Walk and See: Trektocht Alpe Adria Trail 2022: van Cividale del Friuli (ITA) naar buurtschap Peternel (SLO)

Welkom

Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

maandag 29 augustus 2022

Trektocht Alpe Adria Trail 2022: van Cividale del Friuli (ITA) naar buurtschap Peternel (SLO)

Dinsdag 26 juli, wandeldag 6

van Cividale del Friuli (126m) via Breg (160m)
naar de omgeving van het Sloveense buurtschap Peternel
hoogste punt St Andrej kerk (428m)
8 uur inclusief pauzes, ± 20 km,
± 545 m klimmen en ± 525 m dalen

temperatuur 's middags boven de 30 graden

Are you a widow?

Dagaanloop

Voortreffelijk was vanochtend het ontbijt op het buitenterras van hotel Locanda al Pomo d' Oro. Ik heb nog niet vaak met zo'n mooi uitzicht ontbeten. Op de achtergrond voor het eerst sinds dagen wolken. Donkere wolken, misschien een verfrissende regenbui? Dat zou mooi zijn. Meteen ook maar een klein lunchpakket maken, want ik zie geen eetgelegenheden onderweg op mijn kaart.

ontbijt bij hotel Locanda al Pomo d'Oro

De eerste kilometer gaat terug naar de AAT-routeborden. Daar pak ik de draad weer op. Die kilometer staat niet in de tabellen van de AAT-organisatie, maar telt voor je benen wel mee. Hier in Cividale is dat geen vervelende kilometer. Door de stille straatjes loop ik om acht uur het centrum uit, passeer de Duivelsbrug over de rivier de Natisone, negeer de bio-winkel en stop ook niet bij de routeborden. De wandeldag is nu officieel begonnen en de AAT-markeringstickers en bordjes leiden mij door de buitenwijken de stad uit.

De eerste wijngaarden

De wolken beloven nog steeds regen of onweer en zorgen er in ieder geval voor dat ik de eerste uren niet in de zon loop. Er valt echter geen regen waar ik loop. De wolken bewegen zich vooral van mij af. Gek dat je donkere wolken aangenaam vindt en stilletjes hoopt dat het gaat regenen. Alles is anders dit jaar. De eigenaresse van de Tourist Farm Breg, een soort plattelands pension, vertelt me een paar uur later dat het vandaag met 29 graden om half een nog meevalt. "Een paar dagen geleden hadden we 42 graden". Dat moet gisteren zijn geweest, denk ik, toen ik na de abdij Castelmonte niet meer vooruit te branden was.

wijngaarden alom

De etappe van vandaag wordt in mijn AAT-gids als easy gewaardeerd. Dat klopt redelijk ook al is het geen Noordoostpolder. Het is veel asfalt en tot Breg beperkt klimmen en dalen. De wijngaarden omringen me in elke richting. Na een uur eigen ik mij twee stoelen in een soort moestuin toe en geniet van de rust.

Widow?

Slechts enkele stukken gaan door het bos. Het is ontspannen wandelen in een mooie wijnstreek. Twee kilometer voor het eindpunt in Breg negeer ik een B&B. Het is pas half twaalf. Na het grensplaatsje Mernicco wurm ik mij tegen een steile trap omhoog naar de St Elena kerk. Op het kerkhof neem ik de gok dat het water uit de kerkhofkraan drinkbaar is. Minder kun je als gelovige je wandelende medemens niet aan doen. De klim gaat kort gemeen steil door naar het gehucht Breg, net over de grens in Slovenië. Ik hoop dat de vrouw op de veranda van het overnachtingsadres is. Gelukkig ze roept mij aan en komt naar beneden.

St Elena kerk boven Mernicco

"Are you a widow?" vraagt de eigenaresse van het pension in Breg als inleidend antwoord op mijn vraag of er een kamer vrij is. Misschien zei ze binnensmonds toch widower, maar ook in dat geval voldoe ik gelukkig niet aan de verwachtingen. Ik heb Judith gisteren met mijn mobiel nog uitgebreid gesproken over de nieuwe keuken. Mevrouw verwacht een widow, en als ik dat niet ben dan zijn er geen kamers vrij. Nu wil ik graag die kamer, maar er zijn grenzen. Breg is, was, mijn gedacht eindpunt voor vandaag. Doorlopen maar. Eerst een Radler op dit prachtige terras met uitzicht, ach doe maar twee halve liter blikken tegelijk. In tien minuten een liter Radler, fantastisch.

uitzicht bij het pension in Breg waar ik maar kort van geniet

oke dan, geen widow, geen kamer, doorlopen

Gewoon doorlopen

Gewoon doorlopen en beginnen aan de etappe van morgen alsof er een nieuw dag start. Het voordeel is dat elke volgende kilometer van de loopafstand van morgen afgaat. Je moet ergens je teleurstelling mee wegpoetsen. De volgende B&B ligt volgens mijn kortstondige gastvrouw op een vage locatie. Het hotel dat ze noemt staat op mijn kaart op ongeveer 10 kilometer afstand. De meesten doen dat in 3 uur zegt ze nog. Ja, zonder rugzak en zon, denk ik erbij.

lavendel vlak na Breg

De vervolgroute trekt zich direct niets aan van de eerdere 14 kilometer. Sinds de doorstart zijn alle wolken weg. Echt een nieuwe dag, een stuk warmer en dorstiger. Meteen gaat het omhoog. Na twee rusten bereik ik het hoogste punt van deze nieuwe dag, de St Andrej kerk. Waarom we die moeten zien weet ik niet. Bij deze kerk is mijn vertrouwen in het kerkwater nog sterker geworden. Ik gooi mijn waterzak leeg en vul hem opnieuw met een liter koeler water.

Na de kerk daalt de route langdurig geleidelijk af in een echt stil grensgebied, dit keer aan de Sloveense kant. De ontvolking of ontkerkelijking toont zich in het dorp Kozbana in de vorm van boompjes die boven op de kerktoren groeien.

Kilometer na kilometer gaat het verder over warm asfalt omgeven door bosstroken en wijngaarden. De enige levende mensen komen zo nu en dan in een auto voorbij met als uitzondering vier jongemannen die in een van de nog gevulde waterkommen in een cascade van een klein riviertje springen.

Genoeg

Om kwart over vier kan ik bij een worstenmakerij in het gehucht Peternel geen cola krijgen, maar wel mijn waterzak optoppen tot 2 liter. Ik kom niet op het idee om op de even om de hoek van de knik in de weg te kijken. Daar is een restaurant zie ik thuis op google maps.

Het laatste half uur is het idee van kamperen in het wild steeds aanlokkelijker geworden. Met mijn nieuwe voorraad water is dat mogelijk. Al tien minuten later heb ik een geschikte plek gevonden op de scheiding van een wijngaard en een bosstrook. Eerst even 'gewoon' uitrusten en de omgeving verkennen. Ook maar vast een kop koffie maken. Alles is hier rustig op een jeugdige motorcrosser na. Maar ook hij ziet mij niet. Dit wordt hem.

De lucht betrekt gelukkig. Een beetje regen zal afkoelen. Na nog anderhalf uur wat schrijven en lezen zet ik de tent op en kies ik uit de twee resterende maaltijden de minst hete: chicken curry. Zonder gekookt water moet dat toch te doen zijn. Het smaakt prima op deze tijdelijke camping. De avond besteed ik op mijn mobiel aan het lezen van het wereldnieuws en vijf dagen e-mails. Langzaam wordt het schemerig, zowel buiten als in mijn hoofd. Slapen maar en morgen hier vroeg weg. Ik laat de tent open voor de koelte.