Heenreis 2020
"...drie dagen geleden een kaartje voor de bus gekocht van Heiligenblut naar de Franz-Josefs-Höhe, voor aanstaande donderdag om halfelf. En die ga ik halen!" Dit schreef ik heel zelf overtuigend op 20 juli in mijn aankondigingsblog voor de trektocht van dit jaar: de Alpe-Adria-Trail. Het is inderdaad gelukt, maar niet zo makkelijk als ik die avond nog dacht.
21 juli zou de autorit naar Oostenrijk 's morgens beginnen. Alleen buiten mijn weten om is mijn lichaam 's nachts in de weerstand gegaan. Gedurende de slaap begon mijn hoofd te bonzen en kondigde zich spierpijn in mijn benen aan. In het verleden tekenen van een opkomende verkoudheid. Maar in deze coronatijden schrik je voor erger. Morgen dan nog maar niet weg, werd de conclusie. Wat waren ook al weer de belangrijkste symptomen van corona? Uit bed en snel opzoeken op de computer: koorts, hoesten en snotterigheid. De laatste twee heb ik niet en de koortsthermometer kan ik niet vinden. Judith slaapt gewoon door, omdat ik weer terugkom in bed.
Om halfnegen is ze toch wel verbaasd dat ik nog niet weg ben. Ik blijf langer in bed. Balen. Gelukkig knap ik in de loop van de ochtend op. De nieuwe thermometer geeft digitaal aan dat ik goed ben voor 37,2 graden. Tijdens de lunch zegt Judith dat ik ook nu nog op pad kan gaan. En zo rij ik om 13.00 uur weg, na zo'n afscheid dat je eigenlijk niet wilt, ook al ga je weg voor iets leuks.
Autohof
In Nederland rij ik een beetje verdoofd met 100 km per uur naar de grens. Daarna rond de 120. Even rustig op gang komen na al deze wisselingen. Via Karlsruhe wilde ik richting München, maar nog voor Frankfurt geeft de navigatiejuffrouw uit mijn telefoon aan dat er op die route een file staat met een tijdverlies van meer dan een uur. Daarom maar links afgeslagen in de richting van Würzburg.
In een kamer van hotel Strohofer maak ik deze notities. Voor 70 euro hadden ze nog een Doppelzimmer voor me. Dit hotel maakt deel uit van Autohof Geiselwind direct langs de Autobahn A3 ongeveer vijftig kilometer voorbij Würzburg. Een groot terrein met alles voor vrachtauto's en vrachtrijders: groot uitgemeten tankstations van verschillende merken, vrachtwagenwasstraten, grote parkeervakken, hotel, chauffeurs-raststätte en niet verwacht, ook een evenementenhal. Een compleet nieuwe wereld voor mij.
 |
| Autohof Geiselwind met alle bekende eet- en tankketens |
In Toni's Raststätte heb ik net een Schweine Cordon Blue mit Kartoffelkroketten und Erbsen gegeten. Het was een cordon bleu nach Deutscher Art. Dat ik hier veel chauffeurs met overgewicht zie wordt meteen duidelijk. Maar wel lekker na een dag rijden.
De volgende ochtend maak ik nog een truckers-ontbijt mee bij Toni. De eieren vliegen je om de oren. Ik weet het zeker, ik wordt geen trucker. Een ferm gratis besluit.
22 juli: Hoera, Oostenrijk
Ook vandaag vertraging door files. Nu tussen München en Salzburg. Dit keer kwam de navigatiestem uit zichzelf met een alternatief: eerst richting Kufstein en dan halverwege weer naar de oorspronkelijke route via Zell am See.
De hernieuwde kennismaking met Oostenrijk verloopt voorspoedig. Ik wist niet eens dat ik al in Oostenrijk was totdat ik ging tanken voor 1,07 euro per liter.
Na Zell am See ging het echt omhoog over de Grossglockner Hochalpenstrasse. 37 euro tol. Even slikken, maar de tolvrije route via Spittal a/d Drau betekent 200 km extra en duurt twee uur langer rijden. Je moet op die Hochalpenstrasse geen last hebben van hoogtevrees of benauwd zijn voor scherpe bochten. De ene haarspeldbocht nog pinniger dan de andere. Normaal zou ik stops gemaakt hebben om de omgeving te bekijken. Nu wilde ik door. Eindelijk naar het beginpunt van de trektocht en daar alles voorbereiden voor de eerste etappe van morgen.
Nationalpark-Camping Grossglockner
Om halfvier bereik ik de Nationalpark-Camping Grossglockner in Heiligenblut. Vreemd genoeg draagt niemand hier mondkapjes, ondanks de toegenomen besmettingen in Oostenrijk en de verscherping van de maatregelen. Morgen gaat de Maskepflicht weer in. Tijdens de afgelopen winter skiede het virus aanstekelijk mee. Misschien kan het virus niet tegen berglucht in de zomer.
Op de camping gaat alles in mijn laagste versnelling. Eindelijk rust na ruim 1000 kilometer hectiek. Lekker makkelijk de tent opzetten naast de auto. Nog geen gesleep met een rugzak. Naast de wandeluitrusting heb ik nog andere kleding bij me. Die blijft gewoon achter in de auto tot ik terugkom. Dat is dan weer een voordeel boven een vliegreis.
Even liggen in de tent tijdens een regenbui van een half uur. Onderdeel van het gebruikelijke onweer in de bergen aan het einde van een warme dag.
Tegen zessen schijnt de zon weer voldoende om Heiligenblut te verkennen: waarvandaan vertrekt morgen de bus naar de Franz-Josefs-Höhe? En hoe zien de markeringen, de bordjes van de Adria-trail er in het echt uit? Zijn ze makkelijk te vinden? Waar gaat de eerste etappe over in de tweede? Levensbelangrijke vragen voor een trektochtwandelaar.
Om zeven uur zijn alle vragen beantwoord en kan ik met een gerust hart naar het camping-restaurant afdalen. En waarvoor kies ik? Een ruime jäger-schnitzel met een heerlijke romige saus. Prima eten en drinken voor waardevollere euro's dan in Nederland. Jammer dat je er zo'n eind voor moet reizen, maar Oostenrijk scoort aan alle kanten. De tocht kan beginnen.
De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:
(van de Grossglockner naar Döbriach)
Proost Frans op een goede wandeltocht.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om je avonturen weer te volgen! Grossclockner, daar ben ik zo vaak geweest in mijn jeugd. Prachtige rit naar boven!
BeantwoordenVerwijderenIk ben nu bezig met het beschrijven van de eerste etappe en zie de mooie foto's weer terug van de Grossglockner. Inderdaad een mooie omgeving
Verwijderen