Walk and See: Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van Loch Fleodach Coire via bothy Glencoul naar bothy Glendhu

Vrijdag 23 mei 2025, wandeldag 11

van tentplek bij Loch Fleodach Coire via bothy Glencoul naar bothy Glendhu

opgestaan 06.15, vertrek ± 7.30, aankomst ± 17.00
± 9,5 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 15 km, ± 600 m klimmen en ± 950 m dalen
temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 22 graden 's middags,
lucht: tot 14.00 blauw, daarna steeds meer bewolkt,
na 17.00 komen donkere wolken naderbij vanuit de oceaan

Eerste, en laatste bothy

de Oostenrijker is mij tussen Glencoul en Glendhu gepasseerd

Andere divisie

Onderweg ben ik ingehaald door een Oostenrijkse zestiger. Net als hij zit ik nu in bothy Glendhu. Hij heeft het stuk van Inchnadamph naar hier in één keer gelopen. Een wat rustige dag vindt hij. Morgen gaat hij weer voor dertig kilometer. Net komt er even na vijven een Nederlander voorbij die ook uit Inchnadamph komt, maar nog even door gaat, want morgen gaat het regenen. Ik zit hier duidelijk in een andere wandeldivisie. Ze hebben ook lichtere en mooier ingepakte rugzakken dan ik.

Ook de mobiel van de Oostenrijker is beter. Hij ontvangt hier, weliswaar zwak, nog net internet en ik net niet. Daardoor weet ik van hem dat de regen en wind morgen minder heftig zullen zijn dan tot nu toe verwacht. Hopelijk komt dat uit. Dat maakt het een stuk leuker. We zullen zien.

bothy Glendhu op het eindpunt van vandaag

Mooi weer uitvoering

'This stage is one of the hardest but finest of the whole trail, although in bad weather you'll need to have your wits about you. You should think carefully about the route alternatives before choosing to go this way. As you climb back out of Inchnadamph, skirting Cnoc an Droighinn, you're entering some of the best mountain country in the world.'

Tja, wat moet je met zo'n inleiding van de dagsamenvatting in je gids. '...one of the hardest...', '...need to have your wits about you...', ...zul je je verstand erbij moeten houden. Ik hou de hele tijd al mijn verstand erbij. Oké, nog meer verstand erbij. Je wordt er wel alerter door. '...entering some of the best mountain country in the world'. Nou ik ben benieuwd. Gisteren naar Loch Fleodach Coire heb ik misschien niet goed gekeken, het was net zo mooi als 's morgens. Dan moet het zeker nog komen? Gelukkig is het opnieuw mooi weer. Daar ga ik voor.

mijn slaapplaats afgelopen nacht bij Loch Fleodach Coire was zeker niet verkeerd

Toch worden deze 15 kilometers inderdaad een van de zwaardere etappes. Gedeeltelijk door de route, maar zeker niet door het weer. Misschien door de toenemende vermoeidheid en door de laatste vijf kilometer.

Beinn Uidhe

Vanochtend ging het vanaf mijn aantrekkelijke overnachtingsplek aan Loch Fleodach Coire geleidelijk over een duidelijk pad anderhalve kilometer omhoog naar de mooie bealach (col) tussen de bergen Glas Bheinn en Beinn Uidhe. De lange afdaling gaat vervolgens met grote slagen naar beneden en is goed te doen. Geen probleem. Alleen maar genieten van de omgeving en regelmatig achterom kijken. Zo loop je aan de zuidkant van Beinn Uidhe en een anderhalve uur later alweer ruim aan de noordkant. 'Daarboven moet ik naartoe', is dan 'daarboven was ik zojuist'. Hieronder in enkele stappen met wat 'achteromkijkbeelden' indrukken van de overgang van het keteldal bij Loch Fleodach Coire via de bealach naar de noordzijde van Beinn Uidhe. Prachtig.

achteromkijken geeft een mooi beeld en een goed gevoel

met het stijgen neemt de omvang van de wereld toe

geleidelijk gaat het omhoog naar de bealach

op weg naar het rotsige gedeelte van de bealach

laatste stuk omhoog naar de steenhoop, de cairn op het hoogste punt van de bealach

tijdens de afdaling aan de noordkant van Beinn Uidhe
beneden zie je het pad parallel aan de bergrug lopen

links van die puntige berg Glas Bheinn was ik een half uur geleden

Klankgevoelig

Mijn volgende doel op dit pad langs de randen van Beinn Uidhe is een meertje. Daar moet ik dit spoor verlaten en langs de oever bij een andere aansluiting uitkomen. Bijna loop ik te ver door, maar herken op tijd mijn verkeerde keuze en keer terug naar de oever. Hoe simpel kan het zijn. Zeker als ik nu het duidelijke pad op de foto zie. Vanuit een stoel in Nederland loopt het een stuk makkelijker merk ik bij het uitschrijven van mijn dagelijkse aantekeningen.

