Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

donderdag 24 september 2020

Wandelen Alpe-Adria Trail, Oostenrijk 2020+2021+2022+2023; Review - Ervaringen en Tips

Review



Enkele ervaringen en tips

Samenvatting tochtbeschrijving
De Alpe Adria Trail is een wandeltrektocht die start bij de hoogste berg van Oostenrijk, de Großglockner, loopt gedeeltelijk door Slovenië en eindigt vlakbij het Italiaanse Triëst. Afhankelijk hoe je hem loopt tussen de 650 en 750 kilometer. In 2020 wilde ik lopen van het startpunt bij de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe bij de Gross Großglockner naar Velden am Wörthersee, niet ver van Klagenfurt. Ongeveer 330 kilometer. Dat is niet gelukt. De oorzaak lag in mijn zwaardere bepakking. Zie de opmerkingen bij etappeplanning. Ik ben in 2020 doorgegaan tot aan Döbriach en in 2021 van Döbriach naar Bovec in Slovenië. In 2022 moest ik de tocht vanwege bosbranden staken bij het Noordoost-Italiaanse Gradisca d'Isonzo. Daardoor heb ik er in 2023 nog een aparte vijf dagen aan vastgeplakt.
Etappeplanning
Bij de voorbereiding heb ik gebruik gemaakt van de website van de Alpe-Adria Trail. Hierin zat mijn 'valkuil'. Deze site stelt etappes voor van behoorlijke dagafstanden met flinke aantallen meters klimmen en dalen. De organisatoren van deze trail gaan er namelijk vanuit dat je met een klein rugzakje loopt en je bagage laat vervoeren. Daar zie je op de site veel mogelijkheden voor. (Op de site staan per etappe de afstanden, hoogtemeters, bezienswaardigheden, hutten en Gasthöfe). Deze aanpak is enerzijds aantrekkelijk omdat je minder hoeft te sjouwen, anderzijds ben je gebonden aan de vooraf gereserveerde overnachtingsadressen. Adressen die niet altijd veel afleiding bieden. 
Met mijn zware rugzak met onder andere tent, slaapzak, water en eten, had ik die beperkingen niet, maar moest ik teveel inspanning leveren om de voorgestelde etappes te volgen. Die planning heb ik na drie dagen losgelaten. Daardoor heb ik enkele keren op onverwachte plekken overnacht. Zie kamperen.
op de site staan per etappe de afstanden, hoogtemeters, bezienswaardigheden, hutten en Gasthofe
Routegids
Via internet had ik het Engelstalige boekje Alpe-Adria Trail van Rudolf Abraham gekocht. Het is een trekking-guide in de reeks van de Bradt-uitgeverij. Het geeft een goede algemene beschrijving, en praktische informatie. De etappevoorstellen zijn gelijk aan die van de Alpe-Adria organisatie, die je op de website vindt. De beschrijving van de route vond ik niet echt duidelijk. Normaal kijk ik daar ook niet naar en maak ik gebruik van de kaart. De kaartjes in de gids waren redelijk, maar een grote 1 op 50.000 kaart met kleuren lijkt mij beter. Ik kon met de kaartuitsnedes in de gids bijvoorbeeld niet goed volgen waar ik bij een omleiding was. Dan moest ik mijn mobiel gebruiken. Tevoren had ik alle etappes van de website naar mijn mobiel gedownload voor offline gebruik. Op de kaartjes in de gids staan wel de berghutten aangegeven, maar geen campings. Die moest ik er tevoren zelf in tekenen.
Kamperen/overnachten
De route gaat door natuurparken waar wildkamperen verboden is. Op verschillende plaatsen is overnachten op een camping mogelijk. Helaas is dat lang niet overal het geval en ben je aangewezen op hotels, pensions of hutten. Door het loslaten van de voorgestelde etappeplanning kwam ik niet meer uit bij de aangeraden overnachtingsadressen. Daar kwam in 2020 bij dat sommige andere tussengelegen mogelijkheden door de corona-epidemie geen overnachtingen aanboden of zeiden dat ze vol waren terwijl je een kanon kon afschieten zonder iemand te raken. Het resultaat was dat ik toch enkele keren in het wild moest kamperen. Lees mijn blogs voor details. In 2021 heb ik een keer in het bos gekampeerd om een lange etappe zonder hutten te overbruggen. 2023 bleken vrijwel alle hotels in Friuli volledig bezet. Ik had in de omgeving van de Adriatische Zee meer hotels tevoren moeten boeken. Nu lag ik enkele nachten buiten in mijn bivakzak.
De hutten in Oostenrijk zijn doorgaans van prima kwaliteit en goede service. In Slovenië (2021 en 2022) heb ik er maar van 1 gebruik gemaakt. Er waren daar tot Tolmin regelmatig campings. In 2022 moest ik bij gebrek aan campings in Italië gebruik maken van hotels. Daarmee stegen de kosten en liep ik dagen met teveel gewicht van de niet gebruikte tent, slaapzak en andere zaken.
Drinkwater
Geen probleem. Natuurlijk op de campings of bij de andere overnachtingsmogelijkheden. Verder zijn er onderweg voldoende horecagelegenheden om tijdens het wandelen aan te vullen. En ik zag ook regelmatig water uit een bergwand druppelen of stromen. Dat is voldoende gefilterd. Rechtstreeks uit beken doe ik liever niet omdat er op de almen hogerop veel vee loopt.


