Walk and See: Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van bothy Glendhu via Achfary naar oostzijde Loch Stack

Zaterdag 24 mei 2025, wandeldag 12

van bothy Glendhu via Achfary naar oostzijde Lock Stack

opgestaan 05.45, vertrek ± 6.45, aankomst ± 13.30
± 6,5 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 17 km, ± 490 m klimmen en ± 450 m dalen

temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 16 graden 's middags,
lucht: bewolkt, eerste half uur motregen

In de Wolken

Routekeuze

De route over de heuvel Ben Dreavie is mijn keuze om naar Loch Stack te lopen. Daar wil ik in de buurt van Lochstack Lodge een tentplek zoeken. Er is met deze route na Ben Dreavie (510m hoog) een doorsteek dwars door het terrein zonder zichtbaar pad over een afstand van drie kilometer. Je moet daar dus een kompas gebruiken. Enkele kleine meertjes zullen behulpzaam zijn bij de oriëntatie. Dat moet kunnen. Dat heb ik deze tocht inmiddels al meer succesvol gedaan. Maar niet vandaag!

Opstart

In het voorraadkamertje van bothy Glendhu heb ik prima geslapen. Omdat ik gisterenavond al voor negen ben gaan slapen beginnen de wandelspieren al ruim voor zessen te ontwaken. Opstaan en wegwezen voor de rest van de populatie tot leven komt. Als ik naar buiten kijk is het wel vochtig, maar als het geregend heeft vannacht dan is dat buiten mijn bewustzijn gebeurd.

Nog even een ontbijtpap met de brander in de vensterbank van dit luxe verblijf warm maken, luchtbed oprollen en vastduwen bij de tent die de rugzak niet is uitgekomen, slaapzak in de compressiezak en waterdicht verpakt in het onderste vak duwen. Daarbij de sandalen, regenbroek en opvouwbare wasbak. De paar shirts, onderbroeken en sokken in plastic zakken in de gaten proppen van het hoofdvak. Afgekoelde brander, gastankje, pannetje, ehbo-doos, fleecetrui er bovenop. De kaart zit al op zijn plek en de ereader heb ik gisteren al in het documentenvak terug gestopt bij de CWT-gids, mobiel, powerbank en oplaadkabeltjes.

De led petlamp terug in het bovenste vak en controleren dat de Snickers, Marsen en mueslirepen voor het grijpen liggen. Het zijn er niet zoveel meer. Regenjack aan. Klaar we kunnen.

De Oostenrijker heeft waarschijnlijk hetzelfde gedacht. Hij is ook aan het afbouwen. We groeten elkaar. "Bis gleich" zeg ik in de verwachting dat hij mij straks zal inhalen.

Controlepunten naar Ben Breavie

Drie km langs Glendhu Lochside, bij waterval rechts, bij het flinke meer Loch an Leathiad Bhuain schuin links en klimmend naar aansluiting met een andere 4x4-track, daar rechts tot aan Shieling (geen idee) en daar links naar Ben Breavie. Kaartlezen gaat van controlepunt naar controlepunt. Wanneer het controlepunt niet opdoemt zit je fout of moet je beter kijken.

De drieënhalve kilometer langs de oevers van Loch Glendhu zijn een makkie. Ontspannen loopt het over een goed breed pad. De lichte motregen is niet storend. De waterval is niet te missen. Even verder rechts omhoog.

Maar voordat ik omhoog ga nog even controleren of er hier dichterbij Newton en Unapool wel internet en telefoonverbinding is. Raak. Nu lukt het wel Whatsapp-verbinding te krijgen met Judith en te horen dat thuis het brandalarm steeds afgaat. Met zo'n melding sta je wat appelig om je heen te kijken als je aan een Loch in Schotland staat. Dan ook meteen maar een Polarstep met dit keer een life update voor de volgers.

aan de overkant van Loch Glendhu de paar huizen van Unapool

Het zeeniveau van Loch Glendhu laat ik achter me en trek weer de heuvels in. Opnieuw over een prima breed pad. Achtereenvolgens streep ik Loch an Leathiad Bhuain, en de knik naar links van mijn mentale lijst af. Bij Loch an Leathiad Bhuain zie ik nog wel een tentje staan. Als dat van die ambitieuze Nederlander is van gisterenmiddag dan heeft hij zich verslapen. Ter hoogte van dit meer haalt de Oostenrijkse trekker mij in. Hij wil de vuurtoren van Cape Wrath minstens één, en mogelijk twee dagen eerder bereiken dan ik. We nemen afscheid van elkaar.

