Trektocht Alpe Adria Trail 2020: van Mallnitz naar Obervellach

  Donderdag 30 juli, wandeldag 8

van Camping HOCHoben in Mallnitz (1190m) via de Rabischschlucht
en de Groppensteinschlucht naar Obervellach (680m)
± 4,5 uur inclusief pauzes, ± 9 km, ± 50 m klimmen en ± 620 m dalen

Schlucht in, Schlucht uit

Zahlen bitte

"Das ist verboten was Sie machen." De Duitser keek er wel vriendelijk bij. "Man darf nicht zurück laufen". Nu mag je in Duitsland een heleboel dingen niet. Door onze aangename drie jaar in Duitsland twintig jaar geleden werd de uitspraak "Das dürfen Sie nicht" een familiebegrip. Een trap lager maakte ook een Belg mij er op attent. "Maar ik mag dat wel" sputterde ik tegen. "Ik loop de Adria Trail". Het maakte geen indruk. Overigens ook niet voldoende op mij om om te draaien. Boven bij wat voor mij de ingang was geweest stond toch duidelijk een Adria-bordje met een pijl. Ook dat je aan het eind moest betalen.

De echte ingang van de Groppensteinschlucht

"Halo? Halo?" Ik was net de kassa van de Groppenstein-schlucht gepasseerd. Eerst hoorde ik het nog zacht, maar bij de derde keer draaide ik mij om. "Halo, haben Sie den Schlucht von oben nach unten gelaufen?"  "Ja". "Dann müssen Sie noch Eintritt zahlen". Dus toch. Knap dat de kassière mij er tussen de startende en wachtende toeristen uitgehaald had. Of zou die rugzak dat veroorzaakt hebben? "Ich mache diesen Alpe-Adria Trail. Verschiedene Leute haben unterwegs gesagt das es in dieser Richtung verboten ist?" "Für die Adria machen wir eine Ausnahme". De uitzondering betrof alleen de looprichting, niet het entreegeld. De entree was voor mij de uitgang. "Sieben Euro, bitte". "Dann möchte ich eine Cola dabei". Voor negen euro sloot ik deze spectaculaire passage van de Groppensteinschlucht af. Het was het geld waard. Beter dan een theater, oké openluchttheater.

Rabischschlucht

Door de regenbui van gisterenavond lag ik om halfnegen in mijn slaapzak. Ik werd nog een keer wakker door een paar late tent-opzetters. Desondanks kostte het geen moeite om het tot halfzeven vanochtend uit te houden. Nog een keer lekker douchen. Om halfnegen van start na betaling van 55 euro. Wel veel voor twee nachten met een minitentje, maar dan douch je wel met mooie foto's aan de muur. 

Laatste keer door Mallnitz. 
rechts Mallnitz Appartments

De Adria-route Mallnitz uit was snel gevonden en liep in de vallei langs de spoorlijn met het station waar ze net een trein met auto's aan het beladen waren. Even lux in twee uur naar Salzburg met je auto terwijl je rustig om je heen kunt kijken.

Kort daarop werd de ingang van de eerste Schlucht van vandaag bereikt: de Rabischschlucht. Met bruisende sprongen daalt de Mallnitzbach hier over en tussen de rotsblokken. Het pad loopt vrijwel direct naast het beekbed. In de ochtend zijn de stenen, de houten traptreden en de aarde daar nog wat glad. Een half uur stap ik geconcentreerd naar beneden onderbroken door veel stops. Zo'n neerstortende beek blijft een mooi gezicht waar je tijden naar kunt kijken en maar foto's van wilt maken. Maar een wandelaar wil ook verder.

Groppensteinschlucht

Groppensteinschlucht, de hoofdattractie van de dag. Na twee rustig afdalende kilometers met een onderdoorgang van de B105 loop ik veel hoger dan de Mallnitzbach die wel zijn val heeft voortgezet. Als ik een open weidegebied verwissel voor de eerste bomen kom ik enkele vermoeid kijkende wandelaars tegen. Even verderop passeer ik zoals mij later duidelijk wordt de uitgang van de Groppensteinschlucht. Op het flink dalend pad komen mij verschillende zwoegend klimmende wandelaars en gezinnen tegemoet. Dit bijna honderd meter hoogteverschil heeft zo te zien niet in hun dagplan gestaan. Voor mij zal de hele Schlucht afdalend verlopen.