Uiteindelijk zal de route vandaag bij Glencoul en Glendhu op zeeniveau uitkomen, dus het dalen zal nog een tijd doorgaan. Na het meer de eerste flinke tientallen meters naar beneden. Daar nog over een redelijk behapbaar pad. Tijd voor rust met een Snicker-boost. Kan ook een Mars geweest zijn uit Ullapool.

Heerlijk daalt het in de ochtendzon met een grote boog verder richting de beek Abhain an Loch Bhig. Die stroomt inderdaad naar Loch Bhig, in het Engels op mijn kaart Loch Beag. Langs die beek staan weer kaarttekens van een niet zichtbaar pad. Toch moet dat te volgen zijn, want de stippellijn is direct langs de beek getekend. Wat ik over het hoofd heb gezien is het stuk naar de beek toe over een flink aantal hoogtelijnen en over steep, rough ground. Dat is niet overdreven. Het is gewoon een drieletter stuk. Hoe vijfhonderd meter afdaling de hele gang eruit haalt. Als ik beneden ben en de beek bereik kijk ik uithijgend nog een keer omhoog. Shitstuk.

voorlopig ben ik voorbij dit onverwachte moeilijke stukje

Dat vertel ik een kilometer verder aan een alleenlopende vrouw van een jaar of zestig. Na een paar zinnen in het Engels vraagt ze of ik uit The Netherlands kom waarna we in het Nederlands verder praten. Of meer precies in het Hollands, want weer een paar opmerkingen later vraagt ze of ik uit Noord-Holland kom. Het is lang geleden dat ik door mijn uitspraak aan die herkomst herkend word. Daarvoor moet je blijkbaar eerst naar Schotland. Zij komt ook uit Noord-Holland.

Ze loopt de CWT noord-zuid en is van mijn insteek; rustig aan en genieten van de omgeving. Enthousiast is ze is over haar eerste kampeerplek in het begin van haar tocht bij de Kyle of Durness bij Keoldale. Dan kan ik haar vertellen dat er over een kilometer een shitstuk komt en dat je goed kunt kamperen bij Loch Fleodach Coire. Kortom een korte vriendelijke onderbreking om vervolgens als Noord-Hollander weer verder te gaan over het pad langs de beek dat toch met enkele onderbrekingen te herkennen is, maar door de heipollen en keien meer voortrommelen dan voortschrijden is in dit relatief smalle dal.

langs de gekrompen Abhain an Loch Bhig

in de verte Loch Beag

Loch Beag komt dichterbij

Lunch op zeeniveau

Dat voort-rommelen langs de beek gaat ongeveer met een tempo van 1 km per uur. Je krijgt er geen windtranen van in je ogen. Daarom na twee uur weer rust met lunch wanneer ik eindelijk de kop van Loch Beag heb bereikt. Dit keer kies ik voor een flat bread met Hero aardbeienjam. De kuipjes zijn na elf dagen nog steeds heel. Het pakje met flat bread begint alarmerend te verkleinen. Over twee dagen in Kinlochbervie snel aanvullen.

Terwijl ik uitgebreid onderuit hang komt een bootje met toeristen beneden in de baai iets van de natuur bekijken. Als ze straks hun foto's bekijken zullen ze een afwijkende licht groene vlek zien.

Loch Beag

langs de oevers van Loch Beag

het teruggetrokken Loch Glencoul

Loch Glencoul

Schiereiland

Het venijn zit vandaag in de staart. Nadat ik langs de boorden van Loch Beag bothy Glencoul heb bereikt valt daar niet veel te beleven. De bothy wordt verbouwd en er is verder geen mens. Ik zit wat op een bank, kijk loom over het teruggetrokken water onder invloed van het afgaand tij en zoek naar de voortzetting van de route, want ik wil door naar bothy Glendhu. Daar wil ik gaan kamperen als het kan. Zoiets is makkelijker gedacht dan gedaan.

From the bothy cross the footbridge and climb a rough track northwest contouring around the Aird da Loch peninsula.

De voetbrug zie ik aan de onderkant van een bergrug liggen. Dat is alvast een begin. Alleen gaan we daarna bijna zes kilometer rond de uitlopers van een bergrug op een peninsula, schiereiland, lopen. Hemelsbreed ligt bothy Glendhu maar drie kilometer hier vandaan. Niet janken. Had ik maar een vak moeten leren en niet als wandelaar door de wereld moeten gaan trekken. Omhangen en wegwezen.

