Trektocht Alpe Adria Trail 2020: Terugreis-stappenplan

Donderdag en Vrijdag, 6 en 7 augustus

van Döbriach (591m) via Spittal an der Drau en Heiligenblut (1298m), 

de Grossglockner Hochalpenstrasse (2504m)

naar Nederland (4m)

Terugreis

Stappenplan

Deze terugreis is niet echt een project. Ik wil er twee dagen over doen. Vandaag terug naar de eerste camping in Heiligenblut waar mijn auto staat. Daar overnachten. Morgen uitgerust van daaruit in een keer door naar huis. Dat betekent vandaag met een bus naar het station van Spittal an der Drau en dan of met de trein naar Lienz en daar overstappen of met de bus rechtstreeks naar Heiligenblut. 

Morgen vroeg opstaan en dan met weinig verkeer over de Grossglockner Hochalpenstrasse naar de noordzijde van de Alpen. Daarna de lange autobaanrit naar Nederland. Judith kijkt er al naar uit. Gisteren is Maxime na een geslaagde stage van bijna zes maanden teruggekeerd uit Berlijn. Zo keert de familie weer terug naar de basis. Alleen de temperaturen in Nederland klinken veel zuidelijker dan in Oostenrijk; rond de 35 graden tegenover een zuinige 20 graden midden op de dag in Döbriach.

Schematische schets van de omgeving waar ik de afgelopen dagen wandelde
met onder ander Seeboden, Millstater See en de Millstatter Alpe,
Dobriach, en Spittal an der Drau.
(de oranje route is de Alpe Adria Trail)

Een extra nacht slapen in Oostenrijk voordat ik aan de lange rit naar Nederland begin kan geen kwaad. Gisterenavond lag ik alweer niet lang na achten op mijn luchtbed. De vermoeidheid komt er nu uit. Met enkele onderbrekingen sliep ik door tot halfacht.

Bus, trein, bussen

Met de laatste muesli-repen eet ik een symbolisch ontbijt. Op is op en minder gewicht. Sowieso is de rugzak al lichter omdat de waterzak helemaal leeg is. Om tien over negen is alles afgebroken en ingepakt. Ruim op tijd sta ik bij de bushalte voor de rit van Döbriach naar Spittal. De bus is flink te laat, maar compleet met mondmasker wordt deze reis toch gestart. 

Tijdens de rit zie ik Millstatt am See voor het eerst. Een mondaine en toeristische indruk maakt het. Daar had ik 1500 meter hoger gisteren geen last van. In Seeboden zie ik plekken waar ik drie dagen geleden rondbanjerde. Spittal is nieuw voor me. Duidelijk meer stad. Bij het busstation naast het Hauptbahnhof gaat de volgende bus naar Heiligenblut pas over anderhalf uur. Dan maar eens kijken in het treinstation of het met de trein sneller gaat. 

Thuis heb ik op internet ook de variant per spoor naar Lienz uitgeplozen. Die trein gaat over tien minuten. Snel een kaartje kopen. Dan hoef ik niet eens mijn rugzak af te doen. Voor mij staat echter een oude dame al zes minuten van alles uit te leggen en niet te begrijpen. Dit gaat verkeerd. Laat ik maar een automaat proberen. Tot mijn opluchting is het programma erg intuïtief. Binnen twee minuten heb ik het kaartje en zit ik voor de tweede keer met mondkapje op in het OV. 

Wel ben ik door deze versnelling vergeten naar de WC te gaan. Met een mondkapje op geeft dat nog meer druk. En mijn lichaam weet dit te combineren met dorst. Voorlopig maar rustig van het landschap genieten ter afleiding. 

Door het Drautal gaat het geleidelijk omhoog. Bekende namen als Weissensee komen voorbij. Dat is het dorp beneden. Het bekende meer ligt boven. Ooit met Judith heerlijk op geschaatst. 

Aangekomen in Lienz staat de bus naar Winklern im Mölltal al klaar. Plas nog maar even ophouden. Een half uur later kan ik in Winklern bij een restaurant eindelijk een sanitaire stop maken en wat te eten kopen. De bus naar Heiligenblut gaat pas over vijfendertig minuten. Bij die bushalte ontmoet ik een jonge Duitse die net als ik met een rugzak en tent de Alpe Adria Trail gaat doen. De eerste die ik tegenkom.

Het laatste stuk met de bus gaat even gesmeerd. De plaatsen van de eerste drie wandeldagen schieten voorbij; Mörtschach, Sagritz, Grosskirchheim en ten slotte Heiligenblut. Boven in het dorp direct eten en drinken kopen voor vanmiddag en morgen, want ik wil vroeg vertrekken. Beneden bij de camping staat de auto er nog en hij start gelijk. 

De zon begint zelfs te schijnen. De tent voor een laatste keer opbouwen met niet teveel spullen erin. De eerste zaken, de vuile was, wandelschoenen en stokken verdwijnen al in de auto. De mentale klik dat deze wandeling is afgelopen wordt zichtbaar. Ik loop al niet meer in mijn wandelkleren. Het is even wennen, maar deze kleren die ik mij nog herinner van de heenreis van ruim twee weken geleden zitten ook prima. En ze ruiken frisser. Vanavond nog een keer lekker eten in het voortreffelijke campingrestaurant en gelijk alles afrekenen. Dann kann es morgenfrüh los gehen. De trektocht 2020 is voorbij! 

Tschüss an Allen!

In werkelijkheid was de tocht nog niet helemaal voorbij. De afgelopen weken heb ik namelijk met veel plezier al mijn aantekeningen teruggelezen. Hier en daar wat bijgevoegd en er blogs van gemaakt. Het was stimulerend om de reacties op mijn blogs te lezen of van Judith te horen hoe er op Facebook gereageerd werd. Leuk om te merken dat die kleine avonturen met plezier worden gelezen. Iedereen bedankt!

In november ga ik weer kijken naar de voortzetting van volgend jaar. Welke etappes, welk eindpunt en hoe ik naar de start kom? Ga ik mijn voucher gebruiken of opnieuw met de auto? Misschien wel zonder tent net als op de Tiroler Höhenweg in 2018. 

Eerst nog fijn met Judith op vakantie. We willen samen de afdaling van de Franz Josef Höhe naar Heiligenblut doen. Leuk. Hopelijk is het in september niet te koud. Judith zal het laten weten op haar blog. Tot de volgende wandelverslagen.

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review