Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van Camping Jelinc bij het dorpje Soča naar camping Polovnik in Bovec

 Woensdag 4 augustus, wandeldag 14

van camping Jelinc 1,2 km oost van het dorp Soča (510m)
naar camping Polovnik in Bovec (470m)

6 uur inclusief pauzes, ± 13 km, ± 190 m klimmen en ± 265 m dalen

Soča door zijn kloof

Soča-dag 2

Momenten

Een wandeldag bestaat uit een aaneenschakeling van plezierige momenten. Vooral als je een positief blog wilt schrijven. Om met de avondmaaltijd van vandaag te beginnen: zalm met een aardappel-spinaziemix in bolvorm, heerlijk. En het belangrijkste, uitgeserveerd door vriendelijke mensen. Dat was tot nu toe in Slovenië niet overal vanzelfsprekend.

Mijn afsluitende wandelrestaurant ligt direct naast camping Polovnik, ruim buiten centrum van het kajak-hyperige Bovec. Vanmiddag waren ze in dit restaurant al zo aardig geweest om een euro te wisselen voor 50-cent muntstukken. Even tevoren stond ik uitgekleed klaar voor de douche om na het openen van de douchedeur een muntjesautomaat tegen te komen. Wie kent ze nog die automaten. Die 50 cent heb je op zo'n moment natuurlijk niet paraat. Aankleden maar weer en op zoek naar een munt. De receptie gaat pas vanavond open. Dan dus maar proberen bij het restaurant, die meteen wisten waarvoor ik die munt nodig had.

Soms zijn er ook momenten die je moet negeren. (Dat lukt vooral goed als je alweer thuiszit en deze aantekeningen uitwerkt). Momenten, zoals afgelopen nacht toen het langdurig regende. Om zes uur werd het droog en druppelde alleen de boom boven mij nog na. Of zoals vanmiddag om halfdrie. Met een vloek lag ik toen half nat in mijn provisorisch opgebouwde tent. De race tegen de naderende regen had ik verloren. En dan maar liggend op de natte tentbodem wachten of deze bui ook zou stoppen.

Een teleurstellend moment was vandaag ook de ontdekking dat mijn gekochte ebook niet opent op mijn reader. Maar dat weegt allemaal niet op tegen de mooiste momenten vandaag: de elf kilometer langs de rivier de Soča.

Gorge / kloof

Prachtig hoe deze blauwe rivier zich letterlijk door de rotsen een weg heeft gesneden en zich door een kloof wringt diep onder je. Hier en daar heel smal en op enkele plaatsen zeker tien tot twintig meter beneden je. Indrukwekkend om te zien, hoewel je met een instabiele rugzak niet te dicht bij de rand moet komen.

Hangbrug op, af en over

Makkelijker waren de foto's vanaf de bruggen. Sommige vanaf vaste bruggen, de meeste vanaf hangbruggen. Hoeveel hangbruggen ik vandaag gepasseerd of overgestoken ben weet ik al niet meer. Hier en daar met ogenschijnlijk versleten planken. Waarschijnlijk voor de 'thrill' voor mensen met zware rugzakken.

Het wandelen langs de Soča is een genot. Foto's kun je blijven maken. Afwisselend was het tempo, omdat er stukken bij zaten met veel boomwortels en keien. Daartegenover stonden regelmatig ook heerlijke vlakke stukken. Er zijn momenten dat je compleet alleen loopt en op andere punten, vooral bij de hangbruggen, ben je ineens omgeven door dagjesmensen, die gelijk met jou over de brug willen. Volgens mij heeft een wandelende rugzak dan voorrang, maar ik forceer dat niet.

Frontlinie

Bij een zijrivier, de Lepenjica, maakt de route een lus om later terug te keren naar de Soča. Er zijn daar een tweetal campings. Bij een keurig campingrestaurant neem ik tijd voor een cappuccino. Mijn oog valt op een uitstalling van oorlogsmateriaal. Als ik een oudere man aanspreek neemt hij mij mee naar een soort privéverzameling in zijn garage. Allemaal opgegraven en gevonden overblijfselen van de Eerste Wereldoorlog.

Hij legt mij uit hoe de soldaten zich met name op de hogere dominante bergen hadden geïnstalleerd. Later lees ik dat aan het zogenaamde Isonzo-front honderdduizenden zijn gesneuveld. De Italianen deden vanaf 1915 mee tegen Oostenrijk nadat de geallieerden beloofden dat zij de Oostenrijkse gebieden met Italiaanse bevolkingsminderheden zouden krijgen. Het optreden van de Italianen was weinig succesvol. Toch hebben ze er grote delen van toenmalig Oostenrijk aan overgehouden, zoals het nog steeds Duits sprekende Zuid-Tirol.

Laatste kilometers

Ook de laatste kilometers langs de Soča blijven boeien. Eerst nog een kort stuk langs de Lepenjica en dan weer langs de hoofdrivier. Op sommige plekken hangt er een prachtige waas over het water.

Een tweede kloof, de Kršovec-kloof, perst het water opnieuw tussen twee wanden vooruit. Dit is kajak-territorium. Op de campings die ik passeer draait alles om deze sport. Met korte tussenpozen kruipen busjes met aanhangers vol met kajaks omhoog de laatste helling op.

Nog een laatste bos, een laatste weiland en dan bereik ik de buitenrand van Bovec. Van internet weet ik dat daar een camping moet liggen. Het is een zoek-het-zelf-uit-camping. Vanavond gaat de receptie open. 

eerste zicht op Bovec met donkere regenwolken in aantocht

Als de regenbui voorbij is en de tent is afgemonteerd ga ik op verkenning in Bovec. Het is een toeristisch stadje waar kajakkers de sfeer bepalen. Zelf ga ik als eerste naar de Toeristeninformatie waar ik keurig krijg uitgelegd hoe ik naar het station in Jesenice kom en waar de bushalte van Bovec is. Ze hebben er maar een, dus dat is makkelijk. Na veertien dagen uitsluitend rekening houden met water, eten en slaapplaatsen komt de planner in mij weer boven. Wat is de route van de camping naar de bushalte en hoe lang doe je daar wandelend over? Gewoon een keer uitproberen: vijftien minuten. Eerst maar wat eten. Later op de avond heb ik Bovec voor een tweede keer bekeken: veel sportwinkels, bars, restaurants. Een goed startpunt voor volgend jaar dus.

De trektocht van dit jaar is afgerond. De komende drie dagen zullen worden gevuld met sprongsgewijs terugreizen naar huis. Morgen eerst naar Jesenice vlakbij de grens Slovenië-Oostenrijk. Vanuit Jesenice wil ik aansluitend met de trein naar Faak am See om daar de vrijdag door te brengen. Zaterdag heb ik dan nog genoeg tijd om Klagenfurt Airport te bereiken. Ten slotte de opname in de hectiek van het vliegverkeer. Hopelijk worden mijn inentingsbewijzen geaccepteerd. Slovenië en Oostenrijk kleuren op de corona-kaart nog steeds groen en ik kan bewijzen dat ik de afgelopen twee weken daar was. Maar met grens- en vliegverkeer weet je het nooit. Morgen om halftien gaat de eerste reissprong beginnen.

hopelijk ziet het er volgend jaar wat vriendelijker uit bij Bovec

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review