Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

vrijdag 8 oktober 2021

Trektocht Alpe Adria Trail 2021: Terugreis dag 2 en 3, van Faak am See via Klagenfurt naar Schiphol Amsterdam

  Tussendag vrijdag 6 augustus en
tweede reisdag zaterdag 7 augustus

van camping Poglitsch bij Faak am See
via Villach, Klagenfurt, Wenen
naar Schiphol Amsterdam

nieuwe kampeerders op camping Poglitsch

Terugtocht dag 2 en 3

Donderdagmiddag
Toen ik gisteren aankwam op camping Poglitsch was het Mittagruhe. Omdat ik de weg weet heb ik niet gewacht, maar zelf meteen een plek uitgezocht en de natte tent opgezet. Daarna wat slapen en wat internetten. Lekker wat luieren. Het weer klaarde ook op in Faak am See; zonnig en drieëntwintig graden. Een goede keus om Slovenië voor Oostenrijk te wisselen. 's Avonds zit ik opnieuw in de Kärntnerhof, dat betekent dus weer varkensvlees, dit keer Schweineleber mit Reiss.
Voordat ik naar de Kärntnerhof ging passeerde ik iets dat ik in geen decennia had gezien: een poppenkast of in het Duits ein Puppenspiel. Wat mij het meest frappeerde waren de kinderen. Ze gillen nog net zo enthousiast mee als vijftig jaar geleden. Prachtig om een tijdje aan te zien. Als je tijd kunt maken om dit soort taferelen gade te slaan dan is de wandeldruk ook echt van de ketel.
Vrijdag, hangdag
Uitgeslapen en pas om  negen uur opgestaan. Wat zal ik vandaag gaan doen? De vraag is nu al verlammend. Er is geen wandeldoel meer. Ik bedenk nog dat het morgen zaterdag is en vraag me af of er in het weekend een andere dienstregeling is? Zal ik nu vast naar Klagenfurt gaan en daar wat rondhangen? Met Google maps vind ik een paar Gasthöfe in de omgeving van het vliegveld, maar alles zit vol, dus ik blijf hier op de camping in Faak am See.

Na het douchen en het laatste muesli-ontbijt loop ik eerst naar het station om de dienstregeling te bekijken en alvast een kaartje aan de automaat te ontfutselen. Om toch iets te doen besluit ik een rondje om het meer te lopen, vijftien kilometer om de conditie te onderhouden.
Veel wieler- en watersporttoerisme is er te zien, maar duidelijk anders dan in Slovenië. Zag je daar afgetrainde sporters op racefietsen en mountainbikes, hier zie ik voornamelijk elektrisch ondersteunde fietsen, en zelfs elektrisch aangedreven bootjes.
Dit is echt een afbouwdag. Ik slaap wat, lees wat en maak deze aantekeningen. Zelfs de cola smaakt al nier meer als tijdens de trektocht. Een broodje dat ze bij de lokale Spar voor mij maken heeft de calorieën voor een nieuwe trektocht.
Laat het maar zaterdag worden. Gelukkig is het regelmatig zonnig met een aangename temperatuur van rond de vierentwintig graden. Heerlijk loom niets doen.
Zaterdag, tweede reisdag
Hoe een vertraging helemaal niet erg is. Ondanks dat de buren op de camping tot diep in de nacht de familierelaties evalueerden, word ik om zes uur wakker. Nog drie uur voordat de trein vertrekt. Een keer extra douchen vult de tijd wat, maar om kwart voor acht sta ik buiten de camping. Betalen heb ik gisterenmiddag al gedaan.
Op zich een bevrijdend gevoel, weg van het gewoel. Kletskoek, want er is om kwart voor acht helemaal geen gewoel. Als een zwerver zit ik op een bank bij de zwempoel mijn Spar-broodje met worst te eten. Weer een kwartier voorbij. Daarna slenter ik naar het station, twintig minuten. Hangen op het terras van de lokale Harley Davidsonclub, dertig minuten. De laatste vijf minuten op het perron worden er vijfentwintig. De trein heeft vertraging en vertrekt pas om tien over negen in plaats van vier voor. Daardoor kom ik in Villach te laat voor de aansluiting naar Klagenfurt. Zo kan ik de tijd tot het vertrek van het vliegtuig om tien over drie over verschillende plekken uitsmeren. Iedere keer met een ander uitzicht en zonder stress, tijd genoeg.
De treinen van de OBB, Österreichische Bundesbahnen, zien er mooi verzorgd en glanzend uit. Oostenrijk ziet er überhaupt verzorgd uit. Op station Villach staan veel van die mooie treinen uit te rusten. Zo nu en dan beweegt er iets op een van de acht perrons.

De vertraging ten spijt zit ik toch al om halftwaalf op vliegveld Klagenfurt. Volgens de monteurs van de automatische deuren had ik eigenlijk nog niet binnen mogen zitten. De incheckhal gaat pas om halftwee open. Toen zij even weg waren heb ik de kapotte schuifdeuren eigenhandig geopend en ben binnen op een van de stoelen gaan zitten. Waarschijnlijk omdat ik al binnen zit reageert er verder niemand van de vier medewerkers. 
Vertrekhal van Klagenfurt Airport
Als er rond 13.00 uur een checkin-medewerkster verschijnt mag ik mij al eerder aanmelden. Mijn rugzak krijgt ook een label, maar moet wachten tot de lopende band gaat draaien. Verder verandert er voor mij ook niets, want ik kan weer terug naar de stoel waarop ik al anderhalf uur zit. Doorgaan met wachten. Om halftwee ben ik al blij voor het uitje naar de veiligheidscontrole. Weer vijftien minuten voorbij. Kwart over twee: samen met ongeveer dertig andere mensen ben ik doorgedrongen tot de vertrekzaaltjes. Ik hoor in zaaltje drie, maar of je in zaaltje een, twee, vier of het winkeltje loopt maakt niet uit. Er vertrekt vanmiddag voorlopig toch maar 
één vliegtuig.

Vienna Airport
Al deze toestanden waren nodig om een half uur te vliegen naar Wenen, dat in vliegtaal Vienna Airport heet. Hier zit ik meteen weer in de 'moderne' tijd, wat een lawaai. Om de vier uur tot het vertrek van mijn vliegtuig te overbruggen bezoek ik alle mogelijke pieren en strijk ten slotte neer op een terras waar ik zonder mondkapje langzaam ga eten. De dame naast mij heeft geen last van het geluid. Ze heeft draadloze oordopjes. Ook al zou ik een harde boer laten, die zou haar bubble niet doorbreken. Ze heeft even geen muziek aanstaan, dus ik krijg contact. Ze gaat naar Korfu naar haar vriend. Toch nog een gesprek vandaag. We wisselen uit wat we zoal recent gedaan hebben. Nu zit ze weer op haar mobiel. Ga ik ook doen. 
Ik weet nog dat ik daarna een kwartpizza als aanvulling op mijn Ceasar salade heb besteld. De rest werd hangen bij de gate tussen steeds meer Nederlanders. Dan weet je dat je bij de goede gate zit.
Onderweg houdt de turbulentie ons aardig wakker. De vrouw naast mij overtoept mij: zij heeft zes uur mogen wachten op Vienna Airport. We landen in het veel te verlichte Nederland. Wel op de Polderbaan, hup nog even vijftien minuten met Austrian Airlines een taxiënde bezichtiging van Schiphol. Tot slot eruit, de bagage ophalen en naar buiten waar Judith mij met mondmasker niet herkent. Goed haar weer te zien en te omhelzen. Een trektocht is mooi, maar negentien dagen is ook weer lang. Morgen ga ik uitpakken en dan aan mijn eerste blog werken. En vast stiekem denken aan het vervolg in 2022. De trektocht van 2021 is nu echt voorbij.

Het was weer stimulerend om de reacties op de blogs van deze trektocht te lezen. Ook de respons op facebook, die Judith mij regelmatig voorlas, geven weer volop zin om volgend jaar verder te gaan. Tot dan!


De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

(van de Grossglockner naar Döbriach)
Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 
(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review

4 opmerkingen:

  1. Vreselijk dat vele wachten. Zelfs met een goed boek is het soms geen doen. Naat je bent weer thuis en kan terugkijken op een mooie tijd. En nu weer vooruitkijken en plannen maken de volgende wandel tocht wordt al tig keer gelopen in de voorbereiding. Goed weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een gedoe om weer thuis te kunnen komen. Trein, vliegtuig noem maar op.
    Ik ben natuurlijk niks gewend wij stappen in de boot en stappen daar niet meer vanaf. Hihi... Blijf het knap vinden om dit allemaal in je eentje te durven doen. Nu wachten op de volgende etappe...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pff, loop, zit, hang je dan na al die intensieve klimpartijen. Waren dus lange dagen. Zelfs je trage terugreis was leuk om te lezen. Tot volgend jaar!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn laptop heeft kuren de ene dag kan ik wel en de andere dag geen reactie achterlaten, waar het aan ligt??? Weet in ieder geval dat ik alles lees en aan het blog hang vanwege de mooie foto's etc.
    Op naar volgend jaar, doe eerst maar even rustig aan.
    groetjes Coby

    BeantwoordenVerwijderen