Trektocht Cape Wrath Trail 2024: van bothy Corryhully naar Glen Dessarry Wood

Vrijdag 24 mei 2024, wandeldag 3

van Corryhully naar Glen Dessarry Wood,  1 km west van bothy A'Chuil
8 uur inclusief pauzes, ± 15 km,
± 525 m klimmen en ± 425 m dalen
temperatuur: van 8 graden s' morgens tot 15 graden 's middags
de hele dag droog

Bealach (lage col) tussen de heuveltoppen Streap en Thuilm

Bagger

Woekeren met eten

Na de dikke tosti op de parkeerplaats bij het Visitor Centre van Glenfinnan kies ik gisteren in bothy Corryhully 's avonds voor een zakje met chocolade mousse om zo een complete avondmaaltijd uit te sparen voor latere dagen. 300 kilocalorieën staat er op de buitenkant van de zak. Dat blijkt vandaag niet echt genoeg. Na het ontbijt met honderd gram mueslipap heb ik onderweg de lunch verdeeld over verschillende rusten. De ene keer proteïnerepen en de andere keer roggebrood met cheddarkaas. Net genoeg om de vijftien kilometer van vandaag rond te krijgen.

Maar nu om halfzes heeft de Chili con Carne uitstekend gesmaakt. Als je er net iets teveel water bij doet kun je het laatste beetje zelfs drinken. Vloeibare Chili con Carne heb ik nog niet eerder gegeten. Het gaat er echt in als pap. Zo is deze zak Adventure Food nog voor de houdbaarheidsdatum op een prima moment gebruikt. Heerlijk.

Afgelopen nacht

De eerste twee dagen van deze tocht heb ik in deze verlaten gebieden geen enkele andere trekker ontmoet. Ook gisterenmiddag was bothy Corryhully helemaal voor mij alleen. 

Maar misschien heb ik een ander ritme. Als ik mij om negen uur omkleed om te gaan slapen komt er alsnog een trekker binnen. Een dialect sprekende jongeman van het eiland Skye met net zo lang haar als Braveheart. Alleen was die beter te verstaan. Pas als hij bewust langzaam spreekt kan ik hem volgen. Daarna heb ik mijn interesse laten varen en ben gaan slapen. 

Maar die eerste slaap duurt niet lang. Tegen invallen duisternis vallen nog twee trekkers uitgeput binnen. Ze gaan eerst languit op een van slaapplanken liggen. Eenmaal uitgepuft flitsten de hoofdlampen door het vertrek, gaan rugzakken open en worden luchtbedjes opgeblazen. Verder heb ik het niet gevolgd, omdat bij mij letterlijk het licht uitgaat. Waarom je zo laat doorloopt weet ik niet. Vanochtend om kwart voor zeven ben ik de eerste die opstaat. Buiten heb ik mijn rugzak ingepakt en zo iedereen verder laten slapen. Tot ziens aan alle onbekenden.

terugblik op Corryhully tien minuten na vertrek

Bagger

Deze dag was geen bagger, maar de ondergrond voor een deel wel. Nog min of meer gelijkmatig gaat het de eerste vijf kilometer omhoog naar de col op 470 meter hoogte. Slechts hier en daar een uitgetrapt blubberstrookje. Hier moet ik wel al verschillende beekjes over stappen. 

De klim naar deze 'bealach' is wel vermoeiend maar dat komt meer door de stijging dan door de drassige ondergrond.

Maar de inspanning is voldoende verwarmend om ondanks de temperatuur van 15 graden mijn broekspijpen in te korten. Vlak voor de col neem ik nog een rust voordat ik naar de nieuwe vallei doortrek. Eenmaal boven opent zich een prachtig groen gootvormig dal. Schitterend.

Gleann Cuirnean

Eigenlijk had ik boven moeten blijven om deze overweldigende indruk vast te houden. Jammer dat ik al uit de gids weet dat het lopen door deze schoonheid een uitdaging wordt. "The first kilometre is distinctly tricky, particularly in wet conditions: care should be taken, particularly with a heavy rucksack. Once you reach the base of the slope, follow the clear path to the west of the river: it disappears in places due to bank erosion."
Het eerste deel van de afdaling is inderdaad steil met veel keien. Maar met beleid kom ik ongeschonden op het meer vlakkere deel van de Gleann Cuirnean, Cuirnean vallei.

terugblik naar de col

beneden word ik in de gaten gehouden door herten

Ik moet op letten dat ik aan het eind van de vallei op tijd aan de oostzijde van de rivier kom, anders mis ik de brug. Daar wijst de gids op. In werkelijkheid volg ik een zichtbaar pad van platgetrapt gras en stap daardoor verschillende keren over keien naar de overkant van de rivier om kronkels af te snijden.

