Walk and See: Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van oostzijde Loch Stack via Rhiconich naar Kinlochbervie Badcall

Zondag 25 mei 2025, wandeldag 13

van oostzijde Lock Stack via Rhiconich naar Kinlochverbie Badcall

opgestaan 07.00, vertrek ± 8.00, aankomst ± 17.00
± 9 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 17,5 km, ± 210 m klimmen en ± 140 m dalen

temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 15 graden 's middags,
lucht: bewolkt, 's morgens regen tot plm 12 uur met windkracht 5/6 noordwest, 's middags opklaringen

Jankdag

Loch an Nighe Leathead

Beste nacht

Deze nacht in de del tussen de bomen was de beste nacht tot nu toe. Lekker warm in de slaapzak door de hogere nachttemperatuur dan vorige week. Toen zakte tijdens de heldere nachten de temperatuur tot rond de vier graden. Met het in de slaapzak kruipen om 20.00 tot nu, 07.00, ben ik goed uitgerust. Alleen de laatste drie uur zit er recht boven mij een koekoek de hele tijd zijn vrienden te roepen. En hij heeft heel veel vrienden.

De wind is in kracht toegenomen, wat je in een naaldbomenbos hoort als een halve storm. Er wordt windkracht 5/6 verwacht vandaag. Gelukkig gaat het over mijn tent heen.

mijn tent gisterenmiddag

Niet waterbestendig

Na deze comfortabele nacht heeft de dag hele andere condities in petto. Nog bij alle ochtendhandelingen en het afbreken van de tent is het droog. Wel trek ik vandaag meteen mijn regenbroek aan met de gedachte dat ik sowieso nat zal worden door stukken hoge hei en lang gras. Koud omgehangen en de luwte van het bosdelletje verlaten begint het te regenen. En dat met windkracht 5/6 recht in mijn gezicht. Meteen ook maar de capuchon op en de kraagrits helemaal omhoog. Met dit vernauwde blikveld en een bril zonder ruitenwisser zoek ik mij dwars door de moerassige heide een weg. Dit is een van de stukken zonder pad. De terreindoorsteek van drie kilometer die ik gisterenmiddag nog geen probleem vond toen ik koos voor de route linksom Loch Stack.

Met een kompasrichting hou ik mij vast aan een lage glooiing in de verte. Regelmatig moet ik stoppen en mijn blik van de grond voor mij verleggen naar de nabije horizon om te controleren of ik nog steeds in de goede richting ga. Zeker als je door een natte gleuf in het terrein moet omtrekken. Binnen een paar honderd meter zijn mijn schoenen van binnen net zo nat als van buiten. Dat gaat snel als je een verkeerde inschatting maakt en dertig centimeter wegzakt in de groene drab. Mijn waterproof sokken zijn nu gewone natte sokken geworden.

Na een half uur ploeteren stuit ik conform plan op de beek die ik vanaf hier moet volgen om bij het meer Loch an Nighe Leathhaid uit te komen. Ergens halverwege daar naar toe maak ik zoals aangegeven op de kaart een oversteek over de beek. Hopelijk ongeveer op de goede plaats. Pas na ruim een uur zie ik iets van een spoor van voorgangers. Zwoegend gaat het verder tot ik eindelijk zicht krijg op het meer. Toch maar een foto van maken. Mijn eerste vandaag.

Uit voorzorg zit mijn compactcamera in de voorzak van mijn regenjack. Helaas blijkt die voorzak toch vochtig. Bij de volgende fotopoging van een zielig selfie komt de camera niet verder dan het uitschuiven van de lens. Er flitsen nog wat vage beelden voorbij op het schermpje en daarna een volledige verstarring. Hij is blijkbaar vochtig geworden en waarschijnlijk heeft de batterij kortsluiting gemaakt. In ieder geval zit de uitgeschoven lens muurvast. Balen, want het maken van foto's geeft straks thuis letterlijk meer beeld bij mijn belevenissen. Mijn mobiel wil ik nog niet starten om energie te sparen. Mijn powerbank is bijna leeg. Ik hoop die tijdens een lunch in hotel Rhiconich op te laden.

