Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van de Hinterbuchholzer Hütte via Gerlitzen Alpe naar Steindorf aan de Ossiacher See

  Dinsdag 27 juli, wandeldag 6

van de Hinterbuchholzer Hütte (± 1510m) via Stifterboden (1675m),
Neugarten Almseehütte (1600m) en Gerlitzen Alpe (1909)
naar Steindorf aan de Ossiacher See  (± 500m)

9 uur inclusief pauzes, ± 17 km, ± 625m klimmen en ± 1780m dalen

een van de Buchholzer almen om zeven uur 's morgens

Dauwtrappen

Dauwtrappen, je moet er vroeg voor opstaan. Dat was vandaag geen probleem. Mijn nacht in het rommelhok van de Hinterbuchholzer Hütte was onrustig. Steeds werd ik wakker. Onder andere van het geknaag en geritsel van beesten in de haardhoutopslag naast mijn 'kamer'. Hoewel de hut aan het eind van een lang bergpad staat weet je verder nooit of er 's nachts nog 'bezoekers' langs komen. Het bleef gelukkig rustig, maar bij het eerste daglicht had deze logeerpartij lang genoeg geduurd. Kwart over vijf, eruit. Om half zeven deed ik, onder achterlating van een donatie voor het gebruikte bronwater en met dank aan de onbekende gastheer en vrouw, de deur achter mij dicht.

Wat is het dan mooi om 's morgens rond halfzeven-zeven uur door ontwakende bossen en over verlaten almen te wandelen. Een soort alternatief dauwtrappen aangestaard door Haflingers, een Oostenrijks paardenras. Nat worden je broekspijpen er wel van, maar met het speciale ochtendlicht en de opkomende zon maakt dat niet uit. Opvallend zijn de vele mierenhopen in het bos afgedekt met sparrentakken. Ik wijd er verder geen studie aan en trek op mijn gemak alleen door deze stille wereld.

Vroege Afpelstrudel

Na de ochtendalmen duikt het pad weer het bos in. Ik passeer een stenen tafelsetje, een paar gesloten hutten. Het pad loopt zelfs geleidelijk af terwijl ik toch echt omhoog moet. Geen probleem, klets, daar gaat het pad ineens door het bos recht omhoog waar ik een cluster hutten en huisjes tref; Stifterboden.

Schlosser Alm in de opkomende zon

Stifterbodenhütte (foto van internet)

Daarna gaat het via asfalt en bospad naar een van de skipistes die starten op de Gerlitzen Alpe. Ondanks dat Gerlizten Alpe mijn tussendoel is voor vandaag laat de route mij weer net zo makkelijk dalen naar de Neugarten Almseehütte. Dat soort omtrekkende bewegingen snap ik niet. Liever was ik rechtstreeks naar boven gelopen.

Zouden ze een afspraak hebben gemaakt met de AAT-organisatie? Misschien heb ik niet goed rond gekeken bij die hut, maar er is mij niets bijzonders opgevallen om die omweg te maken. Of het moet het meisje zijn dat om halfnegen op het terras zit in deze verder lege wereld. Ze hoort zowaar bij de hut.  Hij is eigenlijk gesloten, maar ik mag van haar een kleine cappuccino en een apfelstrudel bestellen! Daarna verdwijnt ze in de ingewanden van de hut en zie ik haar niet meer terug. Ze is bezig in de keuken voor nog meer klanten. Dat zal nog wel even duren. Snel nog even mijn watervoorraad aanvullen op het toilet voor het weer verder gaat.

Gerlitzen Alpe

Driehonderd meter omhoog, zigzaggend dwars over de piste naar de top. Om enige voortgang te meten neem ik steeds een vast punt in het vizier, een klein boompje of een van die sneeuwverstuivers. Zo zie je tenminste dat je toch vooruit gaat. Pas als ik bijna boven ben verschijnen er andere mensen. Ze zijn van de Ossiacher See met stoeltjesliften omhoog getakeld. Goed aangekleed met windbrekers terwijl ik nog in een dun nylon shirt voortbeul om boven te komen. Oké, het wordt wel steeds frisser als ik om exact tien uur boven sta.

Veel meer dan twee foto's houden mij niet op. Meteen door naar de luwe kant waar ik begin aan een uren durende afdaling naar de Ossiacher See. Maar eerst even Judith informeren dat alles goed gaat. In tegenstelling tot bij de Hinterbuchholzer Hütte heb ik in deze mondaine omgeving van het wellnesshotel Feuerberg prima ontvangst. Ieder zijn eigen luxe-niveau.

zo zag het er uit toen ik er langs liep

zo groot ziet het op internet uit, en dat zo hoog op een berg

Steindorf am Ossiacher See

Wat moet je vertellen over een uren durende afdaling door het bos. Dat het lang naar beneden gaat en er veel bomen zijn. Bovenin raakte ik nog kort van het pad door de verleiding van een omweg over het zogenaamde 'Pfad der Philosofen'. Snel terug naar de hoofdlijn, naar beneden tussen bomen door. Met wat mistasten weet ik toch regelmatig de AAT-bordjes te vinden.

Even onderbreken anders wordt mijn Hühnerbrühe koud. Ik schrijf deze terugblik op vandaag op het terras van het campingrestaurant aan de oever van de Ossiacher See. 

Vanaf twee uur gaat het wandelen in regenjas. De nattigheid en gladheid haalt mijn langzame tempo nog verder naar beneden. Maar beter rustig vooruit en heel aankomen dan snel naar beneden. Even heb ik gekeken naar het omzagen van een enorme spar. Het was goed dat ik al gepasseerd was, want hij kwam verder dan ik dacht en bereikte met gemak het pad waar ik net liep. De tweede bomenzager hield het pad overigens wel in het zicht.

Tegen half drie zie ik voor het eerst vaag beneden de Ossiacher See, ver in de diepte. Ver was daarom ook nog de bebouwde kom van Steindorf. Eindeloos voorzichtig afdalen over boomwortels, rulle aarde, gladde bladeren van het onweer van gisterenavond.

Op de camping wordt ik door de Nederlandse mede-eigenaren hartelijk ontvangen en krijg ik een rustig plekje voor mijn kleine tent. Zo sta ik niet verloren tussen de caravans en campers. Attent.

Tent opzetten en eindelijk na bijna een week weer een keer in mijn tent slapen; home sweet home. Ook de regen is gestopt. Dit gaat op een wandelvakantie lijken. Lekker een hete douche nemen, vuile kleren wassen en dan een bier. Meteen maar een tafel voor vanavond reserveren. De zon gaat zelfs schijnen. Wel breek ik een tentstok en scheurt een andere in. Met de reparatieset kan ik het voorlopig afdoende herstellen. Eigenlijk zou ik een tyrap moeten hebben om ze aan elkaar te snoeren, maar waar haal je die zo snel vandaan.

Op whatsapp lees ik dat het met Maxime in Berlijn goed gaat en Judith vermaakt zich prima in quiltland. Nou dan kan ik wel lux met mijzelf uit eten gaan. Snel even een foto terugsturen waar ik op uitkijk vanaf dit terras. Een heel ander beeld dan gisterenavond. 

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review