Het wordt pas echt moeizaam in de laatste kilometer. Daar is het vlakker, maar moerassiger. Ik volg het pad van voorgangers dat al flink is uitgetrapt. Regelmatig moet ik op zoek naar een omtrekking om voorbij te diepe modder te komen. Zo bagger ik langs een afrastering naar mijn doel, de brug over de River Pean. 

Het loopt zwaar en je moet goed opletten om niet weg te zakken. De wandelstokken zijn onmisbaar. Aan de sporen zie ik dat verschillende mensen zijn uitgegleden. Terwijl ik mij verwonderd afvraag hoe dat kan lig ik ineens op mijn zij. Alleen een natte mouw van mijn trui is het resultaat. Dat valt nog mee.

Drieletter krachttermen begeleiden dit stuk. De aandacht voor de natuur om mij heen is even opzij gezet. Aan het eind gaat het steeds trager om zonder vallen en wegglijden mijn weg te vinden. Toch heb ik nog een keer geluk als ik onverwacht wegzak en mijn schoen, met toch wel een hoge schacht, net voordat de blubber naar binnen loopt uit de modder kan trekken. 

Behoorlijk moe bereik ik de brug. Eerst even languit liggen op mijn kleedje en dan een plak roggebrood. Vijf uur over een kleine tien kilometer! Dat schiet niet hard op. Ik ben blij dat het al twee dagen niet regent, anders moet het nog veel erger zijn.

eindelijk bij de brug over River Pean

als ik eenmaal zit bij de brug heb ik weer tijd om van de natuur te genieten

Glendessary Wood

Normaal wordt lang lopen in een bos vaak eentonig. Na het gebagger van de afgelopen uren is het dit keer een relaxte voortzetting van de tocht. Het binnenkomen van Dessarry Wood is nog even een modderuitdaging met een korte klim, maar daarna gaat het rustig en comfortabel over four-wheel drive tracks.

nog even wat modder omzeilen en dan begint het bos

De rugzak gaat zoals altijd na een uur of zeven doorwegen. Daarom nog een vijfde rust van de dag in dit heerlijk rustige bos met prachtig mos in de mooiste kleuren groen.

prachtig geelgroen mos in de berm

de onderste takken van sparren overgroeid met dik groen mos

Tent

Bothy A'Chuil op een open tussenstuk in Glendessarry Wood is mijn einddoel voor vandaag. Maar na de ervaringen van afgelopen nacht in bothy Corryhully ben ik wat terughoudend geworden met bothies. Geef mij maar de rust en privacy van mijn tentje.

bothy A'Chuil

Als bothy A'Chuil direct aan het pad had gelegen was ik wellicht even binnen gaan kijken. Het ligt echter tweehonderd meter met een afdaling verwijderd van de route. Ik ga er niet voor omlopen. Meteen maar verder over het open stuk in het bos en daarna het bos weer in op zoek naar een plek voor mijn tent.

door naar het volgende deel van Glendessarry Wood

Desolaat?

Vlakbij een beek vind ik een mosheuvel die redelijk horizontaal is.  Hij ligt nog aan het pad ook en water is verzekerd. Om 17.00 uur staat mijn tent.

mijn tentje op een mosheuvel

Het is stil hier. Maar zeker niet desolaat. Wat is desolaat? Het kan 'verlaten' betekenen, maar ook 'ontredderd'. Feit is dat ik de hele dag niemand ben tegengekomen. Laten we zeggen dat het lekker rustig is en zeker niet ontredderd. Eenzaam lijkt ook een goede omschrijving. Net als je daar over nadenkt passeert er vanuit het niets een oudere wandelaar met een trekkersrugzak. Hij is op weg naar bothy Sourlies, mijn voorlopige doel voor morgen. Ik spreek mijn verwondering uit gezien het late tijdstip. Bij nader inzien gaat hij misschien ook ergens in dit bos staan. Lijkt mij een realistischer plan.

Tot mijn verbazing passeren een halfuur later nog twee trekkers. Ineens is het minder eenzaam dan de hele dag. Deze twee groet ik vanuit mijn tent vanachter het muggengaas. De midges trekken namelijk niet verder en houden mij voortdurend in de gaten. Ik wens ze succes. De Chili con Carne is al op en ik ga niet meer naar buiten. Nog even op mijn e-reader lezen en daarna zal het weer een vroege slaap bij daglicht worden. Jammer dat ik dit allemaal niet aan Judith kan vertellen. Helaas is er geen telefoonverbinding hier. Welterusten dan maar.

ik ben zeker niet het enige levende wezen hier

 

Glen Dessarry op het westelijk deel van de tocht
is de overnachtingsplek aan het eind van deze wandeldag 3

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW