofdgebouw: Hinterbuchholzer Hütte met daaronder 'NICHT BEWIRTSCHAFTET'. 

Na deze ontnuchtering heb ik eerst maar gebruik gemaakt van het buitentoilet, een aardige naam voor die ouderwetse poepdoos, maar eerlijk is eerlijk het zit beter dan achter een boom en er was ook nog toiletpapier. Je moet je zegeningen tellen. Daarna sloeg meer dan een half uur de donder toe, werd het zicht op de omliggende bergen volledig onttrokken en kwam het water in grote stralen van het dak. Snel naar de droogste plek. In de hoek bij de voordeur weet ik nu. Onder de overhangende dakrand kon ik daar goed schuilen. Ik weet inmiddels ook wat de aanduiding 'privé' in mijn gids achter de naam van de Hinterbuchholzer Hütte betekent.

Tijdens de regenbui heb ik de waterstralen die van het dak spoten gebruikt om mijn waterzak te vullen. Binnen is binnen. De volgende hut is minstens nog twee uur lopen, het is nu bijna vijf uur, en ik ben al aardig moe. Bovendien houdt de regen nog aan. Nadat de hevigste regen voorbij was ben ik op onderzoek gegaan. Hier en daar zag ik door de ramen opgemaakte bedden uit een ver verleden. Het is tegenwoordig blijkbaar een tweede huis of vakantiewoning. Er was geen mens te bekennen. Alle deuren waren keurig afgesloten. Slechts een rommelhok was open. Daar heb ik mij nu geïnstalleerd. 

Met de deur open zie ik dat het buiten nog steeds regent. De spullen om mij heen zijn blijkbaar bedoeld voor het verregende terras net tegenover dit hok. Laat ik voorlopig maar een tuinstoel uitklappen en even gaan zitten. Ik vind een doos met flessen bronwater. Er ligt ook een muntstuk van 50 eurocent bij. Blijkbaar zijn hier eerder bezoekers geweest en hebben ze betaald voor het water.  Ga ik ook doen, want ook al ben ik geen kind meer, mijn hand is vandaag snel gevuld. Eerst maar een pasta carbonara serveren met koffie na.

De regen wordt minder, het is inmiddels halfzeven. De tuinstoel zit prima. Eerst nog wat lezen in de biografie over Rie Mastenbroek, straks nog tijd genoeg om mijn luchtbedje op te blazen.

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review