Voeding
In de dorpen, maar ook hoger op de almen van Oostenrijk zijn voldoende Gastwirtschaften waar je prima kunt eten en drinken. In de paar grotere dorpen zijn kleine supermarkten. Tijdens de etappes in Slovenië in de vallei van de wilde rivier de Soča was er voldoende mogelijkheid om in kleine winkeltjes de voorraad aan te vullen. In de rustige Sloveens-Italiaanse grensstreek zijn winkeltjes niet in elk dorp gegarandeerd. 
Voor onverwachte situaties had ik drie Adventure food-maaltijden en vijf muesli-ontbijten bij me. 
Het weer
Controle thuis vlak voor vertrek in 2020 op een weerwebsite liet elke dag regen in het westelijk deel van Oostenrijk zien. Van de Tiroler Höhenweg in 2018 wist ik dat het helemaal niet zo nat is als je van die verwachtingen zou denken. Wel is er laat in de middag of het begin van de avond in de zomermaanden regelmatig een onweer. Iets om bij de dagplanning rekening mee te houden. Natuurlijk kan het warm zijn in juli en augustus, maar dat hoort erbij.
In 2021 was Oostenrijk behoorlijk warm, maar eenmaal in Slovenië kreeg ik te maken met regelmatige regen. 2022 liep ik in een langdurige warmteperiode (juli) die het wandelen met een zware rugzak niet aangenaam maakte. In de beekbeddingen stroomde nauwelijks of geen water. Bij temperaturen tussen de 35 en 40 graden was het lopen zwaar. Mijn tempo lag duidelijk lager dan normaal. Water en andere dranken werden hoofdzaak. De tocht heb ik voortijdig moeten beëindigen. Vanaf Gradisca d'Isonzo bleken twee etappes afgezet vanwege bosbrandgevaar waarop ik mijn wandeling heb afgebroken.
Flora en fauna
De almen waren in 2020 en 2021 diep groen als gevolg van de regelmatige regen. De bloemen die je in het wild tegenkomt maken de almen een stuk mooier dan de eentonige graslanden in Nederland. Fauna: koeien, enkele paarden, een enkele ree. Van enkele Belgische medewandelaars in 2021 kreeg ik te horen dat ze 's avonds in de omgeving van Kranjska Gora met hun zaklantaarn in de groen-reflecterende ogen van een beer hadden geschenen. Zelf heb ik vlakbij de grens van Oostenrijk-Slovenië wel een waarschuwingsbordje gezien, maar de kans er een tegen te komen is volgens de literatuur vrijwel nihil.
Eenmaal in de Italiaanse Friuli-regio worden de bergen lager en loop je meer door een heuvelachtig gebied bedekt met wijngaarden en lage bossen. De allerlaatste etappe naar Muggia gaf in het ochtendlicht de prachtige wandeling tussen de steile wanden van de Rosandravallei. Een mooie afsluiting.
Fysieke prestatie
Met ruim 9.000 stijgmeters en ongeveer 11.000 meters dalen over 215 kilometer in 2020 en 201 km, 9.100 m klimmen en 10.350 m dalen in 2021 vind ik de Alpe-Adria Trail een pittige tocht. Zoals al bij de opmerkingen over de etappeplanning vermeld heb ik de geadviseerde indeling al na enkele dagen losgelaten.
Markering
Markering met de kleine vierkante Alpe-Adria Trail bordjes is redelijk, maar houdt niet altijd over. Soms zijn ze te spaarzaam aangebracht. (situatie 2020). Wat helaas niet toegepast wordt is de methode die bij langeafstandspaden wordt gehanteerd om met een kruis aan te geven dat je een pad of weg niet in moet. 
Op verschillende trajecten waren er in 2020 in West-Kärnten door omgewaaide bomen omleidingen. De markeringen daarvan schoot een aantal keren tekort waardoor ik soms met een vraagteken rondliep. Als je zwaar aan het klimmen bent terwijl je niet zeker weet of je wel op het goede pad loopt geeft dat een irritant gevoel. De dagkaartjes in mijn gids waren te grof om dit hiaat op te vangen. 
In Slovenië wordt bij de bewijzering regelmatig gebruikt gemaakt van stickers op andere richtingaanwijzers. De stickers en de bordjes zijn blijkbaar erg kostbaar, want er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van de bewijzering van andere routes. Bij de overschrijding van de Karawanken heb ik ter controle voortdurend mijn kaart geraadpleegd om zeker te weten of ik goed zat. Desondanks liep ik tussen Srednji Vrh en Kranjska Gora een andere route die veel meer moeite kostte. In 2022 alleen maar complimenten over de bewijzering in zowel Slovenië als Italië. Alsof er een inhaalslag was gemaakt in positieve zin! 
De laatste 60 kilometer in Italië en Slovenië waren in 2023 niet overmatig gemarkeerd. De kaart of de gedownloade kaartjes van de route waren regelmatig nodig om op het pad te blijven of terug te keren.

Cultuur
De cultuur is zowel in Oostenrijk als Slovenië vooral een plattelands cultuur: houten chalets, houten boerderijen, veel crucifixen, kruizen op de toppen van bergen. In Noordoost-Italië zijn de oude binnensteden van Cividale del Friuli en Gradisca d'Isonzo een avondwandeling meer dan waard. Je loopt daar op de grens van Slovenië en Italië letterlijk in een wijncultuur.

Wandelaars en drukte
Enkele seniore medewandelaars op de AAT uit Duitsland ontmoette ik tijdens de eerste dagen in 2020. Verder waren er veel vakantie- en weekendwandelaars in de omgeving van de Franz-Josefs-Höhe, de Millstätter Alpe en op de toppen van de skipistes als de skiliften werken zoals bij Bad Kleinkirchheim en Gerlitzen. In 2021 zag ik zowaar medewandelaars met rugzakken, maar over het algemeen is de AAT geen drukke wandelroute. In 2022 ontmoette ik met enige regelmaat enkele wandelaars met kleine rugzakken op het stuk in Slovenië tot aan Cividale del Friuli in Italië.
Tschiernock topkruis in de Nockberge
Gross Glockner
omgeving Mallnitz
bij Cormons in Noordoost-Italië


Herinnering
Na ruim 650 kilometer waardeer ik de Alpe Adria Trail als een middelhoge trektocht met een hoog agrarisch karakter. Over veel almen, door bosstroken, langs boerderijen. Het landschap is in Oostenrijk met de almen opener dan in Slovenië. Daar zijn de dalen nauwer en de omliggende bergwanden steiler. De grensstreek Friuli in Noordoost-Italië is meer heuvelachtig en bedekt met wijngaarden. Geen etappes door echt hooggebergte met rotsen, maar vooral door een groene omgeving. In 2020 en 2021 heb ik er voldoende van genoten om enthousiast weer verder te gaan. Het voltooien van de Trail in 2022 is niet gelukt door de warmte en bosbranden. Dorstlessen was dat jaar de overheersende herinnering. Een eindsprint in 2023 gaf de voldoening van de voltooiing. 


De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

(van de Grossglockner naar Döbriach)
(van Döbriach naar Bovec Slovenië)
(van Bovec in Slovenie naar Gradisca d' Isonzo in Italie
en van
Gradisca d' Isonzo naar Muggia)



1 opmerking:

  1. Fijn dat je er net een goed gevoel op terug kunt kijken. Laat ons weten wanneer je gaat dan plannen we met Juud gezellige dingen. LOL
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen