Trektocht Cape Wrath Trail 2024: van Fort William naar Corrlarach

  Woensdag 22 mei 2024, wandeldag 1

van Fort William naar bothy Corrlarach, 
(hemelsbreed 10 km zuidwest van Fort William en
 10 km zuidoost van Glenfinnan)
6 uur inclusief pauzes, ± 17,5 km,
± 150 m klimmen en ± 50 m dalen
temperatuur 's middags 17 graden

Rododendrons Scottish Style

Aanloopoverdenkingen

Twaalf uur slapen is wel heel lang. Zeker als je om tien uur naar bed gaat. Vannacht om halfdrie heb ik nog op mijn e-reader gelezen over de jeugd van een Amerikaanse ultraloopster. Het vult de tijd maar leidt af van mijn doel hier, het lopen van een deel van de Cape Wrath Trail (CWT). Om kwart over vijf maak ik deze aantekening, anders gaan deze overdenkingen verloren in de komende indrukken van de eerste wandeldag. Hoe zal het gaan? Hoe zal mijn rechter hiel zich houden na het gezeur van de afgelopen weken? Zal het niet teveel regenen? Kan ik het aan? Ik kan het me niet voorstellen dat het niet lukt.

het spiegelgladde Loch Linnhe gezien vanuit mijn hotelkamer om 05.15 uur

Vandaag staat er niet een echt zwaar parcours op het programma. Slechts 150 meter klimmen over een afstand van 17,5 kilometer over begaanbare paden zegt de gids. Moet toch kunnen. Ook met een zware rugzak van rond de 18 kilo. Dat extra gewicht komt onder andere door zeven dagen ontbijt-, lunch- en avondmaaltijden om het stuk tot Shiel Bridge te overleven.

Buiten op het Loch Linnhe is het water spiegelglad. Op de A82 achter het hotel is het spiegelstil. Alles slaapt nog. Laat ik maar de twee laatste chocolate cookies nemen en nog wat slapen.

vanuit mijn kamer zie ik het veerbootje om acht uur naar de overkant varen

Vanuit mijn hotelkamer zie ik om acht uur het kleine veerbootje voor de eerste keer vandaag naar de overkant varen. De volgende keer zal ik er in zitten.

Eindelijk

09.00 uur. Na het cereal-ontbijt in de barruimte van het hotel ga ik proberen wat extra contant geld te pinnen. Gisteren kreeg ik op mijn normale bankpas nog 400 pond uit de geldautomaat op Glasgow Airport. Maar meer niet. Ook de pogingen daarna in Fort William waren vruchteloos; "It seems you reached your limit. Contact your bank". Gelukkig werkte de bankkaart wel bij supermarkt Tesco. Vandaag nog maar een keer proberen. Wat extra geld kan handig zijn als je in de afgelegen valleien niet met een bankpas kan betalen.

Ook vanochtend weigert de geldautomaat mijn contanten aan te vullen op mijn bankkaart. Totdat ik op het idee kom mijn creditcard te gebruiken. Net voor vertrek heb ik thuis de pincode nog even in mijn hoofd geprent. Het werkt!

nog maar een kop thee op mijn hotelkamer om de tijd door te komen

09.40. Eindelijk kan ik stoppen met wat verveeld kijken naar het Engelse nieuws. Gaat het niet over het tragische vliegtuig-incident boven Thailand, dan gaat het wel over een schandaal bij British Post, gevolgd door regenverwachtingen voor vanmiddag en heftige regen vannacht. Ik moet dus een afwaterend plekje voor mijn tent zoeken of in de bothy gaan slapen.

Veerbootje naar Camusnagaul

09.55. Eindelijk, ik ga mijn kamersleutel inleveren en met de rugzak omgehangen naar de aanlegsteiger van de kleine veerboot naar Camusnagaul. Het gaat om 10.30 beginnen met de overtocht. Onderweg kan ik oefenen op de naam van het dorp. Bij aankomst blijkt het geen dorp, maar een gehucht van een paar huizen.

Camusnagaul

De overtocht gaat voor 2 pond in de beloofde vijftien minuten. Ik ben de enige passagier. Onderweg heb ik alle ruimte in het iele passagiersvertrek om links en rechts foto's te maken van de nieuwe en de oude kant. De Ben Nevis achter Fort William houdt zich met zijn top zoals vaak verborgen in de wolken.

Afvaart van Fort William

Blik over Loch Linnhe richting zee

Aanlegsteiger bij Camusnagaul. Het veerbootje gaat alweer retour

Ben Nevis achter Fort William laat zijn top niet zien

Eindelijk lopen

Traag gaat het lopen met de 18 kilo op mijn rug. Dat kost duidelijk meer energie dan normaal. De eerste tien kilometer gaan over een smal asfaltweggetje. Hoewel ik regelmatig in de berm ga om auto's en een enkele vrachtwagen te laten passeren is het rustig lopen.

Je zit wel meteen in de natuur. Hier een weide met zwarte schapen, daar een grasland met herten. Verder valt de drooggevallen oever van Loch Linnhe op, het is eb. Halverwege een zalmkwekerij.

Loch Linnhe

Droog gevallen oevers van Loch Linnhe

Zalmkwekerij in Loch Linnhe

Imposant wordt het ter hoogte van Conaglen House, een landgoed net voordat ik het binnenland in trek. Machtig hoge rododendronstruiken in volle bloei omzomen de slingerende weg. Prachtig. Dat is een duidelijk voordeel van een wandeling in mei, veel bloemen en struiken staan te schitteren.

Cona River in Cona Glen

Cona Glen, vallei van het Cona-riviertje. 

Ter hoogte van Inverscaddle Bay zal ik Loch Linnhe verlaten en in westelijke richting het binnenland intrekken en Cona River stroomopwaarts gaan volgen.

een groot deel van Inverscaddle Bay is droog gevallen

Bij de afslag waar de CWT de Cona Glen inslaat probeer ik Judith te bellen en te Whatsappen. Het is altijd prettig om elkaar geïnformeerd te houden. Beide mislukken echter. Hier vlakbij de waterkant en direct grenzend aan Landgoed Conaglen House is er al geen mobielnetwerk en geen internet meer. Jammer, welkom in een stille wereld.

Conaglen House

De eerste krappe kilometer in de Cona Glen is nog geasfalteerd en hoort bij het landgoed van Conaglen House. Bij de laatste cottage van het landgoed opent zich een schitterend decor. Een kleine vijverpartij omringd door weides waarin kleine heuveltjes met bloeiende rododendrons. De weides zijn niet afgezet met prikkeldraad maar omzoomd door hoogoprijzende rododendrons in allerlei lila en paarse kleuren. Fenomenaal mooi.

Conaglen Cottage

Terwijl ik geniet negeer ik de eerste regendruppels. Na de rododendrons worden de druppels ter hoogte van Cona River steeds echter. Ik besluit resoluut al mijn regenkleding aan te trekken, want er is meer voorspeld.

Cona River

De Cona Glen is een prachtige vallei met mooie groene hellingen. Echt regengroen. De laatste zeven kilometer gaat de rugzak steeds meer doorwegen. Voor mijn oriëntatie hou ik mij vast aan de houten bruggetjes over beekjes die afwateren op Cona River. Die bruggetjes staan ook op mijn kaart. Met een zucht van verlichting verschijnt rond vijf uur het Corrlarach huisje achter een licht heuveltje.

eindelijk Corrlarach

Corrlarach avondprogramma

Ondanks een beperkt aantal hoogtemeters was ook deze eerste wandeldag zoals gewoonlijk zwaar. Het lichaam moet nog op gang komen. Terwijl ik dit schrijf zit ik niet echt gemakkelijk op een stuk boomstam in een klein vies stalletje naast het huisje.

Corrlarach met links het stalletje met het nieuwe dak

Het huisje zelf laat door de ramen verschillende kamers met houten stapelbedden zien. Tot mijn verbazing heeft dit afgelegen huisje dubbel glas. Moeten ze in de Highstreet van Fort William ook gaan doen. Tot mijn teleurstelling is het huisje afgesloten.

Ik heb het rijk alleen. Na het Conaglen House ben ik niemand meer tegengekomen. Omdat er vannacht flink regen wordt verwacht kies ik als overnachtingsplek toch voor het vieze stalletje met het spiksplinternieuwe dak. Hier kan ik, inmiddels zittend op een droge steen, vochtvrij deze aantekeningen maken, straks droog eten en met wat beleid ook droog slapen. Mijn tentje zet ik niet op. Ik leg mijn lichtgewicht luchtbedje op een oude nooddeken zodat hij schoon en droog blijft. In de slaapzak zal het niet koud zijn. Aan het werk.

De uitrusting die ik voor het eten nodig heb kan mooi op de bovenkant van de muurtjes worden uitgestald. Zo voor het pakken en niet vies. Dadelijk nog wat extra water uit een betrouwbaar beekje halen, even opwarmen en dan ga ik vanavond voor het Cicken-Curry menu. Hopelijk laten de midges me even met rust als ik mijn hoofdnetje omhoog doe om te eten. Wat een feest.

Overeenkomstig mijn planning heb ik vandaag Corrlarach bereikt. Vanavond geen tv, dus geen slecht nieuws van elders. Het tentje is een stalletje geworden. Op het nieuwe metalen golfplaten dakje hoor ik dat het echt hard begint te regenen. Maar voorlopig zit ik wel droog.

De eerste wandeldag overeenkomstig de planning naar Corrlarach
halverwege Fort William en Glenfinnan
het tentje is een stalletje geworden

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW