Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

dinsdag 9 augustus 2022

Trektocht Alpe Adria Trail 2022: van Bovec naar Kamp Trnovo

Donderdag 21 juli, wandeldag 1

van Camping Polovnik bij Bovec (hoogte 483m) naar Kamp Trnovo (320 m) 
6,5 uur inclusief pauzes, ± 16 km, ± 200 m klimmen en ± 360 m dalen
temperatuur 's middags rond de 32 graden

van de Soča rivier is nog maar een smal stroompje over in de brede droge bedding

Too hot
Aftrap
05.45, naast mij wordt met veel openen en sluiten van ritsen een tent afgebroken. Ze hadden me gisterenavond gewaarschuwd, toen ik naast ze mocht staan. Ik blijf nog liggen, zelfbedachte bonus voor de lange reisdag van gisteren. Mijn achillespees voelt nog goed aan. Kijken hoe het vandaag zal gaan. 
Straks eerst maar inkopen gaan doen. Gisterenavond heb ik nog net voor het sluiten van de campingreceptie een gaspatroon kunnen scoren. Er kan dus ontbijtpap gemaakt worden. Tenminste, zodra ik water in mijn waterzak heb. Sommige dingen moeten nog op gang komen.
06.00 uur, de eerste auto rijdt over de camping. Nog even en ik ben klaar wakker. Mijn nieuwe tentje heeft de eerste nacht goed doorstaan. Geen kunst, want er was geen zuchtje wind en geen spat regen. Regen schijnt hier dit jaar niet voor te komen. Het is even wennen met een andere tentingang en opbergvakken op nieuwe plekken. Maar in deze lignis van 120 cm breed en 200 cm lang zal ik niet verdwalen. Muggen kennelijk ook niet. Ze hebben mijn hand goed kunnen vinden.
06.15, een tweede auto rijdt over de verder nog stille camping, laat ik er maar uit gaan. De eerste wandeldag begint.
Action-tas
"Niet zo kwaad kijken" roep ik lachend naar een man die de Mercator supermarkt binnenloopt met een Nederlandse Action-boodschappentas. Zelf zit ik vanaf kwart voor acht te wachten op een betonnen trap tot de winkel om acht uur open gaat. Eiwitbrood zoals in Oostenrijk hebben ze niet. Met een half stokbrood en in plastic verpakte plakken kaas ga ik op pad. 
Laatste indrukken van Bovec en dan volgen de eerste mooie weides net buiten het door bergen omgeven dorp. Meteen maar een paar foto's met een terugblik.
Onverwachte ontmoeting
Na de eerste weide duikt het pad onder de bomen. Vandaag een geluk om zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Langzaam stijgt het pad naar het dorpje Plužna. Het is eigenlijk meer een gehucht. De straten hebben geen eigen namen. De huizen hebben een nummer: Plužna 1 tot zeker wel 28. Kort kijk ik naar het monument voor overleden partizanen tijdens de Tweede Wereldoorlog met de prominente rode ster. Het doet mij denken aan monumenten uit de Sovjettijd.
Plužna
Het gaat de routeplanners niet zozeer om dit dorpje maar ze willen je de Virje waterval laten zien. Als ik het uitkijkpunt nader zie ik niets tot ik bij toeval in de diepte een gematigd straaltje in een mooi klein groen bekken zie kletteren. Alles van water is kleiner dit jaar. Ik daal niet verder af om het van dichtbij te bekijken, maar neem een eerste rust.
een kleine Virje waterval
Plužna-waterreservoir
Na het Plužna-waterreservoir loopt de route direct langs de Bovec Golfbaan. Zelfs zo direct dat ik een afslagpunt, een tee, op vijf meter afstand passeer. Op de tee is een echtpaar bezig zich voor te bereiden op hun afslag. Wanneer ik de man aankijk ben ik stomverbaasd. Hij minder. "Wij hebben elkaar vandaag al eerder ontmoet, vanmorgen bij de supermarkt". Het was de man met de Action-boodschappentas. Hij knikt toch ook enigszins verbaasd om de herkenning te bevestigen. Net als bij mij is zijn outfit totaal anders. In plaats van een Actiontas nu een mooie golfbroek en clubs. Zelf loop ik nog in dezelfde kleren als vanochtend, want veel meer heb ik niet, maar wel met een grote rugzak en twee wandelstokken. Vanochtend elkaar nog nooit ontmoet en nu al twee keer op een dag op totaal verschillende plaatsen, apart.
kajakkers in de resterende geul van de Soča
droge Soča
de Boka waterval stroomt op afstand nog steeds van de bergwand
It is a wild country, Slovenia
De trail brengt mij terug bij de Soča. Enige tijd loop ik in de volle zon parallel aan de brede droge bedding. Op enige afstand drijven de kayakkers langzaam op de resterende geul. Slab Boka, waterval Boka, bekijk ik een uur later van verre en loop na een foto meteen door. Het hotel vlakbij trekt veel meer mijn aandacht. Vergeefse hoop, het hotel gaat alleen na reservering open en dan nog na 18.00 uur. Niks koude cola.
Daarna negeer ik stopborden bij een brug in onderhoud om aan de andere kant van de Soča te komen. Mijn kaart en de markering dwingen mij daartoe. De rijweg wordt onderhouden. De bovenlaag is er af gefreesd, maar de voetgangersstroken zien er nog betonsterk uit. Dus door naar het volgend dorpje/nederzetting, Log Čezsoški. Onderweg krijg ik een lach retour na mijn opmerking 'it is a wild country, Slovenia'. Vier jonge wandelaars, twee in zwembroek, een in een gewone bikini en een in een string bikini, lopen pontificaal over de stille openbare weg en zijn net bezig elkaar met een tijdelijk toegeëigende tuinslang af te koelen.
Later halen ze mij weer in bij een natuurlijke waterbron waar ook zij rijkelijk van tappen. Heerlijk dit koude water, een halve liter heb ik zo naar binnen. De selfies die ik van mijn verhitte bezwete hoofd maak zien er niet uit en zijn niet geschikt voor internet. Eerst maar wat water over mijn hoofd.
Met een gewassen hoofd onder een natte pet trek ik verder. De vier haal ik even later weer in als ze zijn afgedaald naar de Soča en zich afkoelen. Ik ben te lui en slof verder. Sloffen heeft blijkbaar blijkbaar nog een tragere variant. Ik ken het woord nog niet.
kajakkers en twee van de vier zwembroeken/bikini medewandelaars
Een vader en zoon halen mij langzaam in en moeten even verder door de hitte ook stoppen. In de schaduw van een rotsblok probeer ik tien minuten af te koelen, even rustig aan anders val ik om.
sloffen langs de Soča
Kamp Trnovo
Eindelijk om halfdrie zwemgeluiden. Ze komen van de rafters die bij de houten loopbrug over de Soča bij Kamp Trnovo hun boot uit het water halen. Ze nemen nog een laatste duik in het water voordat ze de boot aan de kant trekken en boven hun hoofd de hoge oever op dragen.
Ik meld mij bij de receptie, niet voor een plek, maar voor een koude cola. Om drie uur staat mijn tent en dwing ik mijzelf om de vieze wandelkleren te wassen. Een uur later zijn ze droog. Ik niet. Ik heb in de warme tent geslapen en wordt zwetend en licht onwel wakker. Na een beetje baden en zitten in het koude Soča-water knap ik op. Door al deze afleiding kom ik pas om zeven uur op het idee om naar het dorpje Trnovo te lopen. Op mijn planningsoverzicht staat dat er een winkeltje is. Er is in het winkelgebouwtje wel een geopend barretje, maar het kleine winkeltje is natuurlijk al lang dicht. Dan maar een cola op dit lokale terras en dan weer terug.
Toch moet je ondanks de warmte wel wat eten. Een adventure poedermaaltijd trekt niet echt, maar je moet toch brandstof tanken met al die inspanning. Morgen is er weer energie nodig. Het wordt pasta Bolognese. De Chili con carne en de chicken curry bewaar ik voor koelere momenten. Zo vind ik even later uit dat een zak adventure food bij deze temperaturen bijna niet afkoelt ook al laat je de zak een kwartier openstaan. Wat je verder met deze ervaring moet weet ik nog niet. Zestien kilometer in zesenhalf uur. Niet echt een wereldprestatie. Morgen maar vroeger beginnen. Eerst nog een koud blik bier. Dat past wel bij pasta Bolognese uit een zak.



De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Hieronder de verslagen van voorgaande jaren:

(van de Grossglockner naar Döbriach)
(van Döbriach naar Bovec Slovenie)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review

1 opmerking:

  1. 16 km in zes en half uur bij zoveel hitte lijkt me wel een wereld prestatie.

    BeantwoordenVerwijderen