Loch an Leathiad Bhuain

Op een hoogte van 150 meter zie ik de eerste flarden van laag overtrekkende wolken. Niets aan de hand, aardig om te zien. Alleen tegen de tijd dat ik op 400 meter hoogte kom loop ik in de wolken met een zicht van honderd meter. Een kompasstand schieten naar een punt in de verte is onmogelijk. Het houvast van herkenbare punten in het terrein zoals kleine meertjes valt weg omdat ze simpelweg niet meer te zien zijn. Ik zie mij straks na de heuvel Ben Dreavie al als een zombie over de moors ronddwalen. Gekkenwerk, gaan we niet doen. Bovendien valt er ook weinig te genieten van de omgeving als je nauwelijks zicht hebt.

Shieling

Achfary
Ik neem geen risico en kies voor de alternatieve route via het gehucht Achfary. Daarmee blijf ik op het gemakkelijk begaanbare dubbelspoor. Dat betekent ook een andere keuze voor de vervolgroute. De gids geeft een aansluiting zuid om het Loch Stack naar Lochstack Lodge via de verharde weg, terwijl de Harvey-kaart een route aandraagt noord om het Loch Stack. Bij de eerste oplossing trekt mij het lopen langs de weg niet. Met het tweede voorstel krijg je er een terreindoorsteek van drie kilometer zonder pad gratis bij. Dat zal ook de nodige inspanning kosten. Maar die doorsteek is anders dan vandaag in ieder geval op een hoogte zonder wolken. Ach, dat zien we morgen wel weer. Dus kies ik als Nederlander voor de gratis optie. Een dag later zal ik die mentale zuinigheid betreuren.

Een kilometer verder en honderd meter lager kom ik weer onder de wolkengrens en neemt het beeld van de omgeving vaste vormen aan. Links de bossen ten zuiden van Achfary die voorlopig nog door een hek ontoegankelijk zijn. Tijdens een pauze passeert het Italiaanse koppel. Zij heeft er flink de pas in.

Met het Italiaanse tweetal voor me zie ik meteen waar je door het hek het bos in wording binnen gaat. Het is recent beplant, je kijkt er overheen naar Achfary.

Nog een stukje over de rustige A838 en dan opent Achfary zich voor me. Dat gaat in alle stilte, want er komt niemand naar buiten om mij te onthalen. Ik praat dan over totaal tien huizen en naast de A838 ook een kort straatje en iets dat op een basisschool lijkt. Dat past ook bij de bushalte primary school. Opvallend is de oude karakteristieke Britse telefooncel die nu het opschrift DEFIBRILATOR draagt. Goed alternatief gebruik.

De enigen waarmee ik kan praten zijn de Italianen die uit Turijn komen. Ik hoor dat ze maar een paar dagen wandelen. Dat hoor ik even verder ook van een wat ouder Nederlands echtpaar die de CWT met steun van de auto doen. Het meeste van hun voorraden ligt in de auto. Die laten ze achter op een parkeerplaats om dan in enkele dagen een grote ronde te maken en terug te keren bij de auto. Dan loop je wel meer, maar met minder zware rugzak en regelmatig extra verplaatsingsmogelijkheden met de auto. Ook een oplossing.

Ze hebben net de route ten noorden van Loch Stack gelopen en adviseren niet te dicht bij de oevers van het meer te lopen vanwege de drassigheid. Zij geven mij de tip om te kamperen in de bosstrook langs de beek Allt Horn, achthonderd meter ten noordoosten van Loch Stack. Hoewel het nog vroeg in de middag is ga ik dat doen. Rhiconich, het gedachte eindpunt van morgen is voor mij te ver weg. En er moeten voor morgen ook nog voldoende kilometers overblijven. Kortom na 17 km vandaag een vroege stop.

langs de instroom van Loch Stack

linksom Loch Stack

tussen twee grote rotsen betreedt je de bosstrook

Het wolkendek laat donkere wolken over mij heen trekken en buiten de bosstrook staat een aardige wind. Maar de bosstrook ligt in het dalletje van de beek en vangt op tentniveau nauwelijks wind. Ideale plek.

Als de tent staat kan ik nu op mijn gemak het voorgerecht uitproberen dat ik van de Oostenrijker kreeg. Om het tekort aan voeding met de dure poedermaaltijden (600 tot 800 kcal) te compenseren neemt hij als voorgerecht een simpel pakje couscous. Dat kan ik ook wel gebruiken als ik mijzelf op mijn mobiel zie. Mijn hoofd wordt steeds smaller. Met deze vroege stop is er ook tijd zat voor zelfverzorging. Na de couscous op mijn gemak een plek bij de beek verkennen voor wassen en tandenpoetsen.

Kwart over vier, heerlijk, alle tijd om in de thriller Het Dossier van Anya Niewierra te lezen. Waar is de nier gebleven van de hoofdpersoon? Daar kom ik voorlopig nog niet achter. Ter onderbreking maar de hoofdmaaltijd: Macaroni and Cheese (800 kcal). Misschien groeit mijn gezicht dan weer iets in de rust van deze eenpersoonscamping.

Waar zit ik nu?

oostzijde Loch Stack, 12 km zuidoost van Rhiconich