Meer meer

Er volgt een aaneenschakeling van lange smalle meren op weg naar Rhiconich. De opluchting van het bereiken van Loch an Nighe Leathhaid wordt nu vermengd met gehijg om langs de oever verder te strompelen over een vermoeiend vaag spoor. Net voor een volgend meer, Loch Airigh a Bhaird, kom ik terug op de hoofdroute van de CWT. Dit keer kan ik met een bruggetje over een beek naar het vervolg over een 4x4-track op zoek naar een knik in dit pad, mijn volgende controlepunt. Vijfhonderd meter daarna moet ik namelijk weer een stuk dwars door het terrein op zoek naar een volgend meer. Nu is de afstand maar een meter of zeshonderd door opnieuw een moerassig heideterrein. Het belangrijkste is dat ik ook ditmaal weer goed uitkom.

Andermaal mag ik direct langs de oever van het meer, nu Loch a Garbh bhaid Mor, verder. Uitspreken van de naam van het meer is net zo moeilijk als het lopen over het vage pad over wederom ruige en drassige ondergrond. Twee kilometer noordwaarts een korte verbetering op een landengte waarna het laatste meer, Loch a Garph bhaid Beag zich aandient waar volgens de gids een moeilijke oversteek van de beek Garbh Allt staat te wachten. Dat valt in werkelijkheid mee. Door de droogte van de afgelopen tijd vind ik na wat zoeken toch een oplossing om zonder mijn schoenen uit te doen droog aan de overkant te komen. Ik begrijp wel dat het een uitdaging is bij een hogere waterstand.

Garbh Allt

Ik heb toch mijn mobiel maar opgestart om deze omgeving en de indrukken met foto's mee naar huis te kunnen nemen. Dan ook maar meteen een step voor de volgers op Polarsteps die begint met de titel 'Jankdag'.

De regen is al enige tijd geleden gestopt en opklaringen verhogen de sfeer. Ik kijk uit naar een lekkere lunch in Hotel Rhiconich. Daar overnachten zal niet gaan. Booking.com liet mij gisteren al zien dat ze vol zitten. Zoals veel overnachtingsmogelijkheden. De bordjes met No Vancancies passeer ik met regelmaat.

Bij Hotel Rhiconich is van drukte bij aankomst om een uur of twee niet veel te merken. Het inchecken lees ik bij de deur is vanaf 15.00 en een restaurant kan ik niet ontdekken. Het gaat lekker vandaag.

Doorlopen maar

14.00 pas. Dan maar gewoon doorlopen richting Kinlochverbie. Dat gaat over een asfaltweg waarop ik voor het rustige verkeer regelmatig de berm in ga. Het stijgen over asfalt gaat geleidelijk. Al rustig voortlopend passeer ik het ene gehucht na het andere, Achriesgill oost, Achriesgill west, Inshegra. Overal speurend of er niet bij toeval een restaurantje tussen staat.

terugblik op Rhiconich

langs Loch Inchard richting Kinlochverbie

Vlak na Inshegra passeer ik wel The Old School, een restaurantje met rooms. Maar er komt geen mens naar buiten of open doen als ik het hele gebouw rondgelopen ben. Doorlopen maar.

Tot mijn starre verbazing en blijde verrassing stop ik onmiddellijk als er achthonderd meter verder tussen drie huizen een viskraam staat. Je kunt er take away lokale visgerechten bestellen. Ik hoef het niet mee te nemen, maar mag op een van de twee terrasstoelen aan het tafeltje gaan zitten. Daar schrok ik mij vol met fish and chips, haddocks, schelvis en patat. Heerlijk. Een maaltijd op zich, maar dit wordt het voorgerecht voor de hoofdmaaltijd straks in de tent. De viskraamjuffrouw wil wel een foto maken van dit geluk.

Wrak

Van de viskraamjuffrouw hoor ik dat het honderd meter verder gelegen winkeltje London Stores op zondag gesloten is. Dat winkeltje moet volgens mijn gids veel dingen verkopen die hikers nodig hebben. Ik wil er mijn maaltijden aanvullen om de komende dagen te overleven. Dus trek ik vijftig meter na de viskraam de heuvels in om zo dichtbij mogelijk een tentplek te zoeken. Door de harde wind moet ik achter een dekking staan. Geheel in stijl met deze dag vind ik een kuil waar ook al een autowrak ligt weg te roesten. Wrakken onder elkaar.

Als de tent staat Judith bellen en de tweede step van vandaag plaatsen op Polarsteps en reacties lezen. Leuk. Dan weer de mobiel uit, want van het gehoopte opladen van mobiel en powerbank is niets terecht gekomen. Met de huidige stroom in mijn mobiel moet ik het de komende drie dagen uithouden. Dat wordt puzzelen. Morgenochtend nog even opstarten om mijn busplek voor aanstaande vrijdag van Durness naar Inverness zeker te stellen. De andere dagen maar beperkt foto's nemen. Balen.