Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van Faak am See via de Baumgartnerhöhe naar de Jepza Sattel

 Vrijdag 30 juli, wandeldag 9

van Faak am See (± 550m) via de Baumgartnerhöhe (910m)
naar de omgeving van de Jepza Sattel (± 1490m)

5,5 uur inclusief pauzes, ± 11,5 km, ± 1000 m klimmen en ± 50m dalen

Op de grens

Plan

Vlakbij de grens met Slovenië zit er wat sleet op de Oostenrijkse service bij de Gasthof Baumgartnerhof. Zonder merkbaar plezier krijg ik mijn Grosser Cola. Betalen is nog moeilijker. Een vriendelijke collega neemt ten slotte de honneurs waar zodat ik mijn geld kwijt kan.

Wel goed is de kennis van een lokale bankzitter net buiten het restaurant. Volgens hem zijn er onderweg naar de grens bij de Jepza Sattel gevulde beken met drinkbaar water. Dan hoef ik dus niet een hele drinkwaterzak vol mee omhoog te slepen. Dat scheelt zo weer een kilo. Normaal heb ik meestal maar een liter bij me, maar dit keer wil ik in de omgeving van de Jepza Sattel overnachten. Onderweg daar naar toe en verder naar Kranjska Gora zijn er geen hutten of andere horeca. Dus voldoende water is belangrijk. Voor vier uur vanmiddag wil ik mijn tent hebben staan op een beetje veilige plek vanwege het mogelijke onweer.

Slijtage

Dat plan is prima gelukt, ondanks de vertraagde start. Vanochtend bij het afbreken van de tent brak er opnieuw een deel van de voorstok. Zou een tent ook een houdbaarheidsdatum hebben? Zonder tent blijft er niets van mijn plan over. Dan maar de stok inkorten door het kapotte deel er tussenuit te halen. Dat 'er tussenuit halen' was zo gedaan, maar daarna kreeg ik het elastiek dat de delen bijeenhoudt niet meer door de losse delen geregen. Met een dun ijzerdraadje zou ik het er doorheen kunnen trekken. Niemand in de directe omgeving had natuurlijk ijzerdraad op zak. Gelukkig zag ik op weg naar de receptie de klusjesman. Hij redde mij. Ruim een uur later kon ik op weg met een tent die steeds lager wordt en met één been een beetje trekt.

terugblik op de ruïne van kasteel Finkenstein met op de
achtergrond in de verte nog steeds zichtbaar de Gerlitzen Alpe
waar ik drie dagen geleden liep

Schwarzkogel gezien

Het hoogteverschil van driehonderdzestig meter tussen Faak am See en de Baumgartnerhöhe zit vooral in de laatste twee kilometer. Bij de ruïne van kasteel Finkenstein laat ik mij niet ophouden door de historie, negeer het verleidelijk terras van Gasthof Ruinenstüberl en zweet net zo lang door totdat ik bij Gasthof Baumgartnerhof ben. Daarmee is de Faaker See langzaam kleiner geworden en komt de grensbergrug met de herkenbare Mittagskogel steeds dichterbij. In front van mij racen mountainbikers met grote snelheid over een groene skipiste naar beneden. Het is hier een sportieve drukte.

de bergen komen dichterbij,
rechts is de karakteristieke vorm van de Mittagskogel te zien

De resterende zeshonderd meter stijgen begon zelfs met een korte afdaling in oostelijke richting over een aangenaam smal bosspoor en langs mooie weides. Maar je moet toch een keer omhoog. Eerst lang over brede half verharde boswegen waar ik zowaar enkele wandelaars en enkele racende mountainbikers tegemoet loop. Het beekje naast het pad wordt snel smaller. Eerst maar mijn waterzak bijvullen. Goed gezien, want een halve kilometer verder bereik ik het punt waar dit stroompje spontaan uit de kalkrijke bodem opwelt en vullen niet meer mogelijk is. Ook zie ik nog een bordje dat er op wijst dat het daarachter berengebied is. Oké.

Halverwege verandert het brede pad in een smal stevig stijgend eenpersoonsbreedpaadje. Ik ga aan de kant om een dalende familie, vader-moeder-dochter-zoontje, te laten passeren. Het kleine mannetje van een jaar of zeven loopt enthousiast voorop en roept mij al vanaf tien meter stoer toe "Ich war beim Schwarzkogel!". "Das ist schön" kaats ik geestdriftig terug. Blijkbaar hebben hij en ik de juiste toonhoogte geraakt want iedereen komt lachend voorbij.

Jepza Sattel

Stil op mijn bultje

Wanneer ik eindelijk boven bij de Jepza Sattel aankom valt de ruimte tegen, na twee meter gaat het aan de andere kant net zo steil naar beneden. Verder is er een pad omhoog linksaf naar de Mittagskogel en rechtsaf omhoog in de richting van de Schwarzkogel. Niks kamperen hier. Er is wel voldoende ruimte voor een bord dat de grens tussen Oostenrijk en Slovenië aangeeft. Bijna automatisch stoom ik door naar rechts, de richting van de AAT. Verder omhoog over een beboste smalle bergkam. Nauwelijks horizontale plekken zie ik.

Aan de Oostenrijkse kant van het pad gaat het bijna net zo steil als de Sloveense kant naar beneden. De Sloveense kant laat meer rotsen zien dan in Oostenrijk. Verder weg zijn kale toppen van bergen te zien.

Een paar keer verlaat ik het pad voor onderzoek, maar tevergeefs. Na bijna een half uur van speurend voorwaarts zie ik iets meer ruimte op een hogere plek. Zonder rugzak ga ik op onderzoek uit en kom op een vijftien meter boven het pad gelegen bultje waar mijn tent net op moet passen. Vanaf het pad is het niet te zien en er staan voldoende bomen om eventuele wind te breken. Dit wordt het. Naar beneden rugzak ophalen en tent opbouwen.

Halfvijf, eerst even mijn luchtmatras oppompen, want de lucht betrekt toch iets. Nu kan het nog droog. Gelukt. Maar wel met een gat in mijn tentbodem als resultaat. Shit, er lag nog een scherpe tak onder de tent. Dat heb je met kamperen in het wild. Pak de reparatieset maar weer. Er moeten plakkers in zitten. Nooit gedacht dat ik die ooit nog zou gebruiken. Hup, ook weer hersteld. Je klust wat af op zo'n bergkam. Meteen ook wat opruimen want het wordt een bende op dit bultje. Wat moeten ze in Slovenië wel van mij denken. Of telt dat op vijf meter van de grens nog niet zo.

Eindelijk koelt het iets af. De halve dag was het weer hoog in de twintig. Het is mooi stil hier. Vanaf het pad ben ik boven op dit bultje niet te zien. Dit gaat goed komen. Eerst Judith eens bellen voor de laatste update en daarna heb ik tijd voor mijn derde e-book. Oh, ja ook nog even eten kaar maken, bijna vergeten. Alles slijt.

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review