Om een berg trekken betekent in dit geval er toch nog flink overheen. Hijgend breidt mijn zicht zich uit. Aan de overkant van Loch Glencoul worden verspreide huizengroepen door mij geïdentificeerd als de gehuchten Newton en Unapool. Daar achter blauwe vlekken van de oceaan.

na een half uur klimmen kijk ik prachtig terug op bothy Glencoul
en het daarachter ligt Loch Beag

De oversteek naar de noordkant van de bergrug Beinn Aird da Loch is nog redelijk te doen. Daarna volgt alweer een vermoeiend twee kilometer smal pad met afwisselend keien, uitgesleten hei en ander ongerief.

alweer een lastig pad

aan de overkant wenkt de bothy

Ingehaald word ik door een familie zonder veel bepakking. Dat doen ze pas als ik na het omtrekken van een enorm rotsblok niet verder kan doordat het inmiddels opkomend tij het pad onderwater heeft gezet. Wanneer ik terugkeer op mijn schreden zie ik nog net hoe de familie een omtrekkend pad heeft gevonden. Dat scheelt weer zoeken. Ik vind het vandaag niet erg om met het overschrijden van de brug over een beek een goed beloopbare track te bereiken. Nog maar achthonderd meter naar de bothy.

zicht vanaf de brug over Loch Glendhu met links de bergrug waar ik omheen mocht lopen

Bothy Glendhu

De Oostenrijker heeft zijn spullen al uitgepakt als ik rond halfvijf de bothy bereik. Ontspannen zit hij op de buitenbank een shaggie te roken. Dat verwacht je niet van een buitensporter. Ieder zijn plezier. Met zijn mobiel heeft hij wel verbinding en heeft het over regen vannacht. Laat ik dan maar een keer in een bothy gaan slapen. Hij heeft zich al enigszins in de linker voorkamer geïnstalleerd. Ik kies voor de rechter.

Oostenrijk

Nederland

Ik loop nog wat van de bothy af in de hoop op een hoger punt verbinding te krijgen. Helaas geen contact. Dan maar wat foto's met mijn mobiel om die offline op Polarsteps te zetten. Kijken of ik ze morgen ergens kan verzenden. De Oostenrijker heeft betere spullen dan ik. Zijn tentje kan tegen een windkracht van meer dan 100 km per uur. Dat geef ik mijn tentje lang niet. Het moet gewoon niet waaien. Ik kan hier nog veel leren. Deze man werkt ook niet als ik met buienradar, maar met een programma met verfijnde weersinformatie. Ook heeft hij een app met de hoogte, stijg- en daalmeters. Ik zie mij dat na deze CWT nog niet aanschaffen.

De idylle dat wij hier samen de avond alleen gaan doorbrengen wordt al binnen een uur verstoord. Als eerste arriveert een soort atleet van middelbare leeftijd in korte broek en met een kleine rugzak. Het blijkt een Hongaar. Hij doet niet mee aan de Cape Wrath Ultra die momenteel ook gerend wordt. Tenminste als je 2000 pond inschrijfgeld hebt betaald. Hoe onze Hongaar denkt te gaan slapen is niet duidelijk. Wij adviseren hem naar de nog vrije slaapkamers te gaan op de bovenverdieping.

Zelf kom ik er achter dat 'mijn woonkamer' toegang biedt tot een ruime voorraadkamer. Die pik ik direct in om mij privé breed te installeren. Net op tijd want er komt een jong Italiaans koppel binnen die wij wijzen op de andere vrije slaapkamer op de bovenverdieping. Tot slot arriveren twee Tsjechen van een jaar of dertig die slechts dagwandelingen maken om mooie natuurfoto's te schieten. De discussie met de Hongaar en de twee Tsjechen schiet verschillende kanten op.

Ik ga ondertussen mijn maaltijd opwarmen in mijn privé hok. Bij terugkeer zitten de drie Oost-Europeanen en de Oostenrijker nog steeds beneden te verhalen. Het koeterwaals aan Engels met Oostenrijkse, Hongaarse en Tsjechische tongval is moeilijk te volgen. Al om halfnegen trek ik mij terug in mijn boudoir. Nog wat lezen in de thriller Het Dossier van Anya Niewierra waarin je 's nachts van je nier beroofd wordt. Nou welterusten dan maar.

Waar zit ik nu?

in Bothy Glendhu, 3 km ten noorden van Glencoul