Eenmaal beneden loop ik de eerste honderden meters nog pal naast de beek over een aarden pad. Wanneer de kloof zich vernauwd en de rotswanden steiler worden is de ruimte om te wandelen gecreëerd met een soort vlonderpad dat met houten balken en gestut door metalen pijpen aan de rotswand is geketend. De breedte van het pad wisselt tussen de een en anderhalve meter. Aan de buitenzijde een stevige reling met houten palen, houten dwarsliggers en een staalkabel. Deze constructie hangt op sommige plekken meters boven de beek die zich naast je wild naar beneden stort. Op zich mooi om te zien, maar deze vlonderconstructies fascineren mij meer. Of misschien juist wel de combinatie van het op een afstand gezien bijna zwevende pad geplakt tegen de rotswand met er naast en er onder die wild bruisende en hier en daar met geweld neerstortende beek. Enerverend om over dit pad te lopen.

En ik maar tegen de richting in lopen. Tot vlak voor het einde zonder enig schuldbesef. De ene keer höflich zover mogelijk met mijn rugzak aan de kant, de rotskant. De andere keer toch maar even voorrang nemend. Natuurlijk met veel stops om foto's te maken van deze ogenschijnlijk fragiele constructie en de flinke watervallen.

Camping Sport Erlebnis Obervellach

Even een onderbreking bij het schrijven van deze aantekeningen. Mijn Bailey's Eisbecher wordt net gebracht: "Schokoladen- und Vanille-Eis köstlich abgestimmt mit einem Schuss Bailey's". Ik schrijf dit op het terras van Camping Sport Erlebnis Obervellach waar ik sinds 13.00 uur vanmiddag te gast ben. Een tweede "actieve rustdag". Dat bevalt goed. Het is weer tegen de dertig graden. 

Na de belevenissen in de Groppensteinschlucht bereikte ik aan het eind van de ochtend via enkele rustige straten met een korte onderbreking bij het oorlogsmonument het centrum van Obervellach. Daar was op dat moment buiten de voorbereiding voor een feest helemaal niets gaande. 

Volg de bordjes camping. Eerst naar de brug over de Möll, die ik al een paar dagen heb gemist. Van de smalle beek in Heiligenblut is hij uitgegroeid tot een flinke snelstromende rivier. Uitstekend geschikt voor wildwaterkanoën en raften. Dat is een van de hoofdthema's op Camping Sport Erlebnis. 

Er staan groepen met kleine tentjes van watersporters en op een ander veld tentjes van bergsporters. Ik sta neutraal tussen campers en een tent. Eigenlijk stond ik er eerst met een andere, iets grotere tent. Maar gaande de middag wordt ik ingebouwd tussen campers. Nog een geluk dat ik de ruimte tussen de buurtent en mijn tent minder heb gehouden dan de breedte van een camper. Er werd al aasgierig naar die paar meter gekeken.

Van vertrekkende Nederlanders hoorde ik dat het de komende dagen richting de vierendertig graden gaat. Erg enthousiast, maar zeker beter dan de veertien dagen regen die voor vertrek vanuit Nederland werden voorspeld. Als met die regen alleen de bijna standaard einde-dag-onweersbuien worden bedoeld ben ik een fan van het Oostenrijkse weer geworden. Misschien komt God niet uit Frankrijk, maar uit Oostenrijk. 

Of ik nog iets wil drinken? Nee, laat ik maar betalen. Rusten kent ook zijn grenzen.

Inkopen

Je houdt het niet voor mogelijk, maar nu zit ik voor het diner op het terras van een tennisvereniging. Op aanraden van de kassière van de nabij gelegen Spar, je hebt zo je netwerk, ben ik hier beland. Ze had deze richting op gewezen voor een goede maaltijd. Het is weer eens wat anders om anderen te zien hijgen terwijl ik geniet van een heerlijke salade. Ik zie dat ik nog veel moet oefenen. Maar met twee keer tennissen in mijn leven is dat te billijken. 

Als ik naar de camping terug ga passeer ik weer de apotheek waar ik op de heenweg een nieuwe nooddeken heb gekocht als licht 'grondzeil' voor de tent. Het 'feest' op het marktplein is zo'n typische tafels en banken verzameling met etende en drinkende mensen. De stemming zit er om zeven uur nog niet echt in. Op de camping lees ik nog wat en vul mijn watervoorraad aan. Een beetje ontspannen geklungel. Morgen maar weer bijtijds weg uit deze drukte. Om kwart voor negen is de temperatuur eindelijk wat koeler. Het heeft vreemd genoeg niet geonweerd. Dat werd later in de nacht meer dan goed gemaakt, maar mijn tent hield stand.

 

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review